Great British Hard rock with the groove of FACES, the swagger of STONES, not so retro as THE QUIREBOYS, more close to the way THUNDER reinterpreted British Hard rock, but with their own unique blend of melody and freshness. Similarities are all over with bands like THE ANSWER, RIVAL SONS, although THE KARMA EFFECT have a more optimistic, lively approach to their music. A quintet that has songs, well crafted, aiming to raise the listener from the chair and start banging his/her head and shaking to the rhythm.Their strength comes to songs like "Livin' It Up", "See You Again", "Wild Honey" where classic rock meets 80S LA meets groove and Soul. Then twin guitar attack brings memories of the Perry/Whitford duo, where dirt meets swagger, meets disotrtion and jam over the blues.
AEROSMITH, "Rocks" era is another strong comparison, influence you can add but at the end this quintet has its own vibrant, rock n roll sound, that combines groove, strength,melody and fresh approach to a classic genre.On the other hand they try to reinvigorate and improvised on power ballad genre with "Still Falling For You" and "Promised Land" where mid tempo and emotion rules the game.
Its their 70s influences blended with their strong song craft that delivers a second album that could catapult them to the big league in the retro/70s influenced hard rock generation. It's up to them to stand on stage at the same standards they set with their studio work.
A star on the rise, the future will show, although they have the potential and the credentials.
Straight in your face heavy metal of the 21st century. English born and raised with distorted guitars, pounding drums, hunting bass lines, dark enough to escape the stoner moniker, heavy enough not to consider thrash, thrashy enough not to consider classic and most and above all infuriating, aggressive, caught listener from the throat. ORANGE GOBLIN are a bunch of crazy Indians running after Caster's scalp, initiating a sonic massacre where mercy is a forgotten word.
The songs sound as usual gigantic, frantic like a descent to Dante’s hell. You can listen to " (Not) Rocket Science." and "Ascend The Negative.' and understand where the traditional British metal of the 80s meets MOTORHEAD, TANK, VENOM and smokes a spliff with KYUSS , jamming at the COC rehearsal shack in the swamps to let you in to OG world. Don’t expect ballads, complex time patterns or triggered double bass drums and growls. The boys are delivering fast, groovy, sharp, volume size of the Titanic, Heavy metal honoring their musical roots and cementing the reputation as a band who plays Heavy metal in their own aggressive way. ”False hope diet”, “Cemetery rats” ,”Gemini (Twins of evil) are modern day metal, groovy, aggressive with a sublime melody that stuck in your mind like the traffic jam in Western cities during the Christmas shopping period.
Eager to catch them on stage, delivering their musical hurricane, i'll settle with its sonic equivalent for the time being.
Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια μοναδική και αξιομνημόνευτη εξιστόρηση της εμπειρίας της Μικρασιατικής Καταστροφής.Γραμμένο με αμεσότητα και γλαφυρότητα, χωρίς κανέναν σκοπό να εντυπωσιάσει (ο συγγραφέας δηλώνει εξαρχής ότι δεν είναι ήρωας), στις σελίδες του βλέπουμε την πείνα, τις κακουχίες, τα στρατηγικά λάθη, τις επίσημες ανακοινώσεις, την ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε. Κυρίως όμως αντιλαμβανόμαστε πώς ο ίδιος ο πρωταγωνιστής βίωσε εκείνη τη δραματική περίοδο, ως ένας απλός στρατιώτης, που παρά τα συναπαντήματά του με τον θάνατο, κατάφερε τελικά να σωθεί από τον εφιάλτη της καταστροφής, της άτακτης υποχώρησης και να επιστρέψει στην πατρίδα.
Το κείμενό του Κιουσόπουλου αποδίδει ανάγλυφα την ατμόσφαιρα των ημερών, δίχως εξωραϊσμούς, καλλωπισμούς ή τάση να ηρωοποιήσει μια μαύρη περίοδο για τα Ελληνικά όπλα.. Η αφήγησή του για τις μαρτυρικές μέρες της άτακτης υποχώρησης του ελληνικού στρατού από το Αφιόν Καραχισάρ κρατά ακόμα τη μυρωδιά από την καθημερινή επαφή με τον θάνατο, τις στερήσεις και τις ταλαιπωρίες. Με χαρακτηριστική αμεσότητα, η πένα του ξεδιπλώνει στο χαρτί τον φορτισμένο συναισθηματικό του κόσμο και συνθέτει τις μέρες και τις νύχτες αυτής της τρομερής περιόδου που παραμένει μέχρι σήμερα αναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου ελληνικού πεπρωμένου.
