« Η τραγική ιστορία των Ελλήνων αιχμαλώτων στη Μικρά Ασία, 1919-1924»-Κανελλόπουλος, Νίκος , Τόμπρος, Νίκος Φ. (Μίνωας)

‘Αν έχετε συγγενή στρατιωτικό, αγόρι στην οικογένεια ή καταγωγή από τις ‘χαμένες» πατρίδες κάντε του δώρο αυτό το βιβλίο. Με βάση την διπλωματική εργασία μιας πανεπιστημιακού, πηγές από αρχεία του Ελληνικού Στρατού και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού κ Διεθνούς Ε.Σ, καταθέσεις αιχμαλώτων που επέστρεψαν και Τουρκικές πηγές , το βιβλίο, είναι μια ιστορική μελέτη στην ουσία, εκλαϊκευμένη που ρίχνει φως στο μεγαλύτερο έγκλημα κατά αιχμαλώτων πολέμου του 20ου αιώνα (αντίστοιχο των Ιαπωνικών και Γερμανικών ωμοτήτων στον ΒΠΠ κατά αιχμαλώτων πολέμου), που ουδείς αναγνώρισε ή καταδίκασε. Την αισχρή αντιμετώπιση Των Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου από τους Τούρκους, μέχρι την ανταλλαγή και απελευθέρωση όσων επέζησαν.

 

35000-17000 , νούμερα που συμβολίζουν τον ανθό της Ελληνικής νεολαίας, που πολέμησε και ηττήθηκε αλλά αν και παραδόθηκε σε «πολιτισμένο» Έθνος (χάχα) ,τους συμπεριφέρθηκαν με τρόπο αντίστοιχο των Ιαπώνων στους Συμμάχους αιχμαλώτους στη Βιρμανία. Η στέρηση της τροφής, του νερού, οι πολύωρες πορείες θανάτου , η επί χρήμα σοι πώληση αιχμάλωτων σε Τούρκους ιδιώτες για να τους εκτελέσουν προς τέρψη της δίψας τους για αίμα και εκδίκηση , η στέρηση ρούχων, στέγης , η εγκατάλειψη στο κρύο και την πείνα ,παράλληλα με καταναγκαστική εργασία, συνθέτουν το δράμα που η Επίσημη Ελλάδα εν γνώση της και εσκεμμένα για πολιτικούς λόγους, μην στεναχωρηθούν οι γείτονες,  αποσιώπησε.

 

Αρχεία από πηγές διαφορετικών εθνικοτήτων που παρουσιάζουν τις 17000 αγνοούμενων σαν μια ακόμα απώλεια που συγκλονίζει. Σε ένα βιβλίο που ξεκινά οριοθετώντας έννοιες κ όρους , όπως ανθρωπιστικό δίκαιο, αιχμάλωτος πολέμου, συγκρίνει με αντίστοιχες περιπτώσεις αιχμαλώτων στον ΑΠΠ, των Τούρκων και άλλων Εθνικοτήτων και καταλήγει στο συμπέρασμα της ντροπής. Ο εξανδραποδισμός και οι ι εκτελέσεις στρατιωτών και πολιτών ιδιαίτερα στην Μαγνησία, άγγιξε τα όρια της γενοκτονίας. Τη ίδια στιγμή ο Τούρκοι αιχμάλωτοι πάχαιναν στην Ελλάδα, ενώ ο Βενιζέλος τιμούσε μεταπολεμικά τον Κεμάλ.

