FM-"Brotherhood"

FM keeps on rockin 'and rollin. New album "Brotherhood" has all the ingredients that made the British band sustainable in time and musical style changes and succesful. A deep love for FM Rock, Soul,MOTOWN,STAX but also STYX along with excellent guitars and strong melodies. 

They move easily from the sugar coated AOR/FM rock to groovy hard rock and Soul infused radio rock,They re always on target with Steve Overland proving constantly and repeatedly that he is the most underrated Blues/soul influenced signer of his generation and a great successor to Paul Rodgers along with Luke Moprley/Danny Bowes of THUNDER. A touch of the melodic hand of STYX, and the deep groove of STAX along the FM sensitivities, create another winner for the British melodic rock band.

"Do you mean it" is a groovy , piano led blues rockler with Jeff Healy touches all over it."Time waits for no one", is a strong FM rock song in the vein of FOREIGNER,"Raised on the wrong side: has the MOTOWN/STAX influences ,a soul groove and a remarkable guitar solo at the end of the song, uplifting and inspired.Stand out track is definitely "Living on the run" with its 80s influences, that makes it the perfect vehicle for free care listening."Don't call it love" is an up tempo muscular rocker in the vein of early Bryan Adams "Because of you" is also a rocker but with the 80s stamp all over it.The inner THUNDER/B.Adams ballad man comes out in "Just walk away" a mid tempo, sentimental piece of music.'"Chasing freedom" has the Tom Petty freedom, uplifting feeling of songs like "Learning to fly" "The name within" closes the album with a more modern melodic rock approach, bringing to the FM sound, influences from the 90s and the alternative scene,showing everybody the complexity and versatility of the band.In conclusion, 

FM have another winner under the belt and we have another album, that deserves our attention and love.Catch them live whenever you can, they are even better than the studio.

7.5

«‘Ένας Αιγύπτιος, ένας Βαβυλώνιος και ένας Βίκινγκ μπαίνουν σε ένα μπαρ» Θεόδωρος Παπακώστας (Key Books)

 

O Θόδωρος Παπακώστας έχει ήδη διαγράψει τη δική του πορεία στην συγγραφή εκλαϊκευμένων βιβλίων ιστορίας, αρχαιολογίας, ορμώμενος ακριβώς από την αγάπη του, να φέρει σε επαφή με την ιστορία, το πλατύ κοινό, που ειδικά το Ελληνικό, έχει μάθει από τα σχολικά του χρόνια, να τη θεωρεί ως ένα συνονθύλευμα ημερομηνιών και προσώπων  , που τα περισσότερα κοσμούν τις πινακίδες ονοματοδοσίας δρόμων. Ο Παπακώστας έχει άλλη άποψη και με τη μορφή ενός εικονικού διαλόγου με μια φίλη του σε ένα μπαρ, εισαγάγει τον ανυποψίαστο αναγνώστη σε κόσμους, από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.

Η αγάπη του για τους πολιτισμούς τη Σκανδιναβίας με τράβηξε σε αυτό το βιβλίο, το οποίο ομολογουμένως απόλαυσα σε κάποια σημεία, σε κάποια άλλα, θεωρώ ότι αν και η πρόθεση  είναι καλή, η συσσώρευση πληροφορίας απλά το καθιστά δύσχρηστο, αλλά ποτέ δύσκολο ή δυσνόητο. Το βιβλίο λειτουργεί σαν μια συμπυκνωμένη εισαγωγή στους τρεις πολιτισμούς, με πολύ μεγαλύτερη έκταση για τον Αιγυπτιακό και Βαβυλωνιακό πολιτισμό. Καλύπτει τα βασικά θέματα, ιστορία, κυρίαρχες δυναστείες, μυθολογία και κάποια στοιχεία για τη ζωή των ανθρώπων ,τις εποχές της ακμής του πολιτισμού, ενώ με πίνακες σε φέρνει και σε αναλογίες με τις αντίστοιχες ιστορικές περιόδους του Ελληνικού χώρου