Ο Κιουσιόπουλος δεν είναι μάχιμος, δεν πρόλαβε να γίνει, αν και στρατιώτης στην πρώτη γραμμή, στην υποστήριξη των μάχιμων μονάδων. Έχοντας πολεμήσει σε Α ’ΠΠ και μετέπειτα αποτελώντας προσωπικό της Στρατιάς του Έβρου, βιώνει το πριν και το μετά της Μικρασιατικής εκστρατείας. Επιζώντας και διαφεύγοντας της μεγάλης υποχώρησης μετά την κατάρρευση του μετώπου, σου μεταδίδει το αίσθημά του τρόμου, της φυγής δίχως αύριο, της αιώνιας κούρασης δίχως ελπίδα για προστασία, του ληθαργικού ύπνου που σε αφήνει μόνο σε μια έρημη, ξένη χώρα, βορά στα αιμοδιψή ένστικτα Τούρκων χωρικών και Τσετών. Όπως λέει και ο ίδιος ο πόλεμος δεν είναι μάχες και ηρωισμοί, μόνο αγρυπνία, κακουχίες, έλλειψη τροφής και ελπίδα να επιζήσεις άλλη μια μέρα. Μια αγχωτική, πολλές φορές δίχως ελπίδα με μόνο κίνητρο ,την ανάγκη για επιβίωση, πορεία προς το επόμενο σημείο συγκέντρωσης, την επόμενη μεγαλύτερη Ελληνική στρατιωτική μονάδα που θα αποτελέσει καταφύγιο λόγω του μεγέθους της Δίχως όπλο, τροφή και ύπνο, συναντά γνωστούς από την εκπαίδευση, τους χάνει, στρατιώτες που αφήνονται στο έλεος του Θεού και άλλους που εκμεταλλεύονται τον αδύναμο για να επιβιώσουν. Η ανθρωπιά και η αλληλεγγύη συνυπάρχουν με την ελπίδα και την απογοήτευση αλλά και τον ωχαδερφισμό, τη σκληρότητα και την εκμετάλλευση του αδύναμου, προς όφελος της ατομικής επιβίωσης. Η άτακτη υποχώρηση, η μυρωδιά της ήττας, ο φόβος των πανταχού παρόντων Τούρκων, γίνονται δεύτερη φύση στον Έλληνα στρατιώτη, που υποχωρεί, με μόνο του όνειρο, την θάλασσα, τα καράβια που θα τον γυρίσουν στην μητέρα Ελλάδα. Όνειρο που για τα επόμενα δύο χρόνια θα γίνει εφιάλτης στους περισσότερους από τη στρατιά που στην υποχώρηση αιχμαλωτίστηκαν. Μια φυγή που όπως γλαφυρά περιγράφει ο Κιουσιόπουλος, βγάζει στον καθένα τον καλύτερο ή χειρότερο εαυτό του, χωρίς ο ίδιος να δικαιολογεί ή να κρίνει κανέναν, γιατί ο φόβος είναι ο βασιλιάς του κοπαδιού των Ελλήνων στρατιωτών και ι Τούρκοι ιππείς και τσέτες ,τα τσοπανόσκυλα του. Δίχως να καταφεύγει σε περιγραφές για τις ακρότητές των Τούρκων στους υποχωρούντες Έλληνες, σε γεμίζει με την ανάγκη, να τρέξεις, να κρυφτείς, να λαγοκοιμηθείς, μέχρι την επόμενη πορεία. Να ζήσεις με την ελπίδα, για ένα αύριο ανάμεσα σε οργανωμένους συστρατιώτες σου, ασφαλές, που όμως είναι διαρκώς στον ορίζοντα, χαμένο στην πρωινή ομίχλη, φευγαλέο και ταυτόχρονα χειροπιαστό, σαν αντικατοπτρισμός στην έρημο του Σαγγάριου
Ένα βιβλίο ντοκουμέντο της μεγάλης άτακτης υποχώρησης, της φυγής μετά την ήττα στο Σαγγάριο και μια δραματική απεικόνισης της διάλυσης του Ελληνικού Στρατού, που από υπερήφανος νικητής, έγινε ένα τσούρμο που αναζητούσε σωτηρία και έναν ηγέτη να δείξει το δρόμο. Αυτή είναι η αλήθεια της Μικρασιατικής καταστροφής, δίχως πολιτικολογίες και μεγάλα λίγα, από την πλευρά του στρατιώτη που η μόνη του ελπίδα έγινε η φυγή.
Ενδιαφέρον είναι και το κομμάτι για την επιστροφή του στην Ελλάδα , που σε μια χώρα κατεστραμμένη, βλέπουμε στον στρατό της αναδιοργάνωσης, ήδη να ξεκινάνε μίζες και διαφθορά. Δείγμα του τί επιζεί, στη «περήφανη» Ελληνική συνείδηση. Αυτή η χώρα δεν θα μάθει ποτέ και δεν θα διορθωθεί ποτέ. Τουλάχιστον ας παραδειγματιστούμε από μαρτυρίες ανθρώπων όπως ο Κιουσιόπουλος.
A musician who cant stand still, after the defunct WINERY DOGS (now Portnoy is gone-the future ain't bright for the power trio), Kotzen releases another solo album. For those of us who are following his solo career besides MR. BIG, POISON, Smith/Kotzen project, WINERY DOGS ,VERTU, we know his love for funk,soul and that in my humble opinion, Kotzen is the closest thing to the lost brother of Tommy Bolin. What I love about Kotzen is that he keeps his album short and sweet, although he has the abilities and the history to overindulge in almost any possible musical genre he picks to show off.
The opening track "Cheap shots" is an in your face hard rocking tune, bringing in mind his latest band. But after that the groove grows on the funk/hard rock "These Doors' a song that would make Glenn Hughes proud for the influence he has on younger musicians. Kotzen is never satisfied with been pigeonholed and he chooses 'Nomad" to bring his more alternative rock influences at the forefront, aslow ,groovy rocker, the same goes for "Escape", while oat :On the table' he puts the pedal to the medal to an explosive groovy Hard rock song in the vein of DEEP PURPLE "Stormbringer" era. But when you think this powerhouse has proven how good a singer (a mix between Hughes and Coverdale), guitarist and songwriter is, comes the acoustic "This is a test", a love song in the vein of MR.BIG,EXTREME, simple but not simplistic. For me the piece de resistance is kept for the end, a beautiful song named "Nihilist" where he lets his fusion, jazz self free(it is not an instrumental) with some great fusion guitar work and all in less than 5 min, keep it short,sweet and addictive.
If there was justice in this world , Kotzen would be at the level of Kravitz, but it is not and at Greece, we feel happy he had the chance to see him on stage, no pyrotechnics, nothing more than a power trio that delivers, groovy funk,soul,rock ,fusion turns depending on his mood. Check this out, another gem on Kotzen's crown
THE QUIREBOYS or at least one of their recent incarnations are back after some amusing and on the same hand pitiful argument over the bands name and legacy between the original members. Spike, the voice, still gravy,soaked in whiskey, and his version that incluedesThunder guitarist Luke Morley,are coming of age, finding peace with the "other" QUIREBOYS and releasing a new album called "Wardour street". The others changed their name to BLACK EYED SONS and have a new album, "Cowboys In Pinstripe Suits", hitting the bins in January. But let's get back to business and let the gossip for BLABBERMOUTH.
