Three times a charm as they say and the new album by Swedish FANS OF THE DARK proves it. The concept of the album “Video” is about growing up in the 80’s and 90’s and how great it was to have access to a local video store. The whole idea about going there as a group or alone and deciding on what you were going to watch. It was something you could spend a whole night on, a pastime, something to occupy your thoughts for quite a while. These days we are struggling with our attention spans for just a few seconds. The video era was the opposite of that, everything took time” as drummer Freddie Allen says.
“In a way, listening to the album as a whole is also about that. It takes you on a journey through a lost era, but it is an era which you can rediscover and relive through great music and films. This album is our way of saluting that great era. The sound is a bit pinker and fluffier than the last two albums, which we hope might be to the liking of all you AOR lovers out there. This one’s for you”, continues Freddie.
FANS OF THE DARK, formed in 2020 by Freddie Allen, drummer and main songwriter, and lead vocalist Alex Falk, when they reconnected a few years after high school, with a vision to create a band which would mix the melodies and the approach of classic and melodic rock. Their debut album “Fans of the Dark”, released in 2021, attracted the attention of Frontiers Records and led to the band signing a multi-album deal. Their second album “Suburbia” was released in 2022, and it was followed by the band’s first live show at Frontiers Rock Fest in Stockholm the same year. By then, they were permanently joined by guitarist Oscar Bromvall and bass player Rickard Gramfors.
So if you haven't heard "Suburbia" , one of the best releases in 2022, do it and go for "Video'. With crystal clear production and sound made for FM radio the band aimed ,as always, to the mainstream rock radio fans of the 80s. For all of us who loved the West Coast sound and the Scandinavian scene, from SURVIVOR,FOREIGNER to SKAGARACK,PRETTY MAIDS and TREAT there is a treat here. In songs like :"Find your love" and "In the bay of blood" you can hear the best songs Jim Peterik hasn't composed yet, with echoes of SURVIVOR and VAN HALEN of the 5150 era, with great hooks and especially admired keyboard melodic lines. But the same band gets heavier,yet melodic at " The Neon Phantom" and "The Dagger Of Tunis" Join them on a musical journey, full of great hooks and unforgettable melodies, just listen to "Chrisitne" and music to relax,enjoy and take the worries away. Another great album for a band who knows how to write melodic,catchy tunes.
BEAUX GRIS GRIS AND THE APOCALYPSE- "Hot nostalgia radio" (GROW VISION Music & Records)
One of the most underrated bands in the modern retro rock n roll scene. Driven by female powerhouse vocalis,tLouisiana-born-and-raised musician Greta Valenti (Well Hung Heart) and UK British Blues Hall of Fame Inductee, Robin Davey (The Hoax, DVL, Well Hung Heart) on.guitar with the help of some talented musicians to support their musical dream.
BGATA are a mesmerizing mix of twelve bar rock n roll, 50s-60s female bands and doo woop sound, New Orleans, and Hard rock. Imagine BLACK CROWES meeting THE RONETTES to jam under Phil Spector's orders and you are as close as you can get, adding in a good measure the melancholy and the 90s alternative feeling of bands like MAZY STAR. An album that has the melody and the sentimental power of the 60s female bands, Soul and passion along with the swagger and the groove of Nashville and BLACK CROWES. From rock n roll damnation of "Oh Yeah!" ,"Satisfy Your Queen", "Wild Woman" to laid back tunes like."Middle of the Night", "Sad When I'm Dancing","All I Could Do Was Cry" with their 60s influences from the all girl groups of the era, to the countrified "Mama Cray" and the more "alternative "Marie", BGATA are a band that demands and earn your attention delivering a blizzard of music that never lets you go,even when the listening of the album has ended.
A feel good vibe ,diversified, colourful and vigorous in those days of apathy and misery, a fresh sound looking at the past and living in the present. Catching them live should be your next task, after listening to this great record.
Steve Morse's departure was a heavy blow for fans of Morse sound in DEEP PURPLE, like me.Although DEEP PURPLE have come to rejuvenate with the take over by Bob Ezerin as a producer, Morse was responsible for the resurrection of DEEP PURPLE and the man who drove them through the 21st century. But with him stricken by fate and with his "resignation" the most appropriate thing as his wife's health was and should have been his main priority, the DP organization decided to move on as bills and alimonies , mortgages etc don't wait amlong with father time.
I had my second thoughts on Ian Gillan's voice as I have for Bob Catley but in the studio he still has the stamina and the fire. New guy Simon Mc Bride, a DP acquaintance through Don Aireys solo band seems to be filling the gap more than adequate. With his own sound , abit more bluesy and clean than his predecessor he leaves his mark on some great songs in the new album. DP are coming through Coronavirus and a cover album as a new, eager to prove band and in songs like "Sharp Shooter :, Lazy Sod" the imaginative "Portable door" or the slow mid tempo emotional "If I Were You". Gillans tongue in cheek spirit lives on in "No Money To Burn' and the band is in high spirits in every song of the album. Hard rock for the old fans who feel nostalgia for the 70s, or music from a vivid organization. As "Show me" and "I'll catch you" show is more of the latter than the former, because DP are in fine shape and know how to evolve in time, despite the critics who still praise every miserable OASIS reunion and dismiss the glory days of British hard rock.
Gillan says they still have another album inside them and their current set list has enough new songs to prove that DP are not a greatest hits travelling circus but a band that believe in themselves and their fans. A great album and i have to say unexpectedly good after such a vital change in personnel.
Παρίσι, 1792. Η Γαλλική Επανάσταση στο αποκορύφωμά της. Με εντολή της Εθνοσυνέλευσης, οι αστρονόμοι Ντελάμπρ και Μεσέν αναλαμβάνουν να υπολογίσουν την ακριβή απόσταση ανάμεσα σε δύο πόλεις: τη Δουνκέρκη στον βορρά και τη Βαρκελώνη στον νότο. Απώτερος σκοπός αυτής της αποστολής είναι ο προσδιορισμός του μήκους του πρότυπου μέτρου και η καθιέρωση μιας νέας οικουμενικής μονάδας μέτρησης - «για όλους τους ανθρώπους, για όλες της εποχές», όπως διεκήρυττε ο φιλόσοφος και μέλος της Εθνοσυνέλευσης και διαφόρων επιτροπών, Κοντορσέ.
Το ταξίδι των δύο αστρονόμων πολύ γρήγορα μετατρέπεται σε περιπέτεια. Οι Ντελάμπρ και Μεσέν διασχίζουν δυσπρόσιτες και αφιλόξενες περιοχές και αντιμετωπίζουν κάθε λογής κινδύνους. Στην πορεία, ο Ντελάμπρ πέφτει σε δυσμένεια από την Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας, ενώ ο Μεσέν συλλαμβάνεται, φυλακίζεται στην Ισπανία και αργότερα εξορίζεται στην Ιταλία. Στη διάρκεια της απομόνωσής του ξαναζεί νοερά τα γεγονότα. Μια σκέψη τον βασανίζει: η πιθανότητα να έχει κάνει λάθος στις μετρήσεις του.
