Αλ Πατσίνο "Sonny Boy: A Memoir"

Στο "Sonny boy" ο Αλ Πατσίνο διηγείται τη ζωή του, για την ακρίβεια
τα σημαντικότερα γεγονότα της, που τον διαμόρφωσαν και τον
σημάδεψαν για πάντα. Ο Πατσίνο θυμάται πρόσωπα και τόπους,
εκδηλώσεις και οικογενειακές συζητήσεις, φίλους και
συμπρωταγωνιστές. Άλλους τους θυμάται με τρυφερότητα και θρηνεί την
απώλειά τους, κι άλλους θα προτιμούσε να μην τους είχε γνωρίσει
ποτέ. Ο Πατσίνο μιλά για όσα του έκαναν και για στιγμές που τον
έκριναν, μα ταυτόχρονα κρίνει ο ίδιος τον εαυτό του, κι αξιολογεί
αποφάσεις και πράξεις του.

Το Μπρονξ της δεκαετίας του πενήντα, το Χόλιγουντ της δεκαετίας του
εβδομήντα, η μετάβαση από το ένα στο άλλο, οι συνεντεύξεις κι οι
τελετές βράβευσης, η Lady Gaga και ο Ρόμπερτ ντε Νίρο, ο Φράνσις
Φορντ Κόπολα και ο Μάικλ Μαν, παρουσιάζονται από τον Πατσίνο σε
αυτό το βιβλίο, ως φίλοι και συνάδελφοι, όχι ως διάσημοι ηθοποιοί
και κινηματογραφιστές. Κι ο ίδιος ο Πατσίνο εδώ παρουσιάζεται
ολοκληρωμένα, ως άνθρωπος με τα προτερήματα και τα ελαττώματά
του, τα ταλέντα του, τα χόμπι του και τους φόβους του. Κι είναι αυτό
που αποτελεί το καλύτερο χαρακτηριστικό αυτού του έργου.

Ο κινηματογράφος και το θέατρο ιδωμένος από τα παρασκήνια,
θρυλικά και λιγότερο γνωστά φιλμ παρουσιασμένα από ένα απo τα
γνωστότερα μέλη του καστ (κι ας ήταν τότε αφανές). Τραυματικές
εμπειρίες και φιλικές ή ερωτικές σχέσεις, με γνωστά ονόματα αλλά και
ανθρώπους σημαντικούς για λίγους. 

Μια ανασκόπηση στη ζωή ενός από τους γνωστότερους ηθοποιούς του κινηματογράφου, που μας επιτρέπει να δούμε καλύτερα, ποιος είναι ο Αλ Πατσίνο.

Μαρία Θωμαίς Μπασμπαγιάννη

 

DROPKICK MURPHYS - "For the people"

The Bostonians are in the streets again with another album full of rebellious anthems. As usual, being rebellious in the secure US lets you scream against all the inequalities in the world and the DM adding some Irish flavor creates an explosive amalgam. Highly enjoyable for college boys, leftists, AntiFa and others living on the dole and with their family support , middle class revolutionaries, is an agitating album for a dying Western society that hates itself more than its own enemies. But besides politics and aesthetics, DMs are what we all know a band to start a party and forget to end it. Fueled with whiskey and beer, Celtic passion and punk street attitude they offer  moments of rock n roll swagger and if you're into their previous work, they won't let you down, so prepare for your next protest in your suburban house and listen to DM.

 

 

 

From the revolutionary opener, where banks and bankers, the state and the rich people (we didn't expect anything else) are all responsible for all humanities problems and the poor man's fate, call to arms "Who will stand with us", to the more in your face punk rocker "The big man" the riot in the street feeling is here, like been in London in 76, but with a cocktail Molotov in your hand although it is actually a song dedicated to PENNYWISE  guitarist Fletcher Dragge. "Chesterfields and aftershaves" gets more melodic and Celtic, to cool down the bets.In the same vein the collaboration with Mary and the Wallopers at "Bury the bones" in a true anthemic, Irish way, a marching song. The punk rock feeling returns in "Kids games" at a fast pace, in your face protest song CLASH would have approved. The marching pipes keep up at the following "Sooner kill' em first". A more stripped down, SexPistolesque "Fledgling for the lies" ignites the atmosphere with some great  anti establishment/Media control rhetoric. "Streetlights" is their idea of Springsteen being of Irish origin, another mid tempo, marching ode, "that's never enough".