Γραμμένο με τη λογική της έρευνας, παρουσιάζει το περιβάλλον της εποχής καθώς και τί ίσχυε βάση διεθνούς δικαίου για τους αιχμαλώτους πολέμου. Στη συνέχεια περνά στην Τουρκία του ΑΠΠ και την τύχη των συμμάχων αιχμαλώτων πριν μπει στο κυρίως θέμα που είναι οι αιχμάλωτοι στην Μικρασιατική εκστρατεία και κυρίως η τύχη του μεγαλύτερου αριθμού αυτών μετά την εκστρατεία κατά της Άγκυρας και την άτακτη υποχώρηση του Ελληνικού στρατού. Διεξοδικά και ανα περιοχή μεταφέρει τις πρώτες ημέρες των αιχμαλώτων και στη συνέχεια τις συνθήκες της μακροβιότερης κράτησης. Διαχωρίζει σε περιοχές και ανα βαθμό ,εμπλουτίζοντας με αρχειακές πηγές  από ημερολόγια και καταθέσεις αιχμαλώτων που επέστρεψαν. Ολοκληρώνει χρησιμοποιώντας αρχεία του Ελληνικού και Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, διασταυρώνοντας και επιβεβαιώνοντας ή καταρρίπτοντας ισχυρισμούς των Τουρκικών αρχών.

Επίσης σκιαγραφεί την Τουρκία τότε, την σημασία των αιχμαλώτων ως σύμβολο της νίκης του Κεμάλ γα τον Τούρκο χωρικό και ενισχυτή του Εθνικού φρονήματος. Παραθέτει τις συνθήκες στον Τουρκικό στρατό, τις σωματικές τιμωρίες και την εξισωτική λογική , αν χτυπάμε τον Τούρκο στρατιώτη και πεινά ο Τουρκικός λαός, γιατί ο Έλληνας αιχμάλωτος να χρήζει καλύτερης μεταχείρισής. Τέλος μεταφέρει στοιχειοθετημένα τις απόπειρες των Τούρκων να ξεγελάσουν τις Διεθνείς επιτροπές με χορήγηση ρούχων και τροφίμων σε αιχμάλωτους πριν τις επιθεωρήσεις, απειλές αν μιλήσουν και άλλα ωραία, που εκμεταλλεύτηκαν στον ΒΠΠ οι Ναζί, ως τεχνογνωσία.

Οι περιγραφές των συνθήκων κράτησης, που διασταυρώνονται από διαφορετικές μαρτυρίες χωρίς να μεταφέρει όλες τις ακρότητες απλώς σε κάνουν να δακρύζεις και να ανατριχιάζεις, χωρίς να ξεχνά να αναφέρει και μερικούς Τούρκους στρατιώτες, που παρέμειναν άνθρωποι μέσα στην κόλαση του πολέμου. Η επιστροφή των φαντάσματων όπως τους χαρακτήρισαν οι Ελληνικές εφημερίδες σε αντίθεση με τους παχυλούς Τούρκους αιχμαλώτους και η αντιπαράθεση των συνθηκών ολοκληρώνει την μαρτυρία περιγραφή, μιας χώρας που ως σήμερα στρουθοκαμηλίζει για την τύχη των παιδιών της.

 

Διαβάστε ένα έξοχο, γεμάτο στοιχεία βιβλίο, για μια γενοκτονία, που μεταπολεμικά, ελάχιστοι επιτράπηκε να αναφερθούν, για να μη χαλάσουν οι σχέσεις με τη γείτονα χώρα. Αποκαλυπτικό, δείχνει ότι οι αγνοούμενοι του 1974 στην Κύπρο, ήταν φυσική συνέπεια του τρόπου που ζουν και συμπεριφέρονται οι Τούρκοι. Με αδιαμφησβήτητα στοιχεία, ένα έργο που συμπληρώνει την ελλιπή Ελληνική ιστοριογραφία για την τύχη των άτυχων που παραδόθηκαν στις Τουρκικές ορδές το 22.

 

Joe Stump’s Tower of Babel – Days of Thunder (Silver Lining Music)

 

US neoclassical maestro Joe Stump followed the steps of Malmsteen, Impellitteri and now is a vital member of ALCATRAZZ. At the same time he presents his new solo work, where he continues what he does best. Speed up versions of RAINBOW inspired songs, with excellent guitar parts and much aggressiveness. 