Η κινητήρια ιδέα του βιβλίου, η συνοπτική, αλλά πάντα ενδελεχής παρουσίαση των τριών πολιτισμών με αναφορές ταυτόχρονα σε αντιστοιχίες και δάνεια με τον Ελληνικό πολιτισμό και ιστορία δρα άψογα. Αν και ο όγκος της πληροφορίας γιατί μιλάμε για συμπύκνωση αιώνων σε μερικές σελίδες, ίσως ξενίσει, τον αμαθή σε όγκο πληροφορίας αναγνώστη, αποτελεί μια πολύ καλή εισαγωγή, αρχειοθετημένη και σωστά τοποθετημένη, για όποιον θέλει ένα εφαλτήριο για να εντρυφήσει στη συνέχεια, εις βάθος στους συγκεκριμένους πολιτισμούς. Προσωπικά απόλαυσα περισσότερο το τμήμα που αναφερόταν στους Βίκινγκς, καθαρά για λόγους προτίμησης.

Αν κάτι με ξένισε, ήταν τα σχόλια της συνομιλήτριας του καθηγητή, για θέματα πολιτικής ορθότητας και χειραφέτησης, που δείχνουν πραγματικά το πως κανείς δεν αντιλαμβάνεται την μελέτη της ιστορίας στο πλαίσιο της εποχής που γεννήθηκαν, Θεοί, μύθοι και έθιμα, αλλά χρησιμοποιεί λανθασμένα και λογοκριτικά την γουοκ κουλτούρα. Στα ίδια σχόλια και τον φόβο του συγγραφέα και τις δικαιολογίες του για να μην παρεξηγηθεί  φαίνεται και η επίδραση του φίμωτρου της πολιτικής ορθότητας έστω και εκ του σύνεγγυς στην Πανεπιστημιακή κοινότητα και τα εκλαϊκευμένα πονήματα της. Πέραν αυτού, μιλάμε για μια προσπάθεια ,πολύ καλή σε ότι αφορά τη συλλογή και παρουσίαση των στοιχείων, της, που καταφέρνει να μην χαθεί στο δαίδαλο των ονομάτων και των γεγονότων, κρατώντας το ενδιαφέρον και του πλέον άσχετου αναγνώστη αμείωτο. Μια εισαγωγή σε γειτονικούς ή πολύ γνωστούς πολιτισμούς, που γίνεται με ευφυία, χιούμορ και πραγματική διδακτική διάθεση. Μια προσπάθεια που θα φέρει πιο κοντά στην γνώση , με χιούμορ και καθημερινή γραφή, ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες, θα απείχαν από οτιδήποτε είχε να κάνει με την ιστορία της αρχαιότητάς. Αξιέπαινο και απολαυστικό για όσους η ιστορία και η αρχαιότητα, δεν είναι απλώς ένα κομμάτι , χαμένο, του παζλ των γνώσεων και των ενδιαφερόντων τους. Μια πολύ καλή πρόταση ανάγνωσης για μικρούς και όχι τόσο μικρούς αναγνώστες, που θέλουν να μάθουν με την ουσιαστική έννοια του όρου.

MSG- 'Don't sell your soul"

 

Hot on his "My years with UFO' tour Michael Schenker returned with another hard (most of the time) rocking album with as he efers in his last albums, more than one singer.Erik Grönwall is the main lead man here but we have participation by the usual suspects Michael Voss (he also handles the production next to MS himself),Robin McAuley, Dimitri “Lia” Liapakis plus as usual Bodo Schopf (drums), Barend Courbois (bass), and Steve Mann (guitar, keys). 

The album opens  with "Don’t Sell Your Soul"a classic up tempo rocker,and first "single' reminding a bit of his 70s work with UFO."Danger Zone" has a more 80s FM rock feeling, MSG is well known from the McAuley years on their AOR achievements.Next comes "Eye of the storm" , an up tempo Hard rocker that winks at the best MSG album ever ,yes "Assault attack"and then we have the first disappointment with "Janey the Fox", a groovy,creepy track with streetwise feeling that never manages to take off or be too sensational and atmospheric., a blank one Michael., "I Can’t Stand Waiting' on the other hand is the perfect blend of Scandinavian melodic rock and Schenker melodic feeling and is a definite winner."Sign of the Times" is melodic heavy rock ,loaded with commericality , quite interesting but not standing out., with "its you" a real tribute to his UFO days." Six String Shotgun" is a fast paced rocker, but we could leave without it while "Flesh and Bone" has the twelve bar rock n roll sing all over it , and a feeling of up beatness, an interesting choice for Schenker's repertoire.