Spike and his old mate Tyla of DOGS D'AMOUR were always on the drunk side of history, smiling at THE CASES,THE ROLLING STONES and whoever liked ,twelve bar ,boozed rock n roll. The QUIREBOYS 2024 are not an exception and Luke Morely helps their musical credibility. A tight ,rock n roll ,outfit that reminds a lot of their sophomore, classical album "A bit of what you fancy", like there was not a day since1990..From the groovy "Jeeze Louise" already a newborn set list standard, to the self explanatory "Raining Whiskey" (feat. Frankie Miller), the groove is back with a vengeance. "I think i got it wrong" is another foot stomper while "Happy" is a song that today with nte council culture and the Metoo , political correctness is a bold step to praise debauchery and irresponsibility and damned it works. "No Honour Amongst Thieves" drops the tempo a bit as it does the tear dropping "Ain't Over Now", but when the guitars are loaded you have the last two songs remind you that rock n roll is all about fun and having a good time in the best 60s tradition in "Like It or Not" and "Wardour Street".
Honky tonk, piano accompanied, whiskey soaked, guitar driven,twelve bar rock n roll, you asked for it and they deliver in spades
Χριστούγεννα 2024-Βιβλία και μουσικές επιλογές για τα δώρα που δεν θα σκεφτόσαστε ποτέ να κάνετε
Πιστοί στην παράδοση να παρουσιάζουμε/προτείνουμε βιβλία και μουσικές που μας τράβηξαν την προσοχή, δεν εκθειάζουμε, ούτε προτείνουμε ως αυθεντίες, αλλά απλά δίνουμε τροφή για σκέψη, για αγορές Χριστουγεννιάτικές ή και όχι. Απολαύστε ανεύθυνα, την πιο οικονομική διασκέδαση, βιβλία και μουσική.
"De mysteriis» - Χρυσόστομος Τσαπραΐλης (Αντίποδες)
Mυστικές λατρείες που αναβιώνουν, τελετουργικά που καλούν σκοτεινές θεότητες, επινοητές παραδόσεων που μπλέκονται στα δίχτυα των ίδιων τους των μύθων, χωριά που αρνούνται να αλλάξουν όνομα, κάμαρες δίχως πόρτες, γειτονιές με ιλιγγιώδη ρυμοτομία, κτίρια που κρύβουν μυστικά, ανύπαρκτοι δρόμοι, ανεπίδοτες επιστολές και στοιχειώματα οικοδομών. Ο Χρυσόστομος Τσαπραΐλης, στην τρίτη συλλογή διηγημάτων του, μετατοπίζει το πεδίο του τρόμου σε φανταστικά βαλκανικά τοπία και στις αθηναϊκές γειτονιές, επιστρατεύοντας τα εργαλεία του είδους για να ανοικειώσει το καθημερινό και να υπονομεύσει το συνηθισμένο. Ακόμα μια σκοτεινή ελεγεία, που βασίζεται στην πλούσια Ελλαδική παράδοση των μύθων και των δοξασιών, από έναν συγγραφέα μπολιασμένο με τη σκοτεινή ματιά του Λοβκραφτ, μεγαλωμένο με συριστικούς ήχους μεταλλικής κιθάρας και σάουντρακ ταινιών του Κάρπεντερ. Βυθιστείτε στην ανάγνωση του, με ανοιχτά τα παντζούρια και αναρωτηθείτε στο τέλος του βιβλίου, αν θα μπορέσετε να κοιμηθείτε, ειδικά αν είστε έξω από μεγάλα αστικά κέντρα
Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια μοναδική και αξιομνημόνευτη εξιστόρηση της εμπειρίας της Μικρασιατικής Καταστροφής.
Γραμμένο με αμεσότητα και γλαφυρότητα, χωρίς κανέναν σκοπό να εντυπωσιάσει (ο συγγραφέας δηλώνει εξαρχής ότι δεν είναι ήρωας), στις σελίδες του βλέπουμε την πείνα, τις κακουχίες, τα στρατηγικά λάθη, τις επίσημες ανακοινώσεις, την ατμόσφαιρα που επικρατούσε τότε, αλλά, κυρίως, το πώς ο ίδιος ο πρωταγωνιστής βίωσε εκείνη τη δραματική περίοδο, ως ένας απλός στρατιώτης που, παρά τα συναπαντήματά του με τον θάνατο, κατάφερε τελικά να σωθεί από τον εφιάλτη της καταστροφής και να επιστρέψει στην πατρίδα.
Το κείμενό του αποδίδει ανάγλυφα την ατμόσφαιρα των ημερών. Η αφήγησή του για τις μαρτυρικές μέρες της άτακτης υποχώρησης του ελληνικού στρατού από το Αφιόν Καραχισάρ κρατά ακόμα τη μυρωδιά από την καθημερινή επαφή με τον θάνατο, τις στερήσεις και τις ταλαιπωρίες. Με χαρακτηριστική αμεσότητα, η πένα του ξεδιπλώνει στο χαρτί τον φορτισμένο συναισθηματικό του κόσμο και συνθέτει τις μέρες και τις νύχτες αυτής της τρομερής περιόδου που παραμένει μέχρι σήμερα αναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου ελληνικού πεπρωμένου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο Κουσιόπουλος δεν είναι μάχιμος, δεν πρόλαβε να γίνει , έχοντας πολεμήσει σε Α ’ΠΠ και μετέπειτα αποτελώντας προσωπικό της Στρατιάς του Έβρου, βιώνει το πριν και το μετά της Μικρασιατικής εκστρατείας. Επιζώντας και διαφεύγοντας της μεγάλης υποχώρησης μετά την κατάρρευση του μετώπου, σου μεταδίδει το αίσθημά του τρόμου, της φυγής δίχως αύριο, της αιώνιας κούρασης δίχως ελπίδα για προστασία, του ληθαργικού ύπνου που σε αφήνει μόνο σε μια έρημη, ξένη χώρα, βορά στα αιμοδιψή ένστικτα Τούρκων χωρικών και Τσετών. Όπως λέει και ο ίδιος ο πόλεμος δεν είναι μάχες και ηρωισμοί, μόνο αγρυπνία, κακουχίες, έλλειψη τροφή και ελπίδα να επιζήσεις άλλη μια μέρα. Ένα βιβλίο ντοκουμέντο της μεγάλης άτακτης υποχώρησης, της φυγής μετά την ήττα στο Σαγγάριο και μια δραματική απεικόνισης της διάλυσης του Ελληνικού Στρατού, που από υπερήφανος νικητής, έγινε ένα τσούρμο που αναζητούσε Σωτηρία και έναν ηγέτη να δείξει το δρόμο. Αυτή είναι η αλήθεια της Μικρασιατικής καταστροφής, δίχως πολιτικολογίες και μεγάλα λίγα, από την πλευρά του στρατιώτη που η μόνη του ελπίδα έγινε η φυγή.