 

"Days of thunder' is an excellent piece of neoclassical metal with Graham Bonnet overtones at the voice of the gifted Jo Amore, a typical,yet substantial neo classical thunder.He gathered a band of seasoned and capable musicians who know how to perform speed, melodic,neoclassical metal without losing the feeling, Jo Amore on vocals , Mark Cross (drums, backing vocals), Mistheria (keyboards), Nic Angileri (bass). “Blind Are Your Eyes” has a WHITESNAKE /VIRGIN STEELE feeling at their more passionate, slow burning times and its a nice deviation from the fast speed, fretwork of Stump, giving his band a chance to loosen up and be more atmospheric. "Alone in the desert" has the famous middle east sentiment that was introduced to us by Mr Blackmore and Stump knows how to strip it down to its basic, more dark and metallic form, a slow,mid tempo, scorpion who waits for the right moment to sting you. Next song "In the heat of the night" is a fine example of how melodic rock tries to be bit catchy, reminding Impellitteri ,especially at the vocal harmonies, of the chorus, a nice attempt to be "commercial" with a catchy riff.

Sacrifice" is an in your face, neoclassical metal song, nothing to remember, nothing to forget, a decent in your face attack."Trust me" is a slow, monstrous, in the vein of "Mistreated", with a crawling, blood thirsty riff and a groovy rhythm section, delivering a heavy rock cornerstone for the album.Closing track, is another 70s (RAINBOW infused) hard rocker with some great Hammond addition and a nice up tempo ace that gives Stump another chance to deploy his guitar shredding talents. 

 

Overall , a recommended album for fans of RAINBOW, IMPELLITTERI, ALCATRAZZ, Malmsteen and neoclassical metal in general, with nice, memorable compositions and solid performances.

7

“BABYLON A.D και αυτοί που ξέμειναν στα στενάκια του Sunset strip”

 

Η εμφάνιση των «θρύλων» του LA , BABYLON A.D  στην Αθήνα , μου έφερε στο νου, μια σειρά από σχήματα που έμεινα το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας τους, στα στενοσόκακα (back street alleys)  να κοιτούν τη λεωφόρο του Sunset Strip, που διάβηκαν για λίγο και συνήθως σε σύγχυση από το αλκοόλ και τις ουσίες. Έτσι αποφάσισα να κάνω μια μικρή αναφορά σε συνοδοιπόρους των ΒΑ αλλά και μερικούς επιγόνους, που μάταια ελπίζουν στην ανάσταση μιας εποχής που χάθηκε μαζί με το γουόκμαν και τα αερόμπικ της Τζειν Φόντα, αλλά ξαναζωντανεύει σε μικρά κλαμπ πλέον, από πενηντάρηδες που αρνούνται να δεχτούν ότι ο κόσμος άλλαξε και 20αρηδες που ζουν το ρετρο όνειρο τους, γιατί οι κιθάρες θα σιγήσουν τελευταίες στον κόσμο του ΛΑ και στις πιο ταπεινές του εκδοχές ανά την υφήλιο.

LITTLE CAESAR: 

το σχήμα του αειθαλούς Ron Young (τον έχετε δει να εκτοξεύεται στο Terminator 2, έξω από το μπαρ, σπάζοντας την τζαμαρία, ο μακρυμάλλης μοτοσικλετιστής) συνεχίζει να περιοδεύει ακόμα και να ηχογραφεί αραιότερα. Με ένα ep και δύο άλμπουμ που συνδύασαν Hard rock και soul επιρροές και έναν τραγουδιστή με την επιρροή της μαύρης μουσικής να είναι έντονη στο ηχόχρωμα του αποτελέσανε ,μια ξεχωριστή ενότητα στην μουσική σκηνή της εποχής. Ξεχωρίζει η διασκευή τους στο “Chain of fools”  της Aretha  - Αν δεν την ξέρετε, αν διαβάσετε Σειρηνάκη). Βρώμικοι, με τατουάζ, μηχανές και ροκ ν ρολ καρδιά

Ακούστε το “Little Caesar” (1990)

CIRCUS OF POWER: 