The result is another melodic,heavy rock album, with outstanding melodic lines by Schneker and interesting songwriting, although as at most of his later works, he seems undecided on the direction he wants to take as songwriter.But is always Michael Schenker and he knows how to rocks.

6.5

 

Ουίλιαμ Γκίμπσον –«Περιφερειακό» (Αίολος)

 Ουίλιαμ Γκίμπσον –«Περιφερειακό» (Αίολος)

Ένας κόσμος του αύριο, σε σύνδεση με το χθες, μια αστυνομική ιστορία, πολιτική κριτική, ένα βιβλίο γρήγορο, ,οξυδερκές, γήινο και ταυτόχρονα ανατρεπτικό…Επιστημονική φαντασία, που δαμάζει την πραγματικότητα, με μελλοντικό χέρι από τιτάνιο και εγκέφαλο από σιλικόνη

  Ο Βασιλιάς επέστρεψε. Ζήτω ο Βασιλιάς.!!! Παίρνοντας στα χέρια μου το ογκώδες νέο μυθιστόρημα του γκουρού του κυβερνοπανκ, ήμουν γεμάτος ανάμικτα συναισθήματα. Ο Γκίμπσον είναι ένας συγγραφέας με τα βιβλία του οποίου μεγάλωσα στην δεκαετία του 80, 90. Με έμαθε να αγαπώ την τεχνολογία πριν ακόμη αποκτήσω τον πρώτο μου υπολογιστή, το πρώτο μου κινητό τηλέφωνο. Ο άνθρωπος που δίδαξε την σημασία και την αξία της πληροφορίας, τον κόσμο που οι πολυεθνικές θα αντικαταστήσουν, υποκαταστήσουν κεντρικές εξουσίες και  κράτη. Μέσα σε μια δεκαετία που τα βιβλία του ήταν πιο προφητικά και από το Κεφάλαιο, για ολόκληρο τον 20^ο αιώνα. Μετά ήρθε μια δημιουργική στασιμότητα, αλλά η μανιέρα του όντας δυνατή, μας τροφοδοτούσε από καιρό σε καιρό. Απλά η τεχνολογία που τόσο λάτρεψε και «διαφήμισε» έγινε πραγματικότητα. Ίσως οχι οι «καβαλάρηδες» της κονσόλας, αλλά οι χάκερς βασίστηκαν στα δικά του βήματα για να ταξιδέψουν στη χώρα των αλγορίθμων και των κωδικών. Ο Σπίλμπεργκ, είχε βρει τον ανταγωνιστή του, δίχως την ανάγκη υπολογιστών και κάμερας, μόνο με τις λέξεις.

  Η επιστροφή του Γκίμπσον, χαρακτηρίζεται για εμένα από δύο στοιχεία που ξεχωρίζουν τους καινοτόμους συγγραφείς από τους αντιγραφείς. Έχει όραμα και έχει τον τρόπο να το μεταφέρει. Ο λόγος του είναι ακόμη μια φορά κοφτός, λειτουργικός, απέριττος, σαν να θαυμάζεις ένα Μ16 σε μία έκδοση τροποποιημένη για τους Navy Seals. Χρώματα που αγαπάνε τη γη και το σκοτάδι, βαθύ καφέ, μεταλλικό γκρι, λαδί της Ευρωπαϊκής παραλλαγής, περασμένα από το δικό του χρωματικό καλειδοσκόπιο που έχει τσιπ σιλικόνης, για να ξεχωρίζουν τα χρώματα στις βασικές τους  συχνότητες.