Ενδιαφέρον είναι και το κομμάτι για την επιστροφή του στην Ελλάδα , που σε μια χώρα κατεστραμμένη, βλέπουμε στον στρατό της αναδιοργάνωσης, ήδη να ξεκινάνε μίζες και διαφθορά. Αυτή η χώρα δεν θα μάθει ποτέ και δεν θα διορθωθεί ποτέ. Τουλάχιστον ας παραδειγματιστούμε από μαρτυρίες ανθρώπων όπως ο Κουσιόπουλος.
« Η τραγική ιστορία των Ελλήνων αιχμαλώτων στη Μικρά Ασία, 1919-1924»-Κανελλόπουλος, Νίκος , Τόμπρος, Νίκος Φ. (Μίνωας)
‘Αν έχετε συγγενή στρατιωτικό, αγόρι στην οικογένεια ή καταγωγή από τις ‘χαμένες» πατρίδες κάντε του δώρο αυτό το βιβλίο. Με βάση την διπλωματική εργασία μιας πανεπιστημιακού, πηγές από Ελληνικά αρχεία του Στρατού και του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού κ Διεθνούς Ε.Σ, καταθέσεις αιχμαλώτων που επέστρεψαν και Τουρκικές πηγές , το βιβλίο, μια ιστορική μελέτη στην ουσία, εκλαϊκευμένη ρίχνει φως στο μεγαλύτερο έγκλημα κατά αιχμαλώτων πολέμου του 20ου αιώνα, που ουδείς αναγνώρισε ή καταδίκασε. Την αισχρή αντιμετώπιση Των Ελλήνων αιχμαλώτων πολέμου από τους Τούρκους, μέχρι την ανταλλαγή και απελευθέρωση όσων επέζησαν.
35000-17000 , νούμερα που συμβολίζουν τον ανθό της Ελληνικής νεολαίας, που πολέμησε και ηττήθηκε αλλά αν και παραδόθηκε σε «πολιτισμένο» Έθνος (χάχα) ,τους συμπεριφέρθηκαν με τρόπο αντίστοιχο των Ιαπώνων στους Συμμάχους αιχμαλώτους στη Βιρμανία. Η στέρηση της τροφής, του νερού, οι πολύωρες πορείες θανάτου , η επί χρήμα σοι πώληση αιχμάλωτων σε Τούρκους ιδιώτες για να τους εκτελέσουν προς τέρψη της δίψας τους για αίμα και εκδίκηση , η στέρηση ρούχων, στέγης , η εγκατάλειψη στο κρύο και την πείνα ,παράλληλα με καταναγκαστική εργασία, συνθετουν το δράμα που η Επίσημη Ελλάδα αποσιώπησε.
Αρχεία από πηγές διαφορετικών εθνικοτήτων που παρουσιάζουν τις 17000 αγνοούμενων σαν μια ακόμα απώλεια που συγκλονίζει. Σε ένα βιβλίο που ξεκινά οριοθετώντας έννοιες κ όρους , όπως ανθρωπιστικό δίκαιο, αιχμάλωτος πολέμου, συγκρίνει με αντίστοιχες περιπτώσεις αιχμαλώτων στον ΑΠΠ, των Τούρκων και άλλων Εθνικοτήτων και καταλήγει στο συμπέρασμα της ντροπής. Ο εξανδραποδισμός και οι ι εκτελέσεις στρατιωτών και πολιτών ιδιαίτερα στην Μαγνησία, άγγιξε τα όρια της γενοκτονίας. Τη ίδια στιγμή ο Τούρκοι αιχμάλωτοι πάχαιναν στην Ελλάδα, ενώ ο Βενιζέλος τιμούσε μεταπολεμικά τον Κεμάλ.
Διαβάστε ένα έξοχο, γεμάτο στοιχεία βιβλίο, για μια γενοκτονία, που μεταπολεμικά, ελάχιστοι επιτράπηκε να αναφερθούν, για να μη χαλάσουν οι σχέσεις με τη γείτονα χώρα. Αποκαλυπτικό, δείχνει ότι οι αγνοούμενοι του 1974 στην Κύπρο, ήταν φυσική συνέπεια του τρόπου που ζουν και συμπεριφέρονται οι Τούρκοι. Με αδιαμφησβήτητα στοιχεία, ένα έργο που συμπληρώνει την ελλιπή Ελληνική ιστοριογραφία για την τύχη των άτυχων που παραδόθηκαν στις Τουρκικές ορδές το 22.
