«Νιλς» - Alexis Ragougneau (Στερέωμα)

 Η Ευρώπη τον Μάιο του 1945 και για αρκετό καιρό μετά , πέρασε την δική της κάθαρση, ως συνήθως επι δικαίων και αδίκων . Μικρά ψάρια, μαζί με τα μεγάλα έγιναν οι αποδιοπομπαίοι τράγοι ,ως συνεργάτες των Γερμανών. Από γυναίκες που είχαν σχέση με Γερμανούς στρατιωτικούς, ως πολίτικους και καλλιτέχνες ,ανθρώπους των Γραμμάτων και των Τεχνών που εκφράστηκαν θετικά για την Γερμανική κατοχή και πολλές φορές συνεργάστηκαν με τον κατακτητή. Κάθε χώρα έχει την δική της ιστορία επι του θέματος. Τιμωρήθηκαν σκληρά μικρά παραπτώματα και αφέθηκαν ατιμώρητα μεγάλα. Φαινόμενο, όχι μόνο Ελληνικό, αλλά Πανευρωπαϊκό. Ο Alexis Ragougneau στο «Νιλς» μέσα από τον παραλληλισμό με ένα θεατρικό έργο σε πράξεις, μας μεταφέρει στην δράση ενός Δανού Γαλλικής καταγωγής, αντιστασιακού, με ενεργό δράση του Νιλς. Πριν τον πόλεμο είναι σκηνοθέτης σε ένα μικρό πειραματικό θέατρο στο Παρίσι. Με την απελευθέρωση της Δανίας και την Εβραϊκής καταγωγής γυναίκα του ετοιμόγεννη, το παρελθόν με τη μορφή μιας εφημερίδας με ένα άρθρο για δίκες δωσιλόγων, του χτυπά την πόρτα. Ο παλιός του συνεργάτης στο προπολεμικό Παρίσι, συγγραφές και σκηνοθέτης είναι υπόδικος για δωσιλογισμό. Δίχως να αναρωτηθεί ο Νιλς βρίσκεται μετά από ένα σύντομο αλλά περιπετειώδες ταξίδι στην Γαλλία. Ήδη από την αρχή του ταξιδιού συναναστρέφεται τους πρώην εχθρούς του Γερμανούς, ως συνταξιδιώτες και αντιμετωπίζει την λαίλαπα και την ανακατωσούρα της μεταπολεμικής Ευρώπης αλλά και το επερχόμνο μέλλον της επιλεκτικής λήθης. Δωσίλογοι, εκτοπισμένοι, τρόφιμοι στρατοπέδων συγκέντρωσης και καιροσκόποι αποτελούν το νέο σκηνικό, που ο Δανός θα δυσκολευτεί να αποκρυπτογραφήσει.

Με μαεστρία ο Alexis Ragougneau παρουσιάζει το Παρίσι το 45, απελευθερωμένο, με τους πάντες να επιδεικνύουν τα αντιστασιακά παράσημα τους, όταν δεν καρφώνουν πρώην φίλους και πολλές φορές συνεργάτες των Γερμανών, για να καθαρίσουν την εικόνα τους. Βαθμοί, στολές, κοσμικά πάρτι που τη θέση των Γερμανών αξιωματικών έχουν πάρει μέλη της νέας κυβέρνησης με τους υπολοίπους θαμώνες, συνήθως ανθρώπους των Γραμμάτων , να παραμένουν σταθεροί καλεσμένοι αποτελούν την νέα πραγματικότητα.

Ο Νιλς έχει να καταδυθεί στη Γαλλική μεταπολεμική δυσωδία των «αντιστασιακών» αναζητώντας την αλήθεια για τον φίλο του σε ένα 48 ωρο . Αρνείται να πιστέψει ότι έχει πραγματικά συνεργαστεί. Αντικρύζει τα λιβελλογραφήματα κατά των Εβραίων, σε απομεινάρια εφημερίδων του πολέμου. Συγκεντρώνει μαρτυρίες και συζητά με αυτόπτες μάρτυρες που έκαναν ότι χρειάστηκε για να επιζήσουν. Μαυραγορίτες, πόρνες, αντιστασιακοί, όλοι έχουν άποψη, αλλά ελάχιστοι έχουν καθαρή θέση και συνείδηση. Αντικρύζει τα ειδικά δικαστήρια που σε μια παραλλαγή των λαϊκών δικαστηρίων της Γαλλικής επανάστασης, διψούν για αίμα και προσφέρουν «απονομή δικαιοσύνης» σε θεατές που χαίρονται όταν βλέπουν «επώνυμους» να εκτίθενται. Η αίσθηση της φιλίας και του καθήκοντος απέναντι στον πρώην συνεργάτη και φίλο του, έρχεται να προσθέσει βάρος στον αντιστασιακό, που έχει βάψει τα χέρια του με αίμα αθώων, στην Δανία και ελπίζει να δει το φως στο τέλος του τούνελ, με τη λήξη του πόλεμου. Όμως το πλήθος ζητά αίμα και πολύ λιγότερο δικαιοσύνη. Η ισορροπία απέναντι στην αλήθεια και το ψέμα είναι λεπτή και ευαίσθητη και η κάθε γνωριμία που κάνει αναζητώντας την αλήθεια για τον φίλο του είναι ακόμα ένα ερωτηματικό. Η σπιτονοικοκυρά του, που τον αντιπαθούσε, ο Εβραίος γείτονας του που επέστρεψε δίχως οικογένεια από το στρατόπεδο συγκέντρωσης. Η νεαρή ηθοποιός που κουρέψαν και σημάδεψαν ως φίλη των Γερμανών, γιατί κοιμήθηκε με ένα αξιωματικό και καταδόθηκε από τον συνάδελφο της που του αφαίρεσαν τον ρόλο. Ο φροντιστής σκηνής .που ζει από το λαθρεμπόριο, χωρίς να παίρνει τη θέση κανενός. Όλα έχουν διπλήανάγνωση,όπως αποδεικνύει το επόμενο βήμα, η επόμενη γνωριμία, η νεότρη πληροφορία. Στον Νιλς παρουσιάζονται όλα ως έχουν, κυνικά και πεζά, απομυθοποιημένα. Ο πόλεμος και η απελευθέρωση, ως ξεκαθάρισμα προσωπικών λογαριασμών. Ο πόλεμος σαν δικαιολογία και αιτιολογία, για να αφεθούν τα πάθη αντισημιτισμός, υπερεθνικισμός, αλαζονεία να εξαφανίσουν την ανθρωπιά ανθρώπων του πνεύματος και απλών ανθρώπων δίχως διάκριση. Η μεταστροφή λίγο πριν την απόβαση στη Νορμανδία των όψιμων Φιλογερμανών και το τέλος με την επερχόμενη εκδίκηση των νέων νικητών, πρώην ηττημένων. Η εκκαθάριση των λογαριασμών, με τόκο από όσους απλά ανέλαβαν θέσεις εξουσίας δίχως να έχουν υποστεί τίποτα στον πόλεμο. Η βία της μάζας, πριν με την Γερμανική στολή, μετά με τα χρώματα της «αντίστασης"’ που εκδηλώθηκε τον τελευταίο μήνα της Γερμανικής κατοχής. Ανθρώπων που σε όλη τη διάρκεια της Κατοχής κρύβονταν., δίχως γνώμη και τόλμη

Στην μέση, ο αντιστασιακός Νιλς, με τα χέρια του λερωμένα με αίμα Γερμανών αλλά και αθώων, ο φίλος, ο πιστός σύντροφος. Σε μια Γαλλία, που δεν αναγνωρίζει. Μια Γαλλία, που κρύβει την βρωμά των πνευματικών της ανθρώπων κάτω από το χαλί, λίγο πριν βάψει τα χέρια της με αίμα αθώων στους ορυζώνες της Ινδοκίνας. Ο Δανός, γίγαντας Νιλς, προσπαθεί να μιλήσει, να ρωτήσει, να αναλύσει. Να φανεί δίκαιος απέναντι στον αδελφικό του φίλο, σε μια χώρα που το κυρίαρχο χρώμα είναι το γκρι. Η απόφαση για τον αν θα βοηθήσει τον παλιό του φίλο και αν τελικά θα τον γλυτώσει από το εκτελεστικό απόσπασμα, είναι κάπου εκεί χαμένη ανάμεσα σε παλιά γράμματα, θεατρικά έργα και τα μάτια αθώων που χάθηκαν στη δίνη του πολέμου. Ο Alexis Ragougneau διαμορφώνει το μυθιστόρημα με τη μορφή θεατρικών πράξεων και μας δίνει έναν επίλογο που δικαιώνει την αλήθεια ,όπως της αξίζει να είναι, αδυσώπητη , κυνική και διφορούμενη, όπως ήταν και η Ευρώπη που μετά τον πόλεμο αναζήτησε εξιλαστήρια θύματα στους αδύναμους ως συνήθως. Κάθε σύμπτωση και αναφορά σε αληθινά πρόσωπα, ίσως είναι φανταστική. Προσφέρει όμως την βαρύτητα της αληθοφάνειας και θα σας θυμίσει πράγματα που ακόμη ταλανίζουν την Γαλλική κοινωνία και με τις αναλογίες τους και την Ελληνική. Ο Νιλς είναι ένας από εμάς. Οι αποφάσεις του, όμως είναι το δικό μας ερώτημα βαρόμετρο σε μια εποχή που όλοι κρίνουν από την ασφάλεια του σπιτιού και του υπολογιστή τους. Συμβατικά αντισυμβατικό, ένα θεατρικό μυθιστόρημα, για μια Ευρώπη που γλύφει τις πληγές της πίνοντας το αίμα των αθώων, προς τέρψη όσων βγαίνουν κερδισμένοι, ασχέτως νικητών και νικημένων, σε κάθε πόλεμο, γιατί αλλάζουν πλευρά την σωστή στιγμή.

Ένα μυθιστόρημα για την φιλία, το βάρος των προσωπικών επιλογών και την αλήθεια που πολλές φορές γκρεμίζει είδωλα, φιλίες και ζητά να είμαστε ρεαλιστές, ισορροπώντας ανάμεσά στις απώλειες του χθες και του τί μπορούμε να διασώσουμε για το αύριο, με σηματοδότη, την ελπίδα, ότι υπάρχει μια κρυμμένη αλήθεια, που θα δικαιώσει τις επιλογές μας.

«Το τυφλό γουρούνι στη Δεύτερη οδό» Σώτη Τριανταφύλλου (Πατάκης)

 

Επιστροφή στη φόρμα που αγάπησε και αγαπήσαμε αλλά και σε φόρμα, για τη Σωτη Τριανταφύλλου. Μια τολμηρή ανάγνωση της μετανάστευσης των Ελλήνων, πρώτης και δεύτερης γενιάς, μέσα από το χρονικό των αδερφών Φιλιππόπουλων Γιάννη (Τζων) και Ηλία (Λη) που το 1918, άφησαν στην Ελλάδα τον πατέρα τους, δάσκαλο και λάτρη του χορού και των θεαμάτων Χρήστο.

Η οικογενειακή σάγκα, δεν θυμίζει τις Αμερικάνικες παρωδίες των Ελληνικών παροικιών, που γνώρισαν τόση επιτυχία στον κινηματογράφο, ούτε τη θρυλική «Θεία από το Σικάγο» με τους αξέχαστους Μακρη και Βασιλειάδου. Τα δύο αδέλφια που έχουν ξεφύγει των πολέμων που στέρησαν την Ελλάδα από τον ανθό της νιότης της, στα Βαλκανικά Μέτωπα και τη Μικρά Ασία, ελπίζουν να φτάσουν στον βαθύ Νότο, προσκεκλημένοι από έναν Έλληνα που δραστηριοποιείται στις πετρελαιοπηγές. Η μοίρα στην οποίο τόσο πιστεύουν τους οδηγεί στο Μέμφις, όπου με τα λιγοστά αγγλικά τους και την βοήθεια της τύχης ενσωματώνονται στην τοπική Ελληνική κοινότητα, που δραστηριοποιείται στα εστιατόρια και την αγορά οικοπέδων για δημιουργία φτηνών κατοικιών για λευκούς και μαύρους. Ο Τζων, με επιχειρηματικό δαιμόνιο και παρέες στα όρια της νομιμότητάς, θα ασχοληθεί με τα ποτά και τα μπαρ και με την ποτοαπαγόρευση, θα αποκομίσει κέρδη και έναν γάμο με μια Ιρλανδικής καταγωγής, βασίλισσα της ομορφιάς και ταμία σούπερ Μαρκετ. Αποτέλεσμα μια οικογένεια που ο δημοσιογράφος γιος, Κρις θα καταγράψει την ιστορία της και μαζί την ιστορία των Η.Π.Α από τον Α ΠΠ εως το Βιετνάμ.