  Η ιστορία του Γκίμπσον είναι ως συνήθως ένα γράφημα. Υψηλά και χαμηλά σημεία εντάσεων, χαρακτήρες που αναδύονται και επεμβαίνουν σε στιγμές, σαν τις κουκίδες στο ιστόγραμμα, που βγάζουν νόημα μόνο σε ανθρώπους συνηθισμένους στις παρουσιάσεις αντίστοιχων μεγεθών. Κάποιοι μιλάνε για «πολιτικό», πολιτικοποιημένο, συγγραφέα, άνθρωποι που τον γνώρισαν την εποχή του ίντερνετ και μετά.  Ο Γκίμπσον είναι ένας οραματιστής, με την ευφυία και την ενόραση ενός Ιουλίου Βερν, τον κοινωνικό προσανατολισμό ενός Στάινμπεκ και την δύναμη και τη δυναμική ενός Τζειμς Ελροι. Αυτό που αγαπώ στον Γκίμπσον, είναι ότι μου θυμίζει έντονα την μουσική  των The Clash.  Μικρά κεφάλαια, δυο-τρεις σελίδες, χαρακτήρες που τους αγγίζεις, με την άκρη της φαντασίας σου, να αναδύονται από το βιβλίο σαν ολογράμματα και σε συνοδεύον στην καθημερινή σου βόλτα. Αιχμηρές παράγραφοι, δίχως ίχνος λογοτεχνικού λίπους. Εμβάθυνση σε ένα κόσμο, εν γνώσει σου, μελλοντικό(?) το 2030 αλλά και αρκετές δεκαετίες μετά. Φουτουριστικός όσο οι ταινίες του Σπίλμπεργκ τη δεκαετία του 90 αλλά ταυτόχρονα, γήινος, σαν να παρακολουθείς το  CNN σήμερα.

Το θάρρος του Γκίμπσον, να σχολιάσει το σήμερα, μέσα από την δημιουργία ενός παράλληλου κόσμου που ζει το 2030, με το όνομα απόκομμα, αλλά δέχεται επεμβάσεις από μια μετα αποκαλυπτική ανθρωπότητα, είναι προκλητικό.

  Το απόκομμα, του σήμερα, εστιάζει στις Η.Π.Α της διαφθοράς. Ο Νότος βουλιάζει από την παραγωγή ναρκωτικών, ενώ πρώην πεζοναύτες βετεράνοι των πολέμων για την κυριαρχία στην ενέργεια των Η.Π.Α ζουν με επιδόματα, μαύρο χρήμα και δουλειές που έχουν να κάνουν με τον συνεχώς αναπτυσσόμενο κυβερνοχώρο και την εικονική πραγματικότητα. Κεντρικός ήρωας, η αδελφή του πρώην πεζοναύτη Μπάρτον, Φλιν Φίσερ, μια κοπέλα, που η περιέργεια της, την οδηγεί να ανακαλύψει την σχέση ανάμεσα στον κόσμο της και στην ανθρωπότητα, που έχει επιζήσει, από μια οικολογική ουσιαστικά καταστροφή δεκαετίες μετά. Μια δολοφονία στο αύριο, οδηγεί τους ανθρώπους ενός Λονδίνου, που θυμίζει περισσότερο τουριστικό αξιοθέατο, με ανδροειδή και λιγότερο την πρωτεύουσα της παρακμάζουσα κοινοπολιτείας του σήμερα, να αναζητήσουν τη λύση στο παράλληλο παρελθόν. Ο Γκίμπσον διαχειρίζεται τις στρεβλώσεις του χρόνου, με αξιοθαύμαστη μαεστρία, δίνοντας μας δύο κόσμους. Το αύριο, με μια γη αποδεκατισμένη, με τους «Κλεπτοκράτες» Ρώσους, Κινέζους, Άραβες, οικογένειες που στα χρόνια της οικολογικής και οικονομικής κρίσης, διέρρηξαν τις σχέσεις τους με το επίσημο κράτος, το αντικατέστησαν και στη συνέχεια το ανασύνθεσαν, σαν δομή για να υποστηρίζει ουσιαστικά τον συγκεντρωμένο και συσσωρευμένο πλούτο, σε ένα κόσμο ,που η ζωή είναι πλέον ακριβή, γιατί ο πληθυσμός έχει μειωθεί, αλλά η τεχνολογία έχει δώσει μυθικές διαστάσεις  στην επιβίωση. Οι αναφορές στον Ρωσία, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την Αμερική , μετά τον Κλίντον είναι κάτι περισσότερο από φανερές.. Οι «κλεπτοκράτες» έχουν ως ασχολία τη συλλογή «αρχαίων αντικειμένων, παίζοντας με το «απόκομμα» που είναι τόσο ζωντανό και πραγματικό όσο οι ίδιοι, με προσοχή, αλλά πάντα έχοντας το ως μια επιπλέον, παράπλευρη ενασχόληση. Η τρομοκρατία, η εκμετάλλευση της οικονομίας και τα συμφέροντα, δεν λείπουν  σε κανένα από τους δύο κόσμους ειδικά όσα έχουν σχέση με την παραγωγή ενέργειας ,την ανακύκλωση και τη διαχείριση των απορριμάτων.

