«Ο αχός της εποχής» Julian Barnes (Μεταίχμιο)

 

Μυθιστορηματική βιογραφία του μεγάλου Σοβιετικού συνθέτη Σοστακόβιτς ή ένα περιδιάβασμα στη ζωή ενός ανθρώπου που επαφή του με το Σοβιετικό καθεστώς κατέστησε φοβικό.

Ο Σοστακόβιτς στην σκιά μιας δεσποτικής μητέρας από νεαρή ηλικία γνώρισε την αποδοχή από τη Σοβιετική κομματική κουλτούρα για τα φιλεργατικά» τραγούδια –συνθέσεις του. Αρκούσε όμως μόνο ένα άρθρο στην Πράβδα που τον αποκαλούσε εχθρό της μουσικής του λαού, για την όπερα του Ἡ λαίδη του μακμπεθ του Μτσενσκ» για να ανατραπούν όλα. Ο συνθέτης περιγράφει τα προπολεμικά χρόνια στα οποία η αναμονή της επικείμενης σύλληψης του για αντικρατική συμπεριφορά τον οδήγησε να κοιμάται με μια βαλίτσα με τα απαραίτητα ,δίπλα από την πόρτα,. Ο σκοπός αυτής της προετοιμασίας ήταν για να γλυτώσει την υπόλοιπη οικογένεια από προβλήματα και άλλες συλλήψεις. Όμως ο Σοστακοβιτς, ένας άνθρωπος που σκιαγραφείται ως χαμηλών τόνων, ζει και ενδιαφέρεται μόνο για τη μουσική, στην Μόσχα, την Πετρούπολη τον Καύκασο. Αναρωτιέται για το τί θα συνθέσει και αν υπάρχει ανάγκη για μεγάλά μουσικά έργα και δεν αμφισβητεί πρόσωπα και καταστάσεις.

«Τι θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί στον αχό της εποχής? Μόνο η μουσική, που βρίσκεται μέσα μας, η μουσική της ύπαρξης μας, που μερικοί τη μετατρέπουν σε πραγματική μουσική. Και αυτή με τη σειρά της ,αν είναι αρκετά δυνατή, αληθινή και καθαρή έτσι ώστε να καταπνίξει τον αχό της εποχής, μετατρέπεται σε ψίθυρο τη ιστορίας»-Να τι τον στήριζε.

Δυο γάμοι, ένας νεανικός , ο απογαλακτισμός από την μητέρα σατράπη και ένας μεσήλικας πια, με δύο παιδιά, η σύντροφος αυτή τη φορά με κοινά βιώματα από τη Σταλινική τρομοκρατία. Ο Σοστακόβτις, παραμένει ο συνθέτης που θέλει μόνο να γράφει μουσική. Διατάζεται να πάει σε ένα συνέδριο Ειρήνης στην Νέα Υόρκη από τον ίδιο το Στάλιν, που επικοινωνεί τηλεφωνικά μαζί του και αποκαθιστά τη μουσική του μέσα σε μια νύχτα. Εκεί θα γίνει αντικείμενο διεκδίκησης και πολιτικού πόθου, για τις ΗΠΑ που προσπαθούν να τον κάνουν να αυτομολήσει αλλά και για την ΕΣΣΔ που τον έχει παρουσιάσει ως Εθνικό συνθέτη. Η ζωή συνεχίζεται με κομματική νουθεσία, ένα μόνιμα προσκολλημένο σύντροφο υπεύθυνο για την ορθή κομματική διαπαιδαγώγηση του. Η υποχρεωτική ένταξη στο Σοβιετικό Κομουνιστικό κόμμα, η ανασφάλεια και τα ερωτηματικά του χαμηλού τόνων Σοστακοβιτς. Οι εσωτερικές αγωνίες του και η ελπίδα πως η μουσική θα θριαμβεύσει για αυτόν και όσους παραγκωνίστηκαν , ξεπηδάνε με δραματικό τρόπο μέσα από αυτή την χαμηλών τόνων μυθιστορηματική βιογραφία. Ο Μπαρνς, χρησιμοποιεί τα υλικά του κύριου ήρωα του, για να δημιουργήσει ένα βραδυφλεγές φυτίλι που δεν θα ανάψει ποτέ. Έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων, έρμαιο της μοίρας και της φιλοπατρίας του σε μια χώρα πολιτικών παιχνιδιών που ζει και κινείται με καύσιμο την αγάπη του για τη μουσική.

