Song of the week-"O Helga Natt (Oh Holy Night - Swedish Version) "| Erik Grönwall

 

 Last year, my version of Oh Holy Night reached almost 2 million views in just one month. This year, I wanted to honor that same timeless song but in my own language. Thank you Alunda Kyrka for allowing us to shoot the video in your beautiful church. 
---------------------------
⚡ Subscribe to this channel: https://bit.ly/3s216Oq
⚡ Memberships: https://bit.ly/3sUlKky
⚡ Merchandise: https://erik.merchants.se/en/shop.php
⚡ All socials: https://linktr.ee/erikgronwall
---------------------------
CREDITS
Artist: Erik Grönwall
Composer: Adolphe Adam
Swedish lyrics: Augustin Kock
Producer: Jona Tee
Piano: Mikael Blanc
Video: Jakob Jakobsson Blom
Mixed and Mastered by: Jona Tee

«Το χειρόγραφο του καθρέφτη» Λουΐς Σεπούλβεδα (Όπερα)

 

Το τελευταίο ποίημα του μεγάλου Χιλιανού συγγραφέα Λουΐς Σεπούλβεδα είναι μια μάζωξη, για να χρησιμοποιήσω την κομματική γλώσσα, αδημοσίευτων κειμένων και φωτογραφιών προσωπικής φύσης. Είναι για εμάς τους φανατικούς αναγνώστες και φίλους του, το κομμάτι που έλειπε για να ολοκληρωθεί η εικόνα του συγγραφέα. Ως άνθρωπος, πια, όσα έδωσε και μετέδωσε μέσα από τα βιβλία του, τώρα αποκτούν σάρκα και οστά. Ο Σεπούλβεδα σε αντίθεση με την πλειοψηφία των δυτικών αριστερών, πολέμησε για την ιδεολογία του, έστω και αν παραδέχθηκε έμμεσα μέσα από τα κείμενα του , την αποτυχία της σε πρακτικό επίπεδο. Τίμησε τον όρο αγωνιστής και δεν φοβήθηκε εξορία, πόλεμο και να διακινδυνεύσει τη ζωή του αλλά και να χάσει την επαφή με την οικογένεια του. Τα κείμενα του βιβλίου, ξεχειλίζουν από την αγωνία του να ισορροπήσει ανάμεσα στον προσωπικό του αγώνα, ως επανάστασης, ιδεαλιστής αλλά και ως υπεύθυνος άνθρωπος, πατέρας, που δεν σπέρνει παιδιά, αλλά νοιάζεται για αυτά την κάθε στιγμή της ζωής του. Παραθέτω ένα απόσπασμα αυτούσιο από το βιβλίο, που εμένα με άγγιξε δυο φορές , ως άνθρωπο αλλά και ως πατέρα 

« Δεν ξέρω αν είμαι, αν ήμουν, καλός πατέρας, ξέρω όμως , την αγάπη των παιδιών μου κι ότι προσπάθησα να μια ένας φίλος στον οποίο μπορούν πάνα να υπολογίζουν, έναν σύντροφο και συμπαραστάτη σε ότι κι αν τους συμβεί. Κι αυτό με ηρεμεί»……

«Το χειρόγραφο του καθρέφτη» είναι βιβλίο που χωρίς να χάνεται σε μεγαλοστομίες, μας φέρνει πιο κοντά στον ζεστό, γεμάτο πάθος, ένταση αλλά και ανησυχίες Λ.Σ.. Όσοι τον έχετε διαβάσει , θα καταλάβετε ακόμα καλύτερα την αγάπη του για τον απλό, γνήσιο άνθρωπο. Για τον μεροκαματιάρη του Νότου, που ζει και παλεύει δίχως μεγαλοστομίες και φανφάρες, με τα πιστεύω του, αποτυπωμένα βαθιά μέσα του, που δε θα ζητήσει για την μικρή η μεγάλη δράση του, οφίκια στην Ευρωπαϊκή ένωση και κυβερνήσεις (όπως κάποιοι Έλληνες «αγωνιστές»), αλλά θα συνεχίσει να κερνά τον κουμπάρο του, διάσημο πια συγγραφέα ότι πιάσει στη θάλασσα. Οι φωτογραφίες του φίλου και συνεργάτη του Ντάνιελ Μοτζίνσκι ολοκληρώνουν την εικόνα του γενειοφόρου, χαμογελαστού συγγραφέα αγωνιστή. Μιλάνε βαθιά μέσα στην καρδιά του αναγνώστη και αγγίζουν ευαίσθητες χορδές. Το πιο όμορφο των μικρών αυτών αυτοβιογραφικών κειμένων είναι ότι καλύπτουν μια σειρά από θέματα που απασχολούν  , όλους όσους η ενήλικη ζωή τους συνδυάζει αξίες, ιδεολογία και δουλειά σε έναν ατελείωτο αγώνα για να κρατηθούν ισορροπίες. Πίστευα ότι θα το διαβάσω σαν μια ακόμη βιογραφία, έστω και με τη μορφή αυτοβιογραφίας. Βρέθηκα να αντιγράφω κομμάτια για να τα συζητήσω με τα παιδιά μου, να το συστήνω στη σύντροφο μου και να το θεωρώ εξίσου σημαντικό με τα καλύτερα βιβλία του. 