 

13th album and lucky charm for the US/Irish punk rockers , 'School days" is as always didactic, it has Billy Brag in it a cover of the Ewan MacColl song, a mid tempo,punk folk anthem followed by the Irish fueled "Vultures circle high" with the participation of Al Barr. Closing track "One last goodbye" (Tribute to Shane) a touching Irish farewell song to the great singer of Pogues, Shane MacGowan the album closes as an Irish funeral, bittersweet and drunk, full of memories, feelings and tears. 

7

 

                                         Glenn Hughes-"Chosen"

 

GH says this is going to be his last-solo- album and if this is true he closes a prolific career with a real winner. You could easily expect him to rest on his laurels but a man who has played with almost anyone  and has come back from chocolate and coke addiction can still pen tunes like "Heal" a magnificent mid tempo grandiose rocker. He pays his respect to his 70s roots with the Zeppelinesque "In the golden". What is the most astonishing reality, especially if you haven't caught him live on stage lately is how bright and strong his voice,soulful and with a great alteration between high and low octaves, is a true delight to listen to. Opener "Voice in my head" is a true tour de force, groovy,heavy and with a solid,bit funky performance from Hughes who makes his terms non negotiable from the start, funk, hard rock and soulful vocals is the name of his game and you have to respect it and accept it."My alibi" keeps the structure of the punchy hard rock song with the groove but has a dark bass groove that Hughes delivers with the passion of a 20years old man although he is already 74."Chosen" is another mesmerizing hard rocker, epic and up tempo with some nice 90s alternative feeling.

Been a close friend to Tony Iommi makes the "THe lost parade" an excellent example of how BLACK SABBATH would sound if Hughes has decided to be their singer, with some great organ and the dominating bass lines, a muscular song that winks at the early 70s and the Birmingham bkcaleys. "Hot damn thing" is another 70s inspired ,funky rock tune, groovy and addictive and although you know he has the same title under his belt many times, its among the specialties of the house. "Black cat moan" gets deeper to the funk rock territory making guys like Lenny Kravitz to want to drop their instruments and leave us in question what would happen if Richie Kotxzen and Glen Hughes decided to collaborate, a song that scream to be played onstage, groovy, funky and heavy as only Hughes know to make them. "Come and go" is the ballad you were expecting with Hughes ,expressing his inner soul man, in a golden honeydripper ballad. The 10 tracks on "Chosen" are mostly heavy due much to drummer  Ash Sheehan  (of The Twang, Laurence Jones, Ginger Wildheart) as to Hughes’s aggressive bass playing but also due to the influence of his musical partner in the last years, Swedish guitarist, Soren Andersen. 

 

At 74 he still manages to drive songs like "Into the fade" a ballsy hard rocker with some alternative edges, a mid 90s aroma that makes the song stand out,as the closing track of an inspired album. It might be his 15ht solo album and possibly his last one but its definitely an album with no fillers, full of ambition, passion and Hugh in excellent form. For those who are still wondering how the 70s sounds, here is your answer ,updated and delivered in full force.

7,5

Song of the week-Lita Ford performs “Close My Eyes Forever” the day after Ozzy Osbourne’s death

 

Lita Ford performs “Close My Eyes Forever” the day after Ozzy Osbourne’s death

 From KK’s Steel Mill, Wolverhampton, July 23 2025 | Presented by https://hotmetalmag.com
--------------------------------------
Support the channel:   / whitelinefever  
Rock interviews     / whitelinefevertv      
---------------------------------------
White Line Fever podcast https://podcasts.apple.com/au/podcast...
Follow   / hotmetalmag  
---------------------------------------
Follow   / hotmetalmag  
---------------------------------------
Follow   / hotmetalmag  
---------------------------------------
Follow   / wlfpodcast  
---------------------------------------
Follow   / wlfpodandmerch  
--------------------------------------
Support   / hotmetal 

 Robin Trower- "Come and find me"

Seasoned but still vivid and prolific , British cornerstone Robin Trower, releases his new work at the tender age of 80. While other men of his age , prefer strols to the park, Robin likes to meander on his fretboard, other times pulling out his best Jimi Hendrix imitations, other times paying tribute to other masters like Peter Green and most of the times enjoying his day under the sun, playing the blues in the best Chicago school inspired way. After so many years as an accomplished musician, Trower has his own distinctive sound with an excellent vibrato that goes deep in the blues and the British 60s rock scene (FLEETWOOD MAC, CREAM,FREE,YARDBIRDS) at the opening tracks to become more soft , trippy and contemporary as the album moves forward. Along with him for the ride are  longtime singer Richard Watts, who has been with the Trower band on and off for the past few decades, drummer Chris Taggart and female vocalist Jess Hayes makes an appearance on two selections. 