Η προλεταριακή καθαρότητα ήταν τόσο σημαντική για τους σοβιετικούς, όσο ήταν η Άρια για τους Ναζί επιπλέον είχε τη ματαιοδοξία ή την απερισκεψία να προσέχει και να θυμάμαι πως αυτό που το Κόμμα έλεγε μέχρι χθες ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με αυτό που έλεγε σήμερα.

«Ήθελε να τον αφήσουν ση ησυχία του με τη μουσική, την οικογένεια και τους φίλους του, απλούστατη επιθυμία κι όμως εντέλει εντελώς μη πραγματοποιήσιμη. Ήθελαν να τον σμιλέψουν και αυτόν όπως τους άλλους. …Απαιτούσαν έναν αισιόδοξο Σοστακόβιτς»

Ο Μπαρνς περιγράφει αυτόν τον χαμηλών τόνων άνθρωπο, ειδικά την εποχή των Σταλινικών διώξεων, με τρόπο που πραγματικά σε κάνει να περιμένεις μαζί του, ασφυκτιώντας το αναπόφευκτο. Η επίσκεψη του στα κεντρικά της NKVD, η αγωνία για το επόμενο κάλεσμα που θα οδηγούσε στην εξορία η εναλλαγή πολιτικών κομισάριων που θα τον νουθετούν , η εναλλαγή προσώπων, που δεν ενημερώνουν ποτέ για την τύχη των προηγουμένων, το άγνωστο σε καθημερινή βάση που τον κατατρώει.

Ο Σοστακοβτις, μέλος της ένωσης Ρώσων συνθέτων, ζει μια ζωή που ορίζεται από πολιτικούς προϊστάμενους. Τον Πρόεδρο της ένωσης, που εξευτελίζει όσους δεν συμβαδίζουν με την κομματική άποψη, με προκλητικά αιχμηρές δημόσιές συναντήσεις αυτοκριτικής και δημόσιας ταπείνωσης. Τα στελέχη της ασφάλειας και τους πολιτικούς καθοδηγητές, που ευχαριστιούνται να «στριμώχνουν» τον γνωστό συνθέτη. Μια ζωή χαμηλών τόνων, που η πολιτική κατάσταση του δημιουργεί ερωτηματικά αν αξίζει το έργο του, ενώ η διεθνής αναγνώριση του αποτελεί προστασία αλλά και κίνδυνο να υποπέσει σε δυσμένεια ως προδότης.

Ένας άνθρωπος που η δημιουργικότητα του, η αγάπη του για τη μουσική, ευνουχίζεται από ένα καθεστώς που επιζητά ομοιομορφία και αποδιοπομπαίους τράγους ή τεχνητά είδωλα. Ο Σοστακόβτις, που επιζεί, σιωπά, δημιουργεί με το βλέμμα στις δύο γυναίκες της ζωής του, φιλόπατρις αλλά και μόνιμα εγκλωβισμένος σε παιχνίδια εξουσίας που δεν θέλει να συμμετέχει, ούτε καν ως παρατηρητής.

Ένα δυνατό βιβλίο για τη ζωή ενός επώνυμου στην πάλαι ποτέ κραταιά Σοβιετική Ένωση. Ένα βιβλίο για την επιβίωση ενός χαμηλού τόνων ανθρώπου σε μια κομματική ζούγκλα .Απολαυστική μυθιστορηματική βιογραφία με την οποία ταυτίζεσαι σε κάθε επίπεδο.

CROSSBONE SKULLY - "Evil world machine"

Hendriksen is well known for his tenure with Alice Cooper and this pays off to his band work. CROSSBONE SKULLY have unleashed their debut album "Evil World Machine" which brought the legendary Mutt Lange (AC/DC, Def Leppard) out of retirement to executive produce the project. and you hear his sonic influence everywhere.The album is a concept album Led and conceptualized by Henriksen (guitarist and musical director for Alice Cooper’s band and member of Hollywood Vampires).