Στο τέλος του βιβλίου περιέχονται δυο δικά του, ήδη δημοσιευμένα κείμενα, επιλογές του εκδότη και του μεταφραστή σαν φόρο τιμής αλλά και εισαγωγή αν θέλετε στον αμύητο. Καλοδεχούμενα αν και όπως όλοι αντιλαμβανόμαστε προσωπικές επιλογές. Αν επέλεγα ένα βιβλίο του ας μην είναι το χαρακτηριστικότερο του ύφους του, θα πρότεινα το «τα χειρότερα παραμύθια των αδελφών Γκριμ» εκεί που ξετυλίγεται η αγάπη του για το Νότο αλλά και το πηγαίο μαύρο χιούμορ του. 

Ένας επίλογος σε μια συγγραφική καριέρα που έληξε άδοξα, χτυπημένη από τον κορονοϊό, ταιριαστός στις ιδιαιτερότητες και τον βαθύ ανθρωπισμό του συγγραφέα. Βαθιά ονειροπόλος, πίστεψε ως το τέλος στον κομμουνισμό, αλλά αυτή του η ουτοπική πίστη δεν μετουσιώθηκε στις γνωστές παρακρούσεις βίας και τρομοκρατίας των ευρωπαίων αριστεριστών. Με τον θάνατο του, χάθηκε ένας ιδεολόγος, συγγραφέας που θα μιλήσει σε όσους πίστεψαν σε χαμένους σκοπούς, αγάπησαν δίχως να ζητήσουν ανταπόκριση και ο δρόμος προς το νότο, έγινε το σπίτι τους, η οδός διαφυγής τους, το αποκούμπι τους. Ταιριαστό τέλος και τελική έκδοση για έναν μεγάλο, αλλά παραγνωρισμένο στη χώρα μας συγγραφέα 

 «Τέλειο Παρελθόν» Λεονάρδο Παδούρα (Καστανιώτης)

Όπως όλα τα παράδοξα έχουν ένα λόγο ύπαρξης, σίγουρα θα έχει και α αυτό, το πρώτο
βιβλίο της σειράς με ήρωα τον βιβλιοπώλη και ιδιωτικό αστυνομικό Μάριο Κόντε, στα
πρώτα του χρόνια, όταν ακόμη ανήκε στο αστυνομικό σώμα της Κούβας. Το βιβλίο είναι
διανθισμένο με έναν εκτενή πρόλογο του Παδουρα, για τη σημασία του Κόντε στη ζωή του
ίδιου, ως συγγραφέα αλλά και ως Άνθρωπου, που βοηθά ακόμη περισσότερο στο να
τοποθετήσουμε στις σωστές βάσεις ,την ιδιαίτερη αυτή μορφή της αστυνομικής
λογοτεχνίας, που μυρίζει ρούμι και Κουβανέζικη κουζίνα, αγαπά τις γυναίκες, τα βιβλία και
τον καλό καφέ και απεχθάνεται την εξουσία, σε κάθε μορφή της.

Ο Μάριο Κόντε και μέρος της παρέας του, ο «κοκκαλιάρης» Κάρλος, ο Κούνελος και η
Ταμάρα, η γυναίκα, πόθος από τα χρόνιά του Λυκείου, έρχονται να απασχολήσουν τη ζωή
του, μέσα από την εξαφάνιση του άντρα της Ταμάρα, Ραφαέλ Μορίν.