Η σύνδεση μιας μεσοαστικής οικογένειας, που πραγματοποιεί τα όνειρα της, αγορά σπιτιού, των πρώτων ηλεκτρικών συσκευών, με την μητέρα να δουλεύει αλλά και να φροντίζει τα παιδιά, τον μόνιμα άρρωστο Ραμόν και τον αιθεροβάμονα Πάτρικ, ενώ οι Η.Π.Α αλλάζουν και ο πατέρας κερδίζει, όσο το σύστημα παραμένει σε διαφθορά , είναι η ιστορία των μεταναστών που άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά. Παράλληλα ο δεύτερος αδερφός ο Λη, εμπλέκεται με το Κομμουνιστικό κόμμα, διοργανώνει απεργίες και απομακρύνεται από την Ελληνική κοινότητα, για πολιτικούς λόγους, όπως και ο αδελφός του Τζων, για λόγους ηθικής (παντρεύτηκε καθολική) αλλά και νομικής φύσεως, ζει από ημιπαρανομες  δραστηριότητές.

Η μεγάλη κρίση τού 29, οδηγεί τους Φίλιπς να χάσουν το σπίτι τους και να μετακομίσουν σε ένα μοτέλ, αλλά όχι την οικογενειακή ανεξαρτησία και αισιοδοξία που στηρίζει η μητέρα βράχος και ο πατέρας που μόνιμα κυνηγά τις ευκαιρίες. Η σύνδεση με την παλιά παρτίδα είναι οι επιστολές του παππού, που περιγράφει τη. Αλλαγή της Αθήνας και της Ελλάδας, τα κινήματα, τον επερχόμενο ΒΠΠ, με γλαφυρότητα και χιούμορ και κύριο άξονα την αγάπη του για τις αρτίστες και τις τελευταίες μόδες στον χορό. Η ενηλικίωση του Κρις και η ενασχόληση του με την δημοσιογραφία, έχουν παράλληλα οδηγήσει τη χώρα και τον ίδιο , πρώτα στην Κορέα, με δράση ως μέλος πληρώματος βομβαρδιστικών και μετά σε αλλαγές στην εποχή των ευκαιριών και της ανάπτυξης. Ο αγώνας για τα πολιτικά δικαιώματα των εγχρώμων, οι Η.Π.Α που αλλάζουν και ειδικά οι δολοφονίες μαύρων στο βαθύ Νότο συνθέτουν την εικόνα μιας κοινωνίας σε πόλωση, ένα έμμεσο σχόλιο για τις σημερνές Η.Π.Α ταυτόχρονα, ο θείος Λη, έχει ήδη επισκεφτεί την ΕΣΣΔ και έχει γνωρίσει την μελλοντική σύζυγο τού Λουντμίλα, μια μεταφράστρια που του δείχνει τα πρόσωπα της ΕΣΣΔ που ηθελημένα ο Λη, ωραιοποιεί και παραφράζει για να δείξει των ¨ανωτερότητα» του εργατικού κινήματος, στη χώρα των Δελτίων και της παρακολούθησης και εξαφάνισής από το καθεστώς. 

Η συγγραφή από τον Λη, φυγά πια στην ΕΣΣΔ, του βιβλίου «Αριστερή πλευρίτιδα αναμνήσεις ενός Αμερικανού Κόκκινου» θα οδηγήσει τον ανιψιό τού, σε μια αναζήτησή των δικών του ριζών, που έχουν χαθεί με το θάνατο του αδελφού του Ραμόν, της μητέρας του και της φυγής του αδελφού του Πάτρικ στην Καλιφόρνια. Σε μια χώρα που είναι συγκλονισμένη από τα δολοφονίες, Μάρτιν Λουθερ Κινγκ, Κενεντι, ο Κρις αφήνει την για χρόνια σύντροφο του, αθλητικογράφο και ανεξάρτητη, δραστήρια Σουζαν, που επιλεγεί ένα καουμπόι από τα μεσοΔυτικα, έναντι αυτού, του άχρωμου και άοσμου δημοσιογραφίσκου, με την μόνιμη αναβλητικότητα. Ξεκινά ένα ταξίδι που θα τον οδηγήσει στο Σαν Φρανσίσκο και μαζί στην αναθεώρηση της οικογενειακής ιστορίας της ζωής των αδελφών Φίλιπς και των δικών του επιθυμιών. Όπως όλες οι ιστορίες θα μας οδηγήσει στην αλλαγή των ΗΠΑ μετά τον ΒΠΠ, τον αντικομουνισμό του Μακαρθι, το κυνήγι των μαγισσών του Χούβερ και θα αποκαλύψει τελικά το πρόσωπο του Θείου Λη , την ταυτότητα του.

Είναι όμως η επανασύνδεση του με τον Παντυ, (Πατρικ) τον αδελφό του, που θα του δώσει την πραγματική ουσία των πράγματων, μασημένη τροφή στην αιώνια ανασφάλεια και αναποφασιστικότητα του. Θα τον φέρει αντιμέτωπο με τον σνομπισμό των ομάδων της αντι κουλτούρας και θα τον προσγειώσει μέσα από  ένα ταξίδι, -άσκηση αυτογνωσίας. Μέσα από την αναζήτησης της οικογένειας, ο Κρις θα μιλήσει για την οικογένεια του και πως άλλαξε στις Η.ΠΑ παράλληλα και μέσα από τις δίκες του αλλαγές, όπως και το ίδιο το Μέμφις, η γενέτειρα πόλη τους. Η αναζήτηση του, θα τον φέρει στην αφετηρία του, την εφημερίδα που αρθρογραφούσε, πιο ώριμο και συνειδητοποιημένο, ενώ εμείς θα παρακολουθήσουμε ,τις Η.Π.Α να πολεμάνε, να ευημερούν και να παραδίνονται στην εμφύλια διαμάχη, παράλληλα με την αλλαγή στον μεγάλο εχθρό την ΕΣΣΔ, μέσα από την ιστορία τη Λουντμιλα και του Θείου Λη.

Ένα βιβλίο, χείμαρρος, που συνδυάζει την οικογενειακή ιστορία, την προσωπική πορεία αναζήτησης και αυτοπραγμάτωσης και την ιστορική και κοινωνική αλλαγή, στις Η.Π.Α σε πρώτο πρόσωπο και ΕΣΣΔ σε δεύτερο, με πρόσωπα που αλλάζουν, δρόμους που τέμνονται και απομακρύνονται, σε ενα μυθιστόρημα τσαλακωμένο  και σκονισμένο, όσο οι κεντρικοί χαρακτήρες του Αμφίσημο και γεμάτο μικρές διακλαδώσεις που αναδεικνύουν το πολυπρόσωπο των χαρακτήρων του, με κεντρικό ήρωα, αφηγητή, έναν μετριοπαθή δημοσιογράφο που παρατηρεί καταγραφεί και κάποια στιγμή αποφασίζει να ζήσει, όσα βλέπει να περνούν γύρω του.

Βαθιά Αμερικάνικο και επίσης ,ουσιαστικά Ελληνικό, για μια διαφορετική ομογένεια και μια Ελλάδα που επικοινωνεί και υπάρχει  σε σύντομα γράμματα και καρτ ποστάλ, διαπολιτισμικό, πολύ πριν την ώρα, του. Σε συγκινεί με την Ιρλανδέζα μητέρα και τα ανεκπλήρωτα όνειρα της, τον μόνιμα αισιόδοξο και κομπιναδόρο Έλληνα πατέρα, τα παιδιά που πήραν το καθένα χαρακτηριστικά και από τις δύο κουλτούρες και τον θείο , πιστό στο όραμα της παγκόσμιας εργατικής επανάστασης, που δεν διστάζει αφήσει τα πάντα πίσω, να πληγώσει για χάρη του κόμματος.

Τριανταφύλλου σε φόρμα, υλικό δουλεμένο, χαρακτήρες που ακόμη και η απάθεια τους, ενεργοποιεί τα αντανακλαστικά του αναγνώστη και μια πολύ ζωντανή παρουσίαση του κοινωνικού περίγυρου από το 20 έως το 70, που όσο και αν διαφωνήσεις με την οπτική της συγγραφέως, δεν έπαψε να υπάρχει. Αξίζει το χρόνο σας αν και θα χρειαστείτε να έχετε τη γνώση βασικών γεγονότων της σύγχρονής μετά το1920 ιστορίας ων Η.Π.Α για να το παρακολουθήσετε καλύτερα. Μια ιστορία για την ομογένεια, που ενσωματώθηκε στο πολυπολιτισμικό όνειρο της αστερόεσσας και άφησε την Γαλανόλευκη στα νταινερς και τα παντοπωλεία.

 

Quentin Tarantino, "Κινηματογραφικοί στοχασμοί"

 

Τι δείχνει η βία στον "Ταξιτζή" και στο "Όταν ξέσπασε η βία"; Μιμείται καλά ο Μπράιαν ντε Πάλμα τον Χίτσκοκ; Γιατί είναι σπουδαίος κριτικός κινηματογράφου ο Κέβιν Τόμας, και πώς σχετίζεται με τον παραγωγό Ρότζερ Κόρμαν;

Αυτές κι άλλες παρόμοιες ερωτήσεις περί κινηματογράφου απαντά ο Κουέντιν Ταραντίνο στο έργο του, "Κινηματογραφικοί στοχασμοί". Βιβλίο εν μέρει για μεμονωμένες ταινίες και την ιστορία της παραγωγής τους, εν μέρει για την παιδική και εφηβική ηλικία του σκηνοθέτη και την εξέλιξή του σε σινεφίλ, εν μέρει για την ιστορία του αμερικάνικου κινηματογράφου μετά τη δεκαετία του εξήντα.

 

Ο Ταραντίνο αξιολογεί ταινίες, κάνει εκτεταμένα αφιερώματα σε ορισμένες και πιο σύντομες αναφορές σε άλλες, μιλά για τη μητέρα του, που συνήθιζε να τον πηγαίνει να δει κάθε είδους φιλμ, όταν ήταν παιδί, για το κίνημα του νέου Χόλιγουντ και τη διαφορά των Σπίλμπεργκ, Κόπολα και Λούκας από τα έργα που αυτό έβγαλε.

Με ένα στιλ ζωντανό και άμεσο, σαν να μιλάει απευθείας στον αναγνώστη για τη μεγάλη του αγάπη, τον κινηματογράφο, ο Ταραντίνο διδάσκει διασκεδαστικά κινηματογραφική ιστορία και κάνει, επίσης ωραία, κινηματογραφική κριτική, δείχνοντας τιςκαλλιτεχνικές του αρχές, αλλά και τις αξίες του. 

 

Οι "Κινηματογραφικοί στοχασμοί" είναι ο Ταραντίνο ως δημιουργός και ο Ταραντίνο ως άνθρωπος. Είναι ένα βιβλίο που μας δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουμε καλύτερα έναν δημιουργό με ξεχωριστό στιλ, τεράστια γνώση της ιστορίας της τέχνης του και ακόμη μεγαλύτερο πάθος γι'αυτή.

 

Μαρία Θωμαίς Μπασμπαγιάννη

 

«Ο γυρισμός»- Bernhard Schlink

 

Η μεταπολεμική Γερμανία και η αναζήτηση ταυτότητας, μέσα από την αναζήτηση του πατέρα του από ένα παιδί που δεν τον γνώρισε ποτέ και θεωρούσε ότι πέθανε στον πόλεμο. Ο νεαρό δικηγόρος Πέτερ , έχει μεγαλώσει στην Ελβετία με τους γονείς του πατέρα του, όσο η μητέρα του προσπαθεί να βρει τη θέση της στην αναγεννημένη από τις στάχτες του ΒΠΠ, Γερμανία. Διαβάζει μυθιστορήματα που επιμελούνται οι παππούδες του, βιβλία και αγαπά την Ελβετική φύση. Η συγκατοίκηση με την μητέρα του, τον οδηγεί στη Νομική, και σε μια Οδύσσεια, που θα ορίσουν η απώλεια της πατρικής φιγούρας από τη ζωή του και ένα  υπόλειμμα μυθιστορήματος για έναν Γερμανό στρατιώτη που γυρνά από τη αιχμαλωσία για να βρει την γυναίκα του και την οικογένεια του, με έναν άλλο άντρα στη θέση του.