Η περίληψη μιας ιστορίας που ανατέμνει την πιο αιματοβαμμένη περίοδο της Δημοκρατίας, τα χρόνια που οδήγησαν στην έλευση του Ναπολέοντα. Άνεμος αλλαγής στην κοινωνία, ελπίδες για κάτι νέο, περισσότερο τίμιο, ισότητα, ελευθερία, αδελφότητα. Λέξεις που αποφασίζεται να φύγουν από τα βιβλία και να υλοποιηθούν σε κάθε πράξη και πρακτική. Η επιστημονική κοινότητα, με τους Κοντορσέ, Λαβουαζίέ, δεν μένει αμέτοχη. Νέα μέτρα και σταθμά. Ίσα για όλους, καινούργια, δίχως τα ίχνη του παρελθόντος, να αμφισβητούν την εγκυρότητα και την αξία τους. Η αποστάσεις, το βάρος και η μέτρηση του Μεσημβρινού, που θα δώσει το γεωγραφικό μέτρο, κατατάσσοντας την νεότευκτη Γαλλική Δημοκρατία ανάμεσα στις επιστημονικές δυνάμεις του κόσμου, που αλλάζουν τα δεδομένα με μετρήσεις και δεδομένα και όχι μόνο με τσιτάτα. Οι δυο αστρονόμοι, θα βρεθούν στη δίνη των αλλαγών. Από την πτώση της μοναρχίας, την άνοδο των τρομοκρατών της γκιλοτίνας, τον Γαλλο Ισπανικό πόλεμο, μέχρι την έλευση του Βοναπάρτη, εκείνοι θα μείνουν προσηλωμένοι στον σκοπό τους. Ο Ντελάμπρ, περισσότερο διπλωμάτης, θα ολοκληρώσει το έργο, δίχως ποτέ να σφετεριστεί την δουλειά του συναδέλφου του. Ο Μεσέν, με το έργο του να φτάνει μέχρι την Ισπανία, θα απομονωθεί, θα γίνει ένας επιστήμονας ερημίτης, που το όνειρο του, θα τον μαστιγώνει με τη μορφή του εφιάλτη των μετρήσεων και της ορθότητας τους.
Ο Γκετζ σε ένα βιβλίο που ξεκίνησε για κινηματογραφικό σενάριο, παίρνει μια επιστημονική ανακάλυψη και την μετατρέπει σε επιστημονική περιπέτεια. Ήρωες όχι γραμμωμένοι των γυμναστηρίων, αλλά αστρονόμοι που αν και ασθμαίνουν ανεβαίνουν σε καμπαναριά, βουνά και όπου το καθήκον επιτάσσει για να πραγματοποιήσουν μετρήσεις. Περιμένοντας για μέρες μέσα σε καταιγίδες, την αχτίδα του φωτός που θα επιτρέψει την πολυπόθητη μέτρηση. Φυλάσσοντας τα επιστημονικά όργανα τους, που κλέβουν επιτήδειοι, δίχως να αντιλαμβάνονται την αξία τους, στα πλέον απίθανα σημεία. Αντιμετωπίζοντας, ομάδες κακοποιών, αλλά και νεόκοπους λαϊκούς αγωνιστές, που μειδιούν αν δεν γελάσουν κατάμουτρα απέναντι στην επιστημονική σταυροφορία των δύο αστρονόμων. Σε συνθήκες διαρκούς αμφισβήτησης, με την υποψία οτι είναι φιλομοναρχικοί, υπέρ της μιας ή της άλλης παράταξης των επαναστατών, φίλοι των Ισπανών, οι Ντελάμπρ και Μεσέν, δεν σταματούν. Το όνειρο τη μέτρησης του Μεσημβρινού, χαλυβδώνει τη θέση τους, ενάντιά σε κάθε πολιτική αλλαγή, σε κάθε εμπόδιο. Σε μια επταετία που άλλαξε ο πολιτικός χάρτης της Γαλλίας, οι δύο επιστήμονες, περνώντας δια πυρός και σιδήρου, έκαναν το ακατόρθωτο. Ένωσαν την επιστήμη, με το πάθος για αλλαγή και κατάφεραν σε πείσμα πολέμων, επαναστάσεων και καχυποψίας, να φέρουν τον επιστημονικό ορθολογισμό στην Ευρώπη ως θέσφατο. Ένωσαν αγρότες, πολίτες, αστούς και στρατιωτικούς σε έναν κοινό αγώνα, την μέτρηση του Μεσημβρινού. Όμως ο Μεσέν βασανίστηκε από μια αμφιβολία, που του στοίχισε, παρ ολίγον τη ζωή, σε μεγάλο βαθμό την ηρεμία του και σχεδόν την οικογένεια του. Ο Γκέτζ παρακολουθεί τον αστό επιστήμονα που μετατρέπεται σε ερημίτη και αποκαλύπτει το μυστικό του σε ένα βιβλίο που αποτελεί υπόδειγμα, πώς η επιστήμη μπορεί να γίνει το καλύτερο μυθιστόρημα δράσης. Συμπάσχουμε με τους αστρονόμους ανησυχούμε για τον χρόνο που τρέχει. Συμπονούμε τον Κοντορσέ και ακολουθούμε την μοναχική πορεία του τέλους του. Παρακολουθούμε τη Γαλλία να τρώει τα παιδιά της, πλην των δύο αστρονόμων που σε πείσμα των αντιξοοτήτων καταφέρνουν να ολοκληρώσουν μια πρότυπη αποστολή. Αλλά το τέλος θα έρθει όταν λυτρωθεί ο ο Μεσέν, από τον φίλο και συνάδελφο του Ντελάμπρ. Εδώ ο Γκέτζ θα δώσει την ερμηνεία του, με σεβασμό, ανατρέποντας μεγάλο μέρος όσων πιστέψαμε διαβάζοντας το βιβλίο.
Σφιχτοδεμένο, ορθολογιστικό, επιστημονικό όσο χρειάζεται, όπου χρειάζεται, κυλά όπως ξεκίνησε να γράφεται, σαν το σενάριο μια ταινίας. Δεν απλοποιεί τα επιστημονικά κομμάτια, αλλά τα ενσωματώνει στην αφήγηση και έχει τον αναγνώστη κοινωνό της γνώσης όσο και των προσπαθειών των κεντρικών ηρώων. Οι χαρακτήρες γνώριμοι, μιλάμε για πραγματικά πρόσωπα, αντανακλούν τη διαφορετικότητα του επιστήμονα. Ο τακτικός και συνεπής Μεσέν, μαζί με τον Ντελάμπρ και την πιο ανέμελη ματιά του, θα συνδυαστούν για να δώσουν απαντήσεις. Ο Γκέτζ υφαίνει ένα μυθιστόρημα με δυνατή πλοκή, γεμάτη συναισθήματα, εντάσεις και όραμα, που οδηγεί τους δύο κεντρικούς ήρωες. Παράλληλα ζωγραφίζει μια τοιχογραφία των κρίσιμων πρώτων χρόνων της Γαλλικής επανάστασης και συνδυάζει το όραμα των δύο επιστημόνων, με το όραμα ενός ολόκληρου λαού. Το τέλος είναι γλυκόπικρο ,όπως και η πραγματικότητα. Την επανάσταση διαδέχτηκε ο Ύπατος Ναπολέοντας και το νέο μέτρο, η ελεύθερη χρήση των παλιών. Το 1840 η δουλειά της επιστημονικής κοινότητας προς όφελος του λαού και της επανάστασης θα επανέλθει οριστικά και με μόνιμη ισχύ. Απολαύστε το βιβλίο, με μια μεζούρα δίπλα σας και αναλογιστείτε, τα απλά πράγματα που ορίζουν την ζωή μας πόσο κόπο χρειάστηκαν για να μετρηθούν και οροθετηθούν. Ένα βιβλίο που θα κάνει όσους απεχθάνονται τα μαθηματικά και τις θετικές επιστήμες, να τα δουν με άλλο μάτι.
