Χριστούγεννα 2025 -προτάσεις για βιβλία και Μουσική από ανειδίκευτους σε μη ειδικούς (Σπόνσορες και τοποθετήσεις αποκλείονται)

Τα Χριστούγεννα και οι γιορτές πριν την έλευση του 2026, θα βρουν τον καθένα στο δικό του μετερίζι. Αν θα είναι πολυθρόνα, τρακτέρ ή θέση εργασίας ή μόνιμη ανεργία και απέλπιδες μέρες, είναι μια προσωπική ιστορία και όχι πάντα προσωπική επιλογή. Η ανάγνωση, η ανάταση που προσφέρει με συνοδεία μουσικής ή και μόνη, αντίστοιχα και η απόλαυση της μουσικής είναι αξίες αξεπέραστες, που στις γιορτές αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη σημασία με τον χρόνο των αργιών, διαθέσιμο στον καθένα μας, για τις προσωπικές επιλογές του. Τo MusicandBook Tales προτείνει μια σειρά βιβλία αλλά και άλμπουμ που ξεχωρίσαμε και διαβάσαμε μέσα στο 2025.Καλές γιορτές και ένα 2026 όχι χειρότερο από ότι το 2025

“Born to run”- Bruce Springsteen (Key Books)

Μια καλογραμμένη αυτοβιογραφία που εισάγει τον αναγνώστη στις πιο βαθιές πτυχές της ζωής του Bruce Springsteen.Με την περιγραφή να ξεκινά από τα παιδικά του χρόνια, την οικογενειακή κατάσταση και να μπαίνει σιγά στον τρόπο με τον οποίο η μουσική άλλαξε τη ζωή του. Σε κανένα σημείο η μουσική δεν ειναι ανεξάρτητη από τον οικογενειακό και πολιτιστικό περίγυρο του. Ο Springsteen έχει διαρκείς αναφορές στην Ιρλανδικη-Ιταλική καταγωγή του, στην εργατική προέλευση της οικογένειας του αλλά και στον μανιοκαταθλιπτικό πατέρα του, η σχέση του οποίου με τον ίδιο σημάδεψε τη ζωή του πολύ επίπεδα.
Από τη στιγμή που παίρνει την πρώτη του κιθάρα, μια Kent μέχρι το σήμερα και την επανασύνδεση του με την Ε street Band, o Bruce Springsteen είναι πανταχού παρών, ζητώντας να ακουστεί η δική του φωνή με τους δικούς του όρους. Με γλαφυρότητα παρουσιάζονται, φίλοι, σύντροφοι, μουσικοί σύντροφοι και συνοδοιπόροι. Δεν μασάει τα λόγια του και αποδίδει ευθύνες σε όλους, με πρώτο τον εαυτό του, για τις συγκρούσεις με τους μάνατζερ του, την διαχείριση της δόξας, το διαζύγιο του, τη φοβία του να δημιουργήσει οικογένεια αλλά και πώς η στοχοπροσήλωση του ,τον οδήγησε μέσα από λάθη και δυσκολίες στην αναγνώριση , την καταξίωση και την δυναμική μιας ομάδας μουσικών, που μαζί τους δημιούργησε το όραμα του, με ξεκάθαρες σχέσεις και θέσεις εξαρχή, που όταν θάμπωσαν οδήγησαν σε φιλικά διαζύγια και επανενώσεις, όταν μίλησε η ωριμότητα και η αίσθηση της ομάδας και της συντροφικότητας, στο σωστό χρόνο.

Ένα βιβλίο για το πως η προσπάθεια, η αγάπη για τη μουσική και η τύχη, δημιουργούν ένα ροκ θρύλο, που στο απόγειο της δόξας του, θα χρειαστεί μα σύντροφο, για να τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει τον εαυτό του, τους φόβους του, να αξιολογήσει τις επιθυμίες του και να αφήσει το καβούκι της μοναχικότητας πίσω του. Καλοδουλεμένο θα αποκαλύψει πάμπολες λεπτομέρειες για τον μουσικό Springsteen και ακόμη περισσότερες για τον άνθρωπο. ‘Ένα αρχηγικό βιβλίο που τολμάν να ανακατέψει την τράπουλα και να μας παραδώσει το «Αφεντικό» γυμνό και ανθρώπινο, μέσα στην ουσία της μουσικής και της προσωπικής, βιωματικής εμπειρίας του, δίχως φτιασίδια και στολίδια, να μιλά για ΄όλους και για όλα, υπόλογος πρώτα από όλους στον εαυτό του, δίνοντας ξεκάθαρα στο τέλος του βιβλίου την ουσία της μουσικής ζωής του, τους οπαδούς του και της προσωπικής, την οικογένεια του. Διαβάζεται απνευστί.

 

“Επιχείρηση Νέμεσις Η εξόντωση των υπαίτιων για τη γενοκτονία των Αρμενίων” – Eric Bogosian (Παπαδόπουλος)

1915: Η Οθωμανική Αυτοκρατορία διαπράττει μία από τις πιο φρικτές γενοκτονίες του 20ού αιώνα: την εξόντωση 1,5 εκατομμύριου Αρμενίων. Οι υψηλά ιστάμενοι Οθωμανοί υπεύθυνοι αυτής της θηριωδίας δραπετεύουν, και παραμένουν ατιμώρητοι... ή, τουλάχιστον, έτσι νομίζουν. Μερικά χρόνια αργότερα, μια μυστική ομάδα επιζώντων Αρμενίων οργανώνει την Επιχείρηση Νέμεσις, μια τολμηρή αποστολή αντεκδίκησης με στόχο την εκτέλεση όσων έφεραν βαριές ευθύνες. Το αποκορύφωμα της Επιχείρησης έρχεται το 1921, όταν ένας νεαρός Αρμένιος σκοτώνει στο Βερολίνο τον Ταλαάτ Πασά, τον αρχιτέκτονα της γενοκτονίας, σε ένα ιστορικό χτύπημα που συγκλόνισε όλον τον κόσμο. Με αριστοτεχνική αφήγηση και μετά από ενδελεχή έρευνα, ο συγγραφέας ξεδιπλώνει αυτή τη συναρπαστική -κι ελάχιστα γνωστή- σελίδα της ιστορίας. Το Επιχείρηση Νέμεσις δεν είναι απλώς ένα βιβλίο για την εκδίκηση μιας ομάδας επιζώντων· είναι ένα ιστορικό ντοκουμέντο για την ανάγκη της δικαιοσύνης, τη δύναμη της μνήμης και την αντοχή απέναντι στη λήθη. Ένα συγκλονιστικό βιβλίο που θα σας καθηλώσει -γιατί κάποιες αληθινές ιστορίες πρέπει να ειπωθούν. Μια αληθινή ιστορία εκδίκησης, μνήμης και δικαιοσύνης που διαβάζεται σαν θρίλερ! (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Όταν στην Ελλάδα θρηνούσαμε τους νεκρούς της Μικρασίας, με το κράτος να έχει ξεχάσει τους 42000 αιχμαλώτους στρατιώτες και αξιωματικούς, και τον Στεργιαδη, ύπατο Αρμοστή της Σμύρνης, να ζει στην Γαλλική επαρχία, με έξοδα της Μ. Βρετανίας, κάποιοι Αρμένιοι απέδωσαν δικαιοσύνη για τα δικά τους αδικοχαμένα θύματα. Ένα βιβλίο που αποδεικνύει, ότι υπάρχει δικαιοσύνη, όταν ο απλός πολίτης ξεπερνώντας συνθήκες, συμβάσεις και κρατικούς λειτουργούς που τρέμουν για την καρέκλα τους, αποδίδει δικαιοσύνη. 



«Το ράμα» - Γιάννης Σιδεράκης (Οξύ)

 

Το ραμα ενώνει δυο κομμάτια γης , χωρίζει δυο θάλασσες, είναι τόπος προσκυνήματος και δεσίματος, εκεί που τρέχει η μοτοσυκλέτα, ανεμίζει το μαλλί, ο δρόμος είναι μια ευθεία με τη θάλασσα συμπαραστάτη και το ροκ ν ρολ από ιδέα και ήχο να γίνεται γήινη μυρωδιά και να αποκτά υπόσταση. 
Στο χώρο αυτό τοποθετεί ο Σιδεράκης το νέο του πονημα. Μια ιστορία, τριών γενιών, εν μέσω υποσχέσεων , απογοητεύσεων με κοινούς τόπους, την αγάπη για τις μοτοσυκλέτες, το δρόμο και το ροκ ν  ρολ. Ήρωας του ο Ροκάς, ένας φίλος που όλοι εμείς οι ροκερς η ροκάδες είχαμε, έχουμε, θα έχουμε. Επανάστασης συνειδητοποιημένος, όχι με μολότοφ αλλά με την ψυχή και τις πράξεις του. Περιθωριοποιημένος αλλά και σεβαστός γιατί είναι ένας γνήσιος εραστής, της μοναξιάς και της μηχανής που διατρανώνει με κάθε πράξη του, δίχως φανφάρες, με ταπεινότητα, εξοβελισμένος από την μάζα, στο περιθώριο, μιας άψυχης, άνευρης κοινωνίας,  την πίστη του, στον άνθρωπο, την μουσική, το όνειρο. 
https://musicandbooktales.blogspot.com/2025/06/blog-post_22.html
Τρεις γενιές, ο σύνδεσμος, μια κόκκινη μοτοσυκλέτα, που δεν πούλησε ποτέ πολύ και ήταν δύσκολη σε όλα ακόμα και στο να βρεθούν ανταλλακτικά και ένας άνθρωπος που εν γνώση του και εν μέρει μέσα στην αδυναμία του, να βρει μια σύντροφο, αναζητεί σε αυτή το νόημα της ζωής του. Η ίδια το ανταποδίδει, ένας φόρος τιμής στην Κριστίν του Στίβεν Κινγκ έστω και άθελα του.
Το φθαρτό του  Ανθρώπου δεν τον εμποδίζει να ψάξει για το καλύτερο για την μηχανή του, η ιδέα ότι το εργαλείο του 70, θα συνεχίσει να τρέχει στους δρόμους, ζωντανό,  με τον γιο του φίλου, του, ακόμη στο δημοτικό. Η ανάγκη της συνέχειας και του να αφήσεις κάτι ζωντανό για εσένα, σε αυτούς που θα το φροντίσουν. Ο θάνατος είναι μια στιγμή μετάβασης ή ένα τέλος, αλλά για τον Ροκά και τους φίλους του είναι μια ακόμη στιγμή στην πίστα της ζωής, ένας φόρος τιμής από και προς έμψυχα και «άψυχα» πράγματα.
Βάλτε λοιπόν τρίτη κι ταξιδέψτε με τον Σιδεράκη, θυμηθείτε μοτοσυκλέτα, μουσικές, φίλους, απογοητεύσεις και δόξες. Βάλτε δυνατά το glory days του Springsteen, το don’t make them like you  any more του Gallagher κ κλείστε με το τραγούδι που θα παίζει όταν εγώ περάσω το Ραμα (με αμάξι, γιατί ούτε με ποδήλατο δεν τα πάω καλά) iron horse Motörhead. 
On Iron Horse he flies
On Iron Horse he gladly dies
Iron Horse his wife
Iron Horse his life 
 

"Η απόδειξη της αθωότητάς μου”- Τζόναθαν Κόου (Πόλις)

Καινούργια δουλειά του σημαντικότερου ίσως Βρετανού λογοτέχνη των τελευταίων δεκαετιών, με επίκαιρα θέματα, κριτική ματιά και κοινωνικές ευαισθησίες, σε ένα βιβλίο που συνδυάζει, πολιτική, αστυνομικό μυθιστόρημα και πάνω από όλα είναι διαποτισμένο με το γεμάτο οξύνοια, χιούμορ του Κόου.
“Η ζωή μετά το πανεπιστήμιο δεν ταιριάζει καθόλου στη Φιλ. Ο χρόνος περνά βασανιστικά αργά. Έχει επιστρέψει στο πατρικό της σπίτι και ζει ξανά με τους γονείς της, δουλεύει ατελείωτες ώρες σε ένα ιαπωνικό εστιατόριο στο αεροδρόμιο του Χίθροου και τα σχέδιά της να γίνει συγγραφέας δεν καταλήγουν πουθενά. Όμως η τυχαία ανακάλυψη ενός ξεχασμένου συγγραφέα από τη δεκαετία του 1980 τη βγάζει από τον λήθαργο, όπως και η επίσκεψη ενός οικογενειακού φίλου, του Κρις – ιδίως όταν της λέει ότι ερευνά μια υπόθεση που θα μπορούσε να θέσει τη ζωή του σε κίνδυνο.
Ο Κρις παρακολουθεί την πορεία ενός σκοτεινού think-tank, που ιδρύθηκε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ τη δεκαετία του 1980 και ωθεί σταθερά την κυβέρνηση της Βρετανίας προς την Άκρα Δεξιά. Έπειτα από χρόνια πολιτικής απομόνωσης, τα μέλη του είναι πια έτοιμα να εφαρμόσουν τις ιδέες τους. Καθώς την πρωθυπουργία της Βρετανίας αναλαμβάνει η Λιζ Τρας, η θητεία της οποίας θα διαρκέσει μόλις επτά εβδομάδες, ο Κρις συνεχίζει την έρευνά του σε ένα συνέδριο που διεξάγεται στα βάθη της επαρχίας Κότσγουολντς. Ξαφνικά όμως τα πράγματα παίρνουν σκοτεινή τροπή και μια αστυνομική έρευνα για φόνο ξεκινά. Η λύση του μυστηρίου θα βρεθεί άραγε στη σύγχρονη πολιτική σκηνή ή σε ένα λογοτεχνικό αίνιγμα που παραμένει εκκρεμές εδώ και σαράντα σχεδόν χρόνια;”

Ένα βιβλίο, μέσα στο βιβλίο, μια αστυνομική περιπέτεια και ταυτόχρονα ,μια ανάλυση της Βρετανικής κοινωνίας σε σχέση με τις Η.Π.Α του Τραμπ, την γουόκ ατζέντα και τον παραλογισμό της, τις παραδόσεις που χάνονται μέσα στη λήθη του χρόνου με το θάνατο της Ελισάβετ, να σηματοδοτεί την λήθη, για ένα παρελθόν που έδωσε όραμα ή εστία αντιπαλότητας για μεγάλη μερίδα της Βρετανικής κοινωνίας. Με χαρακτηριστικές, κεντρώες θέσεις και απέχθεια για όσα τα άκρα εκπροσωπούν, αλλά δίχως λύση για το ξέσπασμα βίας στην Ευρώπη του 21 ου αιώνα, μόνο με λατρεία στο «νέο», το άμωμο, και οργή νεανία για τους «παλιούς» που καταδικάσαν τη νέα γενιά σε άχρηστα πτυχία (επιλογή τους) και χαμηλόμισθες δουλείες (εξ ανάγκης), ο Κόου σε συγγραφική φόρμα, επιπλήττει, αποσιωπά και υποδεικνύει, δίχως ξεκάθαρη θέση, αλλά ορμώμενος από τη ζεστασιά της φλεγματικής Βρετανικής πολυθρόνας του, δίνοντας ένα ανισόρροπο, αλλά απολαυστικό αστυνομικό μυθιστόρημά.