. «Bruce Springsteen– Born to run» - Μπρους Σπρίνγκστιν (Key Books)
«Το να γράφεις για τον εαυτό σου είναι μια βρομοδουλειά. Αλλά σε ένα έργο σαν κι αυτό, ο συγγραφέας έχει δώσει μια υπόσχεση – να μοιραστεί με τον αναγνώστη όσα έχει στο μυαλό του. Αυτό προσπάθησα να κάνω στις σελίδες που ακολουθούν». Bruce Springsteen, από τις σελίδες του Born to Run. Ο Bruce Springsteen αφοσιώθηκε για επτά χρόνια στη συγγραφή της ιστορίας της ζωής του και προσφέρει την ίδια ειλικρίνεια, το χιούμορ και την αυθεντικότητα που βρίσκει κανείς και στα τραγούδια του.
Περιγράφει πώς μεγάλωσε σε μια καθολική οικογένεια στο Freehold του New Jersey, μέσα στην ποίηση, τον κίνδυνο και το σκοτάδι που πυροδότησε τη φαντασία του μέχρι τη στιγμή που περιγράφει ως τη «Μεγάλη Έκρηξη»: όταν είδε την πρώτη εμφάνιση του Elvis Presley στην αμερικανική τηλεόραση. Αφηγείται γλαφυρά το πάθος που είχε να γίνει μουσικός, τα πρώτα του live στα μπαρ του Asbury Park και την άνοδο της E Street Band. Με αφοπλιστική ειλικρίνεια μοιράζεται για πρώτη φορά τις προσωπικές του μάχες που ενέπνευσαν τις καλύτερες δουλειές του και μας δείχνει γιατί το τραγούδι «Born to Run» αποκαλύπτει πολλά περισσότερα απ’ όσα νομίζαμε.
Το Born to Run θα είναι διαφωτιστικό για όποιον έχει απολαύσει τα τραγούδια του Bruce Springsteen. Είναι ένα βιβλίο για εργάτες και ονειροπόλους, για γονείς και παιδιά, για ερωτευμένους και μοναχικούς, για καλλιτέχνες, φρικιά ή για όποιον άλλο ήθελε να βουτήξει στα νερά του Ιορδάνη ποταμού της ροκ εν Ρολ. Ειλικρινές, αυθόρμητο και δίχως να φοβηθεί να τσαλακώσει τον πρωταγωνιστή του, είναι μια βιογραφία αντάξια του «Αφεντικού»
«Λέξεις χωρίς μουσική» Φίλιπ Γκλας (Ροπή)
Ο Φίλιπ Γκλας διαμόρφωσε, σχεδόν μόνος του, τον ήχο που κυριάρχησε στην κλασική μουσική στα τέλη του 20ού αιώνα. Ωστόσο, στην αυτοβιογραφία του Λέξεις χωρίς μουσική, δημιουργεί μια τελείως καινούργια και απρόσμενη φωνή. Είναι η φωνή ενός γεννημένου αφηγητή που διατυπώνει τις αναμνήσεις του με τέτοια γλαφυρότητα ώστε επιτρέπει στους αναγνώστες να βιώσουν στιγμές εκρηκτικής δημιουργίας, στιγμές στις οποίες η ζωή συγχωνεύτηκε με την τέχνη με τρόπο ασύλληπτα μαγικό.
Από τα παιδικά του χρόνια στη Βαλτιμόρη και τις σπουδές του στο Σικάγο και το Τζούλιαρντ, μέχρι το πρώτο ταξίδι του στο Παρίσι και τη γνωριμία του με την Ινδία, που σημάδεψε τη ζωή του, ο Γκλας συγκινεί με τις αναμνήσεις από τους πρώτους του μέντορες, ανασυνθέτοντας παράλληλα τις εμπειρίες μέσα από τις οποίες διαμορφώθηκε η δημιουργική του συνείδηση. Είτε περιγράφει τον καιρό που βιοποριζόταν από υδραυλικές εργασίες στη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του ’70 είτε το διάστημα που έγραψε τη Σατιαγκράχα, ο Γκλας αξιοποιεί ένα νέο μέσο μετουσιώνοντας –σε λέξεις αυτή τη φορά–την έξαψη που προκαλεί η καλλιτεχνική δημιουργία. Στην αυτοβιογραφία «Λέξεις χωρίς μουσική» επιβεβαιώνεται ότι, πράγματι, η μουσική έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο. Μια «μουσική» βιογραφία με την γνωστή ποιότητα των εκδόσεων «Ροπή», έργο αναγκαίο στο σύγχρονο μουσικόφιλο, που ενδιαφέρεται για την πηγή της έμπνευσης των μεγάλων συνθετών του 20ου κ 21ου αιώνα.
«Ο Ιταλός» - Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε (Πατάκης)
«Τίποτα δεν προδίδει, τόσο καιρό μετά, η γυναίκα που εδώ και δύο χρόνια ζει μόνη της δίπλα στη θάλασσα, με έναν σκύλο και μερικά βιβλία. Τίποτε άλλο, αποφασίζει, δεν μπορεί να είναι η παρόρμηση, ή η επιθυμία, να παραμείνει για πάντα στην αγκαλιά αυτού του άντρα. Δεν ξέρει τι θα σκέφτεται σε λίγες ώρες, όταν το φως της μέρας θα καθαρίσει εντελώς το μυαλό της και θα φωτίσει πιο έντονα τη συνείδησή της. Το σίγουρο είναι ότι αυτή τη στιγμή, χωρίς καμία αμφιβολία, θα ήθελε να πεθάνει, αν πέθαινε εκείνος».