Hendrix inspired wah-wah pedal fuels the opening mid-tempo “A Little Bit of Freedom", followed by the blues up tempo rockers "One Go Round", "I Would Lose My Mind", and a self depictive, slow burner "Come And Find Me"  , But as the album moves so does his diversity "Take This Hurt Away" has a modern,contemporary,FM rock sense, moving forward to one of the album powerhouse in "Tangled love" with Jess Hays on vocals, a struggling piece of CREAM influenced Soulful, blues rock . Songs such as “Capture the Life Begun” a  loose, almost psychedelic trippy tune  (a typically elusive and vague title), the slow psychedelic blues of “Take This Hurt Away”, and the song that gave the album its tile, “Come and Find Me” are all blues or rock tunes with their own moments of intimacy and are full of soul. But Trower has a few more surprises as he presents us with "I Fly Straight To You" , a song that Cris Rea would kill to have in his own repertoire. 

 Melodic, yet edgy. Trower proves he is one of the last of the greats blues guitarists of his generation. Moving swiftly at the fretboard, using melody and waw waw pedal in alignment with a distinctive , clear sound he brings the "white" side of Chicago blues for one more time to life, been traditional and contemporary at the same time and remind us what the British blues movement of the 60s meant for the modern music world.

As the title implies, Come  and find him...you won't regret it.

8 .

 DEEP PURPLE - "=1"

Steve Morse's departure was a heavy blow for fans of Morse sound in DEEP PURPLE, like me.Although DEEP PURPLE have come to rejuvenate with the take over by Bob Ezerin as a producer, Morse was responsible for the resurrection of DEEP PURPLE and the man who drove them through the 21st century. But with him stricken by fate and with his "resignation" the most appropriate thing as his wife's health was and should have been his main priority, the DP organization decided to move on as bills and alimonies , mortgages etc don't wait amlong with father time. 

I had my second thoughts on Ian Gillan's voice as I have for Bob Catley but in the studio he still has the stamina and the fire. New guy Simon Mc Bride, a DP acquaintance through Don Aireys solo band seems to be filling the gap more than adequate. With his own sound , abit more bluesy and clean than his predecessor he leaves his mark on some great songs in the new album. DP are coming through Coronavirus and a cover album as a new, eager to prove band and in songs like "Sharp Shooter :, Lazy Sod" the imaginative "Portable door" or the slow mid tempo emotional "If I Were You". Gillans tongue in cheek spirit lives on in "No Money To Burn' and the band is in high spirits in every song of the album. Hard rock for the old fans who feel nostalgia for the 70s, or music from a vivid organization. As "Show me" and "I'll catch you" show is more of the latter than the former, because DP are in fine shape and know how to evolve in time, despite the critics who still praise every miserable OASIS reunion and dismiss the glory days of British hard rock.

Gillan says they still have another album inside them and their current set list has enough new songs to prove that DP are not a greatest hits travelling circus but a band that believe in themselves and their fans. A great album and i have to say unexpectedly good after such a vital change in personnel.

8

 

«Οι μεταφορείς του βασιλιά»-Joshua Cohen (Gutenberg)

 

«Οι μεταφορείς του βασιλιά» είναι ένα βιβλίο για τον ΠανΙουδαισμό, για την αίσθηση και την ανάγκη του Εβραίου, να είναι πάντα γιός και κόρη του Ισραήλ κοντά και μακριά από την μητέρα πατρίδα. Ο Ντέιβιντ Κινγκ, γιός Εβραίων μεταναστών στη Ν.Υόρκη, που προσπαθεί να ορίσει την ζωή του μετά από εάν διαζύγιο. Πατέρας μιας κόρης που δεν θέλει να έχει παραπάνω από τις τυπικές σχέσεις μαζί του, αποτυχημένος εραστής και ιδιοκτήτης μιας εταιρείας μετακομίσεων, ζει με το όνειρο του Ισραήλ, τόπο του ευλογημένου τον οποίο επισκέπτεται για να ανακαλύψει τον φορολογικό παράδεισο. Εκεί έρχεται σε επαφή με την ξαδέρφη του και τον ανιψιό του.