At last the new album from Greek power metalers INNERWISH. A band that has shown signs of maturing from album to album and also a healthy diversification. Although the elements we all loved, the power,strength, heavy metal feeling are all here, again the band decided to provide a more mature, blended final product. If you had to give a definition, to someone who has never heard of,i would describe them as the perfect mix between ELEGY,KAMELOT, RAINBOW and EARLY QUEENSRYCHE with the IRON MAIDEN, Bruce Dickinson hear beating in them..
From the majestic opening track "Forevermore" to the darker, more heavy "Sea Of Lies"with Hansi Kürsch (BLIND GUARDIAN) giving extra depth and power to the song's message about modern day refugees, the band is on fire. But what INNERWISH have achieved is shown off at "Higher" and "Breathe" along with "Once again". Songs that remain at the heavy metal stratosphere but in their heart looking to other more melodic directions,without being FM radio friendly. The work of QUEENSRYCHE at "Rage for order." is alive and breathing in these songs,where the sound colors are far more than the simple black, blue and grey of the metal palette .On the other hand you have "Soul asunder" and "Primal scream" , pure European metal anthems, made for live classic,sing alongs. You have the excellent RAINBOW inspired "The hands of Doom" with its Graig Goldie era solo, taking the leads outside the comfort zone of the twin guitar MAIDEN sound."Cretan Warriors" is among their heaviest moments, taking a bow to the US power metal scene, ARMORED SAINT, SANCTUARY.
At the end of the listening, you have an album full of power, melody, fresh ideas and not one filler or a dull moment. An album with its stand out moments who are different for the listener depending on your background. High level of musicianship, excellent production, crystal clear sound and great songwriting.
A band who had us waiting too long ,but the final result surpassed our expectations.
A troubled soul, a real blues woman, American songwriter,singer Beth Hart releases her eleventh studio album and the angel of inspiration is by her shoulder.
From the opening track "Savior with a Razor" featuring Slash, a painful, har rockin blues song, to the groovy "Suga N My Bowl" (featuring Eric Gales), Hart shines all over the songs."Never Underestimate a Gal" has the swing feeling inside it and the song speak for Hart herself, never underestimate a woman with her strength to fight the inner demons."Wanna Be Big Bad Johnny Cash"written by Hart and Glen Burtnik ahs the blues, country feeling that would make Cash proud for his heritage and Hart a real contender for his crown."Wonderful World" is a "piano-led ballad while the raw, dark "Don't Call the Police" balanced by the soulful "You Still Got Me". The album closes with groovy, edgy "Machine Gun Vibrato" where Hart's voice reminiscent of the bootleggers tommy guns sound,the perfect soundtrack for StValentine's massacre.
All in all , Hart's eleven album, finds her fresh, rejuvenated and more and above all true to her musical calling,combining groove, swing and the pain the blues carries with them from a woman who lives proudly showing her scars.
If this is the final "studio" album, their 15th "studio" by the progressive/hard rock/metal pioneer/giants BOC, then it is almost a complete disappointment. A compilation of leftovers,comprises a dozen songs originally recorded between 1978-1983 (with one from 2016), mostly from the middle and late period of the band with the more polished sound plus a couple of cover versions, of songs we already knew by their live renditions like 'Kick out the jams" by MC5.
No one questions the ability of BOC to write great songs. Even their leftovers, whatever they decide to play twelve bars/60s (BEATLES) influenced at "Gun", the funk meets the DOORS (at the keyboards department) "Soul Jive", Hard rock in the BOC of the late 80s era time in "Supernatural", " Don't Come Running to Me", slow tempo boogie, "Money Machine" with the BEATLESesque chorus, twelve bar rock n roll in "Cherry", the jazzy "Shot In The Dark" that grows in to a hard rocking song in the vein of "Revolution by night" songs, "The only thing"a mid tempo melodic ballad with the PROCOL HARUM style keyboards or covers "We Gotta Get Out of This Place" (MC5),"If i fell" (BEATLES) these are songs other bands would never even dreamed to have in their original studio albums. But, the big but, Bloom,Roeser and co have the guts and the talent to create even in our Spotify dominated days, great songs as they proved in their recent studio album. So why not get themselves in the studio for one last time, let the creative juices flow and let the bunch of harcore fans get happy and buy the tangent material, cd, vinyl,whatever and the rest listen to the various platforms. We are all more than happy listening to new songs at their concerts, love how they enrich their l;ive set, with oldies , songs not often played or from their 21st century works.
They may feel old, tired and disappointed by the road taken by the modern music industry but along with them there is a small, hardcore group of fans like "Mike Mavrogiannis, in Greece who deserve one last final kiss of fresh air with new songs. At the album now, the collection has some highlights ,not a real low, so i'll say. "Cherry", "Shot in the dark", "Soul Jive" ,.are above average (for BOC standards). The sound is similar to "Cultösaurus Erectus", "Fire of Unknown Origin ", "Revolution by night" and Mirrors", mostly with the metal element bending nicely with their FM aesthetic. The covers are nice, nothing to get yourself on fire and at the end of the listening, you'll find yourself eager to revisit their vast discography and the live albums,tribute to older studio works with more interest.
So if Eric Bloom and Donald "Buck Dharma" Roeser read this, there is a whole Greek spinach pie for both of you, just go back to the studio for one final time.
« Η τραγική ιστορία των Ελλήνων αιχμαλώτων στη Μικρά Ασία, 1919-1924»-Κανελλόπουλος, Νίκος , Τόμπρος, Νίκος Φ. (Μίνωας)
‘Αν έχετε συγγενή
στρατιωτικό, αγόρι στην οικογένεια ή καταγωγή από τις ‘χαμένες» πατρίδες κάντε
του δώρο αυτό το βιβλίο. Με βάση την διπλωματική εργασία μιας πανεπιστημιακού,
πηγές από αρχεία του Ελληνικού Στρατού και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού κ
Διεθνούς Ε.Σ, καταθέσεις αιχμαλώτων που επέστρεψαν και Τουρκικές πηγές , το
βιβλίο, είναι μια ιστορική μελέτη στην ουσία, εκλαϊκευμένη που ρίχνει φως στο
μεγαλύτερο έγκλημα κατά αιχμαλώτων πολέμου του 20ου αιώνα (αντίστοιχο των Ιαπωνικών
και Γερμανικών ωμοτήτων στον ΒΠΠ κατά αιχμαλώτων πολέμου), που ουδείς
αναγνώρισε ή καταδίκασε. Την αισχρή αντιμετώπιση Των Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου
από τους Τούρκους, μέχρι την ανταλλαγή και απελευθέρωση όσων επέζησαν.
35000-17000 ,
νούμερα που συμβολίζουν τον ανθό της Ελληνικής νεολαίας, που πολέμησε και
ηττήθηκε αλλά αν και παραδόθηκε σε «πολιτισμένο» Έθνος (χάχα) ,τους
συμπεριφέρθηκαν με τρόπο αντίστοιχο των Ιαπώνων στους Συμμάχους αιχμαλώτους στη
Βιρμανία. Η στέρηση της τροφής, του νερού, οι πολύωρες πορείες θανάτου , η επί
χρήμα σοι πώληση αιχμάλωτων σε Τούρκους ιδιώτες για να τους εκτελέσουν προς
τέρψη της δίψας τους για αίμα και εκδίκηση , η στέρηση ρούχων, στέγης , η
εγκατάλειψη στο κρύο και την πείνα ,παράλληλα με καταναγκαστική εργασία, συνθέτουν
το δράμα που η Επίσημη Ελλάδα εν γνώση της και εσκεμμένα για πολιτικούς λόγους,
μην στεναχωρηθούν οι γείτονες, αποσιώπησε.
