Κερύνεια ώρα μηδέν- Ανδρέας Σαμουήλ  (Πατάκης)

  Η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974, είναι ένα θέμα ταμπού για την Ελληνική κοινωνία. Όσοι πολέμησαν μέχρι πρόσφατα έπαιρναν όσοι έπαιρναν συντάξεις βάσει του νόμου για τους στρατιωτικούς στον ΒΠΠ. Παρ όλα αυτά οι πληγές στην Κύπρο είναι μεγαλύτερες κι οι «αγνοούμενοι» αγκάθι για κάθε κυβέρνηση Ελληνική και Κυπριακή έκτοτε.

Στο βιβλίο αυτό ο Κύπριος Ανδρέας Σαμουήλ, δεν πολιτικολογεί, αλλά μας μεταφέρει την προσωπική του εμπειρία σαν επίστρατος ,πολεμιστής και αιχμάλωτος των Τούρκων εκείνες τις πρώτες ημέρες του Αττίλα.  Παρουσιάζω αυτό το βιβλίο, γιατί έχω νωπή την εικόνα μου του πατέρα μου, να φεύγει για την επιστράτευση το 74 και άλλοι νεότεροι να κάθονται στο καφενείο του χωριού του παππού μου που περνούσα το καλοκαίρι. Ο εφιαλτικός για εμένα μήνας μέχρι να γυρίσει, με την λήξη της επιστράτευσης, για τον Ανδρέα Σαμουήλ ήταν πολύ περισσότερα. Ήταν η αναμέτρηση με τον θάνατο, με την αγάπη για την πατρίδα αλλά και την αγάπη για τη ζωή. Ήταν η απώλεια της οικογένειας του, μέχρι να καταφέρει μετά την απελευθέρωση του να επανασυνδεθεί μετά από τρις μήνες, ήταν μια ψυχολογική και λιγότερο σωματική δοκιμασία, που τον συνόδευσε και συνοδεύει χρόνια μετά. 

Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο περιλαμβάνει την επιστράτευση, τις δυσκολίες να αφήσει κανείς την οικογένεια του και βάζοντας το καθήκον πάνω από όλα, να παρουσιαστεί σε ένα Κυπριακό κράτος που πιάστηκε απροετοίμαστο. Η μεταφορά στην πρώτη γραμμή, η συνάντηση με τον Τουρκικό στρατό που κατέληξε στην διάλυση της απροετοίμαστης μονάδας του 241 ΤΠ, που δεν είχε τον στοιχειώδη αντιαρματικό εξοπλισμό, είναι το πρώτο μέρος. Η σωτηρία μαζί με έναν ακόμα συνάδελφο και  οι μέρες που πέρασαν κρυμμένοι σε ένα σπίτι, ξαπλωμένοι στον διάδρομο μεταξύ κουζίνας, υπνοδωματίων, προσπαθώντας να ξεφύγουν, ενώ παρακολουθούσαν την Τουρκική προέλαση, σου κόβει την ανάσα, με την ένταση, την απόγνωση και τα διλήμματα που θέτει. Ειδικά αυτό με τον Ελληνοκύπριο που πεθαίνει ζητώντας βοήθεια έξω σχεδόν από το σπίτι, και οι δύο στρατιώτες δεν τολμούν να ξεμυτίσουν, με τον φόβο της αποκάλυψης τους. Ηθικά διλήμματα, πολύ πιο σκληρά και άμεσα από ότι αντιμετωπίζει ο μέσος άνθρωπος στην καθημερινότητα του.

Στο δεύτερο μέρος η συλλογή τους από τον Ο.Η.Ε και η μεταφορά τους στο ξενοδοχείο Ντόουμ, με την αυτοοργάνωση των αιχμαλώτων και την προσπάθεια να δουν τις εξελίξεις μέσα από μικρά ραδιόφωνα και την επαφή με τον Ερυθρό Σταυρό, μαρτυρούν την απόγνωση ενός έθνους, αλλά και το δυναμικό που ξεπηδά σε κάποιους ανθρώπους μέσα από τέτοιες περιπτώσεις. Ο Σαμουήλ προς τιμή του δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπο του εχθρού ένα κτήνος, αλλά έναν εχθρό σε εμπόλεμη κατάσταση, κρατά αποστάσεις και μιλά με ανθρώπινα λόγια ,για την πραγματικότητα. Τις ψυχολογικές μεταπτώσεις, τον φόβο, την ανάγκη για πληροφόρηση, που σήμερα στην εποχή του διαδικτύου, αν συμβεί κάτι αντίστοιχο, θα έφτανε σε στερητικό σύνδρομο. Μας δίνει θάρρος, μέσα από την επικοινωνία με την γυναίκα του και τον μικρό γιο του, μας εκπλήσσει με την ευφυή στάση του, να δηλώσει τουρίστας και οχι επίστρατος, ώστε να γινόταν περαιτέρω έλεγχος, να αποφύγει τα κανονικά στρατόπεδα αιχμαλώτων. 

