A troubled soul, a real blues woman, American songwriter,singer Beth Hart releases her eleventh studio album and the angel of inspiration is by her shoulder.
From the opening track "Savior with a Razor" featuring Slash, a painful, har rockin blues song, to the groovy "Suga N My Bowl" (featuring Eric Gales), Hart shines all over the songs."Never Underestimate a Gal" has the swing feeling inside it and the song speak for Hart herself, never underestimate a woman with her strength to fight the inner demons."Wanna Be Big Bad Johnny Cash"written by Hart and Glen Burtnik ahs the blues, country feeling that would make Cash proud for his heritage and Hart a real contender for his crown."Wonderful World" is a "piano-led ballad while the raw, dark "Don't Call the Police" balanced by the soulful "You Still Got Me". The album closes with groovy, edgy "Machine Gun Vibrato" where Hart's voice reminiscent of the bootleggers tommy guns sound,the perfect soundtrack for StValentine's massacre.
All in all , Hart's eleven album, finds her fresh, rejuvenated and more and above all true to her musical calling,combining groove, swing and the pain the blues carries with them from a woman who lives proudly showing her scars.
If this is the final "studio" album, their 15th "studio" by the progressive/hard rock/metal pioneer/giants BOC, then it is almost a complete disappointment. A compilation of leftovers,comprises a dozen songs originally recorded between 1978-1983 (with one from 2016), mostly from the middle and late period of the band with the more polished sound plus a couple of cover versions, of songs we already knew by their live renditions like 'Kick out the jams" by MC5.
No one questions the ability of BOC to write great songs. Even their leftovers, whatever they decide to play twelve bars/60s (BEATLES) influenced at "Gun", the funk meets the DOORS (at the keyboards department) "Soul Jive", Hard rock in the BOC of the late 80s era time in "Supernatural", " Don't Come Running to Me", slow tempo boogie, "Money Machine" with the BEATLESesque chorus, twelve bar rock n roll in "Cherry", the jazzy "Shot In The Dark" that grows in to a hard rocking song in the vein of "Revolution by night" songs, "The only thing"a mid tempo melodic ballad with the PROCOL HARUM style keyboards or covers "We Gotta Get Out of This Place" (MC5),"If i fell" (BEATLES) these are songs other bands would never even dreamed to have in their original studio albums. But, the big but, Bloom,Roeser and co have the guts and the talent to create even in our Spotify dominated days, great songs as they proved in their recent studio album. So why not get themselves in the studio for one last time, let the creative juices flow and let the bunch of harcore fans get happy and buy the tangent material, cd, vinyl,whatever and the rest listen to the various platforms. We are all more than happy listening to new songs at their concerts, love how they enrich their l;ive set, with oldies , songs not often played or from their 21st century works.
They may feel old, tired and disappointed by the road taken by the modern music industry but along with them there is a small, hardcore group of fans like "Mike Mavrogiannis, in Greece who deserve one last final kiss of fresh air with new songs. At the album now, the collection has some highlights ,not a real low, so i'll say. "Cherry", "Shot in the dark", "Soul Jive" ,.are above average (for BOC standards). The sound is similar to "Cultösaurus Erectus", "Fire of Unknown Origin ", "Revolution by night" and Mirrors", mostly with the metal element bending nicely with their FM aesthetic. The covers are nice, nothing to get yourself on fire and at the end of the listening, you'll find yourself eager to revisit their vast discography and the live albums,tribute to older studio works with more interest.
So if Eric Bloom and Donald "Buck Dharma" Roeser read this, there is a whole Greek spinach pie for both of you, just go back to the studio for one final time.
Athens missed a great chance to say goodbye to UFO and their lead singer for decades, Phil Mogg, when UFO retired form action due to Moggs health issues. Their cancelled show was supposed to be their last on their farewell tour. Heart issues led Mogg to early retirement, at elasty from heavy touring, but the flame inside him,led him to his first solo album.
".Mogg's Motel" is the debut solo album from Phil Mogg, the legendary vocalist and founding member of rock icons UFO. Following the band's final show in 2022 and breakup announcement, Phil thankfully didn't take retirement to heart and fans will be delighted to know that this excellent new album rocks in the same vein as his previous band. Produced by bassist Tony Newton and featuring UFO alumnus Neil Carter on guitar and keyboards alongside guitarist Tommy Gentry and drummer Joe Lazarus, this is an album that combines more modern and heavy sound with the classic UFO melodic , punchy Hard rock with some additional female backing vocals that put the songs ,wherever they are ,in a more sophisticated dimension.