  Όταν το παιχνίδι ξεφεύγει από τα όρια του σήμερα και μεταβαίνει στο παράλληλο χθες, ο Γκίμπσον, με τη συγγραφική του δεινότητα, μας μεταφέρει από το πολυτελές μετα αποκαλυπτικό Λονδίνο, σε μια κωμόπολη των Νότιων Πολιτειών των Η.Π.Α. Οι τρισδιάστατοι εκτυπωτές, είναι ότι πιο προηγμένο για να φτιάξεις νόμιμα η παράνομα από κινητό και όπλο, ως αυτοκίνητο. Η υπηρεσία εσωτερικής ασφάλειας (Χομλαντ) και η τοπική αστυνομία, ελέγχουν τα πάντα, ενώ η θρησκοληψία και οι αντίστοιχες οργανώσεις μαστίζουν την Αμερική του προλεταριάτου. Η Φλιν, γνήσιο παιδί του κόσμου που θα αποτελέσει το υλικό της επερχόμενης ενεργειακής κρίσης αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο τριτοκοσμικό χθες και το κλεπτοκρατικό σήμερα ή καλύτερα αύριο. Με την βοήθεια της τεχνολογίας, οι δύο κόσμοι ενώνονται και όλα μπαίνουν σε μια στοιχειώδη τάξη, που σημαδεύει κατευθείαν στην καρδιά της εντροπίας. Με λόγο κοφτό, σαν κιθαριστικό ακόρντο πανκ συγκροτήματος, ακριβή σαν χειρουργικό νυστέρι και εκφραστικό σαν πίνακα του Βαν Γκογκ, ο Γκίμπσον, πατά με άνεση στο μοντέρνο αστυνομικό μυθιστόρημα, την κοινωνική κριτική του σήμερα , μέσα από το αύριο, την οικολογική σκέψη και την άμεση κριτική στον κόσμο της βιομηχανίας, των πολυεθνικών αλά και των στρατευμένων κινημάτων και φανατικών κάθε λογής. Τα πάντα εκτυλίσσονται με κινηματογραφική ταχύτητα. Νιώθεις οτι βρίσκεσαι στην πρώτη σειρά μιας κινηματογραφικής αίθουσας, που το χαρακτηριστικό της ταινίας είναι η υψηλή ευκρίνεια, η ταχύτητα του πλάνου και το γρήγορο μοντάζ. Η ηθική, είναι υποκειμενική, Οι ήρωες, ρεαλιστές, ζουν για να επιβιώσουν. Οι άτολμοι οδηγούνται, οι τολμηροί οδηγούν. Το θάρρος αντικαθίσταται από την εξυπνάδα, αλλά η γυναικεία μορφή κυριαρχεί, διαχρονικά με τη μορφή της επιθεωρήτριας της Μητροπολιτικής αστυνομίας Λόουμπιρ.