CROSSBONE SKULLY  enlisted a stellar group of supporting musicians including guitarist Tommy Denander, keyboardist Jamie Muhoberac (My Chemical Romance, John Mayer, Seal), bassist Chris Wyse (Hollywood Vampires, Ace Frehley, The Cult, Ozzy Osbourne), drummer Glen Sobel (Alice Cooper, Hollywood Vampires), the late UFO bassist Pete Way, mixer Olle Romo (Muse, Bryan Adams) and producer/mixer Mike Plotnikoff (AC/DC, Aerosmith). Also lighting up the album are guest features and spoken word appearances by A-list actor/musician and fellow Hollywood Vampires bandmate Johnny Depp, Alice Cooper, Phil Collen (Def Leppard), Nikki Sixx (Mötley Crüe), Joe Perry (Aerosmith), Kane Roberts, and more.

.A mix of early ACDC-Bon Scott era, for the first five songs, dirty, rhythmic,crispy,  twelve bar rock n roll and then ALICE COOPER and ACCEPT gets in the equation. Heavy guitars, wrecking ball vocals and the groove all around the place. " "Lets bust the trust" has the Celtic influences, like DROPKICK MURHYS turn hard rock, while the punk ro0ck and ALICE COOPER show their influence at "The Sin Eater", While ACDC shines at "The Boom Went The Boom" (feat. Phil Collen of Def Leppard). "High on you" feat Nikki Sixx has the sing a long feeling of the Brian Johnson ACDC era and the album is the best example of how you can pay tribute to your musical heroes without being a bad imitation of them." Iam Bone Machine' is another excelelnt example on the sonical diversity of the band with ACCEPT overtones and a bit more heavy a[proach.In the same vein is the dark, dystopic, slow burner "I am the wolf". All and all ,a dark album that pays tribute to the dirt and the rhythm, the darkness and the outcast feeling the essence of rock n roll as it was delivered by ACDC and ALICE COOPER at their prime.

Released by Better Noise Music, the rock concept album echoes similar dystopian visions such as David Bowie’s Ziggy Stardust and the Spiders from Mars and Diamond Dogs and its story will be expanded in a forthcoming graphic novel and animated film, Thing #1, due in 2025. So stay alert as we have plenty more to wait

8

THE KARMA EFFECT- "Promised land"
 

 

Great British Hard rock with the groove of FACES, the swagger of STONES, not so retro as THE QUIREBOYS, more close to the way THUNDER reinterpreted British Hard rock, but with their own unique blend of melody and freshness. Similarities are all over with bands like THE ANSWER, RIVAL SONS, although THE KARMA EFFECT have a more optimistic, lively approach to their music. A quintet that has songs, well crafted, aiming to raise the listener from the chair and start banging his/her head  and shaking to the rhythm.Their strength comes to songs like "Livin' It Up", "See You Again", "Wild Honey" where classic rock meets 80S LA meets groove and Soul. Then twin guitar attack brings memories of the Perry/Whitford duo, where dirt meets swagger, meets disotrtion and jam over the blues.

AEROSMITH, "Rocks" era is another strong comparison, influence you can add but at the end this quintet has its own vibrant, rock n roll sound, that combines groove, strength,melody and fresh approach to a classic genre.On the other hand they try to reinvigorate and improvised on power ballad genre with "Still Falling For You" and "Promised Land" where mid tempo and emotion rules the game. 

 

Its their 70s influences blended with their strong song craft that delivers a second album that could catapult them to the big league in the retro/70s influenced hard rock generation. It's up to them to stand on stage at the same standards they set with their studio work.

A star on the rise, the future will show, although they have the potential and the credentials.