“Τέλειο παρελθόν” -Λεονάρδο  Παδούρα  (Καστανιώτης)

Όπως όλα τα παράδοξα έχουν ένα λόγο ύπαρξης, σίγουρα θα έχει και α αυτό, το πρώτο
βιβλίο της σειράς με ήρωα τον βιβλιοπώλη και ιδιωτικό αστυνομικό Μάριο Κόντε, στα
πρώτα του χρόνια, όταν ακόμη ανήκε στο αστυνομικό σώμα της Κούβας. Το βιβλίο είναι
διανθισμένο με έναν εκτενή πρόλογο του Παδουρα, για τη σημασία του Κόντε στη ζωή του
ίδιου, ως συγγραφέα αλλά και ως Άνθρωπου, που βοηθά ακόμη περισσότερο στο να
τοποθετήσουμε στις σωστές βάσεις ,την ιδιαίτερη αυτή μορφή της αστυνομικής
λογοτεχνίας, που μυρίζει ρούμι και Κουβανέζικη κουζίνα, αγαπά τις γυναίκες, τα βιβλία και
τον καλό καφέ και απεχθάνεται την εξουσία, σε κάθε μορφή της.

Ο Μάριο Κόντε και μέρος της παρέας του, ο «κοκκαλιάρης» Κάρλος, ο Κούνελος και η
Ταμάρα, η γυναίκα, πόθος από τα χρόνιά του Λυκείου, έρχονται να απασχολήσουν τη ζωή
του, μέσα από την εξαφάνιση του άντρα της Ταμάρα, Ραφαέλ Μορίν.
Η ταξική Κούβα, των επιτυχημένων, των υπουργών και των συνεργατών τους, με τα
οδοιπορικά και τα ταξίδια στο εξωτερικό, με τα ιδιωτικά αυτοκίνητα και τις βίλες σε
αντίθεση με τον σακατεμένο στην Αγκόλα, σε μάχη, Κοκκαλιάρη, τον Κόντε που δεινοπαθεί
για λίγο καλό καφέ και τον ερωτοτροπούντα Μανόλο, τον Λοχία Μανόλο που αναζητά τη γυναίκεια θαλπωρή και την ταχύτητα στα αστυνομικά περιπολικά ,κόσμοι παράλληλοι και ταυτόχρονα τόσο μακρινοί. Ο Μορίν, είναι η ερινύα του Κόντε, από την εποχή του
Προπανεπιστημιακού. 

Στη νέα του ζωή, σε μια κατάσταση, χαλαρής αποχαύνωσης και ονείρων συγγραφικών
δαφνών, θα έρθει η εξαφάνιση του Μορίν, για να τον φέρει αντιμέτωπο με τους φόβους
του και τα ανομολόγητα πάθη του. 
Ο Παδουρα έχει έμπνευση και μας εισάγει σε ένα κόσμο, που στα επόμενα βιβλία, θα
ξεδιπλωθεί εις βάθος σε καταστάσεις και χαρακτήρες. καταρρίπτει τους μύθους των
Δυτικών Κομμουνιστών για την Κούβα και μιλάει την πιο αγνή γλώσσα του αστυνομικού
μυθιστορήματος. Αυτή των Μπουκοφσκικων ηρώων, που τα πάθη τους είναι και η
λύτρωση τους σε ένα κόσμο που ο αμοραλισμός, είναι ντυμένος με τίτλους και κοστούμια
εξουσίας και η φιλία, το ποτό και το καλό Κουβανέζικο φαγητό,, ο μόνος τρόπος διαφυγής,
,εκεί που ο ύπνος πνίγεται από την υγρασία της Κουβανέζικης νύχτας.
Κλείνω με την αρχική μου απορία, για όσους παρακολουθούμε μέσω των μεταφράσεων
τον Κόντε, γιατί άργησε τόσο η μετάφραση του πρώτου και εισαγωγικού στη σειρά βιβλίου,
αλλά μάλλον ισχύει η παροιμία, Κάλιο αργά πάρα ποτέ

Quentin Tarantino, "Κινηματογραφικοί στοχασμοί"

Τι δείχνει η βία στον "Ταξιτζή" και στο "Όταν ξέσπασε η βία"; Μιμείται καλά ο Μπράιαν ντε Πάλμα τον Χίτσκοκ; Γιατί είναι σπουδαίος κριτικός κινηματογράφου ο Κέβιν Τόμας, και πώς σχετίζεται με τον παραγωγό Ρότζερ Κόρμαν;

Αυτές κι άλλες παρόμοιες ερωτήσεις περί κινηματογράφου απαντά ο Κουέντιν Ταραντίνο στο έργο του, "Κινηματογραφικοί στοχασμοί". Βιβλίο εν μέρει για μεμονωμένες ταινίες και την ιστορία της παραγωγής τους, εν μέρει για την παιδική και εφηβική ηλικία του σκηνοθέτη και την εξέλιξή του σε σινεφίλ, εν μέρει για την ιστορία του αμερικάνικου κινηματογράφου μετά τη δεκαετία του εξήντα.Ο Ταραντίνο αξιολογεί ταινίες, κάνει εκτεταμένα αφιερώματα σε ορισμένες και πιο σύντομες αναφορές σε άλλες, μιλά για τη μητέρα του, που συνήθιζε να τον πηγαίνει να δει κάθε είδους φιλμ, όταν ήταν παιδί, για το κίνημα του νέου Χόλυγουντ και τη διαφορά των Σπίλμπεργκ, Κόπολα και Λούκας από τα έργα που αυτό έβγαλε.
Οι "Κινηματογραφικοί στοχασμοί" είναι ο Ταραντίνο ως δημιουργός και ο Ταραντίνο ως άνθρωπος. Είναι ένα βιβλίο που μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε καλύτερα έναν δημιουργό με ξεχωριστό στιλ, τεράστια γνώση της ιστορίας της τέχνης του και ακόμη μεγαλύτερο πάθος γι'αυτή.
 Μαρία Θωμαίς Μπασμπαγιάννη 


“Το Τυφλό Γουρούνι στη Δεύτερη οδό, Ένα χρονικό σε πόλεις με ποτάμι” ΣώτηΤριανταφύλλου (Πατάκης)

 

Επιστροφή στη φόρμα που αγάπησε και αγαπήσαμε αλλά και σε φόρμα, για τη Σωτη Τριανταφύλλου. Μια τολμηρή ανάγνωση της μετανάστευσης των Ελλήνων, πρώτης και δεύτερης γενιάς, μέσα από το χρονικό των αδερφών Φιλιππόπουλων Γιάννη (Τζων) και Ηλία (Λη) που το 1918, άφησαν στην Ελλάδα τον πατέρα τους, δάσκαλο και λάτρη του χορού και των θεαμάτων Χρήστο.

Η οικογενειακή σάγκα, δεν θυμίζει τις Αμερικάνικες παρωδίες των Ελληνικών παροικιών, που γνώρισαν τόση επιτυχία στον κινηματογράφο, ούτε τη θρυλική «Θεία από το Σικάγο» με τους αξέχαστους Μακρη και Βασιλειάδου.. Η μοίρα στην οποίο τόσο πιστεύουν τους οδηγεί στο Μέμφις, όπου με τα λιγοστά αγγλικά τους και την βοήθεια της τύχης ενσωματώνονται στην τοπική Ελληνική κοινότητα, που δραστηριοποιείται στα εστιατόρια και την αγορά οικοπέδων για δημιουργία φτηνών κατοικιών για λευκούς και μαύρους. Ο Τζων, με επιχειρηματικό δαιμόνιο και παρέες στα όρια της νομιμότητάς, θα ασχοληθεί με τα ποτά και τα μπαρ και με την ποτοαπαγόρευση, θα αποκομίσει κέρδη και έναν γάμο με μια Ιρλανδικής καταγωγής, βασίλισσα της ομορφιάς και ταμία σούπερ Μαρκετ. Αποτέλεσμα μια οικογένεια που ο δημοσιογράφος γιος, Κρις θα καταγράψει την ιστορία της και μαζί την ιστορία των Η.Π.Α από τον Α ΠΠ εως το Βιετνάμ.

Η σύνδεση μιας μεσοαστικής οικογένειας, που πραγματοποιεί τα όνειρα της, αγορά σπιτιού, των πρώτων ηλεκτρικών συσκευών, με την μητέρα να δουλεύει αλλά και να φροντίζει τα παιδιά, τον μόνιμα άρρωστο Ραμόν και τον αιθεροβάμονα Πάτρικ, ενώ οι Η.Π.Α αλλάζουν και ο πατέρας κερδίζει, όσο το σύστημα παραμένει σε διαφθορά , είναι η ιστορία των μεταναστών που άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Παράλληλα ο δεύτερος αδερφός ο Λη, εμπλέκεται με το Κομμουνιστικό κόμμα, διοργανώνει απεργίες και απομακρύνεται από την Ελληνική κοινότητα, για πολιτικούς λόγους, όπως και ο αδελφός του Τζων, για λόγους ηθικής (παντρεύτηκε καθολική) αλλά και νομικής φύσεως, ζει από ημιπαρανομες  δραστηριότητές.

Η μεγάλη κρίση τού 29, ο ΒΠΠ, η ενηλικίωση του Κρις και η ενασχόληση του με την δημοσιογραφία, έχουν παράλληλα οδηγήσει τη χώρα και τον ίδιο , πρώτα στην Κορέα, με δράση ως μέλος πληρώματος βομβαρδιστικών και μετά σε αλλαγές στην εποχή των ευκαιριών και της ανάπτυξης, ο αγώνας για τα πολιτικά δικαιώματα των εγχρώμων, οι Η.Π.Α που αλλάζουν και ειδικά οι δολοφονίες μαύρων στο βαθύ Νότο συνθέτουν την εικόνα μιας κοινωνίας σε πόλωση, ένα έμμεσο σχόλιο για τις σημερνές Η.Π.Α.Ταυτόχρονα, ο θείος Λη, έχει ήδη επισκεφτεί την ΕΣΣΔ και έχει γνωρίσει την μελλοντική σύζυγο τού Λουντμίλα, μια μεταφράστρια που του δείχνει τα πρόσωπα της ΕΣΣΔ που ηθελημένα ο Λη, ωραιοποιεί και παραφράζει για να δείξει των ¨ανωτερότητα» του εργατικού κινήματος, στη χώρα των Δελτίων και της παρακολούθησης και εξαφάνισής από το καθεστώς. 

Η συγγραφή από τον Λη, φυγά πια στην ΕΣΣΔ, του βιβλίου «Αριστερή πλευρίτιδα αναμνήσεις ενός Αμερικανού Κόκκινου» θα οδηγήσει τον ανιψιό τού, σε μια αναζήτησή των δικών του ριζών, που έχουν χαθεί με το θάνατο του αδελφού του Ραμόν, της μητέρας του και της φυγής του αδελφού του Πάτρικ στην Καλιφόρνια. Σε μια χώρα που είναι συγκλονισμένη από τις δολοφονίες, των Μάρτιν Λουθερ Κινγκ, Κενεντι, ο Κρις ξεκινά ένα ταξίδι που θα τον οδηγήσει στο Σαν Φρανσίσκο και μαζί στην αναθεώρηση της οικογενειακής ιστορίας της ζωής των αδελφών Φίλιπς και των δικών του επιθυμιών. Όπως όλες οι ιστορίες θα μας οδηγήσει στην αλλαγή των ΗΠΑ μετά τον ΒΠΠ, τον αντικομουνισμό του Μακαρθι, το κυνήγι των μαγισσών του Χούβερ και θα αποκαλύψει τελικά το πρόσωπο του Θείου Λη , την ταυτότητα του.