Αρχεία από πηγές
διαφορετικών εθνικοτήτων που παρουσιάζουν τις 17000 αγνοούμενων σαν μια ακόμα
απώλεια που συγκλονίζει. Σε ένα βιβλίο που ξεκινά οριοθετώντας έννοιες κ όρους
, όπως ανθρωπιστικό δίκαιο, αιχμάλωτος πολέμου, συγκρίνει με αντίστοιχες
περιπτώσεις αιχμαλώτων στον ΑΠΠ, των Τούρκων και άλλων Εθνικοτήτων και
καταλήγει στο συμπέρασμα της ντροπής. Ο εξανδραποδισμός και οι ι εκτελέσεις
στρατιωτών και πολιτών ιδιαίτερα στην Μαγνησία, άγγιξε τα όρια της γενοκτονίας.
Τη ίδια στιγμή ο Τούρκοι αιχμάλωτοι πάχαιναν στην Ελλάδα, ενώ ο Βενιζέλος
τιμούσε μεταπολεμικά τον Κεμάλ.
Γραμμένο με τη
λογική της έρευνας, παρουσιάζει το περιβάλλον της εποχής καθώς και τί ίσχυε
βάση διεθνούς δικαίου για τους αιχμαλώτους πολέμου. Στη συνέχεια περνά στην
Τουρκία του ΑΠΠ και την τύχη των συμμάχων αιχμαλώτων πριν μπει στο κυρίως θέμα
που είναι οι αιχμάλωτοι στην Μικρασιατική εκστρατεία και κυρίως η τύχη του μεγαλύτερου
αριθμού αυτών μετά την εκστρατεία κατά της Άγκυρας και την άτακτη υποχώρηση του
Ελληνικού στρατού. Διεξοδικά και ανα περιοχή μεταφέρει τις πρώτες ημέρες των
αιχμαλώτων και στη συνέχεια τις συνθήκες της μακροβιότερης κράτησης. Διαχωρίζει
σε περιοχές και ανα βαθμό ,εμπλουτίζοντας με αρχειακές πηγέςαπό ημερολόγια και καταθέσεις αιχμαλώτων που επέστρεψαν.
Ολοκληρώνει χρησιμοποιώντας αρχεία του Ελληνικού και Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, διασταυρώνοντας
και επιβεβαιώνοντας ή καταρρίπτοντας ισχυρισμούς των Τουρκικών αρχών.
Επίσης σκιαγραφεί
την Τουρκία τότε, την σημασία των αιχμαλώτων ως σύμβολο της νίκης του Κεμάλ γα
τον Τούρκο χωρικό και ενισχυτή του Εθνικού φρονήματος. Παραθέτει τις συνθήκες
στον Τουρκικό στρατό, τις σωματικές τιμωρίες και την εξισωτική λογική , αν
χτυπάμε τον Τούρκο στρατιώτη και πεινά ο Τουρκικός λαός, γιατί ο Έλληνας
αιχμάλωτος να χρήζει καλύτερης μεταχείρισής. Τέλος μεταφέρει στοιχειοθετημένα τις
απόπειρες των Τούρκων να ξεγελάσουν τις Διεθνείς επιτροπές με χορήγηση ρούχων και
τροφίμων σε αιχμάλωτους πριν τις επιθεωρήσεις, απειλές αν μιλήσουν και άλλα
ωραία, που εκμεταλλεύτηκαν στον ΒΠΠ οι Ναζί, ως τεχνογνωσία.
Οι περιγραφές των
συνθήκων κράτησης, που διασταυρώνονται από διαφορετικές μαρτυρίες χωρίς να μεταφέρει
όλες τις ακρότητες απλώς σε κάνουν να δακρύζεις και να ανατριχιάζεις, χωρίς να ξεχνά
να αναφέρει και μερικούς Τούρκους στρατιώτες, που παρέμειναν άνθρωποι μέσα στην
κόλαση του πολέμου. Η επιστροφή των φαντάσματων όπως τους χαρακτήρισαν οι Ελληνικές
εφημερίδες σε αντίθεση με τους παχυλούς Τούρκους αιχμαλώτους και η αντιπαράθεση
των συνθηκών ολοκληρώνει την μαρτυρία περιγραφή, μιας χώρας που ως σήμερα
στρουθοκαμηλίζει για την τύχη των παιδιών της.
Διαβάστε ένα
έξοχο, γεμάτο στοιχεία βιβλίο, για μια γενοκτονία, που μεταπολεμικά, ελάχιστοι
επιτράπηκε να αναφερθούν, για να μη χαλάσουν οι σχέσεις με τη γείτονα χώρα.
Αποκαλυπτικό, δείχνει ότι οι αγνοούμενοι του 1974 στην Κύπρο, ήταν φυσική
συνέπεια του τρόπου που ζουν και συμπεριφέρονται οι Τούρκοι. Με αδιαμφησβήτητα
στοιχεία, ένα έργο που συμπληρώνει την ελλιπή Ελληνική ιστοριογραφία για την
τύχη των άτυχων που παραδόθηκαν στις Τουρκικές ορδές το 22.
Athens missed a great chance to say goodbye to UFO and their lead singer for decades, Phil Mogg, when UFO retired form action due to Moggs health issues. Their cancelled show was supposed to be their last on their farewell tour. Heart issues led Mogg to early retirement, at elasty from heavy touring, but the flame inside him,led him to his first solo album.
".Mogg's Motel" is the debut solo album from Phil Mogg, the legendary vocalist and founding member of rock icons UFO. Following the band's final show in 2022 and breakup announcement, Phil thankfully didn't take retirement to heart and fans will be delighted to know that this excellent new album rocks in the same vein as his previous band. Produced by bassist Tony Newton and featuring UFO alumnus Neil Carter on guitar and keyboards alongside guitarist Tommy Gentry and drummer Joe Lazarus, this is an album that combines more modern and heavy sound with the classic UFO melodic , punchy Hard rock with some additional female backing vocals that put the songs ,wherever they are ,in a more sophisticated dimension.
The voice is here, alcohol soaked, steady and vivid but the sound is beefier and heavier at some points, "modern' for the classic UFO fan who isn't a lot in the Vinnie Moore era.From the familiar to ear, classic UFO "Apple pie" and 'Wrong house' to the more heavy "Shane" and "Tinker taylor", "Princess Bride" with the riff conquering the songs,heavy and distorted, like late days UFO. Mogg is in top form. Another stand out track is the dark "Weather" while on 'Storyville" an old school mid tempo ballad ,Mogg delivers a heart full performance and in whole the album along with DEEP PURPLE;s latest album, proves why in the 70s ,Britain produced some of the finest Hard rock bands that continue to keep the flame alive,even as solo members work.