Ο Ιταλός αφηγείται μια συναρπαστική ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, στο περιθώριο της Ιστορίας. Μεταξύ 1942 και 1943, κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου, Ιταλοί μάχιμοι δύτες βύθισαν ή προκάλεσαν ζημιές σε δεκατέσσερα συμμαχικά πλοία στο Γιβραλτάρ και στον κόλπο του Αλχεθίρας. Η εικοσιεπτάχρονη Ελένα Αρμπουές, ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου στη μικρή πόλη Λα Λίνεα, βρίσκει ένα ξημέρωμα καθώς περπατάει στην παραλία έναν άνδρα αναίσθητο στην άμμο. Πρόκειται για έναν από αυτούς τους δύτες, τον Τεζέο Λομπάρντο. Σπεύδει να τον βοηθήσει, αγνοώντας ότι αυτή η αυθόρμητη απόφαση θα αλλάξει για πάντα τη ζωή της. Ο Ρεβέρτε σε μια επιτυχημένη μίξη, ιστορικού και ερωτικού μυθιστορήματος, ανασύρει ένα ξεχασμένο γεγονός και πλάθει γύρω του, μια ερωτική ιστορία, δίχως αύριο.
"Μικρή ιστορία των ιδεών: Από τον Χομπς στον Φουκουγιάμα» - David Runciman, (Πατάκης)
Η σχέση ανάμεσα σε κράτος και λαό είναι πάντα προβληματική. Κάποιοι τη θεωρούν μια σύμβαση που συνεπάγεται αξεπέραστα προβλήματα, τόσο εντός όσο και εκτός του πλαισίου ισχύος της. Τελικά ποιος εξουσιάζει ποιον;Ερωτήματα που οι απαντήσεις στην πορεία του χρόνου και της ισοτρίας λαμβάνυον διαφορετικε΄ς απαντήσεις, αλλά παραμένουν επίκαιρα.
Στο βιβλίο αυτό ο κορυφαίος Βρετανός πολιτικός επιστήμονας εξετάζει, μέσα από 12 έργα που σηματοδοτούν αντίστοιχους σταθμούς στην ιστορία των ιδεών από τον 17ο αιώνα ως τις μέρες μας, μια σειρά από φιλοσοφικές αντιλήψεις γύρω από τη σχέση ανάμεσα στους κυβερνώντες και στους κυβερνωμένους.
Στην αφετηρία βρίσκουμε τον Τόμας Χομπς, ο οποίος το 1651 στον Λεβιάθαν παρομοιάζει το κράτος με το ομώνυμο βιβλικό τέρας. Ο Ράνσιμαν παρουσιάζει διεξοδικά τις θέσεις, θετικές και αρνητικές, που διατύπωσαν αναφορικά με το κράτος οι θεωρητικοί του, από τη Γούλστονκραφτ έως τη ΜακKίννον και από τον Μαρξ έως τον Φουκουγιάμα, στους τέσσερις αιώνες που μεσολάβησαν από την έκδοση του Λεβιάθαν. Δείχνει πώς το συγκεκριμένο έργο επηρέασε κοσμογονικά γεγονότα, όπως η Αμερικανική Επανάσταση, ριζοσπαστικά κινήματα, όπως το δεύτερο ρεύμα του φεμινισμού, και μείζονος σημασίας κείμενα, όπως το Κομμουνιστικό μανιφέστο των Μαρξ και Ένγκελς, το Αυτόνομη Ινδία του Γκάντι και το Η δημοκρατία στην Αμερική του Αλεξίς ντε Τοκβίλ.
Αναλύοντας τις πιο σημαντικές ιδέες που διαμόρφωσαν την πολιτική σκέψη τα τελευταία 500 χρόνια, ο Ράνσιμαν δείχνει πώς οι κάθε λογής κρίσεις, επαναστάσεις και καταστροφές άνοιξαν νέους δρόμους στην πολιτική σκέψη. Και πώς μπορούμε εμείς σήμερα, ανατρέχοντας στην ιστορία των ιδεών, να κατανοήσουμε, όσο γίνεται, αν γίνεται, καλύτερα τον κόσμο που ζούμε.
«Η βιβλιοθήκη του Στάλιν» Geoffrey Roberts (Γκούτενμπεργκ)
Ο Geoffrey Roberts, σε αυτό το συναρπαστικό έργο, παρουσιάζει τα βιβλία που διάβασε ο Στάλιν, ο πιο πολυμαθής αυτοδίδακτος δικτάτορας του εικοστού αιώνα, διατρέχοντας με αυτόν τον τρόπο και ένα μεγάλο μέρος της ζωής του και της πολιτικής του. O Στάλιν πίστευε ακράδαντα ότι οι λέξεις μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο και παρέμεινε αχόρταγος βιβλιοφάγος και μετά την άνοδό του στην εξουσία. Μανιώδης αναγνώστης από νεαρή ηλικία, συγκέντρωσε μια εντυπωσιακά ευρεία προσωπική συλλογή χιλιάδων βιβλίων, πολλά εκ των οποίων σημείωνε, αποκαλύπτοντας έτσι ενδότερες σκέψεις, συναισθήματα και πεποιθήσεις του. Έχοντας διεξαγάγει εκτεταμένη έρευνα στα ρωσικά αρχεία, ο Roberts εξιστορεί τη δημιουργία, τον κατακερματισμό και την αναβίωση της προσωπικής βιβλιοθήκης του Στάλιν.
Λένε πως βλέποντας τη δισκοθήκη και τη βιβλιοθήκη ενός ανθρώπου, μαθαίνεις πολλά για τον χαρακτήρα του. Σε αυτό το βιβλίο γίνεται για πρώτη φορά μια εκτεταμένη ερευνά, μιας πλευράς του Στάλιν που λίγοι γνωρίζουν. Του βιβλιόφιλου, βιβλιοφάγου και πως αυτή η πλευρά διαμόρφωσε τον αδίστακτο ηγέτη της Σοβιετικής αυτοκρατορίας, επιβεβαιώνοντας το κλασικό ρητό, «Η γνώση είναι δύναμη»
«Aιχμάλωτοι στο Κόλντιτς» Ben Macintyre (Κλειδάριθμος)
Το διασημότερο στρατόπεδο αιχμαλώτων αξιωματικών των συμμάχων στον ΒΠΠ σε μια περιγραφή που στοιχεία της αγγίζουν τα όρια του παραλόγου, αλλά δυστυχώς είναι αληθινά.Στο Κόλντιτς, οι Γερμανοί επέλεξαν τον παλιό πύργο για να στεγάσουν τους πιο επιρρεπείς σε αποδράσεις, επικίνδυνους για την εικόνα του Ράιχ,, αιχμάλωτους συμμάχους αξιωματικούς. Αρχικά έγκλειστοι ήταν Πολωνοί, Γάλλοι και Βρετανοί. Μέχρι το τέλος του πολέμου, είχαν προστεθεί Αμερικανοί, Ολλανδοί, Βέλγοι, όλοι με ένα κοινό χαρακτηριστικό, την επιθυμία να αποδράσουν και να επιστρέψουν στην δράση.