 

Το ανικανοποίητο γιατί κανείς δεν μπορεί να του δώσει εξηγήσεις για τον πατέρα του, και την τύχη του θα τον οδηγήσει σε μια ταύτιση με την μισοτελειωμένη ιστορία που έχουν επιμεληθεί οι παππούδες του. Θα αρχίσει να ψάχνει τις ρίζες του, παράλληλα με τον συγγραφέα του βιβλίου. Μια εμμονική αναζήτηση, βασισμένη στο ένστικτο και την ανάγκη για προσωπικές απαντήσεις. Όσο προχωρά, θα κάνει ο ίδιος έναν απολογισμό των θέλω του, της μοναξιάς του, της πραγματικής αδυναμίας του, να συνδεθεί και του τί είναι σημαντικό για αυτόν.

Η γνωριμία του με την Μπάρμπαρα, μια γυναίκα, με ιδιαίτερο χαρακτήρα, πάλι μέσω του βιβλίου, θα τον φέρει στην πρώτη πραγματική συγκατοίκηση που θα τον αναγκάσει να αναμετρηθεί με τα προσωπικά του φαντάσματα, του παρόντος και του παρελθόντος.

 

Η έρευνα του θα τον οδηγήσει στον Ντε Μπάουρ, ένα Αμερικανό ιστορικό, φιλόσοφο, ακραίων απόψεων, Νιτσεϊκής προέλευσης, ό οποίος θα αποδειχθεί ότι είναι ο πραγματικός βιολογικός πατέρας του, για τον οποίο η μητέρα του έχει αποσιωπήσει, εν γνώσει της τα πάντα. Θα επιχειρήσει, να τον προσεγγίσει για να δώσει απαντήσεις στα ερωτήματα του, έχοντας σχεδόν αποκοπεί από την πραγματική ζωή του, την Μπάρμπαρα, την μητέρα του, τους πάντες. Η εμμονή του για γνώσει και αντιπαράθεση ,θα τον εκθέσει σε ένα παράξενο, πείραμα επιβίωσης, κοινωνιολογικής παρατήρησης, με εμπνευστή και παρατηρητή  τον Ντε Μπάουρ. Ο Πέτερ, θα αντιμετωπίσει τη δοκιμασία και θα καταλήξει στα προσωπικά συμπεράσματα για αυτή την Οδύσσεια αναζήτησης, ενός προσώπου που όπως το έχει φανταστεί υπάρχει μόνο στη καρδιά του.

 

Η επιστροφή στην Γερμανία, θα γίνει πλέον με άλλους όρους, ιχνηλατώντας και αξιολογώντας ανθρώπους και σχέσεις, δίχως το φάντασμά του ανικανοποίητου και του μυθικού πατέρα να τον οδηγεί στην άρνηση της δέσμευσης, αλλά με την αποδοχή, ότι όσα δεν γνωρίσαμε είναι ζωντανά μέσα στην φαντασία μας και απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα που δείχνει ότι οι άνθρωποι μεγαλώνουν, αλλάζουν και δεσμεύονται κατ επιλογή εκεί που θέλουν βάσει της προσωπικής αντίληψης και κοσμοθεωρίας.

Ένα ταξίδι αναζήτησης, που ενώνει την αναζήτηση της σύγχρονης Γερμανίας σε σχέση με το παρελθόν της με όσα ειπώθηκαν  και έγιναν πράξη στα χρόνια πριν και κατά τον ΒΠΠ. Πώς οι επιζώντες άλλαξαν, προσαρμοστήκαν και συνέχισαν , δίχως πολλές φορές να αλλάξουν μυαλά, αλλά αναζητώντας νέο εύφορο έδαφος για τις ιδέες τους. Όμως οι πατεράδες αυτής γενιάς του πολέμου με την παρουσία ή περισσότερο την απουσία τους, δέσμευσαν την επομένη γενιά σε έναν αγώνα αυτοπροσδιορισμού με χαλασμένη πυξίδα. Στην περίπτωση του Πέτερ, η αποκάλυψη του πατέρα του σαν ζωντανού και με νέα οικογένεια, δίνει την τελική ,χαριστική βολή στην δική του αναζήτηση και τον υποχρεώνει, να φύγει από την ουτοπία και να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα,. Να δώσει βαρύτητα στους ανθρώπους δίπλα του και όχι στα φαντάσματα του παρελθόντος.

 

Ένα βιβλίο αφιερωμένο στον αγών της συνειδητοποίησής, του αυτοπροσδιορισμού, μέσα από τους άλλους, αλλά περισσότερο μέσα από τα θέλω μας, καθώς αυτά συρρικνώνονται μπροστά στην αμείλικτη πραγματικότητα. Δυνατό, σκληρό, απαισιόδοξο, με την ελπίδα να αχνοφαίνεται καθώς ο Πέτερ αντιλαμβάνεται, ότι η οικογένεια και οι σχέσεις δεν είναι πάντα αυτά που ορίζει το αίμα, αλλά η συντροφικότητά και η αγάπη, όταν υπερκέρασης το φόβο της δέσμευσης.

 « Η τραγική ιστορία των Ελλήνων αιχμαλώτων στη Μικρά Ασία, 1919-1924»-Κανελλόπουλος, Νίκος , Τόμπρος, Νίκος Φ. (Μίνωας)

‘Αν έχετε συγγενή στρατιωτικό, αγόρι στην οικογένεια ή καταγωγή από τις ‘χαμένες» πατρίδες κάντε του δώρο αυτό το βιβλίο. Με βάση την διπλωματική εργασία μιας πανεπιστημιακού, πηγές από αρχεία του Ελληνικού Στρατού και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού κ Διεθνούς Ε.Σ, καταθέσεις αιχμαλώτων που επέστρεψαν και Τουρκικές πηγές , το βιβλίο, είναι μια ιστορική μελέτη στην ουσία, εκλαϊκευμένη που ρίχνει φως στο μεγαλύτερο έγκλημα κατά αιχμαλώτων πολέμου του 20ου αιώνα (αντίστοιχο των Ιαπωνικών και Γερμανικών ωμοτήτων στον ΒΠΠ κατά αιχμαλώτων πολέμου), που ουδείς αναγνώρισε ή καταδίκασε. Την αισχρή αντιμετώπιση Των Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου από τους Τούρκους, μέχρι την ανταλλαγή και απελευθέρωση όσων επέζησαν.

 

35000-17000 , νούμερα που συμβολίζουν τον ανθό της Ελληνικής νεολαίας, που πολέμησε και ηττήθηκε αλλά αν και παραδόθηκε σε «πολιτισμένο» Έθνος (χάχα) ,τους συμπεριφέρθηκαν με τρόπο αντίστοιχο των Ιαπώνων στους Συμμάχους αιχμαλώτους στη Βιρμανία. Η στέρηση της τροφής, του νερού, οι πολύωρες πορείες θανάτου , η επί χρήμα σοι πώληση αιχμάλωτων σε Τούρκους ιδιώτες για να τους εκτελέσουν προς τέρψη της δίψας τους για αίμα και εκδίκηση , η στέρηση ρούχων, στέγης , η εγκατάλειψη στο κρύο και την πείνα ,παράλληλα με καταναγκαστική εργασία, συνθέτουν το δράμα που η Επίσημη Ελλάδα εν γνώση της και εσκεμμένα για πολιτικούς λόγους, μην στεναχωρηθούν οι γείτονες,  αποσιώπησε.

 

Αρχεία από πηγές διαφορετικών εθνικοτήτων που παρουσιάζουν τις 17000 αγνοούμενων σαν μια ακόμα απώλεια που συγκλονίζει. Σε ένα βιβλίο που ξεκινά οριοθετώντας έννοιες κ όρους , όπως ανθρωπιστικό δίκαιο, αιχμάλωτος πολέμου, συγκρίνει με αντίστοιχες περιπτώσεις αιχμαλώτων στον ΑΠΠ, των Τούρκων και άλλων Εθνικοτήτων και καταλήγει στο συμπέρασμα της ντροπής. Ο εξανδραποδισμός και οι ι εκτελέσεις στρατιωτών και πολιτών ιδιαίτερα στην Μαγνησία, άγγιξε τα όρια της γενοκτονίας. Τη ίδια στιγμή ο Τούρκοι αιχμάλωτοι πάχαιναν στην Ελλάδα, ενώ ο Βενιζέλος τιμούσε μεταπολεμικά τον Κεμάλ.

Γραμμένο με τη λογική της έρευνας, παρουσιάζει το περιβάλλον της εποχής καθώς και τί ίσχυε βάση διεθνούς δικαίου για τους αιχμαλώτους πολέμου. Στη συνέχεια περνά στην Τουρκία του ΑΠΠ και την τύχη των συμμάχων αιχμαλώτων πριν μπει στο κυρίως θέμα που είναι οι αιχμάλωτοι στην Μικρασιατική εκστρατεία και κυρίως η τύχη του μεγαλύτερου αριθμού αυτών μετά την εκστρατεία κατά της Άγκυρας και την άτακτη υποχώρηση του Ελληνικού στρατού. Διεξοδικά και ανα περιοχή μεταφέρει τις πρώτες ημέρες των αιχμαλώτων και στη συνέχεια τις συνθήκες της μακροβιότερης κράτησης. Διαχωρίζει σε περιοχές και ανα βαθμό ,εμπλουτίζοντας με αρχειακές πηγές  από ημερολόγια και καταθέσεις αιχμαλώτων που επέστρεψαν. Ολοκληρώνει χρησιμοποιώντας αρχεία του Ελληνικού και Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, διασταυρώνοντας και επιβεβαιώνοντας ή καταρρίπτοντας ισχυρισμούς των Τουρκικών αρχών.

Επίσης σκιαγραφεί την Τουρκία τότε, την σημασία των αιχμαλώτων ως σύμβολο της νίκης του Κεμάλ γα τον Τούρκο χωρικό και ενισχυτή του Εθνικού φρονήματος. Παραθέτει τις συνθήκες στον Τουρκικό στρατό, τις σωματικές τιμωρίες και την εξισωτική λογική , αν χτυπάμε τον Τούρκο στρατιώτη και πεινά ο Τουρκικός λαός, γιατί ο Έλληνας αιχμάλωτος να χρήζει καλύτερης μεταχείρισής. Τέλος μεταφέρει στοιχειοθετημένα τις απόπειρες των Τούρκων να ξεγελάσουν τις Διεθνείς επιτροπές με χορήγηση ρούχων και τροφίμων σε αιχμάλωτους πριν τις επιθεωρήσεις, απειλές αν μιλήσουν και άλλα ωραία, που εκμεταλλεύτηκαν στον ΒΠΠ οι Ναζί, ως τεχνογνωσία.

Οι περιγραφές των συνθήκων κράτησης, που διασταυρώνονται από διαφορετικές μαρτυρίες χωρίς να μεταφέρει όλες τις ακρότητες απλώς σε κάνουν να δακρύζεις και να ανατριχιάζεις, χωρίς να ξεχνά να αναφέρει και μερικούς Τούρκους στρατιώτες, που παρέμειναν άνθρωποι μέσα στην κόλαση του πολέμου. Η επιστροφή των φαντάσματων όπως τους χαρακτήρισαν οι Ελληνικές εφημερίδες σε αντίθεση με τους παχυλούς Τούρκους αιχμαλώτους και η αντιπαράθεση των συνθηκών ολοκληρώνει την μαρτυρία περιγραφή, μιας χώρας που ως σήμερα στρουθοκαμηλίζει για την τύχη των παιδιών της.

 

Διαβάστε ένα έξοχο, γεμάτο στοιχεία βιβλίο, για μια γενοκτονία, που μεταπολεμικά, ελάχιστοι επιτράπηκε να αναφερθούν, για να μη χαλάσουν οι σχέσεις με τη γείτονα χώρα. Αποκαλυπτικό, δείχνει ότι οι αγνοούμενοι του 1974 στην Κύπρο, ήταν φυσική συνέπεια του τρόπου που ζουν και συμπεριφέρονται οι Τούρκοι. Με αδιαμφησβήτητα στοιχεία, ένα έργο που συμπληρώνει την ελλιπή Ελληνική ιστοριογραφία για την τύχη των άτυχων που παραδόθηκαν στις Τουρκικές ορδές το 22.

 Αλ Πατσίνο "Sonny Boy: A Memoir"

Στο "Sonny boy" ο Αλ Πατσίνο διηγείται τη ζωή του, για την ακρίβεια
τα σημαντικότερα γεγονότα της, που τον διαμόρφωσαν και τον
σημάδεψαν για πάντα. Ο Πατσίνο θυμάται πρόσωπα και τόπους,
εκδηλώσεις και οικογενειακές συζητήσεις, φίλους και
συμπρωταγωνιστές. Άλλους τους θυμάται με τρυφερότητα και θρηνεί την
απώλειά τους, κι άλλους θα προτιμούσε να μην τους είχε γνωρίσει
ποτέ. Ο Πατσίνο μιλά για όσα του έκαναν και για στιγμές που τον
έκριναν, μα ταυτόχρονα κρίνει ο ίδιος τον εαυτό του, κι αξιολογεί
αποφάσεις και πράξεις του.