Το βιβλίο, κυλά με στρωτή γλώσσα, περιγράφοντας περιστατικά, χαρακτήρες, καθημερινών ανθρωπιών σαν και τον καθένα μας, που βρέθηκαν στη μεγαλύτερη πολεμική δίνη του Ελληνισμού για το τελευταίο τμήμα του 20ουαιωνα και επιβίωσαν. Οχι με ηρωισμό, αλλά με τιμιότητα, εξυπνάδα και τύχη. Δείχνει επίσης την διάλυση της Ελληνικής και Κυπριακής πολεμικής μηχανής και μεταφέρει αυτούσια την πικρία, του τί θα γινόταν αν η Κύπρος δεν είχε πουληθεί και οι στρατιώτες της Κυπριακής Φρουράς και της ΕΛ.ΔΥ.Κ δεν θυσιάζονταν για τα ιδανικά, σε έναν πόλεμο, με αποτέλεσμα προδιαγεγραμμένο. Ο Σαμουήλ, γράφει σαν επίστρατος, σαν αιχμάλωτος, σαν Κύπριος και σαν πατέρας και γράφει με πένα γλαφυρή, ρεαλιστική που τον τιμά γιατί δεν ωραιοποιεί τίποτα, αλλά θέτει τα πάντα στην πραγματική διάσταση τους, όταν το σύστημα διαλυθεί. Στην επιβίωση, χωρίς να χάσεις την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια σου. 

Ένα βιβλίο, μαρτυρία, που αξίζει να διαβαστεί, από όσους αντιλαμβάνονται οτι ο πόλεμος δεν γίνεται από Ράμπο, αλλά από καθημερινούς ανθρώπους, που κινούνται ακόμα από αξίες όπως η αγάπη για την πατρίδα και την οικογένεια.

            MASTERS OF REALITY - "The archer"

Chris Goss the Godfather of grunge returns with another album that is purely a personal confession. Desert rock, grunge, psychedelic rock, classic rock all blended in an album that makes a powerful addition to MOR selective discography. Goss won’t reinvent the wheel. Faithful to the old recipe if it ain’t broke don’t fix it, he is again behind the power trio idea, in the way the late 60s, early 70s defined it. Add some 90s aroma and the result is here. 

Mesmerizing, powerful and guitar driven, mid-tempo mostly intro verted songs that paint the desert skies with all the colors from bright yellow to pale grey. An album to listen, think and travel with. From Iggy Pop to David Bowie with some QOTSA hints, the voice is here, adding a 60s twist to some 90s tunes with desert aesthetic. From the mid-tempo, addictive opener ‘The archer’ to the more powerful 60s tinted, “I had a dream” to the slow dragging, low tuned, Tom Waits distorted blues of ‘Chicken little”, the man and his vision are here making pwoerful statements. The perfect song for any David Lynch movie soundtrack. DOORS, Jimi Hendrix and the 60s live in his guitar sound along with the great blues masters, note to note, metallic sound soloing, the perfect passage from the 60s psychedelia to Seattle in a simple soloing bridge.

 'Mr Tap n Go’ is a song that would fit to any Tarantino movie, sharp and dark, a fitting tribute to BLACK SABBATH if they were born in Phoenix instead of Birmingham and one of the outstanding tracks of the album. MOR never stop surprises us as they do at mid-tempo “Barstow’ with its DOORS overtones, a kaleidoscopic, melodic piece of modern desert rock. ‘Powder man” is a tribute to Neil Young of the 70s, while ‘Sugar’ is another mid-tempo sugar coated, alternative rock anthem. ”It all comes to you” has the QOTSA anthemic feeling, with a massive (for MOA standards) chorus and some nice guitar finger picking moments, with Goss sound like a hazy Iggy Pop. 