Η ταξική Κούβα, των επιτυχημένων, των υπουργών και των συνεργατών τους, με τα
οδοιπορικά και τα ταξίδια στο εξωτερικό, με τα ιδιωτικά αυτοκίνητα και τις βίλες σε
αντίθεση με τον σακατεμένο στην Αγκόλα, σε μάχη, Κοκκαλιάρη, τον Κόντε που δεινοπαθεί
για λίγο καλό καφέ και τον ερωτοτροπούν Μανόλο, τον Λοχία Μανόλο που αναζητά τη γυναίκεια
θαλπωρή και την ταχύτητα στα αστυνομικά περιπολικά ,κόσμοι παράλληλοι και ταυτόχρονα
τόσο μακρινοί. Ο Μορίν, είναι η ερινύα του Κόντε, από την εποχή του
Προπανεπιστημιακού. Εκεί έμαθε ο Κόντε και οι φίλοι του, ότι δεν προορίζονται όλοι για
μια ισότιμη ζωή στην Κούβα, όπως έμαθε ότι όποιος δεν τολμά, δεν κερδίζει η έστω
αποτυγχάνει, χάνοντας την Ταμάρα, για τα μάτια του επιτυχημένου, φέρελπι Μορίν. Δίχως
καν να της εξομολογηθεί τί νιώθει για αυτήν. Ένας συγγραφέας ,που ζει στη σκιά του
λαμπερού, σημαιοφόρου της επανάστασης και πρωτοστάτη στην τάξη τους. Επίσης έμαθε
πως τιμωρεί το καθεστώς ακόμη και μαθητές λυκείου, όταν τα γραπτά τους δεν συνάδουν
με την οπτική του καθεστώτος, πως τιμωρεί καθηγητές και ψαλιδίζει τα όνειρα του εν
δυνάμει λογοτέχνη Κόντε, που απλά θα ακολουθήσει την πιο αταίριαστη αλλά
εξασφαλισμένη επαγγελματικά επιλογή, για καριέρα μετά το σχολείο, την αστυνομία.

Στη νέα του ζωή, σε μια κατάσταση, χαλαρής αποχαύνωσης και ονείρων συγγραφικών
δαφνών, θα έρθει η εξαφάνιση του Μορίν, για να τον φέρει αντιμέτωπο με τους φόβους
του και τα ανομολόγητα πάθη του. Την Ταμάρα και την απέχθεια του για τη διαφθορά του
Κουβανέζικου καθεστώτος. Η αγάπη του, ο πόθος του για την Ταμάρα, που αδυνατεί να
πιστέψει την εξαφάνιση του άντρα της, θα τον οδηγήσει σε μια έρευνα, που θα αποκρύψει,
εξωσυζυγικές σχέσεις, σχέσεις αλληλοβοήθειας, υποχρεώσεων, πάθους διαφθοράς και
έναν κόσμο που μυρίζει Αμερικάνικα δολάρια και μίζες. Ο Κόντε, θα μιλήσει και θα μεθύσει
για όλα αυτά, με τον αδελφικό φίλο του Κοκκαλιάρη και θα εξιχνιάσει την ιστορία, που θα
αφήσει στα χέρια του ένα τρόπαια, που διεκδικούσε από μαθητής και μια βαθιά πικρία για
την ίδια τη χώρα του, για το καθεστώς που αυτός και οι φίλοι του, πίστεψαν, στήριξαν,
χάσανε την σωματική τους ακεραιότητα αλλά αυτό παραμένει εξίσου, ανθρωποκεντρικό
και γεμάτο αγάπη για την εξουσία και τη διαφθορά, όσο και αυτό του προκατόχου τους,
του Μπατίστα.

Ο Παδουρα έχει έμπνευση και μας εισαγάγει σε ένα κόσμο, που στα επόμενα βιβλία, θα
ξεδιπλωθεί εις βάθος σε καταστάσεις και χαρακτήρες. καταρρίπτει τους μύθους των
Δυτικών Κομμουνιστών για την Κούβα και μιλάει την πιο αγνή γλώσσα του αστυνομικού
μυθιστορήματος. Αυτή των Μπουκοφσκικων ηρώων, που τα πάθη τους είναι και η
λύτρωση τους σε ένα κόσμο που ο αμοραλισμός, είναι ντυμένος με τίτλους και κοστούμια
εξουσίας και η φιλία, το ποτό και το καλό Κουβανέζικο φαγητό,, ο μόνος τρόπος διαφυγής,
,εκεί που ο ύπνος πνίγεται από την υγρασία της Κουβανέζικης νύχτας.