 

Η μοίρα θα τους φέρει ξανά κοντά, όταν ο ανιψιός του θα τελειώσει τη θητεία του στα κατεχόμενα και όπως σχεδόν όλοι οι συνομήλικοι συστρατιώτες του θα προσπαθήσει να ξαναρχίσει τη ζωή του, μακριά από το ομαδικό, κοινοβιακό πνεύμα του Ισραηλινού στρατού. Ο θείος του θα τον ενσωματώσει στην εταιρία μεταφορών και αυτός θα προσπαθήσει να γνωρίσει τη Ν.Υόρκη. Τον κόσμο που δεν γνωρίζει από θητείες, όπλα, φόβο και άγχος μέσα στην έρημο, αλλά μιλά για τέχνη, ελευθερία και δικαιώματα στα μπαλόνια των λοφτ, για ελεύθερη Παλαιστίνη και δολοφόνους Ισραηλινούς στρατιώτες, μέχρι να γνωρίσει από κοντά τον Γιοάβ. Σύντροφος του στη θητεία, ο Ούρι, ένας νεαρός που ονειρεύτηκε μια γυναίκα, τη ερωτεύτηκε και εκείνη τον παράτησε, αφήνοντας τον μόνο με τις αναμνήσεις της θητείας, της συναδελφικότητας, με τα χοντρά αστεία, για στρατιωτικές τουαλέτες και άλλα γραφικά΄ και την εμμονή του με τη γυμναστική.

Ο δρόμος του στο Ισραήλ, θα γίνει στενωπός και θα φορτωθεί από τους παλιούς συστρατιώτες του στο αεροπλάνο για να συναντήσει ξανά, τον φίλο του Γιοάβ, που του χρώστα τη ζωή του, γιατί σε μια αποστολή, τον τράβηξέ πριν γίνει η έκρηξη που στέρησε σε άλλους ζωή ή σωματική ακεραιότητα.

 

Ο Ντέιβιντ Κίνγκ, έχοντας το εμπορικό δαιμόνιο της φυλής, δεν είναι ,μόνο ένας απλός μεταφορέας, αλλά φυλάει τις οικοσκευές από σπίτια , υπό κατάσχεση, σε σειρά αποθηκών ιδιοκτησίας του. Μόλις λήξει το διάστημα που θα μπορούσαν να τα διεκδικήσουν ξανά οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τους, τα μεταπουλά ή τα πλειστηριάζει βάσει αξίας. Με τέτοια έπιπλα ντύνει το διαμέρισμα, το παλιό πατρικό του, που θα μείνει ο Γιοαβ. Ο ανιψιός του, που θα προσαρμοστεί στον Αμερικάνικο τρόπο ζωής, μένοντας μόνιμα στον καναπέ του σαλονιού, μετακινούμενος όταν χρειάζεται να βγει για δουλειά, προσπαθώντας με εσωστρέφεια και σκέψεις, να χαρτογραφήσει τη διαδρομή του από το Ισραήλ στην Ν.Υόρκη, με τον στρατό και τη θητεία του να σημαδεύουν τη ζωή του. Σύντροφοι του στην διαδικασία της χαρτογράφησης, οι μεταφορείς, τα συνεργεία που αλλάζουν συνεχώς προσωπικό. Άνθρωποι που δουλεύουν δίχως χαρτιά ή για χρόνια  στη γκρίζα ζώνη της ημι απασχόλησης και τον μυούν στον Αμερικανικό τρόπο ζωής, των χαμηλότερων τάξεων. Φιλικοί, ανέχονται τα σπαστά αγγλικά του, ρωτανε λίγα για το παρελθόν του και περιμένουν να τελειώσει η κάθε μεταφορά για να πληρωθούν και να συνεχίσουν την ζωή τους, παράλληλη η κύρια εκτός των μεταφορών.

Ιστορίες που εμπλέκονται, χωρίς δράματα και μεγαλοποιήσεις, καθημερινές, που σε αντίβαρο ο Γιοάβ έχει τη θητεία του και ο Ουρι την γυμναστική, και μια θητεία που του έδωσε νήμα στην εφηβική ζωή που μετατράπηκε σε ανιχνευτή του στρατού.

 

Στον αντίποδα ένας μαύρος που πολέμησε στο Βιετνάμ, με χαμηλόμισθες δουλειές με την επιστροφή του, που μένει σε ένα σπίτι υπο κατάσχεση. Ένας στρατιώτης με μετατραυματικο στρες, που η Αμερικανική κοινωνία δεν απορρόφησε ποτέ και ο ίδιος εξαϋλώθηκε με τους προσωπικούς δαίμονες του να τον κυνηγάνε. Το σπίτι του αθ γίνει ο τόπος συνάντησης των Ισραηλινών βετεράνων, των μελών του συνεργείου μεταφοράς και του ιδίου. Ο Κινγκ ψάχνει για ευκαιρίες και το σπίτι του αφροαμερικάνου βετεράνου είναι και τέτοια. Το συνεργείο , μπαίνει μέσα, εγκαθίσταται και προσπαθεί να βγάλει ότι αξίζει για φύλαξη. Η ένταση της δουλειάς η χιονοστιβάδα που σταματά τγη Ν.Υόρκη όλα συνηγορούν σε μια ακόμη δύσκολη αλλά κερδοφόρα μεταφορά. Όμως ο βετεράνος του Βιετνάμ, δεν συγχωρεί και πυρπολεί το σπίτι. Οι μεταφορείς που έχουν αρχίσει έναν διάλογο που οδηγεί σε σύγκρουση των δύο Εβραίων, που μετά το στρατό έχουν γίνει σύντροφοι δια της βίας, και θέλουν Ο Γιοαβ να αφήσει πίσω του τη θητεία του και ο Ουρι να βρει ένα σκοπό, που μόνο η θητεία του είχε δώσει, συγκρούονται, λεκτικά και σωματικά, με το σήμερα με τα φαντάσματα του κοινού παρελθόντος να διαφεντεύουν την σύγκρουση.