The closing “Bible of there had” has a funky feeling, a playful approach and is the perfect song to end a desert ride with some gre4at Neil Young -ish whaling guitar solo.  MOA are back with their latest effort and ask you to be prepared for another dusty joyride. Jump tot heir music machine and travel.

8

Song of the week- HELLOWEEN - Universe (Gravity For Hearts)

 

HELLOWEEN - Universe (Gravity For Hearts)

 Taken from the album "Giants & Monsters" (August 29th, 2025)
🎧 Get it here:  https://helloween.rpm.link/giantsmons...
"Everything in the universe is connected, and what looks like infinite stars could in reality be moments, hearts, and choices." - Sascha Gerstner, guitar

🎧 Stream, get it: https://helloween.rpm.link/universeYT

▶ FOLLOW @REIGNING PHOENIX MUSIC
🛒 EU: https://shopeu.reigningphoenixmusic.com
🛒 US: https://shopus.reigningphoenixmusic.com
🛒 UK: https://reigningphoenixmusic.omerch.com
Web https://www.reigningphoenixmusic.com
YouTube https://rpm.link/YTsub
Instagram https://rpm.link/instagram
Facebook https://rpm.link/facebook
X https://rpm.link/twitter
TikTok https://rpm.link/tiktok
Spotify https://rpm.link/spotify

▶ FOLLOW @HELLOWEEN
Web: https://www.helloween.org
Facebook:   / helloweenofficial  
Instagram:   / helloweenofficial  
Twitter: https://x.com/helloweenorg
YouTube:    / @helloween  

 MASTERS OF REALITY -"The archer"

Chris Goss the Godfather of grunge returns with another album that is purely a personal confession. Desert rock, grunge, psychedelic rock, classic rock all blended in an album that makes a powerful addition to MOR selective discography. Goss won’t reinvent the wheel. Faithful to the old recipe if it ain’t broke don’t fix it, he is again behind the power trio idea, in the way the late 60s, early 70s defined it. Add some 90s aroma and the result is here.

 Mesmerizing, powerful and guitar driven, mid-tempo mostly intro verted songs that paint the desert skies with all the colors from bright yellow to pale grey. An album to listen, think and travel with. From Iggy Pop to David Bowie with some QOTSA, the voice is here, adding a 60s twist to some 90s tunes with desert aesthetic. From the mid-tempo, addictive opener ‘The archer’ to the more powerful 60s tinted, “I had a dream” to the slow dragging, low tuned, Tom Waits distorted blues of ‘Chicken little”, the man and his vision are here. The perfect song for any David Lynch movie soundtrack. DOORS, Jimi Hendrix and the 60s live in his guitar sound along with the great blues masters, note to note, metallic sound soloing, the perfect passage from the 60s psychedelia to Seattle in a simple soloing bridge.

 'Mr Tap n Go’ is a song that would fit to any Tarantino movie, sharp and dark, a fitting tribute to BLACK SABBATH if they were born in Phoenix instead of Birmingham and one of the outstanding tracks of the album. MOR never stop surprises us as they do at mid-tempo “Barstow’ with its DOORS overtones, a kaleidoscopic, melodic piece of modern desert rock. ‘Powder man” is a tribute to Neil Young of the 70s, while ‘Sugar’ is another mid-tempo sugar coated, alternative rock anthem. ”It all comes to you” has the QOTSA anthemic feeling, with a massive (for MOA standards) chorus and some nice guitar finger picking moments, with Goss sound like a hazy Iggy Pop. The closing “Bible of there had” has a funky feeling, a playful approach and is the perfect song to end a desert ride with some gre4at Neil Young -ish whaling guitar solo.  

MOA are back with their latest effort and ask you to be prepared for another dusty joyride. Jump tot heir music machine and travel.

8

 Robin McAuley- “Soulbound"

A singer is usually defined by its most successful moments. McAuley, although he has been a member in various  successful bands and projects (GRAND PRIX, SURVIVOR), will surpass with difficulty the golden days of the MSG. Schenker stepped back and gave the charismatic singer a place in the band's name. Now going solo for years gave him  the opportunity  to show a number of different musical faces. 