  Ο κόσμος του αύριο, με τους «καλλιτέχνες» και τις συνομωσίες εξουσίας, μοιάζει τόσο αποστειρωμένος, σαν κακό ριάλιτι. Όμως είναι αυτός που έχει δημιουργήσει ένα ριάλιτι στον κόσμο του χθες, τον κόσμο της Φλιν, του Μπάρτον και των παρατημένων εμπορικών κέντρων των Η.Π.Α . Τον κόσμο που η φαρμακευτική αγωγή χρειάζεται δύο και τρεις δουλειές για να πληρωθεί. Που η ασφάλεια και ο νόμος ελέγχεται από τους ναρκεμπόρους και το κράτος, σου δίνει μόνο δουλειά στο Στρατό ή σε εστιατόρια τρίτης διαλογής, αν θες να αγοράσεις όσα οι εταιρίες πουλάνε μέσω των νόμιμων δικτύων τρισδιάστατων εκτυπωτών. Η «αναρχική» Φλιν, προκαλεί τη μοίρα της και αλλάζει τον κόσμο, στο δικό της σήμερα, και χθες, για τους εύπορους κατοίκους του Λονδίνου. Μια σειρά χαρακτήρες που θα εμφανιστούν με τον δικό τους ρόλο, θα αποτελέσουν τις γέφυρες που θα δώσουν τη λύση στο μυστήριο μίας δολοφονίας αλλά και στη μάχη συμφερόντων του αύριο που εξαπλώνεται στο χθες. Έρωτες, μίση, αυτολύπηση, κόσμοι που συγκρούονται, ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, νοσταλγία για ένα πιο ανθρώπινο χθες. Η γραφίδα του Γκίμπσον, οργώνει την οθόνη του ηλεκτρονικού υπολογιστή, για ένα βιβλίο, που αποδεικνύεται κοινωνική κριτική, πολιτικό ως το μεδούλι αστυνομικό, με βασική δομή, αλλά εξέχοντες χαρακτήρες, γρήγορο, άμεσο, επικίνδυνα εθιστικό και πάνω από όλα τρομερό στην σύλληψη και συγγραφή του.

  Αν θεωρείται την επιστημονική φαντασία άξια να μιλά για διαστημόπλοια και τέρατα, ζήστε τους κόσμους του Γκίμπσον. Αναγνωρίστε στους ήρωες τους ανθρώπους του σήμερα αλλά και του αύριο και βιώστε ένα πιθανό μέλλον, που ίσως βλέπουμε τη γέννηση του. Απλά μια επιστροφή σε φόρμα , όπως μόνο οι μεγάλοι συγγραφείς μπορούν. 571 σελίδες εθισμού και αναγνωστικής απόλαυσης…

Διαβάζεται συνοδεία του  “Used future”  των The Sword

 Arjen Lucassen- "Songs No One Will Hear"

Prog in the way 70s used to call it, VAN DER GRAAF GENERATOR, FOCUS, KAMEL are all here in a mid tempo, slow burning prog alum, that let Lucassen shows another side of him, that AYREON didn't let him expose in full. Melodic, sentimental, shoe gazing (sometimes) compositions are always well crafted from a man who lives and breathes for progressive rock. Along with Mikael Akerfeldt of OPETH and Steven Wilson of PORCUPINE TREE, these three musicians are the epitome of progressive rock aficionados of the 70s in the 21st century. Arjen just pays tribute to his idols and influences, never getting bored ,to slow down and let simplicity and emotions take over technical proficiency and complexity. Note that the album is a pop album. It has the melancholy and time absence that albums by KAMEL, KING CRIMSON, PINK FLOYD, dare to challenge time duration and song structure, all in order to create the right feeling for the listener. As the Bandcamp page notes "This is the soundtrack to humanity’s final days – chaos, humor, and raw emotion collide!Experience a guitar-driven, modern, and more prog-oriented sound, evoking the energy and feeling of his earlier Ayreon work while maintaining a tight, conceptually focused narrative!" .

 The help of a number of musicians that usually won't appear in a traditional progressive metal orr metal album like   Ben Mathot – Violin,  Jeroen Goossens – Flute, Jurriaan Westerveld – Cello plus  Koen Herfst – Drums,Irene Jansen – Vocals, Joost van den Broek – Hammond and  Mike Mills – Narration. Lucassen takes over  Guitars, Vocals, Bass, Keyboards to accomplish his target. A concept album that creates atmosphere and focuses on melodies and lyrics, beyond orchestration and complex time keeping. He has  the additional help of Floor Jansen – Vocals, - Robert Soeterboek – Vocals, - Marcela Bovio – Vocals, Peter Daltrey – Spoken Word/Narration, Patty Gurdy – Hurdy-Gurdy creating the perfect blend between AYREON, NIGHTWISH and his personal vision.

 "Goddamn Conspiracy" is progressive rock of the 70s with metal influences,, KANSAS and CITIES with violin take over in reminiscent in "Our Final Song" , an epic song lasting 14 minutes and a tribute to his influences,the 70s and his artistic journey,with echoes of QUEEN, female and male vocals duelling and mesmerizing, a multi layer, epic, stand out track."We'll Never Know"feat. Floor Jansen is another mid tempo, powerful prog rock elegy with Jansesn taking the emotional lead."The Universe Has Other Plans","Dr. Slumber's Blue Bus","Just Not Today" are all small 70s inspired progressive rock masterpieces, elegant, mid tempo and trippy. An album that is more a personal tribute and testimony of an artist living in a collapsing world who decides to be outvert with innerversion to his influences and past, in the most articulate way. A must for the 70s prog rock fans of JETHRO TULL, KANSAS,CITIES, FOCUS and of course early AYREON.