Η χαμένη ελπίδα της Ν.Υόρκης που στις τελευταίες συνθέσεις της έχει και τοN Ελληνοαμερικανό κιθαρίστα Bill Tsounis , ενώ είχε συμμέτοχη και του Brant Bjork (KYUSS).  Στα πρώτα κλασικά πλέον άλμπουμ τους, συνδύασαν το sleaze , με την επιθετικότητα του punk rock ροκ των ΜC5 και την μεταλλική αίσθηση. Σκληροί, μηχανόβιοι και με ήχο, φτιαγμένο από το ίδιο μέταλλο με το μαχαίρι επιβίωσης του Τζον Ραμπο κυκλοφορούν σποραδικά άλμπουμ, περιοδεύουν όταν δεν ακυρώνονται οι συναυλίες τους, ενώ ο τραγουδιστής τους  Alex Mitchel κάνει πλέον καριέρα και ως συγγραφέας, όταν δεν κυκλοφορεί με τη μηχανή και την απόλυτα ροκ ν ρολ εμφάνιση του, μια μίξη σπαγγέτι γουέστερν και ροκ μυθολογίας.

Ακούστε το “Vices” (1990)

TORA TORA:

 όπως και το αντίστοιχο πολεμικό σύνθημα των Ιαπώνων στο Περλ Χαρμπορ, ανήκουν πλέον στην ιστορία, αλλά το πρώτο άλμπουμ τους, είναι υπόδειγμα, βρώμικου, επιθετικού hard rock, που έκανε το LA να γυρίσει το κεφάλι του και να τους αγκαλιάσει έστω και για λίγο .Συνεχίζουν ως σήμερα, με συναυλίες και τελευταίο άλμπουμ το» Bastards of Beale» του 2019

Ακούστε το “Surprise attack” (1989)

SPREAD EAGLE: 

Αν υπάρχει το αντίστοιχο του Dickinson στο sleaze είναι ο Ray West των SE. Ένα σχήμα που τα φωνητικά του τραγουδιστή τους, σε κάνουν να το λατρέψεις ή να το μισήσεις, αλλά δεν παραβαίνει τους κανόνες της σκηνής, παραμόρφωση, γκάζια και ρυθμός που σε πιάνει από το λαιμό. Αγνοείται η τύχη τους ΄’ίσως φωλιάζουν σε κάποια β0υνοκορφή.

Ακούστε το “Spread eagle’ (1990)

ΤΚΟ- SUICIDE SQUAD – WAR BABIES

Χρειάστηκε το δεύτερο άλμπουμ τους των TKO (Technical knock out),  παρουσιάσεις στο Kerrang  και τα γεμάτα γρέζι φωνητικά του Brad Sinsel, για να κερδίσει το σχήμα από το Σιάτλ μια θέση στο πάνθεο των αδικημένων της sleaze σκηνής. Οι αλλαγές μελών και ο χαρακτήρας του Sinsel δεν τον αφήσαν να γνωρίσει την αναγνώριση που θα του άξιζε, ούτε με τους βραχύβιους- SUICIDE SQUAD  και πιο πρόσφατα τους WAR BABIES . Μέλη των ΤΚΟ διετέλεσαν οι Ken Mary (FIFTH ANGEL), Rick Pierce, Sheeley, Gary Thompson  (Q5) Παρ όλα αυτά τραγούδια σαν το “I wanna fight” , περιέχουν όλο το πνεύμα του LA των 80s σε ένα στίχο, Με ένα riff, (χάρη στον χαρισματικό κιθαρίστα Adam Brenner) βαρύ, με ένταση, οξύτητα και μυρωδιά από αλκοόλ και κινητήρες εσωτερικής καύσης, σε μια εποχή οικολογία σήμαινε να πετάς το μπουκάλι του ουίσκι στον κάδο και να μην το σπας στο πεζοδρόμιο του Sunset Strip γυρεύοντας τον επόμενο καβγά.

Ακούστε το “In your face” (1984)

NEVADA BEACH: 

Αν οι AC/DC σας αρέσουν εδώ έχουμε τα νόθα παιδιά τους. Με ένα EP και ένα πολύ καλό άλμπουμ στο ενεργητικό τους. Βρέθηκαν σε μια κατάσταση σαν τους AIRBOURNE σχεδόν 3 δεκαετίες πριν. Αποτέλεσμα η αφάνεια. Παιδί του τραγουδιστή και κιθαρίστα Hank Decken επανήλθαν στην ενεργό δράση στα τέλη της δεκαετίας του 2010 με ένα νέο άλμπουμ με υλικό από τα 90ς.  Υπάρχουν ακόμα και περιοδεύουν σε γειτονικές πόλεις ,γιατί όπως καταλαβαίνετε, για να επιζήσουν χρειάζεται πλέον και πρωινή δουλειά.