'Mogg's Motel" is more than a substitute to UFOs disbandment, is a fine album of British Hard rock that steps on UFOs heritage and looks in the eye the future. He may be a bit late in deciding to release his first solo album, but won't disappoint anyone
Ελλάδα Ελλήνων καθολικώς διαμαρτυρομένων (updated) πάντα επίκαιρο
Το παρόν κείμενο βασίστηκε σε ένα παλιότερο κείμενο πριν την κρίση που παραμένει επίκαιρο. Τυχόν διαφωνίες , που θα υπάρχουν πολλές, σεβαστές, κρατείστε τις για τον εαυτό σας όμως. Διάλογο α ς κάνετε με αυτούς που "επιβάλλουν" την μειοψηφία των εκλογικών αποτελεσμάτων πατώντας σε μια τεχνητή "Δημοκρατία" κ ένα Σύνταγμα που ερμηνεύεται κατά το δοκούν.
Γεια χαρά σε όλους. Σκόπευα να γράψω για το Rock of ages και το φάντασμα της Όπερας που είδα στο πρόσφατο ταξίδι μου στο Λονδίνο. Δεν μπορώ, δε μου βγαίνει .Δεν μπορεί αν μου βγεί, όταν ήμουν μάρτυρας, της διαστροφής του δήθεν αντιεξουσιαστή, Ελληνα, οργισμένου, λαϊκιστή, νεοφασίστα, που οδήγησε χθες ,ένα από τα ομορφότερα κομμάτια της ζωής μου, ζωής μας στον όλεθρο και την πυρά.
Από τους αρχαίους χρόνους, ο Έλληνας είναι θρασύδειλος. εξοστρακίζει τον αντίπαλο, δίνει κώνειο στο διαφωνούντα, προτιμά τον λαϊκιστή πολιτικό και ζει με δούλους, κ την γυναίκα στον γυναικωνίτη. Αρέσκεται Σε εμφύλιους πολέμους με ξένα χρήματα και θεωρεί τον κάθε μη Έλληνα, βάρβαρο. Εκστρατεύει όπου δει χρήμα, Τροία, Συρακούσες, Περσία και είναι εκδικητικός, βλέπε Μέγας Αλέξανδρος. Πέρσες, ποιοι Πέρσες και καλά οι Πέρσες, στην Ινδία και το Αφγανιστάν, ποιός του είπε ότι τον ήθελαν.
Μετά βρήκε τη Θρησκεία και το Βυζάντιο, που τον έκανε επαρχία του, μικρή και παραγνωρισμένη. Ύστερα ήρθε η ώρα της Τουρκοκρατίας, η λήθη, μέχρι την επανάσταση, χάρη σε κάτι ροκ εν ρολ καλόγερους ,γυναικάδες και αλητήριους σαν τον Παπαφλέσσα και μια αστική τάξη, που αποφάσισε να αποκτήσει βάση. Ιδεαλιστές σαν το Ρήγα Φεραίο έδωσαν τη ζωή τους, για να θέσουν ιδεολογικές βάσεις και οπλαρχηγοί, πρώην κλέφτες ενώθηκαν να πολεμήσουν (να κάνουν τη βρώμικη δουλειά). Μόλις τα κατάφεραν, άφησαν τους επαγγελματίες πολιτικούς να μας βάλουν στο λούκι της κομματικοποίησης, Μαυροκορδάτος, Κωλέτης κλπ. Αμέσως ήρθαν τα δάνεια και ο εμφύλιος και οι ξένοι , που θέλαν τα λεφτά τους, εδίωξαν τους Τούρκους και μας έδωσαν το κρατίδιο μας.
Μετά ήρθαν το 1897, ΟΙ Βαλκανικοί, είχε προηγηθεί μια πτώχευση, δάνεια, η υπόθεση Πασίφικο, το μονοπώλιο, ο πρώτος παγκόσμιος, η Μικρασιατική καταστροφή, Ο δεύτερος παγκόσμιος, ο εμφύλιος και η Κορέα …Ελλάς ελλήνων χριστιανών, με κλαρίνα και μπουζούκια και προσφυγικά και την αστική τάξη (εισαγόμενη από τα χωριά) της αστυφιλίας, της αντιπαροχής και των πολυκατοικιών .Ανάπτυξη με το σχέδιο Μάρσαλ και εφοπλιστές με δανεικά Λίμπερτυ, δεκαετία του 60 κ κοινωνική αναταραχή, δικτατορία, Κύπρος και μεταπολίτευση, και ο σωτήρας εκ Σερρών. Μπείτε στην ΕΟΚ, (δεν μας ρώτησαν), μετά λαϊκισμός σοσιαλιστικής μορφής, από τα 1981, έκανε τους δεξιούς Μαυρογιαλούρους να μοιάζουν νήπια. Η δικαιολογημένη μίζα του υπουργού Κοσκωτάς, Κουτσόγιωργας, γκόμενες αεροσυνοδοί και ύστερα ο τεχνοκράτης με τις κρεατοελιές και την είσοδο μας στο ευρώ. Όλα άλλαξαν εκτός από τους μισθούς .Εξαιρούνται τα δάνεια και οι επιδοτήσεις, που κάποιοι έδιναν αφειδώς στους αγρότες και οι μισθοί στις ΔΕΚΟ, πιο μεγάλοι από τους μισθούς το ιδιωτικού τομέα, παγκόσμια πρωτοτυπία.
Κάποια μέρα κάναμε πρωθυπουργό, τον άνθρωπο που για λόγους εικόνας (image), πήγε για ποδόσφαιρο, μετά από 30 χρόνια και έσπασε τον αστράγαλο του, προφανώς νόμιζε ότι ήταν playstation…Ολυμπιακοί αγώνες, άλλα λεφτά σε συστήματα ασφαλείας, γερμανικά, υποβρύχια, ολλανδικές φρεγάτες, γαλλικά μιράζ, γερμανικά Leopard (ξεχάσαμε την ταπείνωση των Ιμίων- τους νεκρούς αεροπόρους). Άνοδο της λαϊκής δεξιάς (με κοστούμια από το Λονδίνο-χαχα)
Το 2008 έκαψαν την Αθήνα, για έναν άδικο θάνατο, μια δολοφονία. Μας έμαθαν ότι η λεηλασία δικαιώνει το αίμα ενός παιδιού. Παράλληλα μάθαμε ότι νομική επιστήμη είναι η σπίλωση του νεκρού (βλπ υπερασπιστική γραμμή Κούγια). Μετά ήρθε το παιδί των σπορ, άξιος συνεχιστής του γκομενιάρη μπαμπά, καλός στην εικόνα κ στα Ελληνικά με Αμερικάνικη προφορά. Ανίκανος σε όλα τα άλλα. Χωρίς να μας ρωτήσει συνέχισε την πολιτική Αλογοσκούφη, «δώστε εναύσματα στους ξένους» . Μας έφερε το ΔΝΤ, χωρίς δημοψήφισμα. Μετά μας έφερε δάνεια κ μετά την έκανε και έβαλε τον τραπεζίτη, πάλι χωρίς να μας ρωτήσει, πρωθυπουργό. Τώρα μας λέει ο έτερος αρχηγός εκ Καλαμών, 20-30 χρόνια υπομονή. Αλήθεια, ποιόν θα συναγωνιστείς? Τον Τούρκο που είναι σε ανάπτυξη ή τον Ινδό, που παράγει αυτοκίνητα και φάρμακα ,έστω και αντίγραφα. Με υπουργούς σαν τους Βενιζέλο,Βορίδη,Λομβέρδο, αποφοίτους νομικής θα ανταγωνιστούμε τεχνοκράτες ?