Το Μπρονξ της δεκαετίας του πενήντα, το Χόλιγουντ της δεκαετίας του
εβδομήντα, η μετάβαση από το ένα στο άλλο, οι συνεντεύξεις κι οι
τελετές βράβευσης, η Lady Gaga και ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο Φράνσις
Φορντ Κόπολα και ο Μάικλ Μαν, παρουσιάζονται από τον Πατσίνο σε
αυτό το βιβλίο, ως φίλοι και συνάδελφοι, όχι ως διάσημοι ηθοποιοί
και κινηματογραφιστές. Κι ο ίδιος ο Πατσίνο εδώ παρουσιάζεται
ολοκληρωμένα, ως άνθρωπος με τα προτερήματα και τα ελαττώματά
του, τα ταλέντα του, τα χόμπι του και τους φόβους του. Κι είναι αυτό
που αποτελεί το καλύτερο χαρακτηριστικό αυτού του έργου.

Ο κινηματογράφος και το θέατρο ιδωμένος από τα παρασκήνια,
θρυλικά και λιγότερο γνωστά φιλμ παρουσιασμένα από ένα απo τα
γνωστότερα μέλη του καστ (κι ας ήταν τότε αφανές). Τραυματικές
εμπειρίες και φιλικές ή ερωτικές σχέσεις, με γνωστά ονόματα αλλά και
ανθρώπους σημαντικούς για λίγους. 

Μια ανασκόπηση στη ζωή ενός από τους γνωστότερους ηθοποιούς του κινηματογράφου, που μας επιτρέπει να δούμε καλύτερα, ποιος είναι ο Αλ Πατσίνο.

Μαρία Θωμαίς Μπασμπαγιάννη

 

«Οι μεταφορείς του βασιλιά»-Joshua Cohen (Gutenberg)

 

«Οι μεταφορείς του βασιλιά» είναι ένα βιβλίο για τον ΠανΙουδαισμό, για την αίσθηση και την ανάγκη του Εβραίου, να είναι πάντα γιός και κόρη του Ισραήλ κοντά και μακριά από την μητέρα πατρίδα. Ο Ντέιβιντ Κινγκ, γιός Εβραίων μεταναστών στη Ν.Υόρκη, που προσπαθεί να ορίσει την ζωή του μετά από εάν διαζύγιο. Πατέρας μιας κόρης που δεν θέλει να έχει παραπάνω από τις τυπικές σχέσεις μαζί του, αποτυχημένος εραστής και ιδιοκτήτης μιας εταιρείας μετακομίσεων, ζει με το όνειρο του Ισραήλ, τόπο του ευλογημένου τον οποίο επισκέπτεται για να ανακαλύψει τον φορολογικό παράδεισο. Εκεί έρχεται σε επαφή με την ξαδέρφη του και τον ανιψιό του.

 

Η μοίρα θα τους φέρει ξανά κοντά, όταν ο ανιψιός του θα τελειώσει τη θητεία του στα κατεχόμενα και όπως σχεδόν όλοι οι συνομήλικοι συστρατιώτες του θα προσπαθήσει να ξαναρχίσει τη ζωή του, μακριά από το ομαδικό, κοινοβιακό πνεύμα του Ισραηλινού στρατού. Ο θείος του θα τον ενσωματώσει στην εταιρία μεταφορών και αυτός θα προσπαθήσει να γνωρίσει τη Ν.Υόρκη. Τον κόσμο που δεν γνωρίζει από θητείες, όπλα, φόβο και άγχος μέσα στην έρημο, αλλά μιλά για τέχνη, ελευθερία και δικαιώματα στα μπαλόνια των λοφτ, για ελεύθερη Παλαιστίνη και δολοφόνους Ισραηλινούς στρατιώτες, μέχρι να γνωρίσει από κοντά τον Γιοάβ. Σύντροφος του στη θητεία, ο Ούρι, ένας νεαρός που ονειρεύτηκε μια γυναίκα, τη ερωτεύτηκε και εκείνη τον παράτησε, αφήνοντας τον μόνο με τις αναμνήσεις της θητείας, της συναδελφικότητας, με τα χοντρά αστεία, για στρατιωτικές τουαλέτες και άλλα γραφικά΄ και την εμμονή του με τη γυμναστική.

Ο δρόμος του στο Ισραήλ, θα γίνει στενωπός και θα φορτωθεί από τους παλιούς συστρατιώτες του στο αεροπλάνο για να συναντήσει ξανά, τον φίλο του Γιοάβ, που του χρώστα τη ζωή του, γιατί σε μια αποστολή, τον τράβηξέ πριν γίνει η έκρηξη που στέρησε σε άλλους ζωή ή σωματική ακεραιότητα.

 

Ο Ντέιβιντ Κίνγκ, έχοντας το εμπορικό δαιμόνιο της φυλής, δεν είναι ,μόνο ένας απλός μεταφορέας, αλλά φυλάει τις οικοσκευές από σπίτια , υπό κατάσχεση, σε σειρά αποθηκών ιδιοκτησίας του. Μόλις λήξει το διάστημα που θα μπορούσαν να τα διεκδικήσουν ξανά οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τους, τα μεταπουλά ή τα πλειστηριάζει βάσει αξίας. Με τέτοια έπιπλα ντύνει το διαμέρισμα, το παλιό πατρικό του, που θα μείνει ο Γιοαβ. Ο ανιψιός του, που θα προσαρμοστεί στον Αμερικάνικο τρόπο ζωής, μένοντας μόνιμα στον καναπέ του σαλονιού, μετακινούμενος όταν χρειάζεται να βγει για δουλειά, προσπαθώντας με εσωστρέφεια και σκέψεις, να χαρτογραφήσει τη διαδρομή του από το Ισραήλ στην Ν.Υόρκη, με τον στρατό και τη θητεία του να σημαδεύουν τη ζωή του. Σύντροφοι του στην διαδικασία της χαρτογράφησης, οι μεταφορείς, τα συνεργεία που αλλάζουν συνεχώς προσωπικό. Άνθρωποι που δουλεύουν δίχως χαρτιά ή για χρόνια  στη γκρίζα ζώνη της ημι απασχόλησης και τον μυούν στον Αμερικανικό τρόπο ζωής, των χαμηλότερων τάξεων. Φιλικοί, ανέχονται τα σπαστά αγγλικά του, ρωτανε λίγα για το παρελθόν του και περιμένουν να τελειώσει η κάθε μεταφορά για να πληρωθούν και να συνεχίσουν την ζωή τους, παράλληλη η κύρια εκτός των μεταφορών.

Ιστορίες που εμπλέκονται, χωρίς δράματα και μεγαλοποιήσεις, καθημερινές, που σε αντίβαρο ο Γιοάβ έχει τη θητεία του και ο Ουρι την γυμναστική, και μια θητεία που του έδωσε νήμα στην εφηβική ζωή που μετατράπηκε σε ανιχνευτή του στρατού.

 

Στον αντίποδα ένας μαύρος που πολέμησε στο Βιετνάμ, με χαμηλόμισθες δουλειές με την επιστροφή του, που μένει σε ένα σπίτι υπο κατάσχεση. Ένας στρατιώτης με μετατραυματικο στρες, που η Αμερικανική κοινωνία δεν απορρόφησε ποτέ και ο ίδιος εξαϋλώθηκε με τους προσωπικούς δαίμονες του να τον κυνηγάνε. Το σπίτι του αθ γίνει ο τόπος συνάντησης των Ισραηλινών βετεράνων, των μελών του συνεργείου μεταφοράς και του ιδίου. Ο Κινγκ ψάχνει για ευκαιρίες και το σπίτι του αφροαμερικάνου βετεράνου είναι και τέτοια. Το συνεργείο , μπαίνει μέσα, εγκαθίσταται και προσπαθεί να βγάλει ότι αξίζει για φύλαξη. Η ένταση της δουλειάς η χιονοστιβάδα που σταματά τγη Ν.Υόρκη όλα συνηγορούν σε μια ακόμη δύσκολη αλλά κερδοφόρα μεταφορά. Όμως ο βετεράνος του Βιετνάμ, δεν συγχωρεί και πυρπολεί το σπίτι. Οι μεταφορείς που έχουν αρχίσει έναν διάλογο που οδηγεί σε σύγκρουση των δύο Εβραίων, που μετά το στρατό έχουν γίνει σύντροφοι δια της βίας, και θέλουν Ο Γιοαβ να αφήσει πίσω του τη θητεία του και ο Ουρι να βρει ένα σκοπό, που μόνο η θητεία του είχε δώσει, συγκρούονται, λεκτικά και σωματικά, με το σήμερα με τα φαντάσματα του κοινού παρελθόντος να διαφεντεύουν την σύγκρουση.

 

Η πύρινη λαίλαπα θα γίνει αιτία, ο καυγάς να μετέρθει εκτός σπιτιού και η αμερικάνικη αστυνομία που έρχεται λόγω της πυρκαγιάς, θα ασκήσει την εξουσία της, στον Ουρι, έναν Ισραηλινό, στη Ν.Υόρκη που δεν καταλαβαίνει Αγγλικά και κινείται καταπάνω τους κρατώντας ένα …

 

Το τέλος θα είναι για τους τρεις βετεράνους πικρό, στους δρόμους με τους αστέγους για τον Αμερικανό, στο νεκροτομείο και τη φυλακή για τους Ισραηλινούς κοινός τόπος ,ο πόλεμος , η θητεία και τα δεσμά της στην πολιτική ζωή και των τριών. Ο Κινγκ θα παραμείνει ανύπαρκτος και λάτρης της κερδοφορίας, που περιμένει πότε θα σιγάσει η φλόγα του εμπρησμού και των επακόλουθων για να ξαναγυρίσει στην Ν.Υόρκη, γιατί το κέρδος είναι πάνω από όλους και όλα.

 

Ένα μυθιστόρημα για την φυλή του Ισραήλ και την θέση του κέρδους στη ζωή της εντός και εκτός συνόρων, τα δεσμά της οικογενείας και πως ο στρατός και η θητεία με διαφορά δεκαετιών από το 69 στο Βιετνάμ ως το 94-95 στα Κατεχόμενα της Γαζας, σφυρηλατεί σχέσεις, χαρακτήρες και καθορίζει την μετέπειτά τα πορεία όσων βρέθηκαν ν εκεί.

 

Ένα μυθιστόρημα, αγχωτικό και μοντέρνο μπερδεμένο σαν τους τρεις στρατιωτικούς ήρωες του, με τους δικούς του κώδικες, θα σου μιλήσει αν εξοικειωθείς με τις ισορροπίες μεταξύ των χαρακτήρων. Γλώσσα, σφικτή, αγχωτική ,όπως η συνεννόηση των ξένων Ισραηλινών στις Η.Π.Α αλλά και όπως αυτή του Κινγκ, που αν και ο ίδιος γιος μεταναστών πασχίζει να γίνει αποδεκτός από μια κοινωνία, που η κοινωνική ανέλιξη δεν συνδυάζεται μόνο με το χρήμα και τον αφήνει πάντα παραπονεμένο και σε διάσταση με την ανάγκη του να εκπληρώσει το Εβραϊκό μέρος της ύπαρξης και του πεπρωμένου του.

 

Με πένα δυνατή, ο Joshua Cohen δημιουργεί ένα μυθιστόρημά ,χαρακτήρων που αναφλέγεται στις τελευταίες σελίδες, με καύσιμο, όσα κουβαλάνε οι κεντρικοί του ήρωες, απομεινάρια της θητείας τους της οικογενειακής καταπίεσής και της αδυναμίας να ανήκουν στον κόσμο έξω από το στρατό. Από τον ΠανΙσραηλιτισμο του Κινγκ στην αφάνεια και αδιαφορία των Ουρι και Γιοαβ, μια Εβραϊκή κοινότητα, που παλεύει για αναγνώριση, για να ζήσει αλλά και για να αλλάξει, σε μια Αμερική που τα τραύματά των πολέμων ξεπροβάλλουν στο πρόσωπο των χαμηλών τάξεων που πολέμησαν, ξεχάστηκαν και εξοβελίστηκαν. Μοντέρνο, δυναμικό και διδακτικό, θέλει τον χρόνο και τον τρόπο του για να εντρυφήσει κανείς στους χαρακτήρες και σίγουρα έχει ελάχιστη σχέση με όσα αναγράφoνται στο οπισθόφυλλο.