Ακούστε το ‘Zero day” (1990)

THE THROBS: 

Αν οι THE CULT και οι AC/DC είχαν ένα νόθο παιδί, θα ήταν οι  THROMBS .Ένα κλασικό άλμπουμ που συνδυάζει sleaze και goth  , ένα σχήμα που τα μέλη του θα μπορούσαν αν κάνουν τους σωσίες στους GUNS  αι μουσικές με το στίγμα της εποχής, κιθάρες, πολλές κιθάρες. Από τον Καναδά στη Νέα Υόρκη και μετά χαμένοι στις λεωφόρους του βρώμικου ροκ ν ρολ, με ένα άλμπουμ κληρονομιά και μια ακόμα κυκλοφορία το0 2014. Αγνοούνται στη χρονομηχανή αν και μέλη τους εμφανίστηκαν στα σχήματα των Sebastian Bach, SMASHED GLADYS, FASTER PUSSYCAT.

Ακούστε το “The Language Of Vagabonds and Thieves”(1991)

Koritni: 

Γάλλος επίγονος, με επιρροές από ACDC, GUNS N ROSES, με σειρά πολύ καλών κυκλοφοριών από την Γαλλική Bad Reputation. Παρέμεινε γνωστός σε όσους διάβαζαν Rock Hard από την αρχή, γιατί τον παρουσιάσαμε μαζί με το πρώτο του σχήμα GREEN DOLLAR COLOUR,  σε μια εποχή που οι περισσότεροί σνόμπαραν το US Hard rock  και ειδικά το sleaze, ποσό μάλλον τις ευρωπαϊκές εκδοχές του στην μετα τα 90s εποχή. Αν δεν τον ξέρετε , ψάξτε τον, θα σας αποζημιώσει.

Ακούστε το “Lady luck” (2007)

CRANK COUNTY DAREDEVILS: 

Ακόμα ένα σχήμα που αξίζει της προσοχής σας ,σε αντίστοιχη μοίρα με τους KORITNI και δυο άλμπουμ. Γεννήθηκαν σε λάθος  εποχή, στην Βόρειο Καρολίνα με ύφος και χαρακτήρα ροκ σταρς αλλά λιγότερη τύχη. Έπαιξαν όσα υπήρχαν τα λεφτά για μπίρες και τσιγάρα με τελευταία κυκλοφορία το 2017 κ εμφανίσεις ως το 22 στα καλύτερα μαγαζιά, αρκεί να τους πληρώνουν τα ποτά..

Ακούστε το “Livin in the red” (2006)

JUNKYARD: 

Πολλοί τους χαρακτήρισαν σαν το σχήμα του ενός άλμπουμ, αν και έβγαλαν περισσότερα με το πιο γνωστό τους, το ν2, “Sixes, Sevens & Nines”  να είναι εξαρχής δυσεύρετο. Όπως δυσεύρετη ήταν και η μίξη Νότιου ροκ κ sleaze rock,ac dc, punk k MOTORHEAD που οι ίδιοι πέτυχαν και μετά εξαφάνισαν τη συνταγή. Συνεχίζουν ενεργοί δισκογραφικά ως σήμερα, μιλώντας σε όσους ζουν και αναπνέουν για σειρές όπως το Sons of anarchy, μόνο που οι JUNKYARD, είναι μέλη της κοινότητας. Δυστυχώς τον Αύγουστο, πέθανε από καρκίνο, ο τραγουδιστής τους. Το μέλλον πλέον αέβαιο

Ακούστε το “Sixes, Sevens & Nines” (1991)

BANG TANGO: 