Σε πείσμα όλων κάποιοι διαδηλώνουν και ας μην συμφωνώ μαζί τους, βλπ ΠΑΜΕ. Διαφωνώ γιατί τρέφουν τον συνδικαλισμό και τις ΔΕΚΟ, που είναι υπεύθυνες για το Ελληνικό αίσχος, με μισθούς δημοσίου, που δεν συναντάς στον ιδιωτικό τομέα. Τουλάχιστον όμως διαδηλώνουν. Σε αυτή την χώρα της μόρφωσης, της παιδείας, των πνευματικών ταγών, που «δεν θέλουν να γίνουν βουλευτές», είχαμε το χθεσινό αίσχος. Η ελληνική Αστυνομία, να προστατεύει την Βουλή και ο ιστορικό κέντρο της πόλης που γεννήθηκα, εγώ ,ο πατέρας μου και τα παιδιά μου, να καίγεται. Να μην καίγονται το ΔΝΤ και οι τράπεζες, αλλά το κτίριο του «Απόλλωνα» κ του «Αττικόν», το ‘Αστυ’. Βέβαια ο αντιεξουσιαστής δεν πάει στον κινηματογράφο, εκτός αν πρόκειται για τα "μαθήματα Αμερικανικής ιστορίας" κ τον Ράμπο και αυτά μεταγλωττισμένα. Αλλά τι να πούμε όταν στην Ελλάδα, ακόμη τιμούν κάποιοι το ΕΑΜ που αιματοκύλισε τη χώρα, για να την κάνει «Σοσιαλιστική» και ξεχνάνε το Μελιγαλά και την ΟΥΛΕΝ. Όταν τη Μακρόνησο και τη Γιάρο, τα έκαναν σημαία τους ανεγκέφαλοι, [που δεν ξέρουν τι σημαίνει λήθη και ύβρις και μιλάω για του φωτισμένους πατριώτες –Δεξιούς, που προστάτευαν τον κάθε βιομήχανο, που έβγαζε τα κεφάλαια του στην Ελβετία. Χώρα των άκων, χώρα χωρίς ιστορική μνήμη, χώρα του Πολυτεχνείου και της Νομικής, που απέκτησαν πια άλλο χρώμα.
Άσυλο, από πρυτάνεις ανεύθυνους, που αφήνουν την πόλη βορά στο έλεος επικινδύνων που τους νοιάζει όχι η «Αν-αρχία», όχι αντιεξουσιαστές, αλλά τραμπούκοι, λεηλάτες, πράκτορες και συνεργάτες, των εκάστοτε εξουσιαστών ,άμεσα ή έμμεσα. Οικτίρω όλους εμάς και εμένα μαζί, που δεν έχουμε το θάρρος, τον κάθε δήθεν ταραξία ας είναι γιός ή κόρη ή αδελφός μας , να μην τον παραδώσουμε στις Αρχές (γιατί αλλωστε θα τιμωρηθεί?) αλλά να τον οδηγήσουμε στα Γκούλαγκ, που οι « σύντροφοι» της κας Παπαρήγα, οδηγούσαν τους κοινωνικά απροσάρμοστους. Όταν καις βιβλιοπωλεία και κινηματογράφους είσαι χειρότερος από ζώο, είσαι άνθρωπος και κανένα Νταχάου δεν σου είναι αρκετό
Σε λίγους μήνες έρχονται οι Skynyrd ακολουθούν οι BLACK SABBATH ( με η χωρίς τον Ward) μετά οι RED HOT CHILI PEPPERS. Θα είμαστε όλοι εκεί όπως ήταν όλοι στην Ελλάδα και μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και την 22η Απριλίου του 1967και μετά την ψήφιση του μνημονίου. Αδιάφοροι, χαρούμενοι για την ροκ αισθητική μας και το ανεξάρτητο ροκ πνεύμα μας. Για αυτό μας χαίρομαι, αναγεννιόμαστε από τις στάχτες μας σαν φοίνικας… τόσο ροκ, τόσο όμορφο …με πήρε η μυρωδιά από τα χημικά και τα αποκαίδια… Ελλάδα του Μπέου, του Πατέρα, Του Μαρινάκη, του Βαρδινογιάννη, του Ψωμιάδη, του Τροχανα…Δ.Ν.Τ, το είχε πει και ο Al , NEW WORLD ORDER…Αριστοτέλη δεν διάβσα , ούτε Πλάτωνα, ήμουν θετικής κατεύθυνσης… διάβασα μόνο πολύ χημεία και αγαπώ το H2SO4..πολύ
Υ.Γ Ακολούθησαν αυτό το κείμενο, η χρεωκοπία και ο λαικισμός του "καταληψία" πρωθυπιυργου. Η Σωτηρία Μητσοτάκη, με το Μεγάλο περίπατο , την Ελλάδα 2.0,την διάλυση του ΕΣΥ, την ακρίβεια, ο Κασελάκης, το gloden boy της 'Αριστεράς" και η διάσπαση των συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν χωράνε τα SUV στο παρκινγκ της Κουμουνδούρου. Κωρονοιός, ΗΕλλάδα μαθημένη στα επιδόματα, Rafal κ Φρεγάτες αλλα κ 1 εκατομμύριο νέοι Ελληνες στο εξωτερικό. Μεταναστυευτικό και η χώρα μια ατελείωτη χωματερή , ενήλικων οικονμικών επι το πλόιστον, παράνομων μεταναστών ακι Μουσουλμάνων που ονειρεύονται τη Σαρία στην Ευρώπη. Στη χώρα μας, ευδοκιμεί η φαιδρότηατα, οι κηραλοιφές, η φωνή λογικής (οι υπόλοιποι είμαστε παράλογοι?ίσως_ και η Κωσταντοπούλου με τη μόνιμη διαμαρτυρία και το σύντροφο της συν Βουλευτή. Τιμωρείσαι γιατί δεν έκοψες απόδειξη, αλλά οχι γιατί έστησες τις τηλεοπτικες άδειες για να ελέγχεις τα ΜΜΕ, βλ Παππάς. Τιμωρείσαι γιατί πίνεις καφέ στο αυτοκίνητο, αλλά οχι γιατί παρέδωσες τον ΟΣΕ στους Ιταλούς για φραγκοδίφραγκα και κατέληξες με συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ,-ΝΔ στο δυστύχημα των Τεμπών και 53 νεκρους, που απλά πήγαιναν σπίτι τους. Τιμωρείσαι γιατί δεν βάζεις φυσικό αέριο, οπτική ίνα ή δεν χρησιμοποιείς πιστωτική όπως ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ το κράτος (ελευθερία επιλογών σε Δυτική δημοκρατία) αλλά οχι για τους 100 νεκρούς στο Ματι (που δεν ήξερε ο Αλέξης που έκανε ταξιδάκι), εκεί κα Δούρου ήταν πλημμέλημα.. Τιμωρείσια με το ακριοβότερο ρεύμα στην Ευρώπη, το χειρότερο ιντερνετ, την ελάχιστη εως ανύπαρκτη κοινωνική περίθαλψη γιατί τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και ΜΚΔ δημιουργησαν τη γενθιά της απάθειας που έχει απεμπολήσει το βασικό δικαίωμα της ,αυτό της ψήφου. Στη χώρα των αριστερών με δεξιά τσέπη και των δεξιών που ονειρεύονται γάμους ομοφύλων, γιατί όλα τα άλλα έχουν λυθεί, κοιτάμε τί γίνεται στο γειτονικό Ισραήλ και αναρωτιόμαστε τί θα κάναμε εμείς? Στη χώρα των τραπεζών και της τεχνολογίας που θα μειώσει και άλλο τις θέσεις, του τουρισμού που αυξάνει σε αριθμούς και εμιώνεται σε έσοδα, χαμογελάμε. Γιατί είναι μεταδοτικό και τα πρωινάδικα το επιβάλλουν. Το μόνο επίκαιρο σε αυτή τη χώρα είναι ο στίχος των THE WHO από το "Wont get fooled again"...new boss, smae like the old boss
Brand Bjork Trio-"Once upon a time in the desert" (DUNA records)
Brand Bjork shouldn't be referred to as the x KYUSS drummer but as a musician of his own status and history. Another album with his new band and the power trio ,is on the forefront. MASTERS OF REALITY, CREAM,CACTUS,Jimi Hendrix are all present. Psychedelic heavy guitars, stripped down, monolithic drums and groove are all ever present. Songs like "Down the mountain", "Duck the daze" arte among the best songs that Hendrix and MOUNTAIN never wrote.