From modern hard rock and heavy rock to glossy AOR, his characteristic voice with the grasp at the end of the melodic lines is here. He manages to sing in perfect tone ,with power and  flame ,despite the years he is in the melodic rock market. What I really liked in "Soulbound" is that McAuley won't rest on his laurels from the past. He is into singing well written songs, challenging himself as he does in the opening "Till i die" and "Wonder of the world", followed by the gloriously pomp AOR "Soulbound", the heavy 'Best of me", "Let it go" with its addictive chorus, AOR stuff at 'Crazy".  Moving swiftly from melodic Hard rock/Aor to heavy rock with some dark, alternative colors, he never let down the listener even at the cliche tracks like "Bloody bruised and beautiful", showing his ability to adapt and evolve  and how the time hasn't really touched his vocal performance. 

For all of you who are into melodic rock with an edge and a touch of heaviness. The album is full of up-tempo melodic heavy rock tracks with McAuley at the top of his form, charging. "Soulbound" is an album you wont regret investing your time and money in.

7.5

 Orianthi- “Some kind of feeling”

With the tag of ex Alice Cooper guitar slinger and an affair with Richie Sambora that led to a musical collaboration, Greek Australian guitarist Orianthi has some big shoes to fill. Add to this a very attractive appearance and immediately you have the comments focusing on her looks and relations, then her skills. But she has the answers although not always convincing Orianthi at her new album has decided to go on a MOR blues rock album with a lot of pop sensibilities. 

A cover of 'Sharp dressed man" (ZZ TOP) is a nice but not necessary touch. On the other hand, she seems more at ease with middle of the road blues tracks like "Ghost", "Some kind of Feeling", songs that could be easily on any Joe Cocker or Cher album. She insists on playing dirty blues rock but her attempts at "First time blues" with Joe Bonamassa are not as strong as they should. She has the chops, the ideas but she cannot decide on the album’s direction and is quite polished. On the contrary with other contemporary blues women like Erja Lyytinen, Joanne Shaw Taylor or Laura Cox, Orianthi can deliver a stunning solo but her voice and the way she composes flirt too much with the mainstream rock radio sound and reduces her blues woman credibility in favor of her success on the pop music genre. At the end the album is a bit plastic and the great guitar work cannot balance the MOR feeling that her mellow vocal levels. 

A nice album for a ride with the car but nothing more. "Dark days are gone" is a fine example of another poor rock song who lacks depth and strength but has a nice FM flavor, "Bad of each other" is another blues tune for white folks in the suburbs. Maybe Orianthi should forget the Sambora, Bon Jovi MOR , white boys’ blues tactics as in "Call you mine' and let herself in to the real low-down blues, following the great Australian tradition of bands like ROSE TTTOO, ACCDC, COMSIC PSYCHO or even the INXS formula She CAN’T have both worlds, and this album proves it. A nice album to listen to once or twice and move on.

6

Song of the week- BLUES PILLS - HERE COMES THE NIGHT

 

BLUES PILLS - HERE COMES THE NIGHT 

 Here Comes The Night” is our take of the Swedish 60’s rock classic “Här Kommer Natten” by Pugh Rogefeldt. The original version is one of our favorite songs, beautiful in a very raw way. We wanted to do our take of this song, so we gathered in the studio and recorded it all analogue on tape. To capture it in english and channel it into our vibe was a true honor, and we hope you will enjoy it as much as we did making it. Here comes the darkness, dape - dape -dape - da - da -da… Stream "Here Comes the Night" by Blues Pills here: https://BluesPills.lnk.to/HereComesTh... 

 Stream & buy our latest album Birthday here: https://bluespills.lnk.to/BirthdayAlb... 

Listen & follow us here: https://linktr.ee/OfficialBluesPills 

Show dates & tickets here: https://bluespills.com/#tour 

 CREDITS Song recorded at Red Telephone Studio by Blues Pills. Performed by Blues Pills Song produced by Zack Anderson Video by - SMACK! Film directed and edited by Carl Stenlöv & Benjamin “Banjo” Löfquist HERE COMES THE NIGHT (original title HÄR KOMMER NATTEN) Lyrics & composition by Pugh Rogefeldt (c) Warner Chappell Music Scandinavia AB #bluespills #HärKommerNatten #HereComesTheNight