Κλείνω με την αρχική μου απορία, για όσους παρακολουθούμε μέσω των μεταφράσεων
τον Κόντε, γιατί άργησε τόσο η μετάφραση του πρώτου και εισαγωγικού στη σειρά βιβλίου,
αλλά μάλλον ισχύει η παροιμία, Κάλιο αργά πάρα ποτέ

 SABATON-"Legends"

Coming of age, means either getting matured ,vintage, more prolific or getting tired and repeating yourself. SABATON with album number 11, succeed to keep the flame alive without repeating themselves to the maximum. The Swedes are among the few bands responsible for rejuvenating European power metal almost as much as HELLOWWEN did with their all men reunion. They have their issues with the history, military dress up etc, but i like that Swedes are so much into military history and more close to reality,than lets say MANOWAR and ancient history/mythology. At least SABATON sings about history inspired themes and remembers to write decent songs after 11 albums, something MANIOWAR have forgot to do for decades.

Back to the "Legends', it is definitely not a legendary album. It has the casual, usual SABATON elements, chorus backing vocals, anthemic feeling, razor edged guitars plus some more modern beats at a A Tiger Among Dragons one of my favorites as it stand sout with its different almost "dance beat".Templars",  "Hordes of Khan" and "Crossing the Rubicon" are as heavy,melodic and anthemic as someone would expect from SABATON.  "I, Emperor" is the stand out track in my not so humble opinion with Joakim Brodén giving a great performance,delivering its line with passion and emotion.The albums has the Swedish moment "Till seger", the in your face feeling songs  "Maid of Steel" , "Impaler". "The Duelist" and a highly polished production to add more depth to the epic feeling. 

It may not change the world of music ,but represent a band at its peak with some nice new songs that would be great additions to their live playlist. Prepare your guns for the attack,SABATON are coming.

7.5

 Song of the week- Stryper - "On this Holy Night" - Official Lyric Video

 On This Holy Night" Lyrics:

Forgive us all
We’ve sold your nameHung you high in red and shame
Cities sleep with sirens lowSnowflakes fall like ash and woeThe corner of a liquor storeA beggar prays for something more
On a dark and lonely floor
He’s rich yet we are poor

Jesus, where’d you go this timeWe lit the tree but dimmed Your lightWrap Your name in tinsel liesOn this Holy Night

Your name’s become
A market schemeGreed within
A thousand dreams
Midnight mass with empty pewsGhosts of hymns
We rarely use
No room for You in hearts or homesAs we keep scrolling through our phones
In silence, after cheer
I know that You’re still near

Jesus, where’d you go this time?We lit the tree but dimmed your lightWrapped your name in tinsel liesOn this Holy Night

Jesus, where’d you go this time?We lit the tree but dimmed your lightWrapped your name in tinsel liesOn this Holy Night

Subscribe To Frontiers Music Srl YouTube Channel: http://radi.al/SubscribeFrontiers 

THANK YOU FOR LISTENING!
 

"Οι Χώρες Της Επαγγελίας" Guenassia, Jean-Michel (Πόλις)

 

Παρίσι, Αλγέρι, Τελ Αβίβ, Αγία Πετρούπολη: εδώ διαδραματίζεται η συνέχεια της «Λέσχης των αθεράπευτα αισιόδοξων». Ξαναβρίσκουμε τον Μισέλ Μαρινί, που είναι πια δεκαεφτά ετών και έχει μόλις πάρει το απολυτήριο λυκείου. Χασομεράει στο καφέ «Cadran» της Βαστίλης, όπου παίζει φλιπεράκι καθυστερώντας τη στιγμή της εγγραφής του στο πανεπιστήμιο. Τα σχέδιά του; να πάει να συναντήσει την κοπέλα του, Καμίγ, που αποφάσισε να ζήσει σε ένα κιμπούτς στο Ισραήλ· να ανακαλύψει τον κόσμο, εξοπλισμένος με τη Leica του· και να ξαναβρεί την Σεσίλ, την αγαπημένη του αδελφού του, του Φρανκ.