Είναι όμως η επανασύνδεση του με τον Παντυ, (Πατρικ) τον αδελφό του, που θα του δώσει την πραγματική ουσία των πράγματων, μασημένη τροφή στην αιώνια ανασφάλεια και αναποφασιστικότητα του. Μέσα από την αναζήτησης της οικογένειας, ο Κρις θα μιλήσει για την οικογένεια του και πως άλλαξε στις Η.ΠΑ παράλληλα και μέσα από τις δίκες του αλλαγές, όπως και το ίδιο το Μέμφις, η γενέτειρα πόλη τους. 


Τριανταφύλλου σε φόρμα, υλικό δουλεμένο, χαρακτήρες που ακόμη και η απάθεια τους, ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά του αναγνώστη και μια πολύ ζωντανή παρουσίαση του κοινωνικού περίγυρου από το 20 έως το 70, που όσο και αν διαφωνήσεις με την οπτική της συγγραφέως, δεν έπαψε να υπάρχει. Αξίζει το χρόνο σας αν και θα χρειαστείτε να έχετε τη γνώση βασικών γεγονότων της σύγχρονής μετά το1920 ιστορίας των Η.Π.Α για να το παρακολουθήσετε καλύτερα. Μια ιστορία για την ομογένεια, που ενσωματώθηκε στο πολυπολιτισμικό όνειρο της αστερόεσσας και άφησε την Γαλανόλευκη στα νταινερς και τα παντοπωλεία.

“Το Τραγούδι του προφήτη” – Paul Lynch (Gutenbeg)

 

Σκοτάδι προσωπικό, σκοτάδι μιας χώρας, μιας κοινωνίας, μια κατάβαση από το όλον στο τίποτα . Μια δυστοπία που αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε, γιατί είμαστε μακριά. Είμαστε άραγε?
.Εδώ η χώρα είναι η Ιρλανδία. Στην Ευρώπη, της οικονομικής ένωσης, των δικαιωματιστών, των συνδικαλιστών και των επιδομάτων. Όλα ξεκινάνε με μια σύγκρουση ανάμεσα σε ένα φοβικό Κράτος  και έναν πατέρα τον Λάρι συνδικαλιστή και οικογενειάρχη που ταλανίζεται ανάμεσα στο συνδικαλιστικό καθήκον και την αγάπη για την οικογένεια. Η μυστική αστυνομία συλλαμβάνει, εξαφανίζει όμως ακόμα υπάρχει πίστη, ότι όλα είναι προσωρινά. Ότι όλοι θα επιστρέψουν. Οτι η καταπάτηση των δικαιωμάτων είναι σχηματική και εφήμερη. Η οικογένεια φοβάται, συσπειρώνεται και περιμένει τον πατέρα που συλλαμβάνεται και εξαφανίζεται. Η Αιλις τραγική μάνα κουράγιο βλέπει τον κόσμο της να διαλύεται. Δεν μπορεί να σταματήσει να ανησυχεί, να ψάχνει και ταυτόχρονα να σημειώνει τις μικρές αλλαγές στην κοινωνία γύρω της. Πως ο κόσμος χωρίζεται σε μέλη του κόμματος και τους άλλους, τους ανεπιθύμητους, τους αναλώσιμους, από τον εργασιακό χώρο, μέχρι τον  κρεοπώλη. Το καθεστώς στοχοποιεί και ζητά συνεχώς νέο αίμα. Απαγορεύει για να προστατεύσει, δίχως αιτιολογία, μόνο με διατάγματα, φιμώνει δικηγόρους και πολίτες, ο χαρακτηρισμός ως αντιφρονούντα σημαίνει απόλυση, σύλληψη, εξαφάνιση.

 Η Αιλις καρκινοβατεί μεταξύ του σε αρχόμενη άνοια πατέρα της και της υπό διάλυση οικογένειας της. Ο πατέρας χάνεται στα υπόγεια της μυστικής αστυνομίας. Ο μεγάλος γιος ο Μαρκ, χάνεται με τους αντάρτες, παίρνοντας θέση στον επερχόμενο εμφύλιο, ζητώντας να ζήσει. Η κόρη βυθίζεται στο σκοτάδι της άρνησης, ο μικρότερος γιος, ο Μπέιλι ενηλικιώνεται απότομα πριν χαθεί κι αυτός τραγική φιγούρα σε έναν εμφύλιο που έχει μοιράσει το Δουβλίνο σε ζώνες, έχει παραδοσει την Ιρλανδία βορά ανάμεσα στο Κράτος και όσους ζητάνε μια πιο ανθρώπινη ζωη με το όπλο στο χέρι, με τον υπόλοιπο κόσμο να παρακολουθεί αμέτοχος στην τηλεόραση, το αιματοκύλισμα μιας χώρας.

 https://musicandbooktales.blogspot.com/2025/07/paul-lynch-gutenberg.html

Στο σκοτάδι του τρόμου του εμφυλίου η αδερφή από τον Καναδά τους ζητά να διαφύγουν. Η Αιλις θα αρνηθεί. Ποιόν θα βρουν όταν γυρίσουν πίσω ο άντρας και ο γιος της. Όμως ο θάνατος του μικρότερου γιου της πυροδοτεί την φυγή. Μετανάστες στην Ευρώπη, διακινητές, διεφθαρμένοι υπάλληλοι, παραστρατιωτικοί και ένα μωρό και ένα κορίτσι που συμβολίζουν την δύναμη κ την ελπίδα για το αύριο. Όμως το σκοτάδι όσων έμειναν πίσω κρατά το βλέμμα της Αιλις μακριά από το φως. Η θάλασσα,το ανοιχτό πέλαγος γίνεται η ελπίδα ή το αβέβαιο μέλλον που είναι καλύτερο από το ζοφερό παρόν. 

 Πόσο αντέχει κανείς; Πότε είναι ο κατάλληλος χρόνος για να αφήσει τα πάντα πίσω και να φύγει; Ποια η σκιά της μνήμης ? Πόσο μετρά η ζωή των ζωντανών και ποια κινητήρια δύναμη προσφέρουν τα παιδιά σε μια μάνα στη δίνη της αποσύνθεσης του κόσμου της.
«Το τραγούδι του προφήτη» είναι σίγουρα ένα από τα βιβλία της χρονιάς τουλάχιστον για μια δυστοπία που πλησιάζει ή ήδη ζούμε, εσείς αποφασίστε, η σκέψη έρχεται πλέον δεύτερη, οι πράξεις μένουν.


«Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» Θεόδωρος Παπακώστας (Key Books)

 
O Θόδωρος Παπακώστας έχει ήδη διαγράψει τη δική του πορεία στην συγγραφή εκλαϊκευμένων βιβλίων ιστορίας, αρχαιολογίας, ορμώμενος ακριβώς από την αγάπη του, να φέρει σε επαφή με την ιστορία, το πλατύ κοινό, που ειδικά το Ελληνικό, έχει μάθει από τα σχολικά του χρόνια, να τη θεωρεί ως ένα συνονθύλευμα ημερομηνιών και προσώπων  , που τα περισσότερα κοσμούν τις πινακίδες ονοματοδοσίας δρόμων. Ο Παπακώστας έχει άλλη άποψη και με τη μορφή ενός εικονικού διαλόγου με μια φίλη του σε ένα μπαρ, εισαγάγει τον ανυποψίαστο αναγνώστη σε κόσμους, από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
 Το βιβλίο λειτουργεί σαν μια συμπυκνωμένη εισαγωγή στους τρεις πολιτισμούς, με πολύ μεγαλύτερη έκταση για τον Αιγυπτιακό και Βαβυλωνιακό πολιτισμό. Καλύπτει τα βασικά θέματα, ιστορία, κυρίαρχες δυναστείες, μυθολογία και κάποια στοιχεία για τη ζωή των ανθρώπων ,τις εποχές της ακμής του πολιτισμού, ενώ με πίνακες σε φέρνει και σε αναλογίες με τις αντίστοιχες ιστορικές περιόδους του Ελληνικού χώρου

Η κινητήρια ιδέα του βιβλίου, η συνοπτική, αλλά πάντα ενδελεχής παρουσίαση των τριών πολιτισμών με αναφορές ταυτόχρονα σε αντιστοιχίες και δάνεια με τον Ελληνικό πολιτισμό και ιστορία δρα άψογα. Αν και ο όγκος της πληροφορίας γιατί μιλάμε για συμπύκνωση αιώνων σε μερικές σελίδες, ίσως ξενίσει, τον αμαθή σε όγκο πληροφορίας αναγνώστη, αποτελεί μια πολύ καλή εισαγωγή, αρχειοθετημένη και σωστά τοποθετημένη, για όποιον θέλει ένα εφαλτήριο για να εντρυφήσει στη συνέχεια, εις βάθος στους συγκεκριμένους πολιτισμούς... 

Μια προσπάθεια που θα φέρει πιο κοντά στην γνώση , με χιούμορ και καθημερινή γραφή, ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες, θα απείχαν από οτιδήποτε είχε να κάνει με την ιστορία της αρχαιότητάς. Αξιέπαινο και απολαυστικό για όσους η ιστορία και η αρχαιότητα, δεν είναι απλώς ένα κομμάτι , χαμένο, του παζλ των γνώσεων και των ενδιαφερόντων τους. Μια πολύ καλή πρόταση ανάγνωσης για μικρούς και όχι τόσο μικρούς αναγνώστες, που θέλουν να μάθουν με την ουσιαστική έννοια του όρου.


“Sonny boy- Η επίσημη αυτοβιογραφία”- Al Pacino (Key Books)

 

Στο "Sonny boy" ο Αλ Πατσίνο διηγείται τη ζωή του, για την ακρίβεια
τα σημαντικότερα γεγονότα της, που τον διαμόρφωσαν και τον
σημάδεψαν για πάντα. Ο Πατσίνο θυμάται πρόσωπα και τόπους,
εκδηλώσεις και οικογενειακές συζητήσεις, φίλους και
συμπρωταγωνιστές. Άλλους τους θυμάται με τρυφερότητα και θρηνεί την
απώλειά τους, κι άλλους θα προτιμούσε να μην τους είχε γνωρίσει
ποτέ. Ο Πατσίνο μιλά για όσα του έκαναν και για στιγμές που τον
έκριναν, μα ταυτόχρονα κρίνει ο ίδιος τον εαυτό του, κι αξιολογεί
αποφάσεις και πράξεις του.

Το Μπρονξ της δεκαετίας του πενήντα, το Χόλιγουντ της δεκαετίας του εβδομήντα, η μετάβαση από το ένα στο άλλο, οι συνεντεύξεις κι οι τελετές βράβευσης, η Lady Gaga και ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο Φράνσις Φορντ Κόπολα και ο Μάικλ Μαν, παρουσιάζονται από τον Πατσίνο σε αυτό το βιβλίο, ως φίλοι και συνάδελφοι, όχι ως διάσημοι ηθοποιοί
και κινηματογραφιστές. Κι ο ίδιος ο Πατσίνο εδώ παρουσιάζεται ολοκληρωμένα, ως άνθρωπος με τα προτερήματα και τα ελαττώματά του, τα ταλέντα του, τα χόμπι του και τους φόβους του. Κι είναι αυτό που αποτελεί το καλύτερο χαρακτηριστικό αυτού του έργου.
Μια ανασκόπηση στη ζωή ενός από τους γνωστότερους ηθοποιούς του κινηματογράφου, που μας επιτρέπει να δούμε καλύτερα, ποιος είναι ο Αλ Πατσίνο.

Μαρία Θωμαίς Μπασμπαγιάννη

«Ο γυρισμός»- Bernhard Schlink (Κριτική)

 
 Η μεταπολεμική Γερμανία και η αναζήτηση ταυτότητας, μέσα από την αναζήτηση του πατέρα του από ένα παιδί που δεν τον γνώρισε ποτέ και θεωρούσε ότι πέθανε στον πόλεμο. Ο νεαρός δικηγόρος Πέτερ , έχει μεγαλώσει στην Ελβετία με τους γονείς του πατέρα του, όσο η μητέρα του προσπαθεί να βρει τη θέση της στην αναγεννημένη από τις στάχτες του ΒΠΠ, Γερμανία. Διαβάζει μυθιστορήματα που επιμελούνται οι παππούδες του, βιβλία και αγαπά την Ελβετική φύση. Η συγκατοίκηση με την μητέρα του, τον οδηγεί στη Νομική, και σε μια Οδύσσεια, που θα ορίσουν η απώλεια της πατρικής φιγούρας από τη ζωή του και ένα  υπόλειμμα μυθιστορήματος για έναν Γερμανό στρατιώτη που γυρνά από τη αιχμαλωσία για να βρει την γυναίκα του και την οικογένεια του, με έναν άλλο άντρα στη θέση του.