 

 

 Καλοκαίρι 2025, προτάσεις για βιβλία και μουσική

Όπως κάθε καλοκαίρι, η παραλία ή το βουνό μας περιμένει με χαλαρή ενδυμασία, ένα βιβλίο στο ένα χέρι, ένα ποτήρι με κάτι δροσερό στο άλλο, μουσική στα ακουστικά για να μην ενοχλούμε και το FN-FAL,AR-15 ή ο,τι άλλο προτιμάτε σε απόσταση ασφαλείας, γιατί έρχονται δύσκολοι καιροί. Το music and book tales επιλέγει βιβλία που διάβασε (ακολουθούν τμήματα παρουσίασης), αγόρασε και δεν έχει διαβάσει ακόμα ή θα αγοράσει. Οι επιλογές βασίζονται σε προσωπικά κριτήρια και ελπίζουμε να σας κάνουν παρέα σε αν ακόμα καυτό καλοκαίρι. Ραντεβού με το άνοιγμα των σχολείων (όλων των ειδών).

«Το ράμα» - Γιάννης Σιδεράκης (Οξύ)

Το ραμα ενώνει δυο κομμάτια γης , χωρίζει δυο θάλασσες, είναι τόπος προσκυνήματος και δεσίματος, εκεί που τρέχει η μοτοσυκλέτα, ανεμίζει το μαλλί, ο δρόμος είναι μια ευθεία με τη θάλασσα συμπαραστάτη και το ροκ ν ρολ από ιδέα και ήχο να γίνεται γήινη μυρωδιά και να αποκτά υπόσταση. 

Στο χώρο αυτό τοποθετεί ο Σιδεράκης το νέο του πονημα. Μια ιστορία, τριών γενιών, εν μέσω υποσχέσεων , απογοητεύσεων με κοινούς τόπους, την αγάπη για τις μοτοσυκλέτες, το δρόμο και το ροκ ν  ρολ. Ήρωας του ο Ροκάς, ένας φίλος που όλοι εμείς οι ροκερς η ροκάδες είχαμε, έχουμε, θα έχουμε. Επανάστασης συνειδητοποιημένος, όχι με μολότοφ αλλά με την ψυχή και τις πράξεις του. Περιθωριοποιημένος αλλά και σεβαστός γιατί είναι ένας γνήσιος εραστής, της μοναξιάς και της μηχανής που διατρανώνει με κάθε πράξη του, δίχως φανφάρες, με ταπεινότητα, εξοβελισμένος από την μάζα, στο περιθώριο, μιας άψυχης, άνευρης κοινωνίας,  την πίστη του, στον άνθρωπο, την μουσική, το όνειρο. 

https://musicandbooktales.blogspot.com/2025/06/blog-post_22.html

Τρεις γενιές, ο σύνδεσμος, μια κόκκινη μοτοσυκλέτα, που δεν πούλησε ποτέ πολύ και ήταν δύσκολη σε όλα ακόμα και στο να βρεθούν ανταλλακτικά και ένας άνθρωπος που εν γνώση του και εν μέρει μέσα στην αδυναμία του, να βρει μια σύντροφο, αναζητεί σε αυτή το νόημα της ζωής του. Η ίδια το ανταποδίδει, ένας φόρος τιμής στην Κριστίν του Στίβεν Κινγκ έστω και άθελα του.

Το φθαρτό του  Ανθρώπου δεν τον εμποδίζει να ψάξει για το καλύτερο για την μηχανή του, η ιδέα ότι το εργαλείο του 70, θα συνεχίσει να τρέχει στους δρόμους, ζωντανό,  με τον γιο του φίλου, του, ακόμη στο δημοτικό. Η ανάγκη της συνέχειας και του να αφήσεις κάτι ζωντανό για εσένα, σε αυτούς που θα το φροντίσουν. Ο θάνατος είναι μια στιγμή μετάβασης ή ένα τέλος, αλλά για τον Ροκά και τους φίλους του είναι μια ακόμη στιγμή στην πίστα της ζωής, ένας φόρος τιμής από και προς έμψυχα και «άψυχα» πράγματα.

Βάλτε λοιπόν τρίτη κι ταξιδέψτε με τον Σιδεράκη, θυμηθείτε μοτοσυκλέτα, μουσικές, φίλους, απογοητεύσεις και δόξες. Βάλτε δυνατά το glory days του Springsteen, το don’t make them like you  any more του Gallagher κ κλείστε με το τραγούδι που θα παίζει όταν εγώ περάσω το Ραμα (με αμάξι, γιατί ούτε με ποδήλατο δεν τα πάω καλά) iron horse Motörhead. 

On Iron Horse he flies

On Iron Horse he gladly dies

Iron Horse his wife

Iron Horse his life 

“Η απόδειξη της αθωότητάς μου”- Τζόναθαν Κόου (Πόλις)

Καινούργια δουλειά του σημαντικότερου ίσως Βρετανού λογοτέχνη των ελευταίων δεκαετιών, με επίκαιρα θέματα, κριτική ματιά και κοινωνικές ευαισθησίες,σε ένα βιβλίο που συνδυάζει, πολτική, αστυνομικό μυθιστόρημα και πάνω από όλα είναι διαποτισμένο με το γεμάτο οξύνεια, χιούμορ του Κόκου.

“Η ζωή μετά το πανεπιστήμιο δεν ταιριάζει καθόλου στη Φιλ. Ο χρόνος περνά βασανιστικά αργά. Έχει επιστρέψει στο πατρικό της σπίτι και ζει ξανά με τους γονείς της, δουλεύει ατελείωτες ώρες σε ένα ιαπωνικό εστιατόριο στο αεροδρόμιο του Χίθροου και τα σχέδιά της να γίνει συγγραφέας δεν καταλήγουν πουθενά. Όμως η τυχαία ανακάλυψη ενός ξεχασμένου συγγραφέα από τη δεκαετία του 1980 τη βγάζει από τον λήθαργο, όπως και η επίσκεψη ενός οικογενειακού φίλου, του Κρις – ιδίως όταν της λέει ότι ερευνά μια υπόθεση που θα μπορούσε να θέσει τη ζωή του σε κίνδυνο.

Ο Κρις παρακολουθεί την πορεία ενός σκοτεινού think-tank, που ιδρύθηκε στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ τη δεκαετία του 1980 και ωθεί σταθερά την κυβέρνηση της Βρετανίας προς την Άκρα Δεξιά. Έπειτα από χρόνια πολιτικής απομόνωσης, τα μέλη του είναι πια έτοιμα να εφαρμόσουν τις ιδέες τους. Καθώς την πρωθυπουργία της Βρετανίας αναλαμβάνει η Λιζ Τρας, η θητεία της οποίας θα διαρκέσει μόλις επτά εβδομάδες, ο Κρις συνεχίζει την έρευνά του σε ένα συνέδριο που διεξάγεται στα βάθη της επαρχίας Κότσγουολντς. Ξαφνικά όμως τα πράγματα παίρνουν σκοτεινή τροπή και μια αστυνομική έρευνα για φόνο ξεκινά. Η λύση του μυστηρίου θα βρεθεί άραγε στη σύγχρονη πολιτική σκηνή ή σε ένα λογοτεχνικό αίνιγμα που παραμένει εκκρεμές εδώ και σαράντα σχεδόν χρόνια;”

“Το Τυφλό Γουρούνι στη Δεύτερη οδό, Ένα χρονικό σε πόλεις με ποτάμι” ΣώτηΤριανταφύλλου (Πατάκης)

Η πιο Αμερικανίδα, Ελληνίδα συγγραφέας, σε ένα ακόμη ταξιδιωτικό κείμενο γεμάτο αναμνήσεις, μιας άλλης εποχής, ροκ ν ρολ χρώματα και ηχοχρώματα και τις Η.Π.Α όπως δεν θα τις γνωρίσουν ποτέ οι αποφοιτοι των επώνυμφων κολλεγίων. Ένα βιβλίο ταξίδι, με μια γλώσσα ρέουσα από την τελευταία μεγάλη Ελληνίδα μυθιστοριογράφο, που ζει και αναπνέει μέσα από τα δωδεκάμετρα και τα μπλουζ των ανοιχτών αυτοκινητοδρόμων.

“Αποφάσισα να γράψω το «Τυφλό γουρούνι στη Δεύτερη οδό» όταν διάβασα τα απομνημονεύματα του θείου Λη, που εκδόθηκαν στα ρωσικά το 1963. Στο βιβλίο με τίτλο «Αριστερή πλευρίτιδα: αναμνήσεις ενός Αμερικανού Κόκκινου» —που θα μπορούσε να έχει υπότιτλο «Το ρομάντζο του αμερικανικού κομμουνισμού» ή κάτι παρόμοιο — ο Λη Φίλιπς, πρώην Ηλίας Φιλιππόπουλος, αφηγείται τη ζωή του από το 1918, όταν πήρε το καράβι για την Αμερική, μέχρι το 1961, όταν εγκατέλειψε το Μέμφις του Τεννεσσί για να εγκατασταθεί στη λατρεμένη του Μόσχα.Έγραφα λίγες σελίδες κάθε βράδυ στη διαδρομή προς την Καλιφόρνια, όπου πήγα να συναντήσω τον αδερφό μου τον Πάντυ, κι έπειτα στη Μοντάνα, όπου ταξίδεψα μόνο και μόνο για να δω πώς είναι η Μέρυ Κέυ είκοσι χρόνια αργότερα. Το χειρόγραφο —τριακόσιες είκοσι σελίδες γραμμένες στη γραφομηχανή, με τις μουτζούρες και τα σβησίματα— το είχα βάλει στο ντουλαπάκι του στέισον βάγκον ανάμεσα σε διάφορα μικροαντικείμενα: έναν φακό, ένα ζευγάρι μάλλινα γάντια, την άδεια του αυτοκινήτου και δυο κλήσεις της τροχαίας για υπερβολική ταχύτητα. Και θα το ξεχνούσα εκεί αν δεν πήγαινα επιστρέφοντας στο Μέμφις, στη μάντρα του Χάρρυ Γουάιτ για να ανταλλάξω το στέισον βάγκον με ένα παλιό Όλντσμομπιλ.Κανείς δεν μου ζήτησε να αφηγηθώ την ιστορία των Φίλιπς και της πόλης μας, του Μέμφις του Τεννεσσί. Κανείς δεν μου ζήτησε να μην την αφηγηθώ. Έτσι, αφηγήθηκα αυτή την αληθινή ιστορία που είναι γεμάτη ψέματα.”

“Τέλειο παρελθόν” -Λεονάρδο  Παδούρα  (Καστανιώτης)

Καλοκαίρι χωρίς νέο βιβλίο του Παδούρα, ομελέτα δίχως αυγά. Στο “Τέλειο παρελθόν”, ο συναισθηματικός και βαθιά αισιόδοξος Παδπύρα μας μυεί στην αρχή του κόσμου του αστυνόμου Κόντε, του μετέπειτα παλαιοβιβλιοπώλη και ιδιωτικού αστυνομικού. Σε μια Κούβα που ακόμη το καθεστώς κρατά τα προσχήματα και η φτωχοποιηση δεν έχει ξεπεράσει τη διαφορά, παρακολουθούμε τη γένεση μαις κλασικής πλέον μορφής της Αστυνομικής λογοτεχνίας, που μυρύζει καπνό, ρούμι και παλιά βιβλία, με την απελπισία και την ελπίδα να εναλλάσονται σε έναν αγρειο χορό , μεθυσμένο από τα αρώματα της κουζίνας της Χοσεφίνας. 

“Στην Αβάνα, στις αρχές του 1989, μιας σημαδιακής χρονιάς, ένα επίμονο τηλεφώνημα ξυπνάει τον μεθυσμένο Μάριο Κόντε, έναν σκεπτικιστή και απογοητευμένο υπολοχαγό της αστυνομίας. Ο Γέρος, ο διοικητής του στα Κεντρικά, του αναθέτει μια μυστηριώδη και επείγουσα υπόθεση: ο Ραφαέλ Μορίν, διευθυντής μιας κρατικής επιχείρησης με βαθμό υφυπουργού, αγνοείται. Τέτοια πράγματα δεν συμβαίνουν στην Κούβα… Πλην όμως, η κατάσταση περιπλέκεται όταν ο Κόντε διαπιστώνει ότι ο εξαφανισμένος είναι παλιός γνωστός του, συγκεκριμένα συμμαθητής του, ένας τύπος που ανέκαθεν υπάκουε στους καθιερωμένους κανόνες και ξεχώριζε με την αυτοπειθαρχία και την ευφυΐα του. Ο Κόντε δεν θα αργήσει να βυθιστεί σε μια αναζήτηση, καθώς σταδιακά ανακαλύπτει σκιές στο φαινομενικά τέλειο παρελθόν πάνω στο οποίο είχε στηρίξει τη λαμπρή του καριέρα το συγκεκριμένο στέλεχος, ενώ ταυτόχρονα έρχεται και ο ίδιος αντιμέτωπος με οδυνηρές αναμνήσεις και πληγές που νόμιζε πως είχαν κλείσει για πάντα. Αυτό είναι το πρώτο μυθιστόρημα με πρωταγωνιστή τον Μάριο Κόντε, από δω ξεκίνησαν όλα, η συνύπαρξη του Λεονάρδο Παδούρα με έναν πολύπλευρο, αντιφατικό, συναρπαστικό ήρωα που μοιάζει και δεν μοιάζει στον λογοτεχνικό του δημιουργό.