Ένθερμος κομμουνιστής, ο Φρανκ δεν επέστρεψε ποτέ πραγματικά στη Γαλλία από την Αλγερία μετά τη λιποταξία του. Προτίμησε να αφιερώσει τη ζωή του στο να αλλάξει τον κόσμο.-Ζηλωτής που δεν υπολογίζει την ανθρώπινη ζωή του ταξικού εχθρού, ο Φρανκ θα βρεθεί χαμένος σε μια ξένη επανάσταση και θα μυηθεί άθελα του στα παιχνίδια εξουσίας του αναδυόμενου Αλγερινού κράτους.. Ένας ιδεαλιστής τεχνοκράτης σε μια Αλγερία που τα πάντα στήνονται από την αρχή- με προσπάθεια, εκφοβισμό και σύντομα πελατειακές σχέσεις. Το ίδιο ισχύει και για τις ανθρώπινες σχέσεις και ειδικά τις δικές του. Δυσανάλογα ταγμένος στο σκοπό, θα γίνει ο ίδιος αντικείμενο άρνησης αποδοχής, στην αρχή από τον μικρό γιό του που θα γνωρίσει ελάχιστα και την Αλγερινή μητέρα του, για την οποία θα επιστρέψει στο Αλγέρι, αφήνοντας πίσω στο Παρίσι μια κόρη, που την ύπαρξη της αγνοεί. Την ίδια στιγμή ο αδελφός του θα ακολουθήσει το κάλεσμα της φωτογραφίας και της ενηλικίωσης, σε μια εποχή που θεσμοί και δεσμοί καταρρέουν και αντικαθίστανται παροδικά ή μόνιμα από το νέο (και όχι πάντα καλύτερο).

Η ιστορία της πτώσης ή καλύτερα έκπτωσης της κομμουνιστικής ιδεολογίας, μέσα από την παράλληλη ζωή δύο αδελφών που ανακαλύπτουν τα πάθη τους μέσα από κατεστραμμένες ή δυσλειτουργικές σχέσεις, γεμάτοι ιδεαλισμό και αφοσίωση, ο ένας στην πόλιτική και ο άλλος στην Τέχνη. Ο Φρανκ θα γίνει ένας ερημίτης στο Αλγέρι και μετά στην Σοβιετική Ένωση, εκεί που θα αναγνωρίσει την "πραγματική¨κλίση του" πιστός στα διαβάσματα της νεότητας. Θα αντικαταστήσει το κόμμα, με το Θεό και θα εμπνεύσει την απομακρυσμένη κοινότητα του φτάνοντας στα τέλη του 20ου αιώνα. Η ζωή του, μια ιστορία απωλειών, αρνήσεων, απορρίψεων. 'Ενας άνθρωπος που δίνεται σε λάθος σκοπούς και ανθρώπους, θα βρει στο ερημιτήριο στη Ρώσικη ύπαιθρο, την ηρεμία και την αλήθεια που αναζητεί, μέσα από τον προσωπικό πόνο και την αυταπάρνηση.

Ο αδερφός του Μισέλ, παρέα με τους εξόριστους Ρώσους φίλους του από το Παρίσι, θα φτάσει ως το Ισραήλ και θα επιστρέψει πίσω στην Γαλλία, με τον έρωτα της ζωής του ,την Καμίγ σε μια ανοικτή σχέση, που θα ωριμάσει, καθώς ο Μισέλ θα βρει τον δικό του σκοπό, την φωτογραφία, μέσα στις πλημμύρες της Φλωρεντίας. Δυσλειτουργικές οικογένειες βλπ Μαρινί, ήθη και άνθρωποι που αλλάζουν. Ένα τριφύλι, που θα φέρει γούρι από τα στρατόπεδα αιχμαλώτων του ΒΠΠ, στις φυλακές της KGB και στα Γκούλαγκ. Ταξίδια και άνθρωποι που αναζητούν τον σκοπό τους και καταλήγουν στην απόλυτη λύτρωση μέσα οχι απο τις ιδεολογίες που δημιουργούν τον Ψυχρό Πόλεμο, αλλά τις ανθρώπινες σχέσεις.

Ένα μυθιστόρημα που από την Μεσόγειο, καταλήγει στα βάθη της Σοβιετική Ένωση , με τους ήρωες του, να μετανιώνουν για όσα δεν έκαναν και να καθρεφτίζονται γενιά μετά τη γενιά στα μάτια των παιδιών τους και τη στάση απέναντι σε αυτά. Ο Guenassia δεν σταματά στιγμή, να εστιάζει στον άνθρωπο, τις αναζητήσεις και τα όνειρα του. Η πίστη του Ρώσου εμιγκρέ που επιστρέφει στην ΕΣΣΔ για να επανορθώσει για την φυγή του, στην οικογένεια του και πέφτει στα νύχια της Σοβιετικής δικαιοσύνης είναι ένα δείγμα του ανθρωποκεντρισμού του βιβλίου. Η τρυφερή ιστορία του Μισέλ και της γκαρσόνας , που δημιουργεί ερωτικό τρίγωνο μαζί του και με τον νεαρό φίλο της ηθοποιό και επιλέγει το θάνατο, λίγο πριν η ελευθερία των 60ς και η χειραφέτηση της, ίδιας υποδουλωθεί απο την εγκυμοσύνη και τον γάμο που έρχεται, σε μια σκηνή βγαλμένη απο ταινία, αυτοκαταστροφική σαν άλλη Γαλλίδα Τζειμς Ντιν. Η Σεσίλ που αποξενωμένη απο την κόρη της Άννα, την παραδίδει στον Μισέλ, σαν μια υποχρέωση που πρέπει να λήξει, για να συνεχίσει την μοντέρνα ζωή της στα δίχτυα της ψυχανάλυσης. Το τέλος της αθωότηας και της επανάστασης, ο ερχομός της συνειδητοποίησης και το βαρύ φορτίο των ευθυνών που άλλοι αναλαμβάνουν και άλλοι αποποιούνται.