Mario Lalli (Yawning Man, Fatso Jetson, Desert Sessions) on bass guitar and Brant BJORK band alumni Ryan Güt on drums are Bjork's musical companions and they share the same vision. The Frank Marino inspired "Magic surfer magazine" is a slow, tripy musical wave that explodes on the shores of the Californian desert, on the stoned brains jetty. The groove goes on at "Sunshine (is make love to your mind)" a six minute song, full of bare down drums and a bass line that wakes up the dead in the desert,creating desert corruption and gaps where magical mushrooms reveal, to devour the loveless world. What i love at BBT is that they live music to breath, no selfishness and egoism, just the groove that doesn't necessary has to support the lead singer, guitar player role but evolves organically, like the Eden's serpent around the listener till it takes him /her to the cosmic void,where it came from."Once upon a time in the desert" is an album of a power trio, that enjoyed been in the studio together, exchanging grooves and ideas together. A trio that loves the distortion, the fuzz and the low frequencies and lives in a steady diet of late 60s,early 70s rock bands. 'Rock n roll in the dirt" is a slow dive in the heavy groove of the band, dirty and distorted,with slow, sludge melodies, a bit on the QOTSA side but less alternative and more 70s inspired.
In 42 min, this trio sets the standards for some primitive, stripped down, bare, soulful rock n roll with distortion as the high priest of their preaching, a psychedelic journey to the center of the desert universe
When LYNYRD SKYNYRD of the "Gods and Guns" era met BAD COMPANY their bastard child named GEORGIA THUNDERBOLT and it is a real hellraiser These days, however, the Rome, Georgia-based quintet is a critically acclaimed and internationally touring band fending off the sophomore slump with its latest album, "Rise Above It All", out on Mascot Records. .The band consists of TJ Lyle, lead vocals, harmonica, and keyboards., Zach Everett, bass, classical guitar, harmony vocals; Bristol Perry, drums; Logan Tolbert, guitar; and Riley Couzzourt, guitar. The quintet’s earthy and emotive aesthetic spans late 1960s singer-songwriter intimacy, the yearning of the blues, the mythological stories of country, and a bracing dose of arena-ready classic hard rock.
“As soon as TJ opens his mouth you know we’re from the South.” they write on their webpage and it is half the truth. Opening track "Gonna Shine" is a Southern rocker in the best tradition of SKYNYRD, Henry Paul Band, DOC HOLIDAY, but then the guys pull some aced from their sleeves with BAD COMPANy and especially Paul Rodgers stated as their main influence at the slow burner "Rock And Roll Record", while they taking off at the hard rocking "Rise Above It All", making their mark at the excellent party opener "Ain’t Got No Money", they surprise us at the ZEPPELINesque /BAD COMPANY "Moonlight Play" and the more groovy "Crawling My Way Back To You". Then they get you deep in to the Southern traditions and fears in "Little Jim" a song that reminds me of "Floyd" by SKYNYRD till they decide to get a bit more uptempo and rocking at Stand Up and my two personal favorites "Whiskey Talkin" and "Pricetag". The album is a great addition to the Southern rock fans collection but my only and it is a strong one,disagreement is with the song selection as it starts groovy and in the middle it slows down more than someone would like, losing the momentum of the opening tracks to find it again at the end.
THE GEORGIA THUNDERBOLTS are far more heavier, rocking than BLACKBERRY SMOKE and its up to them to focus on songwriting and stay afloat at the Southern rock revival that is happening the last two decades or countrified to get a bigger audience. In any case they have the guts and the potential and judging by their sound they could also turn to the BLACK STONE CHERRY direction. Whatever they choose,they are on the path to success.
Μυθιστορηματική βιογραφία του μεγάλου Σοβιετικού συνθέτη Σοστακόβιτς ή ένα περιδιάβασμα στη ζωή ενός ανθρώπου που επαφή του με το Σοβιετικό καθεστώς κατέστησε φοβικό.
Ο Σοστακόβιτς στην σκιά μιας δεσποτικής μητέρας από νεαρή ηλικία γνώρισε την αποδοχή από τη Σοβιετική κομματική κουλτούρα για τα φιλεργατικά» τραγούδια –συνθέσεις του. Αρκούσε όμως μόνο ένα άρθρο στην Πράβδα που τον αποκαλούσε εχθρό της μουσικής του λαού, για την όπερα του Ἡ λαίδη του μακμπεθ του Μτσενσκ» για να ανατραπούν όλα. Ο συνθέτης περιγράφει τα προπολεμικά χρόνια στα οποία η αναμονή της επικείμενης σύλληψης του για αντικρατική συμπεριφορά τον οδήγησε να κοιμάται με μια βαλίτσα με τα απαραίτητα ,δίπλα από την πόρτα,. Ο σκοπός αυτής της προετοιμασίας ήταν για να γλυτώσει την υπόλοιπη οικογένεια από προβλήματα και άλλες συλλήψεις. Όμως ο Σοστακοβιτς, ένας άνθρωπος που σκιαγραφείται ως χαμηλών τόνων, ζει και ενδιαφέρεται μόνο για τη μουσική, στην Μόσχα, την Πετρούπολη τον Καύκασο. Αναρωτιέται για το τί θα συνθέσει και αν υπάρχει ανάγκη για μεγάλά μουσικά έργα και δεν αμφισβητεί πρόσωπα και καταστάσεις.
«Τι θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί στον αχό της εποχής? Μόνο η μουσική, που βρίσκεται μέσα μας, η μουσική της ύπαρξης μας, που μερικοί τη μετατρέπουν σε πραγματική μουσική. Και αυτή με τη σειρά της ,αν είναι αρκετά δυνατή, αληθινή και καθαρή έτσι ώστε να καταπνίξει τον αχό της εποχής, μετατρέπεται σε ψίθυρο τη ιστορίας»-Να τι τον στήριζε.