 Το ανικανοποίητο γιατί κανείς δεν μπορεί να του δώσει εξηγήσεις για τον πατέρα του, και την τύχη του θα τον οδηγήσει σε μια ταύτιση με την μισοτελειωμένη ιστορία που έχουν επιμεληθεί οι παππούδες του. Θα αρχίσει να ψάχνει τις ρίζες του, παράλληλα με τον συγγραφέα του βιβλίου. Μια εμμονική αναζήτηση, βασισμένη στο ένστικτο και την ανάγκη για προσωπικές απαντήσεις. Η γνωριμία του με την Μπάρμπαρα, μια γυναίκα, με ιδιαίτερο χαρακτήρα, πάλι μέσω του βιβλίου, θα τον φέρει στην πρώτη πραγματική συγκατοίκηση που θα τον αναγκάσει να αναμετρηθεί με τα προσωπικά του φαντάσματα, του παρόντος και του παρελθόντος.

 Η έρευνα του θα τον οδηγήσει στον Ντε Μπάουρ, ένα Αμερικανό ιστορικό, φιλόσοφο, ακραίων απόψεων, Νιτσεϊκής προέλευσης, ό οποίος θα αποδειχθεί ότι είναι ο πραγματικός βιολογικός πατέρας του, για τον οποίο η μητέρα του έχει αποσιωπήσει, εν γνώσει της τα πάντα.. Ένα ταξίδι αναζήτησης, που ενώνει την αναζήτηση της σύγχρονης Γερμανίας σε σχέση με το παρελθόν της με όσα ειπώθηκαν  και έγιναν πράξη στα χρόνια πριν και κατά τον ΒΠΠ. Πώς οι επιζώντες άλλαξαν, προσαρμοστήκαν και συνέχισαν , δίχως πολλές φορές να αλλάξουν μυαλά, αλλά αναζητώντας νέο εύφορο έδαφος για τις ιδέες τους. 

Ένα βιβλίο αφιερωμένο στον αγών της συνειδητοποίησής, του αυτοπροσδιορισμού, μέσα από τους άλλους, αλλά περισσότερο μέσα από τα θέλω μας, καθώς αυτά συρρικνώνονται μπροστά στην αμείλικτη πραγματικότητα. Δυνατό, σκληρό, απαισιόδοξο, με την ελπίδα να αχνοφαίνεται καθώς ο Πέτερ αντιλαμβάνεται, ότι η οικογένεια και οι σχέσεις δεν είναι πάντα αυτά που ορίζει το αίμα, αλλά η συντροφικότητά και η αγάπη, όταν υπερκέρασης το φόβο της δέσμευσης.

 

 

2025- Μουσικές Επιλογές

1.    Night Flight orchestra- “Give Us the Moon”
2.    Ricky Warwick- "Blood ties"
3.    Naxatras- "V"
4.    Mark Morton- "Without the pain"
5.    Bernie Marsden- "Icons"
6.    Smith / Kotzen- "Black Light-White noise"
7.    H.E.A.T- “Welcome to The Future
8.    Robin McAuley- “Soul bound
9.    Robin Trower- "Come and find me"
10.    HELLOWEEN-"Gods and monsters"
11.    Glenn Hughes-"Chosen"
12.    Daron Malakian and the BROADWAY SCARS-Addicted to violence'
13.    DEFENDERS OF THE FAITH- "Odes to the Gods"
14.    NIGHTHAWK- “Six Three 0
15.    AMORPHIS-"Borderland"
16.    FM-"Brotherhood"
17.    SABATON-"Legends"
18.    Dirkschneider and the old gang- "Babylon"
19.    MASTERS OF REALITY –“The archer”
20.    Arjen Lucassen- "Songs No One Will Hear"

«Το χειρόγραφο του καθρέφτη» Λουΐς Σεπούλβεδα (Όπερα)

 

Το τελευταίο ποίημα του μεγάλου Χιλιανού συγγραφέα Λουΐς Σεπούλβεδα είναι μια μάζωξη, για να χρησιμοποιήσω την κομματική γλώσσα, αδημοσίευτων κειμένων και φωτογραφιών προσωπικής φύσης. Είναι για εμάς τους φανατικούς αναγνώστες και φίλους του, το κομμάτι που έλειπε για να ολοκληρωθεί η εικόνα του συγγραφέα. Ως άνθρωπος, πια, όσα έδωσε και μετέδωσε μέσα από τα βιβλία του, τώρα αποκτούν σάρκα και οστά. Ο Σεπούλβεδα σε αντίθεση με την πλειοψηφία των δυτικών αριστερών, πολέμησε για την ιδεολογία του, έστω και αν παραδέχθηκε έμμεσα μέσα από τα κείμενα του , την αποτυχία της σε πρακτικό επίπεδο. Τίμησε τον όρο αγωνιστής και δεν φοβήθηκε εξορία, πόλεμο και να διακινδυνεύσει τη ζωή του αλλά και να χάσει την επαφή με την οικογένεια του. Τα κείμενα του βιβλίου, ξεχειλίζουν από την αγωνία του να ισορροπήσει ανάμεσα στον προσωπικό του αγώνα, ως επανάστασης, ιδεαλιστής αλλά και ως υπεύθυνος άνθρωπος, πατέρας, που δεν σπέρνει παιδιά, αλλά νοιάζεται για αυτά την κάθε στιγμή της ζωής του. Παραθέτω ένα απόσπασμα αυτούσιο από το βιβλίο, που εμένα με άγγιξε δυο φορές , ως άνθρωπο αλλά και ως πατέρα 

« Δεν ξέρω αν είμαι, αν ήμουν, καλός πατέρας, ξέρω όμως , την αγάπη των παιδιών μου κι ότι προσπάθησα να μια ένας φίλος στον οποίο μπορούν πάνα να υπολογίζουν, έναν σύντροφο και συμπαραστάτη σε ότι κι αν τους συμβεί. Κι αυτό με ηρεμεί»……

«Το χειρόγραφο του καθρέφτη» είναι βιβλίο που χωρίς να χάνεται σε μεγαλοστομίες, μας φέρνει πιο κοντά στον ζεστό, γεμάτο πάθος, ένταση αλλά και ανησυχίες Λ.Σ.. Όσοι τον έχετε διαβάσει , θα καταλάβετε ακόμα καλύτερα την αγάπη του για τον απλό, γνήσιο άνθρωπο. Για τον μεροκαματιάρη του Νότου, που ζει και παλεύει δίχως μεγαλοστομίες και φανφάρες, με τα πιστεύω του, αποτυπωμένα βαθιά μέσα του, που δε θα ζητήσει για την μικρή η μεγάλη δράση του, οφίκια στην Ευρωπαϊκή ένωση και κυβερνήσεις (όπως κάποιοι Έλληνες «αγωνιστές»), αλλά θα συνεχίσει να κερνά τον κουμπάρο του, διάσημο πια συγγραφέα ότι πιάσει στη θάλασσα. Οι φωτογραφίες του φίλου και συνεργάτη του Ντάνιελ Μοτζίνσκι ολοκληρώνουν την εικόνα του γενειοφόρου, χαμογελαστού συγγραφέα αγωνιστή. Μιλάνε βαθιά μέσα στην καρδιά του αναγνώστη και αγγίζουν ευαίσθητες χορδές. Το πιο όμορφο των μικρών αυτών αυτοβιογραφικών κειμένων είναι ότι καλύπτουν μια σειρά από θέματα που απασχολούν  , όλους όσους η ενήλικη ζωή τους συνδυάζει αξίες, ιδεολογία και δουλειά σε έναν ατελείωτο αγώνα για να κρατηθούν ισορροπίες. Πίστευα ότι θα το διαβάσω σαν μια ακόμη βιογραφία, έστω και με τη μορφή αυτοβιογραφίας. Βρέθηκα να αντιγράφω κομμάτια για να τα συζητήσω με τα παιδιά μου, να το συστήνω στη σύντροφο μου και να το θεωρώ εξίσου σημαντικό με τα καλύτερα βιβλία του. 

Στο τέλος του βιβλίου περιέχονται δυο δικά του, ήδη δημοσιευμένα κείμενα, επιλογές του εκδότη και του μεταφραστή σαν φόρο τιμής αλλά και εισαγωγή αν θέλετε στον αμύητο. Καλοδεχούμενα αν και όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε προσωπικές επιλογές. Αν επέλεγα ένα βιβλίο του ας μην είναι το χαρακτηριστικότερο του ύφους του, θα πρότεινα το «τα χειρότερα παραμύθια των αδελφών Γκριμ» εκεί που ξετυλίγεται η αγάπη του για το Νότο αλλά και το πηγαίο μαύρο χιούμορ του. 

Ένας επίλογος σε μια συγγραφική καριέρα που έληξε άδοξα, χτυπημένη από τον κορονοϊό, ταιριαστός στις ιδιαιτερότητες και τον βαθύ ανθρωπισμό του συγγραφέα. Βαθιά ονειροπόλος, πίστεψε ως το τέλος στον κομμουνισμό, αλλά αυτή του η ουτοπική πίστη δεν μετουσιώθηκε στις γνωστές παρακρούσεις βίας και τρομοκρατίας των ευρωπαίων αριστεριστών. Με τον θάνατο του, χάθηκε ένας ιδεολόγος, συγγραφέας που θα μιλήσει σε όσους πίστεψαν σε χαμένους σκοπούς, αγάπησαν δίχως να ζητήσουν ανταπόκριση και ο δρόμος προς το νότο, έγινε το σπίτι τους, η οδός διαφυγής τους, το αποκούμπι τους. Ταιριαστό τέλος και τελική έκδοση για έναν μεγάλο, αλλά παραγνωρισμένο στη χώρα μας συγγραφέα 

 «Τέλειο Παρελθόν» Λεονάρδο Παδούρα (Καστανιώτης)

Όπως όλα τα παράδοξα έχουν ένα λόγο ύπαρξης, σίγουρα θα έχει και α αυτό, το πρώτο
βιβλίο της σειράς με ήρωα τον βιβλιοπώλη και ιδιωτικό αστυνομικό Μάριο Κόντε, στα
πρώτα του χρόνια, όταν ακόμη ανήκε στο αστυνομικό σώμα της Κούβας. Το βιβλίο είναι
διανθισμένο με έναν εκτενή πρόλογο του Παδουρα, για τη σημασία του Κόντε στη ζωή του
ίδιου, ως συγγραφέα αλλά και ως Άνθρωπου, που βοηθά ακόμη περισσότερο στο να
τοποθετήσουμε στις σωστές βάσεις ,την ιδιαίτερη αυτή μορφή της αστυνομικής
λογοτεχνίας, που μυρίζει ρούμι και Κουβανέζικη κουζίνα, αγαπά τις γυναίκες, τα βιβλία και
τον καλό καφέ και απεχθάνεται την εξουσία, σε κάθε μορφή της.

Ο Μάριο Κόντε και μέρος της παρέας του, ο «κοκκαλιάρης» Κάρλος, ο Κούνελος και η
Ταμάρα, η γυναίκα, πόθος από τα χρόνιά του Λυκείου, έρχονται να απασχολήσουν τη ζωή
του, μέσα από την εξαφάνιση του άντρα της Ταμάρα, Ραφαέλ Μορίν.

Η ταξική Κούβα, των επιτυχημένων, των υπουργών και των συνεργατών τους, με τα
οδοιπορικά και τα ταξίδια στο εξωτερικό, με τα ιδιωτικά αυτοκίνητα και τις βίλες σε
αντίθεση με τον σακατεμένο στην Αγκόλα, σε μάχη, Κοκκαλιάρη, τον Κόντε που δεινοπαθεί
για λίγο καλό καφέ και τον ερωτοτροπούν Μανόλο, τον Λοχία Μανόλο που αναζητά τη γυναίκεια
θαλπωρή και την ταχύτητα στα αστυνομικά περιπολικά ,κόσμοι παράλληλοι και ταυτόχρονα
τόσο μακρινοί. Ο Μορίν, είναι η ερινύα του Κόντε, από την εποχή του
Προπανεπιστημιακού. Εκεί έμαθε ο Κόντε και οι φίλοι του, ότι δεν προορίζονται όλοι για
μια ισότιμη ζωή στην Κούβα, όπως έμαθε ότι όποιος δεν τολμά, δεν κερδίζει η έστω
αποτυγχάνει, χάνοντας την Ταμάρα, για τα μάτια του επιτυχημένου, φέρελπι Μορίν. Δίχως
καν να της εξομολογηθεί τί νιώθει για αυτήν. Ένας συγγραφέας ,που ζει στη σκιά του
λαμπερού, σημαιοφόρου της επανάστασης και πρωτοστάτη στην τάξη τους. Επίσης έμαθε
πως τιμωρεί το καθεστώς ακόμη και μαθητές λυκείου, όταν τα γραπτά τους δεν συνάδουν
με την οπτική του καθεστώτος, πως τιμωρεί καθηγητές και ψαλιδίζει τα όνειρα του εν
δυνάμει λογοτέχνη Κόντε, που απλά θα ακολουθήσει την πιο αταίριαστη αλλά
εξασφαλισμένη επαγγελματικά επιλογή, για καριέρα μετά το σχολείο, την αστυνομία.