The voice is here, alcohol soaked, steady and vivid but the sound is beefier and heavier at some points, "modern' for the classic UFO fan who isn't a lot in the Vinnie Moore era.From the familiar to ear, classic UFO "Apple pie" and 'Wrong house' to the more heavy "Shane" and "Tinker taylor", "Princess Bride" with the riff conquering the songs,heavy and distorted, like late days UFO. Mogg is in top form. Another stand out track is the dark "Weather" while on 'Storyville" an old school mid tempo ballad ,Mogg delivers a heart full performance and in whole the album along with DEEP PURPLE;s latest album, proves why in the 70s ,Britain produced some of the finest Hard rock bands that continue to keep the flame alive,even as solo members work.
'Mogg's Motel" is more than a substitute to UFOs disbandment, is a fine album of British Hard rock that steps on UFOs heritage and looks in the eye the future. He may be a bit late in deciding to release his first solo album, but won't disappoint anyone
Ελλάδα Ελλήνων καθολικώς διαμαρτυρομένων (updated) πάντα επίκαιρο
Το παρόν κείμενο βασίστηκε σε ένα παλιότερο κείμενο πριν την κρίση που παραμένει επίκαιρο. Τυχόν διαφωνίες , που θα υπάρχουν πολλές, σεβαστές, κρατείστε τις για τον εαυτό σας όμως. Διάλογο α ς κάνετε με αυτούς που "επιβάλλουν" την μειοψηφία των εκλογικών αποτελεσμάτων πατώντας σε μια τεχνητή "Δημοκρατία" κ ένα Σύνταγμα που ερμηνεύεται κατά το δοκούν.
Γεια χαρά σε όλους. Σκόπευα να γράψω για το Rock of ages και το φάντασμα της Όπερας που είδα στο πρόσφατο ταξίδι μου στο Λονδίνο. Δεν μπορώ, δε μου βγαίνει .Δεν μπορεί αν μου βγεί, όταν ήμουν μάρτυρας, της διαστροφής του δήθεν αντιεξουσιαστή, Ελληνα, οργισμένου, λαϊκιστή, νεοφασίστα, που οδήγησε χθες ,ένα από τα ομορφότερα κομμάτια της ζωής μου, ζωής μας στον όλεθρο και την πυρά.
Από τους αρχαίους χρόνους, ο Έλληνας είναι θρασύδειλος. εξοστρακίζει τον αντίπαλο, δίνει κώνειο στο διαφωνούντα, προτιμά τον λαϊκιστή πολιτικό και ζει με δούλους, κ την γυναίκα στον γυναικωνίτη. Αρέσκεται Σε εμφύλιους πολέμους με ξένα χρήματα και θεωρεί τον κάθε μη Έλληνα, βάρβαρο. Εκστρατεύει όπου δει χρήμα, Τροία, Συρακούσες, Περσία και είναι εκδικητικός, βλέπε Μέγας Αλέξανδρος. Πέρσες, ποιοι Πέρσες και καλά οι Πέρσες, στην Ινδία και το Αφγανιστάν, ποιός του είπε ότι τον ήθελαν.
Μετά βρήκε τη Θρησκεία και το Βυζάντιο, που τον έκανε επαρχία του, μικρή και παραγνωρισμένη. Ύστερα ήρθε η ώρα της Τουρκοκρατίας, η λήθη, μέχρι την επανάσταση, χάρη σε κάτι ροκ εν ρολ καλόγερους ,γυναικάδες και αλητήριους σαν τον Παπαφλέσσα και μια αστική τάξη, που αποφάσισε να αποκτήσει βάση. Ιδεαλιστές σαν το Ρήγα Φεραίο έδωσαν τη ζωή τους, για να θέσουν ιδεολογικές βάσεις και οπλαρχηγοί, πρώην κλέφτες ενώθηκαν να πολεμήσουν (να κάνουν τη βρώμικη δουλειά). Μόλις τα κατάφεραν, άφησαν τους επαγγελματίες πολιτικούς να μας βάλουν στο λούκι της κομματικοποίησης, Μαυροκορδάτος, Κωλέτης κλπ. Αμέσως ήρθαν τα δάνεια και ο εμφύλιος και οι ξένοι , που θέλαν τα λεφτά τους, εδίωξαν τους Τούρκους και μας έδωσαν το κρατίδιο μας.