Παρασυρμένοι στη δίνη των ερώτων και των μυστικών τους, οι τελευταίοι «αθεράπευτα αισιόδοξοι» έχουν όλοι στην καρδιά τους τις μεγάλες προσδοκίες εκείνης της πολυτάραχης περιόδου. Από την αποαποικιοποίηση ώς την κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ, από τις οφθαλμαπάτες της καταναλωτικής κοινωνίας ώς τους μυστικιστικούς πειρασμούς και την αποτυχία της Αλγερινής επανάστασης, ο Ζαν-Μισέλ Γκενασιά περιγράφει την εποποιία μιας ολόκληρης γενιάς. Δημιουργεί τη συγκινητική και γενναιόδωρη τοιχογραφία μιας εποχής. Καταγράφει το αριστοτεχνικό αφήγημα των ψευδαισθήσεών των «αριστερών» επαναστατών. Η συνέχεια της «Λέσχης των αθεράπευτα αισιόδοξων» φιλοδοξεί να δώσει ένα ακόμα απολαυστικό ανάγνωσμα για όσους δεν περιχαρακώνονται πίσω από ανούσιες ετικέτες. Με ένα τέλος αναπάντεχο, συναισθηματικά φορτισμένο που επικεντρώνεται στην πραγματική ουσία του βιβλίου, τις ανθρώπινες σχέσεις, τις σχέσεις γονιών-παιδιών,τη σύγκρουση των γενεών και τη συγχώρεση. Δίχως μελοδραματισμούς και διδακτισμό, με μόνο όπλο την ένταση των συναισθημάτων, ο Guenassia αποδεικνύει οτι οι χώρες της επαγγελίας υπάρχουν, για όσους έχουν πίστη, υπομονή και θέληση.

 Dirkschneider & The Old Gang - "Babylon"

Udo Dirkschneider comes with a bunch of old friends to prove to us he is made of metal. He may add some nice female vocals, slow down the beat in a few tracks, but the metal heart is still alive and pounding at its best. So for those of you who love the ACCEPT sound of "Metal heart" and the first U.D.O albums, this one is a winner.Twin teutonci nourished metal guitars thanks tocStefan Kaufmann Guitars, Vocals (backing) and Mathias "Don" Dieth Guitars, Vocals (backing) , a rhythm section tighter then J.Lo ass feat Sven Dirkschneider Drums, Vocals (backing)and Peter Baltes Bass, Vocals, Vocals (backing) an a band writing anthemic songs,what more can you ask for? Add to the top of all those  Manuela "Ella" Bibert Vocals, Vocals (backing) who's vocals  gives extra depth and a more  modern metal touch and you have a clear winner.

The variety is almost typical of an 80s metal album, hellraisers like the AC/DC,ACCEPT inspired "Hell breaker", metal anthems i.e "Metal songs", mid tempo caterpillars "Babylon" and the ballad with the female vocals giving the extra mile 'Strangers in paradise", the dark mid tempo "Propaganda", the in your face "The Law of a Madman" and " Batter the Power", lean, mean ,miron fists,, the epic closer "Beyond the End of Time"  along with the icebreaker "Two to tango", the essence of this collaboration, where Udo,female vocals and the old gang relive the past glories in future tense,intense and successful.Sometimes you don't have to change the recipe when it is successful. 

Udo, keeps the best collaborators, he could just add Wolf Hoffman to have an ACCEPT reunion, add a powerhouse in the face of Manuela "Ella" Bibert  on Vocals, keep the twin guitar attack, the anthemic backing vocals and show everyone where bands like SABATON got their first inspiration. A hell of an album, the old men rule.

8.5