Στη νέα του ζωή, σε μια κατάσταση, χαλαρής αποχαύνωσης και ονείρων συγγραφικών
δαφνών, θα έρθει η εξαφάνιση του Μορίν, για να τον φέρει αντιμέτωπο με τους φόβους
του και τα ανομολόγητα πάθη του. Την Ταμάρα και την απέχθεια του για τη διαφθορά του
Κουβανέζικου καθεστώτος. Η αγάπη του, ο πόθος του για την Ταμάρα, που αδυνατεί να
πιστέψει την εξαφάνιση του άντρα της, θα τον οδηγήσει σε μια έρευνα, που θα αποκρύψει,
εξωσυζυγικές σχέσεις, σχέσεις αλληλοβοήθειας, υποχρεώσεων, πάθους διαφθοράς και
έναν κόσμο που μυρίζει Αμερικάνικα δολάρια και μίζες. Ο Κόντε, θα μιλήσει και θα μεθύσει
για όλα αυτά, με τον αδελφικό φίλο του Κοκκαλιάρη και θα εξιχνιάσει την ιστορία, που θα
αφήσει στα χέρια του ένα τρόπαια, που διεκδικούσε από μαθητής και μια βαθιά πικρία για
την ίδια τη χώρα του, για το καθεστώς που αυτός και οι φίλοι του, πίστεψαν, στήριξαν,
χάσανε την σωματική τους ακεραιότητα αλλά αυτό παραμένει εξίσου, ανθρωποκεντρικό
και γεμάτο αγάπη για την εξουσία και τη διαφθορά, όσο και αυτό του προκατόχου τους,
του Μπατίστα.

Ο Παδουρα έχει έμπνευση και μας εισαγάγει σε ένα κόσμο, που στα επόμενα βιβλία, θα
ξεδιπλωθεί εις βάθος σε καταστάσεις και χαρακτήρες. καταρρίπτει τους μύθους των
Δυτικών Κομμουνιστών για την Κούβα και μιλάει την πιο αγνή γλώσσα του αστυνομικού
μυθιστορήματος. Αυτή των Μπουκοφσκικων ηρώων, που τα πάθη τους είναι και η
λύτρωση τους σε ένα κόσμο που ο αμοραλισμός, είναι ντυμένος με τίτλους και κοστούμια
εξουσίας και η φιλία, το ποτό και το καλό Κουβανέζικο φαγητό,, ο μόνος τρόπος διαφυγής,
,εκεί που ο ύπνος πνίγεται από την υγρασία της Κουβανέζικης νύχτας.

Κλείνω με την αρχική μου απορία, για όσους παρακολουθούμε μέσω των μεταφράσεων
τον Κόντε, γιατί άργησε τόσο η μετάφραση του πρώτου και εισαγωγικού στη σειρά βιβλίου,
αλλά μάλλον ισχύει η παροιμία, Κάλιο αργά πάρα ποτέ

"Οι Χώρες Της Επαγγελίας" Guenassia, Jean-Michel (Πόλις)

 

Παρίσι, Αλγέρι, Τελ Αβίβ, Αγία Πετρούπολη: εδώ διαδραματίζεται η συνέχεια της «Λέσχης των αθεράπευτα αισιόδοξων». Ξαναβρίσκουμε τον Μισέλ Μαρινί, που είναι πια δεκαεφτά ετών και έχει μόλις πάρει το απολυτήριο λυκείου. Χασομεράει στο καφέ «Cadran» της Βαστίλης, όπου παίζει φλιπεράκι καθυστερώντας τη στιγμή της εγγραφής του στο πανεπιστήμιο. Τα σχέδιά του; να πάει να συναντήσει την κοπέλα του, Καμίγ, που αποφάσισε να ζήσει σε ένα κιμπούτς στο Ισραήλ· να ανακαλύψει τον κόσμο, εξοπλισμένος με τη Leica του· και να ξαναβρεί την Σεσίλ, την αγαπημένη του αδελφού του, του Φρανκ.

Ένθερμος κομμουνιστής, ο Φρανκ δεν επέστρεψε ποτέ πραγματικά στη Γαλλία από την Αλγερία μετά τη λιποταξία του. Προτίμησε να αφιερώσει τη ζωή του στο να αλλάξει τον κόσμο.-Ζηλωτής που δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή του ταξικού εχθρού, ο Φρανκ θα βρεθεί χαμένος σε μια ξένη επανάσταση και θα μυηθεί άθελα του στα παιχνίδια εξουσίας του αναδυόμενου Αλγερινού κράτους.. Ένας ιδεαλιστής τεχνοκράτης σε μια Αλγερία που τα πάντα στήνονται από την αρχή- με προσπάθεια, εκφοβισμό και σύντομα πελατειακές σχέσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις ανθρώπινες σχέσεις και ειδικά τις δικές του. Δυσανάλογα ταγμένος στο σκοπό, θα γίνει ο ίδιος αντικείμενο άρνησης αποδοχής, στην αρχή από τον μικρό γιό του που θα γνωρίσει ελάχιστα και την Αλγερινή μητέρα του, για την οποία θα επιστρέψει στο Αλγέρι, αφήνοντας πίσω στο Παρίσι μια κόρη, που την ύπαρξη της αγνοεί. Την ίδια στιγμή ο αδελφός του θα ακολουθήσει το κάλεσμα της φωτογραφίας και της ενηλικίωσης, σε μια εποχή που θεσμοί και δεσμοί καταρρέουν και αντικαθίστανται παροδικά ή μόνιμα από το νέο (και όχι πάντα καλύτερο).

Η ιστορία της πτώσης ή καλύτερα έκπτωσης της κομμουνιστικής ιδεολογίας, μέσα από την παράλληλη ζωή δύο αδελφών που ανακαλύπτουν τα πάθη τους μέσα από κατεστραμμένες ή δυσλειτουργικές σχέσεις, γεμάτοι ιδεαλισμό και αφοσίωση, ο ένας στην πόλιτική και ο άλλος στην Τέχνη. Ο Φρανκ θα γίνει ένας ερημίτης στο Αλγέρι και μετά στην Σοβιετική Ένωση, εκεί που θα αναγνωρίσει την "πραγματική¨κλίση του" πιστός στα διαβάσματα της νεότητας. Θα αντικαταστήσει το κόμμα, με το Θεό και θα εμπνεύσει την απομακρυσμένη κοινότητα του φτάνοντας στα τέλη του 20ου αιώνα. Η ζωή του, μια ιστορία απωλειών, αρνήσεων, απορρίψεων. 'Ενας άνθρωπος που δίνεται σε λάθος σκοπούς και ανθρώπους, θα βρει στο ερημιτήριο στη Ρώσικη ύπαιθρο, την ηρεμία και την αλήθεια που αναζητεί, μέσα από τον προσωπικό πόνο και την αυταπάρνηση.

Ο αδερφός του Μισέλ, παρέα με τους εξόριστους Ρώσους φίλους του από το Παρίσι, θα φτάσει ως το Ισραήλ και θα επιστρέψει πίσω στην Γαλλία, με τον έρωτα της ζωής του ,την Καμίγ σε μια ανοικτή σχέση, που θα ωριμάσει, καθώς ο Μισέλ θα βρει τον δικό του σκοπό, την φωτογραφία, μέσα στις πλημμύρες της Φλωρεντίας. Δυσλειτουργικές οικογένειες βλπ Μαρινί, ήθη και άνθρωποι που αλλάζουν. Ένα τριφύλι, που θα φέρει γούρι από τα στρατόπεδα αιχμαλώτων του ΒΠΠ, στις φυλακές της KGB και στα Γκούλαγκ. Ταξίδια και άνθρωποι που αναζητούν τον σκοπό τους και καταλήγουν στην απόλυτη λύτρωση μέσα οχι απο τις ιδεολογίες που δημιουργούν τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά τις ανθρώπινες σχέσεις.

Ένα μυθιστόρημα που από την Μεσόγειο, καταλήγει στα βάθη της Σοβιετική Ένωση , με τους ήρωες του, να μετανιώνουν για όσα δεν έκαναν και να καθρεφτίζονται γενιά μετά τη γενιά στα μάτια των παιδιών τους και τη στάση απέναντι σε αυτά. Ο Guenassia δεν σταματά στιγμή, να εστιάζει στον άνθρωπο, τις αναζητήσεις και τα όνειρα του. Η πίστη του Ρώσου εμιγκρέ που επιστρέφει στην ΕΣΣΔ για να επανορθώσει για την φυγή του, στην οικογένεια του και πέφτει στα νύχια της Σοβιετικής δικαιοσύνης είναι ένα δείγμα του ανθρωποκεντρισμού του βιβλίου. Η τρυφερή ιστορία του Μισέλ και της γκαρσόνας , που δημιουργεί ερωτικό τρίγωνο μαζί του και με τον νεαρό φίλο της ηθοποιό και επιλέγει το θάνατο, λίγο πριν η ελευθερία των 60ς και η χειραφέτηση της, ίδιας υποδουλωθεί απο την εγκυμοσύνη και τον γάμο που έρχεται, σε μια σκηνή βγαλμένη απο ταινία, αυτοκαταστροφική σαν άλλη Γαλλίδα Τζειμς Ντιν. Η Σεσίλ που αποξενωμένη απο την κόρη της Άννα, την παραδίδει στον Μισέλ, σαν μια υποχρέωση που πρέπει να λήξει, για να συνεχίσει την μοντέρνα ζωή της στα δίχτυα της ψυχανάλυσης. Το τέλος της αθωότηας και της επανάστασης, ο ερχομός της συνειδητοποίησης και το βαρύ φορτίο των ευθυνών που άλλοι αναλαμβάνουν και άλλοι αποποιούνται.

Παρασυρμένοι στη δίνη των ερώτων και των μυστικών τους, οι τελευταίοι «αθεράπευτα αισιόδοξοι» έχουν όλοι στην καρδιά τους τις μεγάλες προσδοκίες εκείνης της πολυτάραχης περιόδου. Από την αποαποικιοποίηση ώς την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, από τις οφθαλμαπάτες της καταναλωτικής κοινωνίας ώς τους μυστικιστικούς πειρασμούς και την αποτυχία της Αλγερινής επανάστασης, ο Ζαν-Μισέλ Γκενασιά περιγράφει την εποποιία μιας ολόκληρης γενιάς. Δημιουργεί τη συγκινητική και γενναιόδωρη τοιχογραφία μιας εποχής. Καταγράφει το αριστοτεχνικό αφήγημα των ψευδαισθήσεών των «αριστερών» επαναστατών. Η συνέχεια της «Λέσχης των αθεράπευτα αισιόδοξων» φιλοδοξεί να δώσει ένα ακόμα απολαυστικό ανάγνωσμα για όσους δεν περιχαρακώνονται πίσω από ανούσιες ετικέτες. Με ένα τέλος αναπάντεχο, συναισθηματικά φορτισμένο που επικεντρώνεται στην πραγματική ουσία του βιβλίου, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις σχέσεις γονιών-παιδιών,τη σύγκρουση των γενεών και τη συγχώρεση. Δίχως μελοδραματισμούς και διδακτισμό, με μόνο όπλο την ένταση των συναισθημάτων, ο Guenassia αποδεικνύει οτι οι χώρες της επαγγελίας υπάρχουν, για όσους έχουν πίστη, υπομονή και θέληση.

"Θυμάμαι, ναι, θυμάμαι", του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι (ΑΙΩΡΑ)

"Θυμάμαι, ναι, θυμάμαι", του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι

Το "Θυμάμαι, ναι, θυμάμαι" δεν είναι τόσο ένα βιβλίο του Μαρτσέλο
Μαστρογιάνι, όσο λόγια του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι σε βιβλίο. Είναι
συνεντεύξεις του ηθοποιού απομαγνητοφωνημένες, στις οποίες ο
Μαστρογιάνι διηγείται περιστατικά της ζωής του.
Γνωριμίες με κορυφαίους σκηνοθέτες κι ηθοποιούς - κι οι εντυπώσεις
του για;αυτούς -, ταξίδια στο εξωτερικό και γυρίσματα στην Ιταλία,
στοιχεία για την οικογένεια του Μαστρογιάνι. Όλα βρίσκονται σε αυτό
το βιβλίο, όχι σε χρονολογική σειρά, αλλά ως σκόρπιες αναμνήσεις
που έρχονται στο μυαλό του Μαστρογιάνι ενώ μιλάει (για αυτό
ονομάστηκε το βιβλίο "Θυμάμαι, ναι, θυμάμαι").

Ο φιλικός, τρυφερός Μάρκο Φερέρι, ο ευγενικός ντε Σίκα που ενέπνεε
σεβασμό, ο πλακατζής, χαλαρός στα γυρίσματα Φελίνι. Η πόλη όπου
γεννήθηκε ο Μαστρογιάνι (και πριν από αυτόν, ένας άλλος διάσημος
Ιταλός). Η τηλεόραση, κι ειδικά τα γελοία ριάλιτι. Τα βιβλία κι η
μουσική. Ο Μαστρογιάνι συμπρωταγωνιστεί με όλα αυτά στο βιβλίο
του. Αλλά αυτός είναι στο προσκήνιο. Γιατί τα δικά του σχόλια ,για
αυτά διαβάζουμε. Έτσι, ανακαλύπτουμε πώς τα έβλεπε ο
Μαστρογιάνι, κι άρα ποιος ήταν ο Μαστρογιάνι.