Η αληθινή ιστορία του Κολντιτς, δεν είναι αυτή των αποδράσεων, που κάποιες αποτελούν απολαυστικό αφήγημα, κάποιες αποτέλεσμα σχεδιασμού και ευφυίας ,κάποιες άλλες αποτέλεσμα, επίμονής και τύχης. Η αληθινή ιστορία είναι αυτή της ταξικής διάκρισης, του φυλετικού διαχωρισμού, των εθνοτικών αντιπαλοτήτων ακόμη και σε κατάσταση αιχμαλωσίας. Οι Βρετανοί αξιωματικοί είχαν το δικαίωμα να έχουν ορντινάντσες, και το έκαναν πράξη σε σημείο εξοργιστικό. Με χωριστούς θαλάμους, φαγητό και «δικαιώματα», η ταξική εμπάθεια των Βρετανών αποφοίτων ιδιωτικών σχολείων και κολεγίων συνεχίστηκε και πίσω από τα συρματοπλέγματα των στρατοπέδων συγκέντρωσης. Αποκορύφωμα, ο «ήρωας» πιλότος, δίχως πόδια Μπάντερ, που δεν επέτρεψε στην ορντινάντσα του Αλεξ Ρος , την απόδραση ή ανταλλαγή για να μη χάσει τον «δούλο» του, ενώ περίμενε από αυτόν να τον λατρεύει και μεταπολεμικά.
Στο βιβλίο περιγράφονται λεπτομερώς, οι συνθήκες διαβίωσης, πως τα διάφορα έθνη συγχρωτίστηκαν και σε κάποιες περιπτώσεις συνεργάστηκαν. Το αλκοόλ από τους Πολωνούς, η ραδιοφωνική ενημέρωση από τους Γαλλικούς κοιτώνες, η επαφή με την Μ. Βρετάνια και η αποστολή μέσω δεμάτων ιδιωτών και ανυπάρκτων συγγενών , υλικού για αποδράσεις που επεξεργάζονταν και βελτίωνέ η ΜΙ9 με επικεφαλής τον Κρίστοφερ Κλάτον «Κλατι». Ένας διαρκής αγώνας χρόνου και παρατηρητικότητας ανάμεσα στους αιχμαλώτους και τον υπεύθυνο ασφαλείας Έγκερς, που όντας πρώην δάσκαλος, επιθυμούσε με Πρωσική πειθαρχία την αποτροπή αποδράσεων με τα ελάχιστα ανθρώπινα θύματα.
Γλαφυρό, κατατοπιστικό και ογκώδες το βιβλίο σε περιδιαβαίνει στα κελιά, τις συνήθειες και τις συνωμοτικές διαδικασίες των αιχμαλώτων αλλά και στο αντίπαλο στρατόπεδο. Στη Γερμανική φρουρά, τους διοικητές της, τα πιστεύω και τις δυνατότητες της καθώς και στην απροθυμία τους να σταλούν στο Ανατολικό μέτωπο ή να αφήσουν τα Ες Ες να έχουν τον πρώτο λόγο. Αλληλένδετη η ζωή αιχμαλώτων και φρουρών, όσο ο πόλεμος χειροτέρευε για τη Γερμανία και τα τρόφιμα μειώνονταν, τόσο πιο συνδεδεμένη γινόταν η διαβίωση και των δυο πλευρών. Η διαταγή του Χίτλερ να εκτελούνται δραπέτες και κομάντο, μια άλλη μελανή σελίδα στην ιστορία του ΒΠΠ, περιγράφεται αδρά μαζί με τον αντίκτυπο της στους τρόφιμους του στρατοπέδου.
Οι αποδράσεις του βιβλίου κυμαίνονται από εξωφρενικές σκέψεις-προσπάθειες έως καλοσχεδιασμένες ενέργειες που όλες είχαν κίνητρο την επιθυμία για ελευθερία. Μερικές είναι ταυτόχρονα κωμικές όπως ο καραφλός Γάλλος Ερίκ Μπουλέ που προσπάθησε να δραπετεύσει μεταμφιεσμένος σε Γερμανίδα, άλλες τραγικές όπως του Μάικ Σίνκλαιρ, που οι αποτυχίες του , κόστισαν τελικά την ίδια του την ψυχική υγεία.
Το βιβλίο με τα στοιχεία και τις ιστορίες του θα σας συναρπάσει, αναλυτικό, σωστά γραμμένο δεν κουράζει αλλά διεγείρει την επιθυμία να μάθεις την κατάληξη της κάθε προσπάθειας Η λήξη του πολέμου με τις ανησυχίες για εκτελέσεις και η αυτοοργάνωση της αντίστασης των αιχμαλώτων θα συγκινήσει.
Περισσότερο όμως θα συγκινήσει η ιστορία των αιχμαλώτων Εβραίων σε ένα εργοστάσιο κεραμοποιίας –θανάτου, λίγο πιο δίπλα από το στρατόπεδο αιχμαλώτων. Εβραίων που όσοι δεν πέθαναν από κακουχίες οι περισσότεροι εκτελέστηκαν από τα Ες Ες κατά την αποχώρηση τους και ουδείς ποτέ αναφέρθηκε σε αυτούς.