Δυο γάμοι, ένας νεανικός , ο απογαλακτισμός από την μητέρα σατράπη και ένας μεσήλικας πια, με δύο παιδιά, η σύντροφος αυτή τη φορά με κοινά βιώματα από τη Σταλινική τρομοκρατία. Ο Σοστακόβτις, παραμένει ο συνθέτης που θέλει μόνο να γράφει μουσική. Διατάζεται να πάει σε ένα συνέδριο Ειρήνης στην Νέα Υόρκη από τον ίδιο το Στάλιν, που επικοινωνεί τηλεφωνικά μαζί του και αποκαθιστά τη μουσική του μέσα σε μια νύχτα. Εκεί θα γίνει αντικείμενο διεκδίκησης και πολιτικού πόθου, για τις ΗΠΑ που προσπαθούν να τον κάνουν να αυτομολήσει αλλά και για την ΕΣΣΔ που τον έχει παρουσιάσει ως Εθνικό συνθέτη. Η ζωή συνεχίζεται με κομματική νουθεσία, ένα μόνιμα προσκολλημένο σύντροφο υπεύθυνο για την ορθή κομματική διαπαιδαγώγηση του. Η υποχρεωτική ένταξη στο Σοβιετικό Κομουνιστικό κόμμα, η ανασφάλεια και τα ερωτηματικά του χαμηλού τόνων Σοστακοβιτς. Οι εσωτερικές αγωνίες του και η ελπίδα πως η μουσική θα θριαμβεύσει για αυτόν και όσους παραγκωνίστηκαν , ξεπηδάνε με δραματικό τρόπο μέσα από αυτή την χαμηλών τόνων μυθιστορηματική βιογραφία. Ο Μπαρνς, χρησιμοποιεί τα υλικά του κύριου ήρωα του, για να δημιουργήσει ένα βραδυφλεγές φυτίλι που δεν θα ανάψει ποτέ. Έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων, έρμαιο της μοίρας και της φιλοπατρίας του σε μια χώρα πολιτικών παιχνιδιών που ζει και κινείται με καύσιμο την αγάπη του για τη μουσική.
Η προλεταριακή καθαρότητα ήταν τόσο σημαντική για τους σοβιετικούς, όσο ήταν η Άρια για τους Ναζί επιπλέον είχε τη ματαιοδοξία ή την απερισκεψία να προσέχει και να θυμάμαι πως αυτό που το Κόμμα έλεγε μέχρι χθες ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με αυτό που έλεγε σήμερα.
«Ήθελε να τον αφήσουν ση ησυχία του με τη μουσική, την οικογένεια και τους φίλους του, απλούστατη επιθυμία κι όμως εντέλει εντελώς μη πραγματοποιήσιμη. Ήθελαν να τον σμιλέψουν και αυτόν όπως τους άλλους. …Απαιτούσαν έναν αισιόδοξο Σοστακόβιτς»
Ο Μπαρνς περιγράφει αυτόν τον χαμηλών τόνων άνθρωπο, ειδικά την εποχή των Σταλινικών διώξεων, με τρόπο που πραγματικά σε κάνει να περιμένεις μαζί του, ασφυκτιώντας το αναπόφευκτο. Η επίσκεψη του στα κεντρικά της NKVD, η αγωνία για το επόμενο κάλεσμα που θα οδηγούσε στην εξορία η εναλλαγή πολιτικών κομισάριων που θα τον νουθετούν , η εναλλαγή προσώπων, που δεν ενημερώνουν ποτέ για την τύχη των προηγουμένων, το άγνωστο σε καθημερινή βάση που τον κατατρώει.
Ο Σοστακοβτις, μέλος της ένωσης Ρώσων συνθέτων, ζει μια ζωή που ορίζεται από πολιτικούς προϊστάμενους. Τον Πρόεδρο της ένωσης, που εξευτελίζει όσους δεν συμβαδίζουν με την κομματική άποψη, με προκλητικά αιχμηρές δημόσιές συναντήσεις αυτοκριτικής και δημόσιας ταπείνωσης. Τα στελέχη της ασφάλειας και τους πολιτικούς καθοδηγητές, που ευχαριστιούνται να «στριμώχνουν» τον γνωστό συνθέτη. Μια ζωή χαμηλών τόνων, που η πολιτική κατάσταση του δημιουργεί ερωτηματικά αν αξίζει το έργο του, ενώ η διεθνής αναγνώριση του αποτελεί προστασία αλλά και κίνδυνο να υποπέσει σε δυσμένεια ως προδότης.
Ένας άνθρωπος που η δημιουργικότητα του, η αγάπη του για τη μουσική, ευνουχίζεται από ένα καθεστώς που επιζητά ομοιομορφία και αποδιοπομπαίους τράγους ή τεχνητά είδωλα. Ο Σοστακόβτις, που επιζεί, σιωπά, δημιουργεί με το βλέμμα στις δύο γυναίκες της ζωής του, φιλόπατρις αλλά και μόνιμα εγκλωβισμένος σε παιχνίδια εξουσίας που δεν θέλει να συμμετέχει, ούτε καν ως παρατηρητής.
Ένα δυνατό βιβλίο για τη ζωή ενός επώνυμου στην πάλαι ποτέ κραταιά Σοβιετική Ένωση. Ένα βιβλίο για την επιβίωση ενός χαμηλού τόνων ανθρώπου σε μια κομματική ζούγκλα .Απολαυστική μυθιστορηματική βιογραφία με την οποία ταυτίζεσαι σε κάθε επίπεδο.
Hendriksen is well known for his tenure with Alice Cooper and this pays off to his band work. CROSSBONE SKULLY have unleashed their debut album "Evil World Machine" which brought the legendary Mutt Lange (AC/DC, Def Leppard) out of retirement to executive produce the project. and you hear his sonic influence everywhere.The album is a concept album Led and conceptualized by Henriksen (guitarist and musical director for Alice Cooper’s band and member of Hollywood Vampires).
CROSSBONE SKULLY enlisted a stellar group of supporting musicians including guitarist Tommy Denander, keyboardist Jamie Muhoberac (My Chemical Romance, John Mayer, Seal), bassist Chris Wyse (Hollywood Vampires, Ace Frehley, The Cult, Ozzy Osbourne), drummer Glen Sobel (Alice Cooper, Hollywood Vampires), the late UFO bassist Pete Way, mixer Olle Romo (Muse, Bryan Adams) and producer/mixer Mike Plotnikoff (AC/DC, Aerosmith). Also lighting up the album are guest features and spoken word appearances by A-list actor/musician and fellow Hollywood Vampires bandmate Johnny Depp, Alice Cooper, Phil Collen (Def Leppard), Nikki Sixx (Mötley Crüe), Joe Perry (Aerosmith), Kane Roberts, and more.
.A mix of early ACDC-Bon Scott era, for the first five songs, dirty, rhythmic,crispy, twelve bar rock n roll and then ALICE COOPER and ACCEPT gets in the equation. Heavy guitars, wrecking ball vocals and the groove all around the place. " "Lets bust the trust" has the Celtic influences, like DROPKICK MURHYS turn hard rock, while the punk ro0ck and ALICE COOPER show their influence at "The Sin Eater", While ACDC shines at "The Boom Went The Boom" (feat. Phil Collen of Def Leppard). "High on you" feat Nikki Sixx has the sing a long feeling of the Brian Johnson ACDC era and the album is the best example of how you can pay tribute to your musical heroes without being a bad imitation of them." Iam Bone Machine' is another excelelnt example on the sonical diversity of the band with ACCEPT overtones and a bit more heavy a[proach.In the same vein is the dark, dystopic, slow burner "I am the wolf". All and all ,a dark album that pays tribute to the dirt and the rhythm, the darkness and the outcast feeling the essence of rock n roll as it was delivered by ACDC and ALICE COOPER at their prime.
Released by Better Noise Music, the rock concept album echoes similar dystopian visions such as David Bowie’s Ziggy Stardust and the Spiders from Mars and Diamond Dogs and its story will be expanded in a forthcoming graphic novel and animated film, Thing #1, due in 2025. So stay alert as we have plenty more to wait
.webp)
.webp)
.webp)