7,5

ORANGE GOBLIN- "Science not fiction"

 

ORANGE GOBLIN- "Science not fiction" 

 

Straight in your face heavy metal of the 21st century. English born and raised with distorted guitars, pounding drums, hunting bass lines, dark enough to escape the stoner moniker, heavy enough not to consider thrash, thrashy enough not to consider classic and most and above all infuriating, aggressive, caught listener from the throat. ORANGE GOBLIN are a bunch of crazy Indians running after Caster's scalp, initiating a sonic massacre where mercy is a forgotten word. 

 

The songs sound as usual gigantic, frantic like a descent to Dante’s hell. You can listen to " (Not) Rocket Science." and "Ascend The Negative.' and understand where the traditional British metal of the 80s meets MOTORHEAD, TANK, VENOM and smokes a spliff with KYUSS , jamming at the COC rehearsal shack in the swamps to let you in to OG world. Don’t expect ballads, complex time patterns or triggered double bass drums and growls. The boys are delivering fast, groovy, sharp, volume size of the Titanic, Heavy metal honoring their musical roots and cementing the reputation as a band who plays Heavy metal in their own aggressive way. ”False hope diet”, “Cemetery rats” ,”Gemini (Twins of evil) are modern day metal, groovy, aggressive with a sublime melody that stuck in your mind like the traffic jam in Western cities during the Christmas shopping period.

Eager to catch them on stage, delivering their musical hurricane, i'll settle with its sonic equivalent for the time being.

7.5

«Η φυγή/Ένας στρατιώτης αφηγείται, Μικρά Ασία Αύγουστος 1922» - ΚΙΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Παπαδόπουλος)

 

«Η φυγή/Ένας στρατιώτης αφηγείται, Μικρά Ασία Αύγουστος 1922» - ΚΙΟΥΣΟΠΟΥΛΟΣ Γ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ (Παπαδόπουλος)

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια μοναδική και αξιομνημόνευτη εξιστόρηση της εμπειρίας της Μικρασιατικής Καταστροφής.Γραμμένο με αμεσότητα και γλαφυρότητα, χωρίς κανέναν σκοπό να εντυπωσιάσει (ο συγγραφέας δηλώνει εξαρχής ότι δεν είναι ήρωας), στις σελίδες του βλέπουμε την πείνα, τις κακουχίες, τα στρατηγικά λάθη, τις επίσημες ανακοινώσεις, την ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε. Κυρίως όμως αντιλαμβανόμαστε  πώς ο ίδιος ο πρωταγωνιστής βίωσε εκείνη τη δραματική περίοδο, ως ένας απλός στρατιώτης, που παρά τα συναπαντήματά του με τον θάνατο, κατάφερε τελικά να σωθεί από τον εφιάλτη της καταστροφής, της άτακτης υποχώρησης και να επιστρέψει στην πατρίδα.

Το κείμενό του Κιουσόπουλου αποδίδει ανάγλυφα την ατμόσφαιρα των ημερών, δίχως εξωραϊσμούς, καλλωπισμούς ή τάση να ηρωοποιήσει μια μαύρη περίοδο για τα Ελληνικά όπλα.. Η αφήγησή του για τις μαρτυρικές μέρες της άτακτης υποχώρησης του ελληνικού στρατού από το Αφιόν Καραχισάρ κρατά ακόμα τη μυρωδιά από την καθημερινή επαφή με τον θάνατο, τις στερήσεις και τις ταλαιπωρίες. Με χαρακτηριστική αμεσότητα, η πένα του ξεδιπλώνει στο χαρτί τον φορτισμένο συναισθηματικό του κόσμο και συνθέτει τις μέρες και τις νύχτες αυτής της τρομερής περιόδου που παραμένει μέχρι σήμερα αναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου ελληνικού πεπρωμένου. 

