«Τέλειο Παρελθόν» Λεονάρδο Παδούρα (Καστανιώτης)

Όπως όλα τα παράδοξα έχουν ένα λόγο ύπαρξης, σίγουρα θα έχει και α αυτό, το πρώτο
βιβλίο της σειράς με ήρωα τον βιβλιοπώλη και ιδιωτικό αστυνομικό Μάριο Κόντε, στα
πρώτα του χρόνια, όταν ακόμη ανήκε στο αστυνομικό σώμα της Κούβας. Το βιβλίο είναι
διανθισμένο με έναν εκτενή πρόλογο του Παδουρα, για τη σημασία του Κόντε στη ζωή του
ίδιου, ως συγγραφέα αλλά και ως Άνθρωπου, που βοηθά ακόμη περισσότερο στο να
τοποθετήσουμε στις σωστές βάσεις ,την ιδιαίτερη αυτή μορφή της αστυνομικής
λογοτεχνίας, που μυρίζει ρούμι και Κουβανέζικη κουζίνα, αγαπά τις γυναίκες, τα βιβλία και
τον καλό καφέ και απεχθάνεται την εξουσία, σε κάθε μορφή της.

Ο Μάριο Κόντε και μέρος της παρέας του, ο «κοκκαλιάρης» Κάρλος, ο Κούνελος και η
Ταμάρα, η γυναίκα, πόθος από τα χρόνιά του Λυκείου, έρχονται να απασχολήσουν τη ζωή
του, μέσα από την εξαφάνιση του άντρα της Ταμάρα, Ραφαέλ Μορίν.

Η ταξική Κούβα, των επιτυχημένων, των υπουργών και των συνεργατών τους, με τα
οδοιπορικά και τα ταξίδια στο εξωτερικό, με τα ιδιωτικά αυτοκίνητα και τις βίλες σε
αντίθεση με τον σακατεμένο στην Αγκόλα, σε μάχη, Κοκκαλιάρη, τον Κόντε που δεινοπαθεί
για λίγο καλό καφέ και τον ερωτοτροπούν Μανόλο, τον Λοχία Μανόλο που αναζητά τη γυναίκεια
θαλπωρή και την ταχύτητα στα αστυνομικά περιπολικά ,κόσμοι παράλληλοι και ταυτόχρονα
τόσο μακρινοί. Ο Μορίν, είναι η ερινύα του Κόντε, από την εποχή του
Προπανεπιστημιακού. Εκεί έμαθε ο Κόντε και οι φίλοι του, ότι δεν προορίζονται όλοι για
μια ισότιμη ζωή στην Κούβα, όπως έμαθε ότι όποιος δεν τολμά, δεν κερδίζει η έστω
αποτυγχάνει, χάνοντας την Ταμάρα, για τα μάτια του επιτυχημένου, φέρελπι Μορίν. Δίχως
καν να της εξομολογηθεί τί νιώθει για αυτήν. Ένας συγγραφέας ,που ζει στη σκιά του
λαμπερού, σημαιοφόρου της επανάστασης και πρωτοστάτη στην τάξη τους. Επίσης έμαθε
πως τιμωρεί το καθεστώς ακόμη και μαθητές λυκείου, όταν τα γραπτά τους δεν συνάδουν
με την οπτική του καθεστώτος, πως τιμωρεί καθηγητές και ψαλιδίζει τα όνειρα του εν
δυνάμει λογοτέχνη Κόντε, που απλά θα ακολουθήσει την πιο αταίριαστη αλλά
εξασφαλισμένη επαγγελματικά επιλογή, για καριέρα μετά το σχολείο, την αστυνομία.

Στη νέα του ζωή, σε μια κατάσταση, χαλαρής αποχαύνωσης και ονείρων συγγραφικών
δαφνών, θα έρθει η εξαφάνιση του Μορίν, για να τον φέρει αντιμέτωπο με τους φόβους
του και τα ανομολόγητα πάθη του. Την Ταμάρα και την απέχθεια του για τη διαφθορά του
Κουβανέζικου καθεστώτος. Η αγάπη του, ο πόθος του για την Ταμάρα, που αδυνατεί να
πιστέψει την εξαφάνιση του άντρα της, θα τον οδηγήσει σε μια έρευνα, που θα αποκρύψει,
εξωσυζυγικές σχέσεις, σχέσεις αλληλοβοήθειας, υποχρεώσεων, πάθους διαφθοράς και
έναν κόσμο που μυρίζει Αμερικάνικα δολάρια και μίζες. Ο Κόντε, θα μιλήσει και θα μεθύσει
για όλα αυτά, με τον αδελφικό φίλο του Κοκκαλιάρη και θα εξιχνιάσει την ιστορία, που θα
αφήσει στα χέρια του ένα τρόπαια, που διεκδικούσε από μαθητής και μια βαθιά πικρία για
την ίδια τη χώρα του, για το καθεστώς που αυτός και οι φίλοι του, πίστεψαν, στήριξαν,
χάσανε την σωματική τους ακεραιότητα αλλά αυτό παραμένει εξίσου, ανθρωποκεντρικό
και γεμάτο αγάπη για την εξουσία και τη διαφθορά, όσο και αυτό του προκατόχου τους,
του Μπατίστα.

Ο Παδουρα έχει έμπνευση και μας εισαγάγει σε ένα κόσμο, που στα επόμενα βιβλία, θα
ξεδιπλωθεί εις βάθος σε καταστάσεις και χαρακτήρες. καταρρίπτει τους μύθους των
Δυτικών Κομμουνιστών για την Κούβα και μιλάει την πιο αγνή γλώσσα του αστυνομικού
μυθιστορήματος. Αυτή των Μπουκοφσκικων ηρώων, που τα πάθη τους είναι και η
λύτρωση τους σε ένα κόσμο που ο αμοραλισμός, είναι ντυμένος με τίτλους και κοστούμια
εξουσίας και η φιλία, το ποτό και το καλό Κουβανέζικο φαγητό,, ο μόνος τρόπος διαφυγής,
,εκεί που ο ύπνος πνίγεται από την υγρασία της Κουβανέζικης νύχτας.

Κλείνω με την αρχική μου απορία, για όσους παρακολουθούμε μέσω των μεταφράσεων
τον Κόντε, γιατί άργησε τόσο η μετάφραση του πρώτου και εισαγωγικού στη σειρά βιβλίου,
αλλά μάλλον ισχύει η παροιμία, Κάλιο αργά πάρα ποτέ