Αν υπήρχε Θεός, ίσως υπάρχει αλλά ακούει τραπ και ραπ την τελευταία εικοσαετία, θα είχε δώσει στον Leste (φωνητικά) την αναγνώριση που το άξιζε. Ορμώμενοι από το LA, συνεχίσουν με διάφορες μετενσαρκώσεις/συνθέσεις ως σήμερα. Τα δυο πρώτα άλμπουμ της παρέας από το LA  είναι συγκλονιστικά κ ευρηματικά, μια μίξη sleaze μελωδικού ροκ, new wave και ανεξάρτητου ήχου και μια βελούδινη φωνή, που έμελλε να συνεχίζει να προσπαθεί να τους κρατήσει στην επιφάνεια με μικρή επιτυχία για χρόνια. BEAUTIFUL CREATURES side project Leste και των DJ Ashba  με πιο σκληρό μοντέρνο sleaze rock ήχο που κυκλοφόρησε και αυτό σε λάθος εποχή. Ειδικά  το «μαύρο’ άλμπουμ τους, βάζει τα γυαλιά σε πολλούς , επώνυμους του χώρου.

Ακούστε το  “Dancin' on Coals» (1991) κ. “Beautiful creatures” (2001)

THE SOUTHERN RIVER BAND:

 2025, νέο άλμπουμ AC DC, STATUS QUO, GUNS N ROSES και μια παρέα από την Αυστραλία που δεν έχει ενδιαφέρον να καεί για τη δόξα και τις αρένες. Με τους ρυθμούς τους, ρυθμικοί, δυναμικοί και με έξυπνο στίχο, οι SRB, σε μια εποχή που το πλαστικό ροκ του SPOTIFY  γεμίζει τα στάδια, μοιάζουν τόσο επίκαιροι όσο ο άνθρωπος του νεάντερνταλ σε ένα συμβούλιο για την εναλλακτικές πηγές ενέργειας. Είναι όμως εξίσου άμεσοι, δυναμικοί, παλαιολιθικοί και εθιστικοί, όσο ο πρόγονος μας. ΑΝ η ταινία του Ζαν Ζακ Ανο, σας έχει μιλήσει, “ο πόλεμος για τη φωτιά”, ντε, εδώ είναι η κατάλληλη υπόκρουση, Έχουν δε το άσμα ύμνο, “Fuck you, pay me” και ήδη οι καρέκλες των AIRBOURN  τρίζουν, αν όχι σε δέκα χρόνιά από τώρα θα αναφερθούν σε ένα ακόμα άρθρο για τις χαμένες ελπίδες.

Ακούστε το “D.I.Y” (2024)

Υπάρχουν πολλά ακόμα σχήματα που δεν αναφέρονται. Δειγματοληπτικά, οι περισσότεροι εδώ είναι συμμαθητές των ΒABYLON Α.D  , γνωρίσαν για λίγο την δόξα και στη συνέχεια καταφέρνουν, κάποιοι και επιζούν με φεστιβάλ και περιοδείες για νοσταλγούς των 80ς. Αν δεν έζησες τα 80ς ,ψάξε τους, αν τα έζησες και δεν τους ξέρεις, ψάξε τους. Αν δεν θες να τους ψάξεις, απλά εμφανίσου στους ΒABYLON Α.D και περίμενε να νιώσεις το σοκ, της παλιοσειράς που θα πεθάνει με την κιθάρα στο 11, τραγουδώντας για μια εποχή που το μόνο που φοβόσουν ήταν να μην εγκριθεί το διακοποδάνειο. Ραντεβού στους ΒABYLON Α.D 

 

Magic Power: All Star Tribute to Triumph (Round Hill records)

 

 

Tributes most of the time is a clever way for the remaining record companies to milk the love of the fans ,for bands not active any more,adding some of the most curious names in the metal genre usually who sing from Sinatra to SLAYER with the same ease and apathy for the final result. In our youtube  days where this kind of collaboration especially after the Covid lockdown made it familiar to a wider audience, tribute album seem to fade as a tactic. But here we have a  tribute album for one of the best Canadian hard rock bands and definitely along with Pat Travers and Frank Marino among the most underrated. So is this tribute worth listening and investing in? I'm saying yes from the start. Despite who sings what, the songs stand the time and the different kind,style, range of vocalists who all , i must admit try the best to present a decent result It is the quality of TRIUMPHs songwriting that helps the singers and musicians to just give a more contemporary, metal sometimes feeling in these classic tunes.