7,5

Song of the week- Dirty Sound Magnet - Power of This Song

 "Power of this Song" — the new single from our upcoming album, out January 30.
We’re shipping worldwide — every order is a big help for the band!
Much love & thank you for your support ❤️
Lyrically and musically, Power of this Song pays tribute to Blind Willie Johnson’s 1920 blues classic Nobody’s Fault but Mine. It’s the band’s way of honoring the roots of rock music and the timeless spirit that inspired it all.

Pre-order our new album Me and My Shadow:
👉 https://event.dirtysoundmagnet.com/pr...

Rock’n’Roll might save us all!

🎬 Credits
Directed, filmed, edited, FX & color grading — Michaël Maillard
Art direction & storyboard — Maxime Cosandey
Satan — Manu Tessier
Make-up artist — Rouge Vernis FX
Production coordination — Clarisse Hernikat
Logistics — Martin Rutshi
Styling — Kathrin Riedo
Camera assistant — Nathan Bühler
Sound FX — Edwin Mono

🎧 Recorded by René Hofman and Marco Mottolini
Produced by Dirty Sound Magnet
Written by Stavros Dzodzosz

🌍 Tour dates & merch: www.dirtysoundmagnet.com

Follow us: 
Instagram:   / dirtysoundmagnet   
Facebook:   / dirtysoundmagnet   
Bandsintown: https://www.bandsintown.com/a/443818 
Songkick. https://www.songkick.com/artists/2024... 

«Ιβάνωφ-Θύελλα και τόλμη»» Πέννυ Φυλακτάκη-Λεονάρδα Λαμπριανίδου (Εκδόσεις Λιβάνη)

 

Μια μυθιστορηματική βιογραφία ενός εκ των μεγαλύτερων και σπουδαιότερων σαμποτέρ που έδρασε σε ελληνικό έδαφος του Ρώσου, Πολωνικής καταγωγής; αλλά μεγαλωμένου στη Θεσσαλονίκη Γκεόργκι Ιβάνωφ. Το όνομα του κοσμεί σήμερα το Ιβανώφειο, αλλά πόσοι ξέρουν την πραγματική ζωή του του μεγάλου αθλητή και ακόμη μεγαλύτερου ήρωα. Η εκ των συγγενών του… με τη βοήθεια στοιχείων και ιστοριών που ακούγονταν στα οικογενειακά τραπέζια. Σκιαγραφεί την ζωή του και τη πορεία του μαζί με αυτή της οικογένειας του. Η ζωή του βραχύβια έχει ενδιαφέρον. Αλλά η θεάς της μέσα από τα μάτια της μητέρας του και του πατριού του, δίνει άλλη διάσταση σε αυτή. Δραστήριος και αθλητικός, θα έρθει σε επαφή με την πατρίδα του την Πολωνία και θα την υπηρετήσει τον ΒΠΠ .Πρώτα βοηθώντας Πολωνούς να διαφυγόν για να πολεμήσουν μέσω Θεσκης, μετά με την δική του δραπέτευση στο Λίβανο και την εκπαίδευση του στον ανορθόδοξο πόλεμο. Από εκεί και περα θα ακολουθήσει η οδύσσεια του. Θα μεταφερθεί με τη βοήθεια των Άγγλων στην Αθηνά και εκεί θα γνωρίζει το κυνήγι, την προδοσία αλλά θα γίνει με τις πράξεις του, ο θρύλος των αποφραδεων και δολιοφθορών