 

Η πύρινη λαίλαπα θα γίνει αιτία, ο καυγάς να μετέρθει εκτός σπιτιού και η αμερικάνικη αστυνομία που έρχεται λόγω της πυρκαγιάς, θα ασκήσει την εξουσία της, στον Ουρι, έναν Ισραηλινό, στη Ν.Υόρκη που δεν καταλαβαίνει Αγγλικά και κινείται καταπάνω τους κρατώντας ένα …

 

Το τέλος θα είναι για τους τρεις βετεράνους πικρό, στους δρόμους με τους αστέγους για τον Αμερικανό, στο νεκροτομείο και τη φυλακή για τους Ισραηλινούς κοινός τόπος ,ο πόλεμος , η θητεία και τα δεσμά της στην πολιτική ζωή και των τριών. Ο Κινγκ θα παραμείνει ανύπαρκτος και λάτρης της κερδοφορίας, που περιμένει πότε θα σιγάσει η φλόγα του εμπρησμού και των επακόλουθων για να ξαναγυρίσει στην Ν.Υόρκη, γιατί το κέρδος είναι πάνω από όλους και όλα.

 

Ένα μυθιστόρημα για την φυλή του Ισραήλ και την θέση του κέρδους στη ζωή της εντός και εκτός συνόρων, τα δεσμά της οικογενείας και πως ο στρατός και η θητεία με διαφορά δεκαετιών από το 69 στο Βιετνάμ ως το 94-95 στα Κατεχόμενα της Γαζας, σφυρηλατεί σχέσεις, χαρακτήρες και καθορίζει την μετέπειτά τα πορεία όσων βρέθηκαν ν εκεί.

 

Ένα μυθιστόρημα, αγχωτικό και μοντέρνο μπερδεμένο σαν τους τρεις στρατιωτικούς ήρωες του, με τους δικούς του κώδικες, θα σου μιλήσει αν εξοικειωθείς με τις ισορροπίες μεταξύ των χαρακτήρων. Γλώσσα, σφικτή, αγχωτική ,όπως η συνεννόηση των ξένων Ισραηλινών στις Η.Π.Α αλλά και όπως αυτή του Κινγκ, που αν και ο ίδιος γιος μεταναστών πασχίζει να γίνει αποδεκτός από μια κοινωνία, που η κοινωνική ανέλιξη δεν συνδυάζεται μόνο με το χρήμα και τον αφήνει πάντα παραπονεμένο και σε διάσταση με την ανάγκη του να εκπληρώσει το Εβραϊκό μέρος της ύπαρξης και του πεπρωμένου του.

 

Με πένα δυνατή, ο Joshua Cohen δημιουργεί ένα μυθιστόρημά ,χαρακτήρων που αναφλέγεται στις τελευταίες σελίδες, με καύσιμο, όσα κουβαλάνε οι κεντρικοί του ήρωες, απομεινάρια της θητείας τους της οικογενειακής καταπίεσής και της αδυναμίας να ανήκουν στον κόσμο έξω από το στρατό. Από τον ΠανΙσραηλιτισμο του Κινγκ στην αφάνεια και αδιαφορία των Ουρι και Γιοαβ, μια Εβραϊκή κοινότητα, που παλεύει για αναγνώριση, για να ζήσει αλλά και για να αλλάξει, σε μια Αμερική που τα τραύματά των πολέμων ξεπροβάλλουν στο πρόσωπο των χαμηλών τάξεων που πολέμησαν, ξεχάστηκαν και εξοβελίστηκαν. Μοντέρνο, δυναμικό και διδακτικό, θέλει τον χρόνο και τον τρόπο του για να εντρυφήσει κανείς στους χαρακτήρες και σίγουρα έχει ελάχιστη σχέση με όσα αναγράφoνται στο οπισθόφυλλο.