The opener brief intro of “24 Hours A Day” which appropriately segues into “Rock And Roll Machine”. Both  sung by Sebastian Bach, who gives a more metalic edge to the song accompanied by another underrated guitar player, Bumblefoot who knows how to fill in for Rik Emmett's enormous shoes.“In Magic Power” who find another familiar face in AOR,melodic rock covers, although in his day job he is more thrashy, Mr is l. Joey Belladonna from ANTHRAX who makes a captivating high note performance. Other participants include Starship‘s Mickey Thomas singing the rocking “Spellbound”. with Phil X on guitars and backing vocals .
Dee Snider is convincing handling  the lead vocals for “Lay It On The Line” while Paul Gilbert gets his own interpretation of the guitar parts. Next in line is Lawrence Govan ( STYX), with “Somebody’s Out There”,with REO SPEEDWAGON’s Dave Amato covers the lead guitar parts in a more pop oriented song that fits them both as a glove. 

“Never Surrender” one of my personal favorites ,has Deen Castronovo’s (JOURNEY) vocal delivery,  Tony Franklin’s funky bass, Brooks Wackerman on drums, and Justin Derrico’s on guitar getting the pop rock feeling of the 80s in the best sense.A climaxing groove song that culminates on the chorus.
 Jeff Keith (TESLA) another unusual choice is singing “Hold On” with a more down to earth approach.CHICAGO 's Jason Scheff takes his turn on “Just One Night”, a mid tempo 80s ballad, delivered straight for the MTV audience. I “I Live For The Weekend” with Slash is t Nita Strauss, and Phil X on rhythm guitars. has Dorothy and Tyler Connolly on the vocals in a ZZ TOP ed version of one of my favorite TRIUMPH songs, less anthemic, more guitar driven, it's all a matter of choice and perception. 

Then we hit one of the most unexpected arrangements of the beloved “Fight The Good Fight” featuring  Nancy Wilson (HEART) on lead vocals. It has a moody feeling, a laid back 70s comfortness, that suits their rendition of the song."Follow your heart" with Jack Blades on vocals and Reb Beach on guitars., is a perfect tribute in the glory AOR 80s days, anthemic and heavier than the original, still missing the original's crushing vocal harmonies. Allied Forces” with Phil X, is ok, we could live without it, and didn't regret listening to it.

 ENVY OF NONE's take on “Blinding Light Show” is among the real attempts to cover an 80s band by some modern musicians and the result is an interesting, modern, seductive,hazy, different and interesting point of view to a classic melodic hard rock  tune. The end of the album includes a bonus track ,  “Fight The Good Fight” , featuring  Dino Jelusick on lead vocals in a more rockier, heavier and in my opinion, more attractive to  ears, version of the song that Wislon covered earlier. 

Overall, this tribute is a collective proof of the immensity, the musicality and the everlasting power of TRIUMPH songs, through different performers and arrangements,even heavier, showing the artistic value and the nature of the songs and the bands caliber. a tribute fit to the legendary status of the band ,that finally gets the recognition it deserves among its peers

 

7

 Bryan Adams- 'Roll with the punches"

The hair might turn grey, the beer belly starts to smile at the mirror but you still like to listen to something more rockier than the MOR/80s nostalgia songs of your local radio station.BA has the answer to your problems. Another album that is more rocking than his previous works, with a couple of catchy, mellow but addictive ballads and Adams has the winning combination. It might not be as rebellious or edgy as he used to be ,but he knows how to pen a good tune . 

 

So as rock fans get older and musicians too, Adams adapts and creates rockin tunes for the elderly and far more reaching than bands with half his age. Enjoy a proper album from a great songwriter and question yourself how many times in the recent years you have listened to songs like 'Roll with the punches" The album has everything in your face rockers "Roll with the punches' and "be the reason", or more melodic ones like "Make up your mind" ,mid tempo/countrified rockers like the catchy "How's That Workin' for Ya", enjoyable mellow mid tempo, uplifting songs like "Life Is Beautiful" with pop aesthetics. 