Ο Κιουσιόπουλος δεν είναι μάχιμος, δεν πρόλαβε να γίνει, αν και στρατιώτης στην πρώτη γραμμή, στην υποστήριξη των μάχιμων μονάδων. Έχοντας πολεμήσει σε Α ’ΠΠ και μετέπειτα αποτελώντας προσωπικό της Στρατιάς του Έβρου, βιώνει το πριν και το μετά της Μικρασιατικής εκστρατείας. Επιζώντας και διαφεύγοντας της μεγάλης υποχώρησης μετά την κατάρρευση του μετώπου, σου μεταδίδει το αίσθημά του τρόμου, της φυγής δίχως αύριο, της αιώνιας κούρασης δίχως ελπίδα για προστασία, του ληθαργικού ύπνου που σε αφήνει μόνο σε μια έρημη, ξένη χώρα, βορά στα αιμοδιψή ένστικτα Τούρκων χωρικών και Τσετών. Όπως λέει και ο ίδιος ο πόλεμος δεν είναι μάχες και ηρωισμοί, μόνο αγρυπνία, κακουχίες, έλλειψη τροφής και ελπίδα να επιζήσεις άλλη μια μέρα. Μια αγχωτική, πολλές φορές δίχως ελπίδα με μόνο κίνητρο ,την ανάγκη για επιβίωση, πορεία προς το επόμενο σημείο συγκέντρωσης, την επόμενη μεγαλύτερη Ελληνική στρατιωτική μονάδα που θα αποτελέσει καταφύγιο λόγω του μεγέθους της Δίχως όπλο, τροφή και ύπνο, συναντά γνωστούς από την εκπαίδευση, τους χάνει, στρατιώτες που αφήνονται στο έλεος του Θεού και άλλους που εκμεταλλεύονται τον αδύναμο για να επιβιώσουν. Η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη συνυπάρχουν με την ελπίδα και την απογοήτευση αλλά και τον ωχαδερφισμό, τη σκληρότητα και την εκμετάλλευση του αδύναμου, προς όφελος της ατομικής επιβίωσης. Η άτακτη υποχώρηση, η μυρωδιά της ήττας, ο φόβος των πανταχού παρόντων Τούρκων, γίνονται δεύτερη φύση στον Έλληνα στρατιώτη, που υποχωρεί, με μόνο του όνειρο, την θάλασσα, τα καράβια που θα τον γυρίσουν στην μητέρα Ελλάδα. Όνειρο που για τα επόμενα δύο χρόνια θα γίνει εφιάλτης στους περισσότερους από τη στρατιά που στην υποχώρηση αιχμαλωτίστηκαν. Μια φυγή που όπως γλαφυρά περιγράφει ο Κιουσιόπουλος, βγάζει στον καθένα τον καλύτερο ή χειρότερο εαυτό του, χωρίς ο ίδιος να δικαιολογεί ή να κρίνει κανέναν, γιατί ο φόβος είναι ο βασιλιάς του κοπαδιού των Ελλήνων στρατιωτών και ι Τούρκοι ιππείς και τσέτες ,τα τσοπανόσκυλα του. Δίχως να καταφεύγει σε περιγραφές για τις ακρότητές των Τούρκων στους υποχωρούντες Έλληνες, σε γεμίζει με την ανάγκη, να τρέξεις, να κρυφτείς, να λαγοκοιμηθείς, μέχρι την επόμενη πορεία. Να ζήσεις με την ελπίδα, για ένα αύριο ανάμεσα σε οργανωμένους συστρατιώτες σου, ασφαλές, που όμως είναι διαρκώς στον ορίζοντα, χαμένο στην πρωινή ομίχλη, φευγαλέο και ταυτόχρονα χειροπιαστό, σαν αντικατοπτρισμός στην έρημο του Σαγγάριου

Ένα βιβλίο ντοκουμέντο της μεγάλης άτακτης υποχώρησης, της φυγής μετά την ήττα στο Σαγγάριο και μια δραματική απεικόνισης της διάλυσης του Ελληνικού Στρατού, που από υπερήφανος νικητής, έγινε ένα τσούρμο που αναζητούσε σωτηρία και έναν ηγέτη να δείξει το δρόμο. Αυτή είναι η αλήθεια της Μικρασιατικής καταστροφής, δίχως πολιτικολογίες και μεγάλα λίγα, από την πλευρά του στρατιώτη που η μόνη του ελπίδα έγινε η φυγή.