Νομίζω πως ακριβώς πάνω στην προσπάθειά μου να επιλύσω αυτό το ουσιώδες δίλημμα όσον αφορά τη σχέση μου με τον χαρακτήρα ήταν που ο Μάριο Κόντε πήρε την πρώτη του ανάσα ως ζωντανό πλάσμα: θα τον δημιουργούσα σαν ένα είδος αντιαστυνομικού, ένα είδος λογοτεχνικού αστυνομικού, αληθοφανούς μόνο εντός των ορίων της μυθοπλαστικής αφήγησης, αδιανόητου όμως στην «πραγματική» αστυνομική πραγματικότητα της Κούβας (ή και σε οποιονδήποτε θεσμό με σιδερένια πειθαρχία). Ήταν ένα παιχνίδι που μου το επέτρεπε το γεγονός ότι έγραφα μυθοπλασία και αποφάσισα να το εκμεταλλευτώ. Επιπλέον, θα ανήκε σε ένα φανταστικό αστυνομικό σώμα της Κούβας και σε μια μονάδα εγκληματολογικών ερευνών δημιουργημένη ειδικά γι' αυτόν […]. Έτσι, με μεγαλύτερο ή μικρότερο βάρος στην αστυνομική πλευρά του μυθιστορήματος, αλλά πάντα με όλο και περισσότερες επιδιώξεις για μυθιστόρημα κοινωνικό και στοχαστικό, οι ιστορίες του Μάριο Κόντε μού χρησιμεύουν και θα μου χρησιμεύουν στο μέλλον για να προσπαθώ να σκιαγραφήσω ένα χρονικό της ζωής στη σύγχρονη Κούβα, στην εξέλιξη και στις οπισθοδρομήσεις της, πάντα από τη δική μου οπτική γωνία – που δεν είναι η μοναδική, ούτε η πιο ορθή, εκφράζει όμως μια δική μου οπτική για μια πραγματικότητα την οποία ζω κάθε μέρα.”

“Οι Γερμανοί”- Σέρχιο Δελ Μολίνο (Ίκαρος) 

Η ιστορία μιας χώρας που χρησίμευσε σαν βοηθός συμμάχων και Γερμανών στον ΒΠΠ ανάλογα με τις κρατικές ανάγκες και χάρη στην μεγάλη Γερμανική της κοινότητα, έγινε καταφύγιο αρκετών Γερνανών μετά τον ΒΠΠ και χώρα επαναπριώθησης φυγάδων Ναζί στην Νότιο Αμερική. Ερωτήματα, εγκλήματα και πίστη σε χαμένες ιδεολογίες, που υποβόσκουν στον μεσογειακό ήλιο, για να αναδυθούν , με τον ΠανΓερμανισμό, να είναι το τσακμάκι στην ειρήνη μιας εύθραστης Ευρώπης.

“To 1916, μεσούντος του Α΄ Παγκόσμιου Πολέμου, δύο πλοία με περισσότερους από εξακόσιους Γερμανούς φτάνουν στο λιμάνι του Κάδιθ από το Καμερούν. Οι Γερμανοί, που είχαν παραδοθεί στις ουδέτερες ισπανικές αποικιακές αρχές στα σύνορα του Καμερούν με τη Γουινέα, θα εγκατασταθούν και στη Θαραγόθα, όπου θα σχηματίσουν μια οικονομικά εύρωστη μικρή κοινότητα. Ανάμεσά τους ο προπάππους της Εύας και του Φέδε Σούστερ. Σχεδόν έναν αιώνα αργότερα, οι δύο αυτοί τελευταίοι απόγονοι μιας δυναστείας αλλαντοποιών θα θάψουν στο γερμανικό νεκροταφείο της πόλης τον μεγαλύτερο αδερφό τους, Γκάμπι.

Με αριστοτεχνικά κλιμακούμενο σασπένς, το μυθιστόρημα πραγματεύεται ένα λιγότερο γνωστά επεισόδια στην ιστορία της Ισπανίας: πώς υπό διωγμόν στελέχη των Ναζί βρήκαν καταφύγιο στη χώρα και συνέβαλαν δραστικά στην άνοδο του Νεοναζισμού στη Γερμανία. Με αξιοθαύμαστη λεπτότητα, μέσα από τέσσερις καθηλωτικές πρωτοπρόσωπες αφηγήσεις, ο Ντελ Μολίνο αποτυπώνει την κόλαση στην οποία ενίοτε μετατρέπεται η οικογενειακή ζωή θέτοντας άβολα ερωτήματα: Διαγράφονται ποτέ οι αμαρτίες των γονιών; Και οφείλουν άραγε οι απόγονοί τους να τους λυτρώσουν από αυτές; Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα για την αναπόδραστη δύναμη του παρελθόντος και τη σκιά των προγονικών εγκλημάτων στις επόμενες γενιές.”

“Sonny boy- Η επίσημη αυτοβιογραφία”- Al Pacino (Key Books)

Ο Al Pacino σε μια εκ βαθέως εξομολόγηση ,για την καριέρα του, τα όνειρα, τους συμβιβασμούς, για μια ζωή γεμάτη επιτυχίες, δυσκολίες, καλλιτεχνικές ανησυχίες, ανασφάλειες και πώς παρέμεινε πιστός στο όνειρο του.

“Και τότε, ένα βράδυ, ενώ ήμουν επί σκηνής, απλώς συνέβη. Η δύναμη της έκφρασης μου αποκαλύφθηκε όπως ποτέ άλλοτε. Και δεν ήταν καν κάτι που αναζητούσα. Αυτή είναι η ομορφιά των πραγμάτων. Όταν δεν την ψάχνεις. Ανοίγω το στόμα μου και, με κάποιον τρόπο, καταλαβαίνω ότι μπορώ να μιλήσω. Οι λέξεις βγαίνουν, και δεν είναι οι λέξεις του Στρίντμπεργκ, αλλά τις προφέρω σαν να είναι δικές μου. Ο κόσμος είναι δικός μου, όπως και τα συναισθήματά μου, και ξεπερνούν τα όρια του Σάουθ Μπρονξ. Εγκατέλειψα το οικείο. Έγινα μέρος κάτι μεγαλύτερου. Ανακάλυψα ότι υπάρχουν περισσότερες ευκαιρίες για μένα, αισθανόμουν ότι ανήκω σε έναν ολόκληρο κόσμο κι όχι μόνο σε ένα μέρος. “Τι είναι αυτό;” αναρωτήθηκα. Μοιάζει σαν να απογειώνομαι. “Ναι, επιτέλους. Είναι εκεί, μπορώ να απλώσω τα χέρια μου και να το αγγίξω. Είναι εκεί και τώρα ξέρω ότι μπορώ να το φτάσω, να το ακουμπήσω” σκέφτηκα. Και ξαφνικά, εκείνη τη στιγμή, ήμουν παγκόσμιος. Ήξερα ότι μετά απ’ αυτό δεν θα ανησυχούσα. Έτρωγα, δεν έτρωγα. Έβγαζα δεν έβγαζα λεφτά. Γινόμουν δεν γινόμουν διάσημος. Όλα αυτά δεν σήμαιναν τίποτα πια. Σε αυτή τη δουλειά, το να μη νοιάζεσαι για τέτοια πράγματα αποτελεί ευτύχημα. Άνοιγε μια πόρτα που δεν οδηγούσε σε καριέρα ούτε σε επιτυχία ή χρήματα, αλλά σε μια ζωτική ενέργεια. Είχα αφουγκραστεί τον εαυτό μου και δεν μπορούσα να κάνω τίποτε άλλο παρά να πω “Θέλω να κάνω αυτό το πράγμα για πάντα”».

Για τον κόσμο, ο Al Pacino εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη σαν φλόγα που άναψε ξαφνικά και δεν έσβησε ποτέ. Από την πρώτη του πρωταγωνιστική εμφάνιση στο Πανικός στο Νιντλ Παρκ το 1971, μέχρι τις εμβληματικές ερμηνείες του στον Νονό, το Σέρπικο και τη Σκυλίσια Μέρα, το όνομά του έγινε συνώνυμο με την ένταση, το βάθος και την αλήθεια της υποκριτικής. Μεγάλωσε στο Νότιο Μπρονξ από μια στοργική αλλά ψυχικά ευάλωτη μητέρα και τους παππούδες του, καθώς ο πατέρας του τον εγκατέλειψε σε μικρή ηλικία. Η ζωή στους δρόμους και η ατίθαση παρέα των παιδικών του χρόνων σμίλεψαν τον χαρακτήρα του. Μια καθηγήτρια διέκρινε το ταλέντο του και τον ενθάρρυνε να φοιτήσει στο περίφημο Λύκειο Παραστατικών Τεχνών της Νέας Υόρκης. Από εκεί, δεν υπήρχε επιστροφή. Το Sonny Boy είναι τα απομνημονεύματα ενός άντρα που δεν έχει τίποτα να φοβηθεί και τίποτα να κρύψει. Όλοι οι σπουδαίοι ρόλοι, οι βαθιές σχέσεις, οι δημιουργικές συνεργασίες και η εύθραυστη ισορροπία ανάμεσα στην τέχνη και στην αγορά ζωντανεύουν ξανά – μέσα από τον ίδιο. Η ιστορία του Al Pacino είναι μια ιστορία για την αγάπη και την αποφασιστικότητα. Ο Pacino είχε την τύχη να ερωτευθεί σε βάθος την τέχνη του πριν καν αντιληφθεί τις υλικές ανταμοιβές της– και αυτή του η αγάπη δεν στέρεψε ποτέ. Αυτό έκανε όλη τη διαφορά.”

«Η εγγονή»  -Σλινκ, Μπέρνχαρντ (Κριτική)

Ένας συγγραφέας, που τα βιβλία του, ο τρόπος γραφής του σε μαγνητίζουν, με την απλότητα και την μεστότητα τους, σε βαθμό να εθίζεσαι διαβάζοντας ασταμάτητα έως το τέλος. Στους περισσότερους είναι γνωστός από το «Διαβάζοντας στην Χαννα’, σε εμένα από το ‘Το Σαββατοκύριακο’. Ένα μυθιστόρημα για τη Γερμανία που δεν έκλεισε ποτέ πραγματικά τις πληγές που άφησε ο ΒΠΠ αλλά και η γενιά της τρομοκρατίας. Δεν με παραξενεύει που στην εγγονή, ο συγγραφέας μέσα από την Οδύσσεια της αυτογνωσίας και του επαναπροσδιορισμού, μετά την αυτοκτονία της γυναίκας του, ενός σχετικά χαμηλών τόνων εβδομηντάχρονου βιβλιοπώλη, , μας παρουσιάζει την ζωή της Διχασμένης Γερμανίας, πριν και μετά την ‘Ένωση. 

Με αφετηρία το θάνατο της γυναίκας του, πρώην Ανατολκο Γερμανίδας, ο βιβλιοπώλης Κάσπαρ ανακαλύπτει έκπληκτος, πως η σύντροφος που τόσο αγαπούσε είχε μια σχεδόν παράλληλη ζωή, που τον άφηνε ,οικειοθελώς να μοιράζεται μέρη της. Πικραμένος για όσα δεν μοιράστηκε μαζί της, ανατρέχει μέσα από τα γραπτά της που ανακτά μέσα από έναν παλιό υπολογιστή και τις αναμνήσεις του, στη γνωριμία τους και τη ζωή της πριν και μετά από αυτή. 