 

He knows to be sentimental and surprises us in the Dylanesque "Love is stronger than hate" with the harmonica at the opening bars giving the tone, an old school ballad about war, loss and camaraderie. You have the expectable ballad in "Two Arms to Hold You", corny as it can be and that's what we like in Adams; he always delivers what we love him for. You have to admire his ability to pen catch pop rock tunes like "A little more understanding", or the uptempo/uplifting "Never let you go" harder than most of the so called rock artists of the Spotify generation without speeding up a notch, or use distortion, cause in his core he is an adult rocker, he is Canadian after all.

 

So all you middle age rockers (myself included)who are tired of the young brats who can't use a riff to put out a decent FM rock tune, Bryan is back,so let's celebrate life of Brian/Brayn, the Canadian prophet has raised the bar high for the rest of his contemporaries.It might not be the summer of 69, but it is still a pretty good summer for another successful MOR rock release

7,5

Song of the week- Richie Sambora - "Born to Rock" (lyric video) 

7.600 προβολές  29 Αυγ 2025
Watch the lyric video for "Born to Rock".  Listen everywhere here: https://lnk.to/borntorock

Richie Sambora on the Web:
http://richiesambora.com
  / therealsambora  
  / therealsambora  
   / therealsambora

 Αλ Πατσίνο "Sonny Boy: A Memoir"

Στο "Sonny boy" ο Αλ Πατσίνο διηγείται τη ζωή του, για την ακρίβεια
τα σημαντικότερα γεγονότα της, που τον διαμόρφωσαν και τον
σημάδεψαν για πάντα. Ο Πατσίνο θυμάται πρόσωπα και τόπους,
εκδηλώσεις και οικογενειακές συζητήσεις, φίλους και
συμπρωταγωνιστές. Άλλους τους θυμάται με τρυφερότητα και θρηνεί την
απώλειά τους, κι άλλους θα προτιμούσε να μην τους είχε γνωρίσει
ποτέ. Ο Πατσίνο μιλά για όσα του έκαναν και για στιγμές που τον
έκριναν, μα ταυτόχρονα κρίνει ο ίδιος τον εαυτό του, κι αξιολογεί
αποφάσεις και πράξεις του.

Το Μπρονξ της δεκαετίας του πενήντα, το Χόλιγουντ της δεκαετίας του
εβδομήντα, η μετάβαση από το ένα στο άλλο, οι συνεντεύξεις κι οι
τελετές βράβευσης, η Lady Gaga και ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο Φράνσις
Φορντ Κόπολα και ο Μάικλ Μαν, παρουσιάζονται από τον Πατσίνο σε
αυτό το βιβλίο, ως φίλοι και συνάδελφοι, όχι ως διάσημοι ηθοποιοί
και κινηματογραφιστές. Κι ο ίδιος ο Πατσίνο εδώ παρουσιάζεται
ολοκληρωμένα, ως άνθρωπος με τα προτερήματα και τα ελαττώματά
του, τα ταλέντα του, τα χόμπι του και τους φόβους του. Κι είναι αυτό
που αποτελεί το καλύτερο χαρακτηριστικό αυτού του έργου.

Ο κινηματογράφος και το θέατρο ιδωμένος από τα παρασκήνια,
θρυλικά και λιγότερο γνωστά φιλμ παρουσιασμένα από ένα απo τα
γνωστότερα μέλη του καστ (κι ας ήταν τότε αφανές). Τραυματικές
εμπειρίες και φιλικές ή ερωτικές σχέσεις, με γνωστά ονόματα αλλά και
ανθρώπους σημαντικούς για λίγους. 

Μια ανασκόπηση στη ζωή ενός από τους γνωστότερους ηθοποιούς του κινηματογράφου, που μας επιτρέπει να δούμε καλύτερα, ποιος είναι ο Αλ Πατσίνο.

Μαρία Θωμαίς Μπασμπαγιάννη