Ενδιαφέρον είναι και το κομμάτι για την επιστροφή του στην Ελλάδα , που σε μια χώρα κατεστραμμένη, βλέπουμε στον στρατό της αναδιοργάνωσης, ήδη να ξεκινάνε μίζες και διαφθορά. Δείγμα του τί επιζεί, στη «περήφανη» Ελληνική συνείδηση. Αυτή η χώρα δεν θα μάθει ποτέ και δεν θα διορθωθεί ποτέ. Τουλάχιστον ας παραδειγματιστούμε από μαρτυρίες ανθρώπων όπως ο Κιουσιόπουλος.

 Richie Kotzen - "Nomad"

 

 

A musician who cant stand still, after the defunct WINERY DOGS (now Portnoy is gone-the future ain't bright for the power trio), Kotzen releases another solo album. For those of us who are following his solo career besides MR. BIG, POISON,  Smith/Kotzen project,  WINERY DOGS ,VERTU, we know his love for funk,soul and that in my humble opinion, Kotzen is the closest thing to the lost brother of Tommy Bolin. What I love about Kotzen is that he keeps his album short and sweet, although he has the abilities and the history to overindulge in almost any possible musical genre he picks to show off.

The opening track "Cheap shots" is an in your face hard rocking tune, bringing in mind his latest band. But after that the groove grows on the funk/hard rock "These Doors' a song that would make Glenn Hughes proud for the influence he has on younger musicians. Kotzen is never satisfied with been pigeonholed and he chooses 'Nomad" to bring his more alternative rock influences at the forefront, aslow ,groovy rocker, the same goes for "Escape", while oat :On the table' he puts the pedal to the medal to an explosive groovy Hard rock song in the vein of DEEP PURPLE "Stormbringer" era. But when you think this powerhouse has proven how good a singer (a mix between Hughes and Coverdale), guitarist and songwriter is, comes the acoustic "This is a test", a love song in the vein of MR.BIG,EXTREME, simple but not simplistic. For me the piece de resistance is kept for the end, a beautiful song named "Nihilist" where he lets his fusion, jazz self free(it is not an instrumental) with some great fusion guitar work and all in less than 5 min, keep it short,sweet and addictive.

 

 

If there was justice in this world , Kotzen would be at the level of Kravitz, but it is not and at Greece, we feel happy he had the chance to see him on stage, no pyrotechnics, nothing more than a power trio that delivers, groovy funk,soul,rock ,fusion turns depending on his mood. Check this out, another gem on Kotzen's crown

7.5

 THE QUIREBOYS-"Wardour street"

THE QUIREBOYS or at least one of their recent incarnations are back after some amusing and on the same hand pitiful argument over the bands name and legacy between the original members. Spike, the voice, still gravy,soaked in whiskey, and his version that incluedesThunder guitarist Luke Morley,are coming of age, finding peace with the "other" QUIREBOYS and releasing a new album called "Wardour street". The others  changed their name to BLACK EYED SONS and have a new album, "Cowboys In Pinstripe Suits", hitting the bins in January. But let's get back to business and let the gossip for BLABBERMOUTH.

Spike and his old mate Tyla of DOGS D'AMOUR were always on the drunk side of history, smiling at THE CASES,THE ROLLING STONES and whoever liked ,twelve bar ,boozed rock n roll. The QUIREBOYS 2024 are not an exception and Luke Morely helps their musical credibility. A tight ,rock n roll ,outfit that reminds a lot of their sophomore, classical album "A bit of what you fancy", like there was not a day since1990..From the groovy "Jeeze Louise" already a newborn set list standard, to the self explanatory "Raining Whiskey" (feat. Frankie Miller), the groove is back with a vengeance. "I think i got it wrong" is another foot stomper while "Happy" is a song that today with nte council culture and the Metoo , political correctness is a bold step to praise debauchery and irresponsibility and  damned it works. "No Honour Amongst Thieves" drops the tempo a bit as it does the tear dropping "Ain't Over Now", but when the guitars are loaded you have the last two songs remind you that rock n roll is all about fun and having a good time in the best 60s tradition in "Like It or Not" and "Wardour Street".

Honky tonk, piano accompanied, whiskey soaked, guitar driven,twelve bar rock n roll, you asked for it and they deliver in spades

.8