Ουσιαστικά: Αν το βιβλίο ήταν ταινία, θα λεγόταν "Ο Μαρτσέλο
Μαστρογιάνι παρουσιάζει"... (Ό,τι κι όποιον αναφέρεται στο έργο
αυτό)

ANVIL !-The story of ANVIL (Corgi) (σελ 427)

  

Οι  Καναδοί ANVIL είναι ένα από τα πρωτοπόρα σχήματα του speed/thrash metal. Δυστυχώς η περιορισμένη συνθετική τους εμβέλεια, οι αλλαγές μελών και οι  συνθήκες, (λανθασμένο management- κακές επιλογές εταιρών) τους οδήγησαν σχεδόν στην εξαφάνιση. Πριν μερικά χρόνια, ένας έφηβος που είχαν γνωρίσει  στο Λονδίνο, στην αρχή της καριέρας τους, ο Sacha Gervasi, αποφάσισε, σε μια επανασύνδεση μαζί τους στο Λος Αντζελες, να τους κινηματογραφήσει. Ένας φόρος τιμής στους άτυχους metal  heads που προσπαθούν χρόνια να τα καταφέρουν στην σκιά των κάθε METALLICA. IRON MAIDEN. Τα χιλιάδες μικρότερα και όχι αναγκαστικά λιγότερο ταλαντούχα ονόματα. Οι ANVIL  με την ταινία που έγινε για τη ζωή τους, γνώρισαν μια δεύτερη νεότητα και σε μερικές χώρες ,όπως η δική μας, συνεχίζουν  να θεωρούνται μεγάλο αν και cult όνομα. Σε κάθε περίπτωση, μίλησαν στον καθένα, που συγκινείται με το πείσμα αυτών των underdogs, των απόκληρων της μουσικής αλλά και της ζωής σε κάποιες στιγμές. Η ταινία πήρε το βραβείο του φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου Sundance και αναζωογόνησε την καριέρα τους.

Σε αυτό το βιβλίο στην ουσία έχουμε ο,τι περιγράφει η ταινία, μαζί με μια αναλυτική ιστορία τους όχι με τη μορφή χρονικού, αλλά σαν διάλογο, απομνημονεύματα των δύο βασικών μελών του κιθαρίστα Steve “Lips” Kudlow  και του ντράμερ Rob Reiner στον Robert Uhlig.  Πολύ πιο αυθεντικό σαν ανάγνωσμα από την ζωή των Slash, Keith Richards, Ozzy,  μιλά για τον μακρυμάλλη συμμαθητή μας από το σχολείο που άγγιξε κάποια στιγμή τη δόξα  και  στη συνέχεια την κυνηγούσε αέναα. Ναρκωτικά, έρωτες, προδοσίες, δράμα, κλάμα αλλά και παρωδία του μεγαλείου της ζωής των ροκ σταρ όσο και απομυθοποίηση. Περιοδείες, με φορτηγάκι που χαλά, με μάνατζερ, που δεν ξέρει που ,πότε και αν θα παίξουν και αν και ποσό θα πληρωθούν, ακόμα και να θα φάνε κάτι. Δωμάτια για δύο που στοιβάζεται, στα κρυφά όλο το σχήμα, καβγάδες, διαφωνίες, για την μουσική κατεύθυνση, γρονθοκοπήσεις αλλά και συμφιλιώσεις. Πίστη σε ένα όραμα, ένα σκοπό, όχι μεγάλο, οχι εθνικό, απλά μια πίστη στη δύναμη του rock n roll και την αξία της μουσικής, που τους ωθεί να αντέξουν ταπεινώσεις και να συνεχίσουν. Διαλύσεις, καταστάσεις χειμέριας νάρκης, συζητήσεις με μεγάλες δισκογραφικές αλλά και πιστούς μικρο παραγωγούς που σώζουν την κατάσταση. Περιοδείες στην Ιαπωνία τα χρόνια της δόξας,, αλλά και βόλτα στις ΗΠΑ, με βανάκι, για να παίξουν σε κλειστά κλαμπ, την εποχή  του ναδίρ. Παρωδία τραγωδία και κωμωδία, μέσα από ένα βιβλίο, που αναβλύζει, ιδρώτα, νότες, πάθος για τη μουσική, απογοήτευση αλλά και πίστη, σε κάτι ανώτερο, τη μουσική. Με οικογένειες που σέβονται τα όνειρα, ή αντιδρούν, γιατί δεν καταλαβαίνουν.

Οι  ANVIL ευτύχησαν, να βρεθεί κάποιος να ασχοληθεί μαζί τους, και ας ήταν η κοκαΐνη ο συνδετικός κρίκος μαζί με τον έφηβο roadie και ενήλικα κινηματογραφιστή. Με μια εργασιακή ηθική που θα έπρεπε να παραδειγματίσει πολλά Ελληνικά σχήματα, ευτύχισαν η ταινία να αναστήσει εν μέρει την καριέρα τους ,Απλά προσέξετε τι τους προσέφεραν για να παίξουν στην Ελλάδα και τι τους πρόσφεραν την ίδια στιγμή στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, για να καταλάβετε το μέγεθος της πολιτισμικής  απομόνωσης μας.

Σε κάθε περίπτωση, εδώ έχετε ένα ανάγνωσμα  στα Αγγλικά, που δεν μιλάει , τόσο  για την παρακμή και διαφθορά των ναρκωτικών και του ποτού, αλλά για την προσπάθεια να παραμείνουν μουσικοί, ακόμα και ήταν υπήρξαν οικογένειες στη  μέση και αντίστοιχες υποχρεώσεις. Ένα βιβλίο, που θα κάνει το καλοκαίρι σας, πιο όμορφο και την ροκ νοοτροπία σας πιο δυνατή.

Αντάξιο αν όχι κι καλύτερο της ταινίας.

«‘Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» Θεόδωρος Παπακώστας (Key Books)

 

O Θόδωρος Παπακώστας έχει ήδη διαγράψει τη δική του πορεία στην συγγραφή εκλαϊκευμένων βιβλίων ιστορίας, αρχαιολογίας, ορμώμενος ακριβώς από την αγάπη του, να φέρει σε επαφή με την ιστορία, το πλατύ κοινό, που ειδικά το Ελληνικό, έχει μάθει από τα σχολικά του χρόνια, να τη θεωρεί ως ένα συνονθύλευμα ημερομηνιών και προσώπων  , που τα περισσότερα κοσμούν τις πινακίδες ονοματοδοσίας δρόμων. Ο Παπακώστας έχει άλλη άποψη και με τη μορφή ενός εικονικού διαλόγου με μια φίλη του σε ένα μπαρ, εισαγάγει τον ανυποψίαστο αναγνώστη σε κόσμους, από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.

Η αγάπη του για τους πολιτισμούς τη Σκανδιναβίας με τράβηξε σε αυτό το βιβλίο, το οποίο ομολογουμένως απόλαυσα σε κάποια σημεία, σε κάποια άλλα, θεωρώ ότι αν και η πρόθεση  είναι καλή, η συσσώρευση πληροφορίας απλά το καθιστά δύσχρηστο, αλλά ποτέ δύσκολο ή δυσνόητο. Το βιβλίο λειτουργεί σαν μια συμπυκνωμένη εισαγωγή στους τρεις πολιτισμούς, με πολύ μεγαλύτερη έκταση για τον Αιγυπτιακό και Βαβυλωνιακό πολιτισμό. Καλύπτει τα βασικά θέματα, ιστορία, κυρίαρχες δυναστείες, μυθολογία και κάποια στοιχεία για τη ζωή των ανθρώπων ,τις εποχές της ακμής του πολιτισμού, ενώ με πίνακες σε φέρνει και σε αναλογίες με τις αντίστοιχες ιστορικές περιόδους του Ελληνικού χώρου

Η κινητήρια ιδέα του βιβλίου, η συνοπτική, αλλά πάντα ενδελεχής παρουσίαση των τριών πολιτισμών με αναφορές ταυτόχρονα σε αντιστοιχίες και δάνεια με τον Ελληνικό πολιτισμό και ιστορία δρα άψογα. Αν και ο όγκος της πληροφορίας γιατί μιλάμε για συμπύκνωση αιώνων σε μερικές σελίδες, ίσως ξενίσει, τον αμαθή σε όγκο πληροφορίας αναγνώστη, αποτελεί μια πολύ καλή εισαγωγή, αρχειοθετημένη και σωστά τοποθετημένη, για όποιον θέλει ένα εφαλτήριο για να εντρυφήσει στη συνέχεια, εις βάθος στους συγκεκριμένους πολιτισμούς. Προσωπικά απόλαυσα περισσότερο το τμήμα που αναφερόταν στους Βίκινγκς, καθαρά για λόγους προτίμησης.

Αν κάτι με ξένισε, ήταν τα σχόλια της συνομιλήτριας του καθηγητή, για θέματα πολιτικής ορθότητας και χειραφέτησης, που δείχνουν πραγματικά το πως κανείς δεν αντιλαμβάνεται την μελέτη της ιστορίας στο πλαίσιο της εποχής που γεννήθηκαν, Θεοί, μύθοι και έθιμα, αλλά χρησιμοποιεί λανθασμένα και λογοκριτικά την γουοκ κουλτούρα. Στα ίδια σχόλια και τον φόβο του συγγραφέα και τις δικαιολογίες του για να μην παρεξηγηθεί  φαίνεται και η επίδραση του φίμωτρου της πολιτικής ορθότητας έστω και εκ του σύνεγγυς στην Πανεπιστημιακή κοινότητα και τα εκλαϊκευμένα πονήματα της. Πέραν αυτού, μιλάμε για μια προσπάθεια ,πολύ καλή σε ότι αφορά τη συλλογή και παρουσίαση των στοιχείων, της, που καταφέρνει να μην χαθεί στο δαίδαλο των ονομάτων και των γεγονότων, κρατώντας το ενδιαφέρον και του πλέον άσχετου αναγνώστη αμείωτο. Μια εισαγωγή σε γειτονικούς ή πολύ γνωστούς πολιτισμούς, που γίνεται με ευφυία, χιούμορ και πραγματική διδακτική διάθεση. Μια προσπάθεια που θα φέρει πιο κοντά στην γνώση , με χιούμορ και καθημερινή γραφή, ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες, θα απείχαν από οτιδήποτε είχε να κάνει με την ιστορία της αρχαιότητάς. Αξιέπαινο και απολαυστικό για όσους η ιστορία και η αρχαιότητα, δεν είναι απλώς ένα κομμάτι , χαμένο, του παζλ των γνώσεων και των ενδιαφερόντων τους. Μια πολύ καλή πρόταση ανάγνωσης για μικρούς και όχι τόσο μικρούς αναγνώστες, που θέλουν να μάθουν με την ουσιαστική έννοια του όρου.

Ουίλιαμ Γκίμπσον –«Περιφερειακό» (Αίολος)

 Ουίλιαμ Γκίμπσον –«Περιφερειακό» (Αίολος)

Ένας κόσμος του αύριο, σε σύνδεση με το χθες, μια αστυνομική ιστορία, πολιτική κριτική, ένα βιβλίο γρήγορο, ,οξυδερκές, γήινο και ταυτόχρονα ανατρεπτικό…Επιστημονική φαντασία, που δαμάζει την πραγματικότητα, με μελλοντικό χέρι από τιτάνιο και εγκέφαλο από σιλικόνη

  Ο Βασιλιάς επέστρεψε. Ζήτω ο Βασιλιάς.!!! Παίρνοντας στα χέρια μου το ογκώδες νέο μυθιστόρημα του γκουρού του κυβερνοπανκ, ήμουν γεμάτος ανάμικτα συναισθήματα. Ο Γκίμπσον είναι ένας συγγραφέας με τα βιβλία του οποίου μεγάλωσα στην δεκαετία του 80, 90. Με έμαθε να αγαπώ την τεχνολογία πριν ακόμη αποκτήσω τον πρώτο μου υπολογιστή, το πρώτο μου κινητό τηλέφωνο. Ο άνθρωπος που δίδαξε την σημασία και την αξία της πληροφορίας, τον κόσμο που οι πολυεθνικές θα αντικαταστήσουν, υποκαταστήσουν κεντρικές εξουσίες και  κράτη. Μέσα σε μια δεκαετία που τα βιβλία του ήταν πιο προφητικά και από το Κεφάλαιο, για ολόκληρο τον 20^ο αιώνα. Μετά ήρθε μια δημιουργική στασιμότητα, αλλά η μανιέρα του όντας δυνατή, μας τροφοδοτούσε από καιρό σε καιρό. Απλά η τεχνολογία που τόσο λάτρεψε και «διαφήμισε» έγινε πραγματικότητα. Ίσως οχι οι «καβαλάρηδες» της κονσόλας, αλλά οι χάκερς βασίστηκαν στα δικά του βήματα για να ταξιδέψουν στη χώρα των αλγορίθμων και των κωδικών. Ο Σπίλμπεργκ, είχε βρει τον ανταγωνιστή του, δίχως την ανάγκη υπολογιστών και κάμερας, μόνο με τις λέξεις.

  Η επιστροφή του Γκίμπσον, χαρακτηρίζεται για εμένα από δύο στοιχεία που ξεχωρίζουν τους καινοτόμους συγγραφείς από τους αντιγραφείς. Έχει όραμα και έχει τον τρόπο να το μεταφέρει. Ο λόγος του είναι ακόμη μια φορά κοφτός, λειτουργικός, απέριττος, σαν να θαυμάζεις ένα Μ16 σε μία έκδοση τροποποιημένη για τους Navy Seals. Χρώματα που αγαπάνε τη γη και το σκοτάδι, βαθύ καφέ, μεταλλικό γκρι, λαδί της Ευρωπαϊκής παραλλαγής, περασμένα από το δικό του χρωματικό καλειδοσκόπιο που έχει τσιπ σιλικόνης, για να ξεχωρίζουν τα χρώματα στις βασικές τους  συχνότητες.