Ανατολικο Γερμανίδα που ερωτεύεται και διαφεύγει στη Δύση η Μπίργκιτ μαζί με τον Κάσπαρ αφήνει πίσω της ένα μεγάλο μυστικό, που την κατατρέχει μια ολόκληρη ζωή, γεμάτη ρωτήματα. Ένα παιδί, που παραδίδει για υιοθεσία με τη γέννα του. Ο Κάσπαρ ανακαλύπτει όχι μόνο το παρελθόν της γυναίκας του αλλά και την επιθυμία της να επανορθώσει με την κόρη της ή τον ίδιο τον εαυτό της. 

https://musicandbooktales.blogspot.com/2025/05/bernhard-schlink.html

Στη προσπάθεια να συμφιλιωθεί με οτι εκείνη πρέσβευε και ό,τι ποτέ δεν έζησαν μαζί, ανατρέχει στην γνωριμία τους στην τότε χωρισμένη Γερμανία, σε όσα εκείνος έκανε, αλλά αυτή ποτέ δεν βρήκε αρκετά και διακρίνει πλέον του λόγους που την έκαναν εσωστρεφή, χωρίς να μπορεί να καταλάβει αν ο θάνατος της ήταν αυτοκτονία ή απλά ένα ακόμη βράδι κατανυκτικής μέθης στην προσπάθεια της να έρθει σε ισορροπία ή απλά να αντέξει το βάρος του παρελθόντος της. 

Ο Κάσπαρ αποφασίζει να συνεχίζει την αναζήτηση που η Μπίργκιτ  ποτέ δεν ξεκίνησε, να βγει από το καβούκι του βιβλιοπώλη στα εβδομήντα του χρόνια  και να αναζητήσει τη γυναίκα του στην πρώην Α. Γερμανία, την κόρη της. Η οδύσσεια του δεν θα διαρκέσει πολύ. Αλλά στο τέλος της, μέσα από την επαφή με την «άλλη» Γερμανία, που ο Δυτικός είναι τόσο οικείος όσο και ο τουρίστας, θα βρεθεί όχι στην Ιθάκη του, αλλά σε ένα νέο δίλλημα. Η κόρη της γυναίκας του, είναι πλέον μέλος μιας εθνικιστικής αγροτικής κοινότητας, το καταφύγιο της από τα χρόνια περιθωριοποίησης στην Δ. Γερμανία ,μετά τη σύγκρουση με τους Ανατολικό Γερμανούς γονείς της, με τον πατέρα επιφανές στέλεχος του κόμματος.Η Ιθάκη του είναι πλέον η δεκατετράχρονη εγγονή του, γιατί εκεί βρίσκει τον σκοπό στη ζωή του. Να της ανοίξει νέους δρόμους, μακριά από τις παρωπίδες της εθνικιστικής κοινότητας, που ονειρεύεται μια Γερμάνία, για τους Γερμανούς, δίχως ξένους και βλέπει παντού, αδυναμία της Δυτικής κοινωνίας να επιβιώσει, μαλθακότητα, ξενόφερτους εισβολείς και  στοχοποιεί το ξένο και το διαφορετικό. Εδώ ο Schlink ξεκινά μια πανέμορφα δομημένη προσπάθεια να παντρέψει τον ηλικιωμένο βιβλιοπώλη, με την εφήβη εγγονή, μέσα από τα βιβλία και τη μουσική, αναγνωρίζοντας και γνωρίζοντας ο ένας τον άλλο, με τους δικούς τους κώδικες, που αλλάζουν, συγκρούονται και βρίσκουν γραμμές επικοινωνίας. Η μουσική και τα βιβλία, η ανταλλαγή ιδεών, ο σκεπτικισμός και η δύναμη της γνώσης θα αλλάξουν τα πράγματα, αλλά η μισαλλοδοξία και ο φόβος θα γκρεμίσουν την σχέση παππού-εγγονής.

Σε ένα αλλιώτικο τέλος, ελάχιστα λυτρωτικό, η βία θα απωλέσει έναν σύμμαχο της. Οι δεσμοί αίματος θα επικρατήσουν  ,αλλά δεν θα υπάρξει το ευτυχισμένο τέλος των Αμερικάνικων ταινιών. Η λύση θα δοθεί από το θάρρος, την ελπίδα και την ανιδιοτελή αγάπη που χαρακτηρίζει τον παππού και από μια εγγονή, που αναλαμβάνει το βάρος των πράξεων της. Ένα βιβλίο, προσωπικό, μια αναζήτηση σε μια σχέση με κενά και κρυφά σημεία, μια αναζήτηση πολιτική, πολιτιστική,  που αναδεικνύει τελικά την αξία της τέχνης, της αγάπης και της αφοσίωσης που υπερνικά προκαταλήψεις και διαμορφώνει ανθρώπους, όσο είναι νέοι και πρόθυμοι να μάθουν και να αναθεωρήσουν. Διαβάζεται δίχως τέλος, δίχως σταματημό, σαν μια μεγάλη εξομολόγηση, ενός άνδρα στην χαμένη από καιρό γυναίκα του.

“Το Τραγούδι του προφήτη” – Paul Lynch (Gutenbeg)

Σκοτάδι προσωπικό, σκοτάδι μιας χώρας, μιας κοινωνίας, μια κατάβαση από το όλον στο τίποτα . Μια δυστοπία που αρνούμαστε να αναγνωρίσουμε, γιατί είμαστε μακριά. Είμαστε άραγε?

. Εδώ η χώρα είναι η Ιρλανδία. Στην Ευρώπη, της οικονομικής ένωσης, των δικαιωματιστών, των συνδικαλιστών και των επιδομάτων. Όλα ξεκινάνε με μια σύγκρουση ανάμεσα σε ένα φοβικό Κράτος  και έναν πατέρα τον Λάρι συνδικαλιστή και οικογενειάρχη που ταλανίζεται ανάμεσα στο συνδικαλιστικό καθήκον και την αγάπη για την οικογένεια. Η μυστική αστυνομία συλλαμβάνει, εξαφανίζει όμως ακόμα υπάρχει πίστη, ότι όλα είναι προσωρινά. Ότι όλοι θα επιστρέψουν. Οτι η καταπάτηση των δικαιωμάτων είναι σχηματική και εφήμερη. Η οικογένεια φοβάται, συσπειρώνεται και περιμένει τον πατέρα που συλλαμβάνεται και εξαφανίζεται. Η Αιλις τραγική μάνα κουράγιο βλέπει τον κόσμο της να διαλύεται. Δεν μπορεί να σταματήσει να ανησυχεί, να ψάχνει και ταυτόχρονα να σημειώνει τις μικρές αλλαγές στην κοινωνία γύρω της. Πως ο κόσμος χωρίζεται σε μέλη του κόμματος και τους άλλους, τους ανεπιθύμητους, τους αναλώσιμους, από τον εργασιακό χώρο, μέχρι τον  κρεοπώλη. Το καθεστώς στοχοποιεί και ζητά συνεχώς νέο αίμα. Απαγορεύει για να προστατεύσει, δίχως αιτιολογία, μόνο με διατάγματα, φιμώνει δικηγόρους και πολίτες, ο χαρακτηρισμός ως αντιφρονούντα σημαίνει απόλυση, σύλληψη, εξαφάνιση.

 Η Αιλις καρκινοβατεί μεταξύ του σε αρχόμενη άνοια πατέρα της και της υπό διάλυση οικογένειας της. Οι έφηβοι γιοι και κόρη της αντιδρούν, υποκρίνονται και επαναστατούν. Βλέπουν το σκοτάδι, να αλλάζει αρχικά την καθημερινότητα τους και μετά την ουσία της ζωής τους, από την απώλεια του πατέρα και του οικογενειακού αυτοκίνητου, στις απαγορεύσεις κυκλοφορίας και τα σημειώματα για εμφάνιση στο αστυνομικό τμήμα, που σημαίνουν στράτευση ή εξαφάνιση.

 Ο πατέρας χάνεται στα υπόγεια της μυστικής αστυνομίας. Ο μεγάλος γιος ο Μαρκ, χάνεται με τους αντάρτες, παίρνοντας θέση στον επερχόμενο εμφύλιο, ζητώντας να ζήσει. Η κόρη βυθίζεται στο σκοτάδι της άρνησης, ο μικρότερος γιος, ο Μπέιλι ενηλικιώνεται απότομα πριν χαθεί κι αυτός τραγική φιγούρα σε έναν εμφύλιο που έχει μοιράσει το Δουβλίνο σε ζώνες, έχει παραδοσει την Ιρλανδία βορά ανάμεσα στο Κράτος και όσους ζητάνε μια πιο ανθρώπινη ζωη με το όπλο στο χέρι, με τον υπόλοιπο κόσμο να παρακολουθεί αμέτοχος στην τηλεόραση, το αιματοκύλισμα μιας χώρας. Ένας απλός τραυματισμός του Μπέιλι σε βομβαρδισμό  θα τον οδηγήσει από το χειρουργείο στο νεκροτομείο και τη μητέρα του στην απόγνωση, δίχως φανερή αιτία, γιατί το Κράτος ζητά αίμα.

 https://musicandbooktales.blogspot.com/2025/07/paul-lynch-gutenberg.html

Στο σκοτάδι του τρόμου του εμφυλίου η αδερφή από τον Καναδά τους ζητά να διαφύγουν. Η Αιλις θα αρνηθεί. Ποιόν θα βρουν όταν γυρίσουν πίσω ο άντρας και ο γιος της. Όμως ο θάνατος του μικρότερου γιου της πυροδοτεί την φυγή. Μετανάστες στην Ευρώπη, διακινητές, διεφθαρμένοι υπάλληλοι, παραστρατιωτικοί και ένα μωρό και ένα κορίτσι που συμβολίζουν την δύναμη κ την ελπίδα για το αύριο. Όμως το σκοτάδι όσων έμειναν πίσω κρατά το βλέμμα της Αιλις μακριά από το φως. Η θάλασσα,το ανοιχτό πέλαγος γίνεται η ελπίδα ή το αβέβαιο μέλλον που είναι καλύτερο από το ζοφερό παρόν. 

 Πόσο αντέχει κανείς; Πότε είναι ο κατάλληλος χρόνος για να αφήσει τα πάντα πίσω και να φύγει; Ποια η σκιά της μνήμης ? Πόσο μετρά η ζωή των ζωντανών και ποια κινητήρια δύναμη προσφέρουν τα παιδιά σε μια μάνα στη δίνη της αποσύνθεσης του κόσμου της.

«Το τραγούδι του προφήτη» είναι σίγουρα ένα από τα βιβλία της χρονιάς τουλάχιστον για μια δυστοπία που πλησιάζει ή ήδη ζούμε, εσείς αποφασίστε, η σκέψη έρχεται πλέον δεύτερη, οι πράξεις μένουν.

«Και ο  θεός βοηθός»- Γκενασιά, Ζαν- Μισέλ (Διόπτρα)

Από την Αλγερία στην μητροπολιτική Γαλλία, μια ιστορία με φόντο την ιστορία, για την εποχή της δημιουργίας, της καταστροφής, της χειραφέτησης και του πολέμου. Μάστορας, τεχνίτης στην δόμηση πολυπρόσωπων μυθιστορημάτων που οι προσωπικές ιστορίες συνυφαίνονται με τα ιστορικά γεγονότα του 20 ου αιώνα, ο Γκενασιά μας παραδίδει ακόμα ένα πόνημα, που θα απορροφήσει τον αναγνώστη του.

«Δεν επιλέγουμε τίποτα, βαδίζουμε απλώς στον χαραγμένο δρόμο, εκπληρώνουμε πάντα αυτό που ήδη είμαστε».Μέσα στην ευφορία ενός κόσμου που πρέπει να ξαναχτιστεί, το 1924, η Ιρέν γνωρίζει τον Ζορζ. Εκείνη είναι σερβιτόρα, αυτός ξυλουργός στα κινηματογραφικά στούντιο και μοιάζει στον Ροδόλφο Βαλεντίνο. Ένα βαλς στις όχθες του Μάρνη είναι αρκετό για να ερωτευτούν.Το πρώτο τους παιδί, η Αρλέν, γίνεται μέλος μιας μαγικής παρέας καθώς μεγαλώνει. Ο Ντανιέλ και τα δίδυμα, ο Τομά με τη Μαρί, είναι αχώριστοι με την Αρλέν, κι ας μην προέρχεται σαν κι αυτούς από πλούσια οικογένεια. Παρά την ταπεινή καταγωγή της, η Αρλέν θα προσπαθήσει να γίνει μία από τις πρώτες μηχανικούς στη Γαλλία – ένας δρόμος δύσκολος που θα απαιτήσει να θυσιάσει πολλά…

Συνυφαίνοντας άτυχους έρωτες, ξεχασμένες υποσχέσεις και παιχνίδια της μοίρας στο φόντο κοινωνικών και πολιτικών ανατροπών, ο Guenassia συνθέτει στο Και ο Θεός βοηθός το έπος ενός αιώνα – και μιας γενιάς που προσπάθησε να ονειρευτεί από πόλεμο σε πόλεμο, και είδε τις φιλοδοξίες της να πραγματοποιούνται ή να συνθλίβονται στο πέρασμα της Ιστορίας.»