«Ο ταχυδρόμος των βιβλίων»- Henn, Carsten (Μεταίχμιο)
Ένα μυθιστόρημα για τη φιλία και τα βιβλία. Απλό, λιτό, γεμάτο χαρακτήρες που αύριο θα ξεχάσεις, αλλά όσο διαβάζεις θα σε συναρπάσουν. Μια ιστορία για τις ανθρώπινες σχέσεις, την πρόοδο και την αλλαγή στην δουλειά, που απαξιώνει την ανθρώπινη σχέση κ επαφή, χάρη της μικροοικονομίας και του «μάνατζμεντ’-διαχείρισης πόρων ανθρώπινων και μη. Ένας ύμνος στην ανθρωπιά κόντρα στην τεχνοκρατική αντίληψή της εξ αποστάσεως επικοινωνίας που στηρίζει η γενιάς της «τεχνολογίας»
O Καρλ Κόλχοφ δεν είναι ένας συνηθισμένος 75χρονος. Λάτρης των βιβλίων και παλιός βιβλιοπώλης, ζει προσκολλημένος, θα έλεγε κανείς, σε μια παλιότερη εποχή, με έναν ρομαντισμό πρωτόγνωρο. Έτσι, δουλεύει στο βιβλιοπωλείο του μέντορά του Γκούσταβ – και μένει εκεί παρότι διαπιστώνει την αντιπάθεια της νέας διευθύντριας και κόρης του Γκούσταβ απέναντί του. Γιατί ο Κόλχοφ, μόνος στη ζωή, δεν έχει μάθει να ζει αλλιώς. Είναι μοναχικός και οι φίλοι του είναι τα βιβλία. Τα βιβλία και οι παράξενοι πελάτες του: άνθρωποι μοναχικοί και οι ίδιοι, εγκλωβισμένοι ο καθένας στο δικό του μεγαλύτερο ή μικρότερο δράμα, που έχουν καθιερώσει μια ιδιότυπη συνήθεια: περιμένουν κάθε εβδομάδα τον βιβλιοπώλη της καρδιάς τους να τους φέρει στο σπίτι το κατάλληλο γι’ αυτούς βιβλίο. Η επίσκεψη του Καρλ και οι επιλογές του αποδεικνύονται ευεργετικές για τους ανθρώπους αυτούς. Ειδικά όταν στο παιχνίδι μπαίνει και μια παράξενη εννιάχρονη, το κορίτσι-σίφουνας με την ώριμη σκέψη και τόλμη, που, δίνοντας και αυτή διέξοδο στη δική της μοναξιά (ορφανή από μητέρα, με έναν πατέρα παρόντα-απόντα και δεχόμενη πειράγματα στο σχολείο), ακολουθεί τον Καρλ παντού και αλλάζει, με την ανέμελη παιδικότητά της, τις ζωές των πελατών του.
Εύπεπτο, ανάλαφρο και γεμάτο βιβλιοφιλικές αναφορές.,αλλά και με ένα τέλος γεμάτο αισιοδοξία, πίστη στον άνθρωπο, στην παιδική αθωότητα, την αλληλοβοήθεια και κατανόηση. Ένας μικρός φάρος αισιοδοξίας, για τους πραγματικους παρίες της σύγχρονης κοινωνίας, τους πραγματικούς διαφορετικούς, οχι λόγω σεξουαλικών προτιμήσεων που είναι πλέον του συρμού, αλλά λόγω της ηλικίας, της εργασιακής ανασφάλειας και δυσκολίας προσαρμογής στο κόσμο του απρόσωπου εξ αποστάσεως τεχνοκράτη. Ένα βιβλίο που το παιδί διδάσκει στον ενήλικα, τον σεβασμό στον παράταιρο, τον "αναχρονιστικό", τον ρομαντικό,τον ηλικιωμένο. Αποζημιώνει για την απλότητα του στις τελευταίες δέκα σελίδες με τρόπο αποστομωτικά μαγευτικό,φωτίζοντας τον δακρυσμένο αναγνώστη, με την ευαισθησία του..
Μουσικές προτάσεις για το 2024
Και οι μουσικές μας προτάσεις με τις περισσότερες να έχουν ήδη παρουσιαστεί στη στήλη των παρουσιάσεων, χωρίς αξιολογική σειρά::
NEW MODEL ARMY- "Unbroken"
BLACK CROWES- “Happiness bastards”
DEEP PURPLE- =1
Beth Hart- "I still got you"
Beaux Gris Gris & The Apocalypse -"Hot nostalgia radio
from fashion and stylists, they charge their guitars, put the foot on the distortion pedal and pay tribute to everyone from AC/DC, ROSE TATTOO to Tom Petty,STATUS QUO and INXS .
"Second best:" sounds like early MOTLEY CRUE,raw,down to earth and with a belly full of rock n roll fire. "Do you miss me when i'm gone"is their sentimental ode to Tom Petty when they put their heart on their sleeve., while their twelve bar ,barroom boogie heart is on flames at Chasin' After Love ('ll Burn A Hole In Your Shoes), asong Ferancis Rossi would definitely approve. They know how to jam on "Stan Qualen" , a song where Australia and ACDC meet the LYNYRD SKYNYRD family, over some furious boogie riffs, driving the roadhouse down. But if you feel you still have energy in your body let "Cigarettes (Ain't Helping Me None)" and "Chimney" hit you like a wrecking ball.
This is a band who are more traditional and yet inspired than you have ever have imagined. with their armoury including, twelve bar rock n roll, sleaze rock and classic rock,depending on the mood,they deliver an in your face album, that in less than 45 min has you pushing the repeat button. I don't know if they ever make it to the big league, but they're definitely my Saturday night band to go ,watch and buy them a beer.
Dirty,Southern and dangerous, check them out with no hesitation,if you re not near the heart attack age,music from rockers to rockers.
.jpg)