  Η ιστορία του Γκίμπσον είναι ως συνήθως ένα γράφημα. Υψηλά και χαμηλά σημεία εντάσεων, χαρακτήρες που αναδύονται και επεμβαίνουν σε στιγμές, σαν τις κουκίδες στο ιστόγραμμα, που βγάζουν νόημα μόνο σε ανθρώπους συνηθισμένους στις παρουσιάσεις αντίστοιχων μεγεθών. Κάποιοι μιλάνε για «πολιτικό», πολιτικοποιημένο, συγγραφέα, άνθρωποι που τον γνώρισαν την εποχή του ίντερνετ και μετά.  Ο Γκίμπσον είναι ένας οραματιστής, με την ευφυία και την ενόραση ενός Ιουλίου Βερν, τον κοινωνικό προσανατολισμό ενός Στάινμπεκ και την δύναμη και τη δυναμική ενός Τζειμς Ελροι. Αυτό που αγαπώ στον Γκίμπσον, είναι ότι μου θυμίζει έντονα την μουσική  των The Clash.  Μικρά κεφάλαια, δυο-τρεις σελίδες, χαρακτήρες που τους αγγίζεις, με την άκρη της φαντασίας σου, να αναδύονται από το βιβλίο σαν ολογράμματα και σε συνοδεύον στην καθημερινή σου βόλτα. Αιχμηρές παράγραφοι, δίχως ίχνος λογοτεχνικού λίπους. Εμβάθυνση σε ένα κόσμο, εν γνώσει σου, μελλοντικό(?) το 2030 αλλά και αρκετές δεκαετίες μετά. Φουτουριστικός όσο οι ταινίες του Σπίλμπεργκ τη δεκαετία του 90 αλλά ταυτόχρονα, γήινος, σαν να παρακολουθείς το  CNN σήμερα.

Το θάρρος του Γκίμπσον, να σχολιάσει το σήμερα, μέσα από την δημιουργία ενός παράλληλου κόσμου που ζει το 2030, με το όνομα απόκομμα, αλλά δέχεται επεμβάσεις από μια μετα αποκαλυπτική ανθρωπότητα, είναι προκλητικό.

  Το απόκομμα, του σήμερα, εστιάζει στις Η.Π.Α της διαφθοράς. Ο Νότος βουλιάζει από την παραγωγή ναρκωτικών, ενώ πρώην πεζοναύτες βετεράνοι των πολέμων για την κυριαρχία στην ενέργεια των Η.Π.Α ζουν με επιδόματα, μαύρο χρήμα και δουλειές που έχουν να κάνουν με τον συνεχώς αναπτυσσόμενο κυβερνοχώρο και την εικονική πραγματικότητα. Κεντρικός ήρωας, η αδελφή του πρώην πεζοναύτη Μπάρτον, Φλιν Φίσερ, μια κοπέλα, που η περιέργεια της, την οδηγεί να ανακαλύψει την σχέση ανάμεσα στον κόσμο της και στην ανθρωπότητα, που έχει επιζήσει, από μια οικολογική ουσιαστικά καταστροφή δεκαετίες μετά. Μια δολοφονία στο αύριο, οδηγεί τους ανθρώπους ενός Λονδίνου, που θυμίζει περισσότερο τουριστικό αξιοθέατο, με ανδροειδή και λιγότερο την πρωτεύουσα της παρακμάζουσα κοινοπολιτείας του σήμερα, να αναζητήσουν τη λύση στο παράλληλο παρελθόν. Ο Γκίμπσον διαχειρίζεται τις στρεβλώσεις του χρόνου, με αξιοθαύμαστη μαεστρία, δίνοντας μας δύο κόσμους. Το αύριο, με μια γη αποδεκατισμένη, με τους «Κλεπτοκράτες» Ρώσους, Κινέζους, Άραβες, οικογένειες που στα χρόνια της οικολογικής και οικονομικής κρίσης, διέρρηξαν τις σχέσεις τους με το επίσημο κράτος, το αντικατέστησαν και στη συνέχεια το ανασύνθεσαν, σαν δομή για να υποστηρίζει ουσιαστικά τον συγκεντρωμένο και συσσωρευμένο πλούτο, σε ένα κόσμο ,που η ζωή είναι πλέον ακριβή, γιατί ο πληθυσμός έχει μειωθεί, αλλά η τεχνολογία έχει δώσει μυθικές διαστάσεις  στην επιβίωση. Οι αναφορές στον Ρωσία, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την Αμερική , μετά τον Κλίντον είναι κάτι περισσότερο από φανερές.. Οι «κλεπτοκράτες» έχουν ως ασχολία τη συλλογή «αρχαίων αντικειμένων, παίζοντας με το «απόκομμα» που είναι τόσο ζωντανό και πραγματικό όσο οι ίδιοι, με προσοχή, αλλά πάντα έχοντας το ως μια επιπλέον, παράπλευρη ενασχόληση. Η τρομοκρατία, η εκμετάλλευση της οικονομίας και τα συμφέροντα, δεν λείπουν  σε κανένα από τους δύο κόσμους ειδικά όσα έχουν σχέση με την παραγωγή ενέργειας ,την ανακύκλωση και τη διαχείριση των απορριμάτων.

  Όταν το παιχνίδι ξεφεύγει από τα όρια του σήμερα και μεταβαίνει στο παράλληλο χθες, ο Γκίμπσον, με τη συγγραφική του δεινότητα, μας μεταφέρει από το πολυτελές μετα αποκαλυπτικό Λονδίνο, σε μια κωμόπολη των Νότιων Πολιτειών των Η.Π.Α. Οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές, είναι ότι πιο προηγμένο για να φτιάξεις νόμιμα η παράνομα από κινητό και όπλο, ως αυτοκίνητο. Η υπηρεσία εσωτερικής ασφάλειας (Χομλαντ) και η τοπική αστυνομία, ελέγχουν τα πάντα, ενώ η θρησκοληψία και οι αντίστοιχες οργανώσεις μαστίζουν την Αμερική του προλεταριάτου. Η Φλιν, γνήσιο παιδί του κόσμου που θα αποτελέσει το υλικό της επερχόμενης ενεργειακής κρίσης αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο τριτοκοσμικό χθες και το κλεπτοκρατικό σήμερα ή καλύτερα αύριο. Με την βοήθεια της τεχνολογίας, οι δύο κόσμοι ενώνονται και όλα μπαίνουν σε μια στοιχειώδη τάξη, που σημαδεύει κατευθείαν στην καρδιά της εντροπίας. Με λόγο κοφτό, σαν κιθαριστικό ακόρντο πανκ συγκροτήματος, ακριβή σαν χειρουργικό νυστέρι και εκφραστικό σαν πίνακα του Βαν Γκογκ, ο Γκίμπσον, πατά με άνεση στο μοντέρνο αστυνομικό μυθιστόρημα, την κοινωνική κριτική του σήμερα , μέσα από το αύριο, την οικολογική σκέψη και την άμεση κριτική στον κόσμο της βιομηχανίας, των πολυεθνικών αλά και των στρατευμένων κινημάτων και φανατικών κάθε λογής. Τα πάντα εκτυλίσσονται με κινηματογραφική ταχύτητα. Νιώθεις οτι βρίσκεσαι στην πρώτη σειρά μιας κινηματογραφικής αίθουσας, που το χαρακτηριστικό της ταινίας είναι η υψηλή ευκρίνεια, η ταχύτητα του πλάνου και το γρήγορο μοντάζ. Η ηθική, είναι υποκειμενική, Οι ήρωες, ρεαλιστές, ζουν για να επιβιώσουν. Οι άτολμοι οδηγούνται, οι τολμηροί οδηγούν. Το θάρρος αντικαθίσταται από την εξυπνάδα, αλλά η γυναικεία μορφή κυριαρχεί, διαχρονικά με τη μορφή της επιθεωρήτριας της Μητροπολιτικής αστυνομίας Λόουμπιρ.

  Ο κόσμος του αύριο, με τους «καλλιτέχνες» και τις συνομωσίες εξουσίας, μοιάζει τόσο αποστειρωμένος, σαν κακό ριάλιτι. Όμως είναι αυτός που έχει δημιουργήσει ένα ριάλιτι στον κόσμο του χθες, τον κόσμο της Φλιν, του Μπάρτον και των παρατημένων εμπορικών κέντρων των Η.Π.Α . Τον κόσμο που η φαρμακευτική αγωγή χρειάζεται δύο και τρεις δουλειές για να πληρωθεί. Που η ασφάλεια και ο νόμος ελέγχεται από τους ναρκεμπόρους και το κράτος, σου δίνει μόνο δουλειά στο Στρατό ή σε εστιατόρια τρίτης διαλογής, αν θες να αγοράσεις όσα οι εταιρίες πουλάνε μέσω των νόμιμων δικτύων τρισδιάστατων εκτυπωτών. Η «αναρχική» Φλιν, προκαλεί τη μοίρα της και αλλάζει τον κόσμο, στο δικό της σήμερα, και χθες, για τους εύπορους κατοίκους του Λονδίνου. Μια σειρά χαρακτήρες που θα εμφανιστούν με τον δικό τους ρόλο, θα αποτελέσουν τις γέφυρες που θα δώσουν τη λύση στο μυστήριο μίας δολοφονίας αλλά και στη μάχη συμφερόντων του αύριο που εξαπλώνεται στο χθες. Έρωτες, μίση, αυτολύπηση, κόσμοι που συγκρούονται, ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, νοσταλγία για ένα πιο ανθρώπινο χθες. Η γραφίδα του Γκίμπσον, οργώνει την οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή, για ένα βιβλίο, που αποδεικνύεται κοινωνική κριτική, πολιτικό ως το μεδούλι αστυνομικό, με βασική δομή, αλλά εξέχοντες χαρακτήρες, γρήγορο, άμεσο, επικίνδυνα εθιστικό και πάνω από όλα τρομερό στην σύλληψη και συγγραφή του.

  Αν θεωρείται την επιστημονική φαντασία άξια να μιλά για διαστημόπλοια και τέρατα, ζήστε τους κόσμους του Γκίμπσον. Αναγνωρίστε στους ήρωες τους ανθρώπους του σήμερα αλλά και του αύριο και βιώστε ένα πιθανό μέλλον, που ίσως βλέπουμε τη γέννηση του. Απλά μια επιστροφή σε φόρμα , όπως μόνο οι μεγάλοι συγγραφείς μπορούν. 571 σελίδες εθισμού και αναγνωστικής απόλαυσης…

Διαβάζεται συνοδεία του  “Used future”  των The Sword

«Ιβάνωφ-Θύελλα και τόλμη»» Πέννυ Φυλακτάκη-Λεονάρδα Λαμπριανίδου (Εκδόσεις Λιβάνη)

 

Μια μυθιστορηματική βιογραφία ενός εκ των μεγαλύτερων και σπουδαιότερων σαμποτέρ που έδρασε σε ελληνικό έδαφος του Ρώσου, Πολωνικής καταγωγής; αλλά μεγαλωμένου στη Θεσσαλονίκη Γκεόργκι Ιβάνωφ. Το όνομα του κοσμεί σήμερα το Ιβανώφειο, αλλά πόσοι ξέρουν την πραγματική ζωή του του μεγάλου αθλητή και ακόμη μεγαλύτερου ήρωα. Η εκ των συγγενών του… με τη βοήθεια στοιχείων και ιστοριών που ακούγονταν στα οικογενειακά τραπέζια. Σκιαγραφεί την ζωή του και τη πορεία του μαζί με αυτή της οικογένειας του. Η ζωή του βραχύβια έχει ενδιαφέρον. Αλλά η θεάς της μέσα από τα μάτια της μητέρας του και του πατριού του, δίνει άλλη διάσταση σε αυτή. Δραστήριος και αθλητικός, θα έρθει σε επαφή με την πατρίδα του την Πολωνία και θα την υπηρετήσει τον ΒΠΠ .Πρώτα βοηθώντας Πολωνούς να διαφυγόν για να πολεμήσουν μέσω Θεσκης, μετά με την δική του δραπέτευση στο Λίβανο και την εκπαίδευση του στον ανορθόδοξο πόλεμο. Από εκεί και περα θα ακολουθήσει η οδύσσεια του. Θα μεταφερθεί με τη βοήθεια των Άγγλων στην Αθηνά και εκεί θα γνωρίζει το κυνήγι, την προδοσία αλλά θα γίνει με τις πράξεις του, ο θρύλος των αποφραδεων και δολιοφθορών

. Όμως δεν θα διαβάσετε ένα ηρωικό μυθιστόρημά. Θα διαβάσετε για έναν άνθρωπο στα όρια του, που θα αποκαλυφθεί αλλά οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, θα αρνηθούν να τον φυγαδεύσουν. Ένα παράτολμο πατριώτη, που θα επιφέρει πλήγματα στον άξονα, σαμποτάροντας εργοστάσια επισκευής αεροπλάνων, ανατινάζοντας υποβρύχια και καταστρέφοντας βάσεις καυσίμων. Η επικήρυξη μεγάλη .Θα προδοθεί από παιδικούς ,αδερφικούς φίλους και αργότερα συνεργάτες. Θα είναι στην Ελλάδα αδυνατώντας να επικοινωνήσει με την οικογένεια του στη Θεσσαλονίκη. Θα χάσει τον παιδικό του ερώτα, για χάρη ενός Βρετανού αξιωματικού που προσφέρει ασφάλεια. Θα θυσιαστεί για μια ελεύθερη Πολωνία και Ελλάδα. Η διαδρομή του στο δικαστήριο, ανδροπρεπής, θα προσπαθήσει να ελαφρύνει την θέση όσων τον βοήθησαν. Στο εκτελεστικό απόσπασμα θα προσπαθήσει εκ νέου να αποδράσει και για μερικά μέτρα , παραλίγο να το καταφέρει, αφήνοντας άναυδους αστυφύλακες και Γερμανούς, πριν οι τελευταίο τον εκτελέσουν επι τόπου. Όμως ο θάνατος είναι κοινός παρονομαστής για όσους έβαλαν την πατρίδα πάνω από τον εαυτό τους και το συμφέρον των μυστικών υπηρεσιών. 