«Τόκιο, η επιστροφή»- Ντειβιντ Πις (Τόπος)

Ένα μυστήριο, μια εξαφάνιση, τρεις δεκαετίες, Ιαπωνία, από την μεταπολεμική φτώχια και ανάπτυξη στην τεχνολογικά ηγέτιδα ΄χώρα του 90, το μυστήριο παραμένει ο κοινός κρίκος και κινητήρια δύναμη σε μια αστυνομική ιστορία, με ένταση.

Κάποιοι εξαφανίζονται…Τόκιο, Ιούλιος του 1949. Ο πρόεδρος Σιµογιάµα, επικεφαλής των Εθνικών Σιδηροδρόµων Ιαπωνίας, εξαφανίζεται µόλις µία µέρα µετά την ανακοίνωση 30.000 απολύσεων. Ο Αµερικανός αστυνοµικός ντετέκτιβ Χάρι Σουίνι αναλαµβάνει την έρευνα για τον αγνοούµενο.

Κάποιοι τρελαίνονται…Οκτώβριος 1964. Το Τόκιο προετοιµάζεται πυρετωδώς να υποδεχτεί τους Ολυµπιακούς Αγώνες και τα παγκόσµια φώτα της δηµοσιότητας. Ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Μουρότα Χιντέκι αναλαµβάνει µια υπόθεση που τον αναγκάζει να έρθει αντιµέτωπος µε ένα έγκληµα από το οποίο κρυβόταν εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

Κάποιοι και τα δύο...

Τέλη του 1988. Ενώ ο αυτοκράτορας Χιροχίτο πεθαίνει, ο Ντόναλντ Ράιχενµπαχ, ένας ηλικιωµένος Αµερικανός, πίνει µπίρες δίπλα στη λίµνη Σινόζαµπου στο Ουένο, βέβαιος ότι η οριστική λύση του µεγαλύτερου µυστηρίου της περιόδου Σόουα εξαρτάται από εκείνον.

«Θα κάψω το Παρίσι» - Γιασένσκι, Μπρούνο (Έρμα)

Προφητικό όσο και δυσοίωνο, ένα μυθιστόρημα, για την απόγνωση της φτωχοποίησης που μιλά για ένα μέλλον που ίσως είναι ήδη παρελθόν δίχως επιστροφή, σε μια Ευρώπη παραδομένη στους δικαιωματιστές. Πολωνική λογοτεχνία με παγκόσμια απήχηση και βαθιά ενσυναίσθηση των αδιεξόδων του σύγχρονου Δυτικού.

«Ο νεαρός Γάλλος εργάτης Πιερ βλέπει τη ζωή του να καταστρέφεται όταν ξαφνικά απολύεται από τη δουλειά του, η αγαπημένη του τον εγκαταλείπει και ο σπιτονοικοκύρης του τον πετάει έξω. Άστεγος, πεινασμένος και βυθισμένος στην απόγνωση, ο Πιερ περιπλανιέται στους δρόμους του Παρισιού πασχίζοντας να επιβιώσει στον σκληρό και αδυσώπητο κόσμο που εκτείνεται πίσω από τα λαμπερά φώτα και τα ακριβά καταστήματα των πλουσίων. Όταν ένας φίλος του τον ξεναγεί στο Ινστιτούτο Παστέρ, ο Πιερ αποφασίζει να κλέψει δύο δοκιμαστικούς σωλήνες που περιέχουν πανούκλα. Η απελπισία και η απύθμενη οργή για ένα σύστημα που τον καταδίκασε στο περιθώριο τον ωθούν, την παραμονή των εορτασμών για την επέτειο της Γαλλικής Επανάστασης, να αδειάσει τους σωλήνες στη δεξαμενή που τροφοδοτεί το Παρίσι με νερό. Η πόλη μολύνεται, ο ιός εξαπλώνεται, οι νεκροί πληθαίνουν και ένας ανηλεής αγώνας για επιβίωση ξεκινά. Το μίσος και η βία διαποτίζουν τα πάντα, η εκλεγμένη εξουσία καταρρέει και το κοσμοπολίτικο Παρίσι χωρίζεται σε ζώνες όπου, μεταξύ άλλων, κυριαρχούν Κινέζοι κομμουνιστές, φιλοσοβιετικοί Γάλλοι, Αγγλοαμερικάνοι καπιταλιστές, θεοσεβούμενοι Εβραίοι και φιλομοναρχικοί Ρώσοι. Η πόλη παραδίδεται στις καταστροφικές φλόγες μιας πρωτοφανούς εξέγερσης. Τα όσα ακολουθούν είναι ικανά να αλλάξουν τη ροή της Ιστορίας.

Διάσημο αλλά και ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο την εποχή που δημοσιεύτηκε, μεταφρασμένο σε πολλές γλώσσες, το μυθιστόρημα Θα κάψω το Παρίσι πλέον κατατάσσεται στα μείζονα επιτεύγματα της πολωνικής λογοτεχνίας του 20ού αιώνα αποτελώντας ένα κρυμμένο διαμάντι του κεντροευρωπαϊκού μοντερνισμού. Ο Μπρούνο Γιασένσκι, με την περίτεχνη γραφή και την πρωτοποριακή αισθητική του, μας παραδίδει ένα ανατρεπτικό έργο ιδιαίτερης λογοτεχνικής αξίας που αποπειράται να φωτίσει τις ρωγμές και τις αντιφάσεις ενός κόσμου που γίνεται ολοένα και περισσότερο άδικος και καταπιεστικό»

«Η παραβολή του σπορέα»- Οκτάβια Μπάτλερ (Αίολος)

35 χρόνια πριν, η Μπάτλερ, διέθετε τις κεραίες που της επέτρεψαν να αντιληφθεί την άνοδο της κρατικής τρομοκρατίας, του υπερκαπιταλισμού και της ανάγκης για μια πιο ανθρώπινη κοινωνία. Δυστοπική  Επιστημονική φαντασία στην εποχή του, ζοφερός προάγγελος ενός μέλλοντος που είναι ασφυκτικό παρόν και επίκαιρο όσο ποτέ σήμερα.

«Καλιφόρνια 2024 – Ο νέος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών προκαλεί μια πρωτοφανή κρίση, επιδιώκοντας «να κάνει ξανά μεγάλη την Αμερική». Κοινωνικοί αποκλεισμοί και κλιματικό χάος, επιδημίες, φτώχεια, βία… Η βαρβαρότητα κυριαρχεί και όλοι αναζητούν απεγνωσμένα μια στοιχειώδη ασφάλεια. Η δεκαοχτάχρονη Λόρεν, κόρη ενός μαύρου πάστορα, γεννημένη μ’ ένα σύνδρομο υπερευαισθησίας στα συναισθήματα των άλλων, νιώθοντάς τα σαν δικά της, καταγράφει στο ημερολόγιό της όλα όσα βιώνει σ’

αυτήν τη σκοτεινή δυστοπία του υπερκαπιταλισμού και της κλιματικής αλλαγής.

Και αίφνης, μέσα σε μια νύχτα επέρχεται η απόλυτη καταστροφή: χάνει ολόκληρη την οικογένειά της από κάποιους πυρομανείς, προϊόντα – ή θύματα κι αυτοί; – της ίδιας νοσηρής κοινωνίας. Έτσι αναγκάζεται να καταφύγει στον Βορρά, κάνοντας με τα πόδια μια επικίνδυνη διαδρομή, στην επιθυμία της για έναν ασφαλέστερο τόπο και ένα νέο ξεκίνημα.

Η δυστοπία την οποία περιέγραφε 35 χρόνια πριν η Οκτάβια Μπάτλερ, συγγραφέας του Εξ Αίματος, δεν απέχει πολύ από ορισμένες καταστάσεις του σήμερα. Η Παραβολή του Σπορέα, το πρώτο βιβλίο της δυστοπικής σειράς Γαιόσποροι, διαδραματίζεται τη δεκαετία του 2020, τη δεκαετία που η σπίθα του παλιού κόσμου ή θα σβήσει αφήνοντας στο απόλυτο σκοτάδι την ανθρωπότητα, ή θα παραμείνει ζωντανή πυροδοτώντας κάτι νέο.»

«Η λάθος πλευρά»- Κόπο, Νταβίντε (Διόπτρα)

Μια μεταμόρφωση για την εφηβεία, την ανάγκη του ανήκειν και πως το κακό υποβόσκει ανάμεσα μας, χαρίζοντας την ηδονή της βίας ,πρόσκαιρη όσο και επικίνδυνη, παγίδα που κρατά τα θύματα της σε έναν ασφυκτικό εναγκαλισμό, ως τον αφανισμό τους.

«Τι ωθεί έναν έφηβο σαν όλους τους άλλους, από μια συνηθισμένη οικογένεια, να επιλέξει τον δρόμο του πολιτικού εξτρεμισμού; Ο Έτορε, που φεύγει από τα προάστια του Μιλάνου για να γραφτεί σε ένα μεγάλο λύκειο του κέντρου, νιώθει χαμένος, σε μια περιοχή και μια κοινότητα όπου δεν μπορεί να βρει αναφορές ή φιλίες. Σύντομα θα τα αναζητήσει σε μια νεοφασιστική ομάδα, αρχικά τυχαία και στη συνέχεια καλλιεργώντας ο ίδιος τη ριζοσπαστικοποίησή του, την απομάκρυνση από την οικογένεια και τους φίλους, ώσπου να οδηγηθεί, βήμα βήμα, στο αναπόφευκτο και τραγικό φινάλε. Μια ιστορία βίας και στρεβλής ενηλικίωσης, και ταυτόχρονα μια προσωπική εξομολόγηση, αληθινή και επώδυνη, για το δύσκολο ταξίδι της διαμόρφωσης ταυτότητας και τη σκοτεινή έλξη που μπορεί πάντα να ασκήσει το κακό.»

«Αμαλία, μια πόρνη στα αζήτητα» - Βασίλης Τζανακάρης (Ελληνοεκδοτική)

Αναμνήσεις μιας πόρνης μιας άλλης εποχής, γεμάτη αισθήματα, συναισθήματα, πληροφορίες σε ένα αφήγημα εν μέρει βιογραφικό, εν μέρει ιστορικό αλλά πάνω από όλα ανθρώπινο, σε μια πόλη που δεν κυριαρχούσαν τα κομπιούτερ και οι αριθμοί, αλλά οι άνθρωποι. Η Θεσσαλονίκη του 60, η Αθήνα, χαμένες ψυχές και ιστορίες από ένα παρελθόν ,δύσκολο, αλλά βαθιά ανθρώπινο.

«Η Αμαλία, μια πόρνη αγαπημένη…Μια πόλη στο επίκεντρο των πολιτικών εξελίξεων, η Θεσσαλονίκη. Μια χρονιά σημαδιακή για τη σύγχρονη ιστορία, 1963.

Στα τραπεζάκια του θρυλικού καφε-ζαχαροπλαστείου «Φλόκα», η Αμαλία, μια τραγική πρωταγωνίστρια των οίκων ανοχής, ξετυ¬λίγει με αφοπλιστική ειλικρίνεια το κουβάρι των αναμνήσεών της. Η Ελλάδα του Μεσοπολέμου, τα πορνεία, το νοσοκομείο Συγγρού, η «Σωτηρία» των φυματικών, η κατοχική Θεσσαλονίκη αποτελούν οδόσημα της συγκλονιστικής εξιστόρησής της.

Στο φόντο, η δολοφονία του βουλευτή της Ε.Δ.Α. Γρηγόρη Λαμπράκη και, λίγα χρόνια νωρίτερα, εκείνη του Αμερικανού δημοσιογράφου Τζορτζ Πολκ, οι εκλογές της 3ης Νοέμβρη… πλαισιώνουν το συναξάρι της Αμαλίας, μιας πόρνης στα αζήτητα.»

Και μερικές μουσικές επιλογές

1. Night Flight Orchestra – “Give Us The Moon”

2. Ricky Warwick-“Blood ties”

3. Naxatras-“ V”

4. Mark Morton- "Without the pain"

5. Bernie Marsden- "Icons"

6. Smith/ Kotzen- "Black Light-White noise"

7. Von Hertzen Brothers- "In Murmuration"

8. H.E.A.T- “Welcome To The Future”

9. Robin McAuley- “Soulbound”