. Όμως δεν θα διαβάσετε ένα ηρωικό μυθιστόρημά. Θα διαβάσετε για έναν άνθρωπο στα όρια του, που θα αποκαλυφθεί αλλά οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες, θα αρνηθούν να τον φυγαδεύσουν. Ένα παράτολμο πατριώτη, που θα επιφέρει πλήγματα στον άξονα, σαμποτάροντας εργοστάσια επισκευής αεροπλάνων, ανατινάζοντας υποβρύχια και καταστρέφοντας βάσεις καυσίμων. Η επικήρυξη μεγάλη .Θα προδοθεί από παιδικούς ,αδερφικούς φίλους και αργότερα συνεργάτες. Θα είναι στην Ελλάδα αδυνατώντας να επικοινωνήσει με την οικογένεια του στη Θεσσαλονίκη. Θα χάσει τον παιδικό του ερώτα, για χάρη ενός Βρετανού αξιωματικού που προσφέρει ασφάλεια. Θα θυσιαστεί για μια ελεύθερη Πολωνία και Ελλάδα. Η διαδρομή του στο δικαστήριο, ανδροπρεπής, θα προσπαθήσει να ελαφρύνει την θέση όσων τον βοήθησαν. Στο εκτελεστικό απόσπασμα θα προσπαθήσει εκ νέου να αποδράσει και για μερικά μέτρα , παραλίγο να το καταφέρει, αφήνοντας άναυδους αστυφύλακες και Γερμανούς, πριν οι τελευταίο τον εκτελέσουν επι τόπου. Όμως ο θάνατος είναι κοινός παρονομαστής για όσους έβαλαν την πατρίδα πάνω από τον εαυτό τους και το συμφέρον των μυστικών υπηρεσιών. 

Το βιβλίο αυτό δεν είναι μια παράθεση γεγονότων ,γνωστών ή και αγνώστων για έναν επιτυχημένο σαμποτέρ. Η ζωή του Ιβάνωφ ήταν βραχύβια και ηρωική. Είναι η περιγραφή της οικογενειακής ιστορίας από την Πολωνία, στη Ρωσία, την επιβίωση εν μέσω της Μπολσεβικικης επανάστασης., την επιστροφή στην Πολωνία και την τελική ΄εγκατάσταση στη Θεσσαλονίκη. Μια ιστορία, που δείχνει με ακρίβεια, από που έλαβε τις ηθικές αρχές και πως σφυρηλατήθηκε το σθένος του. Ο θάνατος του, θα λυπήσει, αλλά διαβάζοντας τα κεφάλαια που το μαθαίνει χρόνια μετά η μητέρα του και ο πατριός του,, θα δακρύσει και ο πιο σκληρός άνθρωπος. Τα μεταπολεμικά κεφάλαια, στα οποία αποκαλύπτονται οι προδότες του που στο δικαστήριο αρνούνται τα πάντα, είναι η πιο ζοφερή αλλά και ακριβής εικόνα της μεταπολεμικής Ελλάδας, όπου όλοι έκαναν  αντίσταση και δεν γνώριζαν τίποτα.

Μια οικογενειακή σάγκα, με κεντρικό ήρωα τον Ιβάνωφ αλλά και την μητέρα του, θα έλεγα. Με τον δαιμόνιο, έμπορο πατριό, που τον ανέθρεψε σαν δικό του, ,με την προπολεμική Θεσσαλονίκη, με τις βεγγέρες της , την ζωντανή Εβραϊκή κοινότητα. Την Αθήνα της κατοχής, που κάθε αντιστασιακή κίνηση ισοδυναμούσε με εν δυνάμει προδοσία από «καλοθελητές» Με τον Ιβάνωφ, τραγικό ήρωα, αμνό στο θυσιαστήριο των Βρετανών, που θα γλύτωνε αν είχε λίγη τύχη στις προσπαθείς να ξαναφύγει από τη χώρα με μέσα δικά του, των Ελλήνων αντιστασιακών. Ένα βιβλίο για ένα ακόμα ήρωα, που έπεσε για να έχει η Μ.Βρετανία το δικαίωμα να αποκαλείται αυτοκρατορία, δίχως να κινδυνεύουν δικά της παιδιά. Ένας σαμποτέρ μιας άλλης γενιάς, ανθρώπων, που η φιλοπατρία αποτελούσε εύσημο. Μια οικογενειακή ιστορία σαν παραμύθι, δίχως το τέλος που θα περιμέναμε, από έναν άνθρωπο που θα έπρεπε η ζωή του να διδάσκεται στα σχολεία ως πρότυπο.