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια παράθεση γεγονότων ,γνωστών ή και αγνώστων για έναν επιτυχημένο σαμποτέρ. Η ζωή του Ιβάνωφ ήταν βραχύβια και ηρωική. Είναι η περιγραφή της οικογενειακής ιστορίας από την Πολωνία, στη Ρωσία, την επιβίωση εν μέσω της Μπολσεβικικης επανάστασης., την επιστροφή στην Πολωνία και την τελική ΄εγκατάσταση στη Θεσσαλονίκη. Μια ιστορία, που δείχνει με ακρίβεια, από που έλαβε τις ηθικές αρχές και πως σφυρηλατήθηκε το σθένος του. Ο θάνατος του, θα λυπήσει, αλλά διαβάζοντας τα κεφάλαια που το μαθαίνει χρόνια μετά η μητέρα του και ο πατριός του,, θα δακρύσει και ο πιο σκληρός άνθρωπος. Τα μεταπολεμικά κεφάλαια, στα οποία αποκαλύπτονται οι προδότες του που στο δικαστήριο αρνούνται τα πάντα, είναι η πιο ζοφερή αλλά και ακριβής εικόνα της μεταπολεμικής Ελλάδας, όπου όλοι έκαναν  αντίσταση και δεν γνώριζαν τίποτα.

Μια οικογενειακή σάγκα, με κεντρικό ήρωα τον Ιβάνωφ αλλά και την μητέρα του, θα έλεγα. Με τον δαιμόνιο, έμπορο πατριό, που τον ανέθρεψε σαν δικό του, ,με την προπολεμική Θεσσαλονίκη, με τις βεγγέρες της , την ζωντανή Εβραϊκή κοινότητα. Την Αθήνα της κατοχής, που κάθε αντιστασιακή κίνηση ισοδυναμούσε με εν δυνάμει προδοσία από «καλοθελητές» Με τον Ιβάνωφ, τραγικό ήρωα, αμνό στο θυσιαστήριο των Βρετανών, που θα γλύτωνε αν είχε λίγη τύχη στις προσπαθείς να ξαναφύγει από τη χώρα με μέσα δικά του, των Ελλήνων αντιστασιακών. Ένα βιβλίο για ένα ακόμα ήρωα, που έπεσε για να έχει η Μ.Βρετανία το δικαίωμα να αποκαλείται αυτοκρατορία, δίχως να κινδυνεύουν δικά της παιδιά. Ένας σαμποτέρ μιας άλλης γενιάς, ανθρώπων, που η φιλοπατρία αποτελούσε εύσημο. Μια οικογενειακή ιστορία σαν παραμύθι, δίχως το τέλος που θα περιμέναμε, από έναν άνθρωπο που θα έπρεπε η ζωή του να διδάσκεται στα σχολεία ως πρότυπο.

 

«Μέρες θαυμαστής διαύγειας» - Aharon Appelfeld (Άγρα)

 

Ο ΒΠΠ μόλις έχει τελειώσει. Ο νεαρός Εβραίος Τέο Κορνφελντ, έχει επιζήσει, αλώβητος , όσο το δυνατό. Φεύγει από το στρατόπεδο αφήνοντας τους πρώην συντρόφους του, που προτιμούν την ασφάλεια της ομάδας, που τους βοήθησε στα χρόνια του εγκλεισμού, να επιβιώσουν. Θέλει να επιστρέψει στην πόλη του, μια μικρή κωμόπολη στην Αυστρία. Αναζητά τον πατέρα και την μητέρα του.

 

Ένα ταξίδι επιβίωσης, αναμέτρησης με τους εξωτερικούς κινδύνους, πείνα, άγνωστοι, μια Ευρώπη σε διάλυση αλλά περισσότερο με τους εσωτερικούς του δαίμονες. Ενοχές γιατί άφησε τους συντρόφους του που τον βοήθησαν όταν κόντεψε να πεθάνει από τύφο. Η προδοσία της ομαδας, που τους συνέδεαν και γαλούχησαν τα κοινά βάσανα.

Η διαδρομή αργή, με τους ρυθμούς του Τέο. Θα συναντήσει και άλλους επιζώντες. Ανάμεσα τους γνωστά και άγνωστα πρόσωπα. Από συγγενικές περιοχές και διαφορετικά στρατόπεδα. Θα μοιραστούν νέα και ο Τέο θα αφηγηθεί το κινητήριο δύναμη, όλα αυτά τα χρόνια, την μητέρα του. Σε κάθε κουβέντα με γνωστούς και αγνώστους, αντιμετωπίζοντας την συγκίνηση ή την απέχθεια, την αποστροφή ή τη συμπόνοια, θα σκιαγραφήσει την Εβραία, που από κορίτσι της φάρμας έγινε σύζυγος του βιβλιοπώλη και λάτρεψε την αναζήτηση της πνευματικότητας που τις πρόσφεραν τα μοναστήρια και οι Εκκλησίες όσο πιο απόμακρες τόσο το καλύτερο αλλά και η μουσική του Μπαχ.

Σε μια Εβραϊκή κοινότητα που έχει αποστρέψει το πρόσωπο της στο Θεό, μετά από όσα πέρασε ή έχει γίνει ακόμη πιο πιστή και άτεγκτη, ο νεαρός Τέο με την αγάπη του, ανιδιοτελή και τρυφερή, δίχως ίχνος φανατισμού, αλλά με βαθιά αίσθηση εσωτερικότητας για την μητέρα του, φαντάζει ξένος, επικίνδυνος μιαρός, αιρετικός ή στην καλλίτερη πτωχός στο πνεύμα. Αντιμετωπίζει την εχθρότητα των άλλων πρώην κρατουμένων που τον καλούν να σιωπήσει , να απομακρυνθεί και οδηγείται μέχρι και στην σύγκρουση με έναν από αυτούς που μαζί με τα χρόνια στο στρατόπεδο κουβαλά  και την αγάπη για το αλκοόλ.

 

Η γνωριμία με μια άλλη επιζήσαντα των στρατοπέδων, με τα τραύματα να είναι εσωτερικά και να έχουν τις ρίζες τους πριν τον πόλεμο, θα τον συγκλονίσει. Η γυναίκα ,εφηβικός ερωτάς του πατέρα του, που διατήρησε πλατωνικές σχέσεις μαζί του, και στο πρόσωπο του Τέο, αναγνωρίζει, έναν πατέρα που ο ίδιος ποτέ δεν προσπάθησε να γνωρίσει.

Οι συζητήσεις μαζί της, καθώς ο Τέο θα αναλάβει να την φροντίσει να αναρρώσει, του φανερώνουν μια άλλη πλευρά της οικογενειακής ζωής που ξεδιπλώνεται μπροστά μας. Μια εύπορη Εβραϊκή οικογένεια, με την μητέρα, εντυπωσιακή εμφανισιακά και πάντα με οξύνοια, να σέρνει το παιδί από μικρή ηλικία σε αναζήτηση της ευτυχίας και ηρεμίας σε μοναστήρια και συναυλίες του Μπαχ. Ο πατέρας να την λατρεύει και να ξοδεύει  ακόμα και όταν το καθεστώς αλλάζει και γίνεται αντισημιτικό, να δίνει το βιβλιοπωλείο και να γίνεται ανθοπώλης προσπαθώντας να κρατήσει τη ζωή όπως την ήξερε η γυναικά του. Η εύθραυστη μητέρα που καταρρέει και πηγαίνει για πάντα  μακριά από την οικογενειακή εστία, αρχικά στην αδερφή της και ύστερα σε ένα μοναστήρι για να ηρεμίσει. Ο γιός που δεν αντέχει την ψυχική διάλυση της και δίχως να συνδεθεί με τον πάτερά του στα δύσκολά, απομακρύνεται και από τους δύο. Η άρνηση της εφηβείας μέσα στην άνοδο του Ναζισμού και η ζωή εν μέσω εξοστρακισμών από το σχολείο, την κοινότητά.

 

Ο Τέο μετανιώνει και αναζητεί ψήγματα του παρελθόντος σε συζητήσεις με επιζήσαντες, που αρκετοί γνωρίζουν την οικογένεια του, αφού είναι όλοι εκτοπισμένοι από κοντινές περιοχές. Ο ίδιος προσπαθεί να σώσει την παλιά φίλη του πάτερα του και ταυτόχρονα να επιστρέψει σπίτι, ενώ φοβάται ότι τον καταδιώκουν, για τη σύγκρουση του με τον μεθυσμένο Εβραίο, που οδήγησε στον ελαφρύ τραυματισμό του. Παρατηρεί την βία που συνεχίζεται μετά τα στρατόπεδα, εις βάρος όσων Εβραίων συνεργάστηκαν ηθελημένα ή αναγκαστικά με τους Γερμανούς και αναρωτιέται, πόση βία έχει ακόμη ανάγκη ο κόσμος, κουρασμένος από όσα έχει βιώσει. Βλέπει προσωρινά στρατόπεδα αναμονής, μετεγκατάστασης και φοβάται μέσα τους, τις νέες συγκεντρώσεις ανθρώπων, μήπως γίνουν μόνιμες και αντικαταστήσουν το πρόσφατο παρελθόν, ως νέοι χώροι εγκλεισμού.

 

Έρχεται αντιμέτωπος με το παρελθόν του, που σε μεγάλο βαθμό είναι το παρελθόν της μητέρας του, μιας κοσμικής Εβραίας, πνευματικής που δεν περιορίστηκε στην στενότητα της συναγωγής και του άνοιξέ τους ορίζοντες ακροβατώντας με την ψυχική ασθένεια. Εκτιμά μέσα από τους άλλους, τον στωικό πατέρα του και αναρωτιέται για την δική του θέση στο νέο κόσμο, αφού μετά τα στρατόπεδα κανείς και τίποτα δεν είναι το ίδιο. Σε έναν κόσμο που κάποιοι επιλέγουν την αλληλεγγύη, άλλοι την ομαδικότητά και άλλοι την απομόνωση , ο Τέο θα βρει μια ομάδα Εβραίων που με δύναμη και θάρρος, βοηθούν τους επιζώντες να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Θα αναγνωρίσει σε αυτούς όχι τους κυνηγούς του, αλλά τους φύλακες του και θα περάσει τα παλιά σύνορα, για να συναντήσει ο,τι έχει απομείνει από την παλιά ζωή του, παρά τις προειδοποιήσεις, ότι όλα έχουν αλλάξει και άλλοι έχουν πάρει την θέση του Τέο και της οικογένειας του στο μαγαζί και το σπίτι τους..

 Πιο ώριμος, πιο συνειδητοποιημένος, οχι μόνο λόγω του Στρατοπέδου εργασίας αλλά γιατί στην αναζήτηση της παλιάς πατρίδας, αναμετρήθηκε με το παρελθόν του και ήρθε σε ειρήνη με  τα λάθη του.

 

Ένα βιβλίο, μικρή οδύσσεια, αυτογνωσίας και εσωστρέφειας, γεμάτο από τον φόβο, του χθες και την ελπίδα του αύριο, που οδηγείται από την βαθιά πνευματικότητα της κατ όνομα Εβραίας μητέρας του Τέο και επικαλύπτεται από την στωικότητα και την ανόθευτη και ολοκληρωτική αγάπη του πάτερά του σε αυτή, έναν άνθρωπο χαμένο στις παρορμήσεις που του επέβαλλε η ασθένεια της. Βαθιά συγκινητικό, ξεφεύγει από το ψυχογράφημα των επιζώντων και είναι μια τοιχογραφία της ανθρωπότητας στην Ευρώπη που επαναπροσδιορίζεται, δίχως να αφήνει το χθες μακριά, αλλά με κάποιους τόσο διαφοροποιημένους που το αύριο έχει μια άλλη διάσταση.

 

Προκαλεί εντύπωση πώς οι ίδιοι αυτοί άνθρωποι, που βρέθηκαν με τόσο πόνο αλλά και μίσος το 45, είναι σήμερα υπεύθυνοι για μια γενοκτονία με θύμα έναν άλλο λαό, σε μέρες θαυμαστής διαυγείας. Τελικά η ιστορία δεν διδάσκει