Μετά ήρθαν το 1897, ΟΙ Βαλκανικοί, είχε προηγηθεί μια πτώχευση, δάνεια, η υπόθεση Πασίφικο, το μονοπώλιο, ο πρώτος παγκόσμιος, η Μικρασιατική καταστροφή, Ο δεύτερος παγκόσμιος, ο εμφύλιος και η Κορέα …Ελλάς ελλήνων χριστιανών, με κλαρίνα και μπουζούκια και προσφυγικά και την αστική τάξη (εισαγόμενη από τα χωριά) της αστυφιλίας, της αντιπαροχής και των πολυκατοικιών .Ανάπτυξη με το σχέδιο Μάρσαλ και εφοπλιστές με δανεικά Λίμπερτυ, δεκαετία του 60 κ κοινωνική αναταραχή, δικτατορία, Κύπρος και μεταπολίτευση, και ο σωτήρας εκ Σερρών. Μπείτε στην ΕΟΚ, (δεν μας ρώτησαν), μετά λαϊκισμός σοσιαλιστικής μορφής, από τα 1981, έκανε τους δεξιούς Μαυρογιαλούρους να μοιάζουν νήπια. Η δικαιολογημένη μίζα του υπουργού Κοσκωτάς, Κουτσόγιωργας, γκόμενες αεροσυνοδοί και ύστερα ο τεχνοκράτης με τις κρεατοελιές και την είσοδο μας στο ευρώ. Όλα άλλαξαν εκτός από τους μισθούς .Εξαιρούνται τα δάνεια και οι επιδοτήσεις, που κάποιοι έδιναν αφειδώς στους αγρότες και οι μισθοί στις ΔΕΚΟ, πιο μεγάλοι από τους μισθούς το ιδιωτικού τομέα, παγκόσμια πρωτοτυπία.
Κάποια μέρα κάναμε πρωθυπουργό, τον άνθρωπο που για λόγους εικόνας (image), πήγε για ποδόσφαιρο, μετά από 30 χρόνια και έσπασε τον αστράγαλο του, προφανώς νόμιζε ότι ήταν playstation…Ολυμπιακοί αγώνες, άλλα λεφτά σε συστήματα ασφαλείας, γερμανικά, υποβρύχια, ολλανδικές φρεγάτες, γαλλικά μιράζ, γερμανικά Leopard (ξεχάσαμε την ταπείνωση των Ιμίων- τους νεκρούς αεροπόρους). Άνοδο της λαϊκής δεξιάς (με κοστούμια από το Λονδίνο-χαχα)
Το 2008 έκαψαν την Αθήνα, για έναν άδικο θάνατο, μια δολοφονία. Μας έμαθαν ότι η λεηλασία δικαιώνει το αίμα ενός παιδιού. Παράλληλα μάθαμε ότι νομική επιστήμη είναι η σπίλωση του νεκρού (βλπ υπερασπιστική γραμμή Κούγια). Μετά ήρθε το παιδί των σπορ, άξιος συνεχιστής του γκομενιάρη μπαμπά, καλός στην εικόνα κ στα Ελληνικά με Αμερικάνικη προφορά. Ανίκανος σε όλα τα άλλα. Χωρίς να μας ρωτήσει συνέχισε την πολιτική Αλογοσκούφη, «δώστε εναύσματα στους ξένους» . Μας έφερε το ΔΝΤ, χωρίς δημοψήφισμα. Μετά μας έφερε δάνεια κ μετά την έκανε και έβαλε τον τραπεζίτη, πάλι χωρίς να μας ρωτήσει, πρωθυπουργό. Τώρα μας λέει ο έτερος αρχηγός εκ Καλαμών, 20-30 χρόνια υπομονή. Αλήθεια, ποιόν θα συναγωνιστείς? Τον Τούρκο που είναι σε ανάπτυξη ή τον Ινδό, που παράγει αυτοκίνητα και φάρμακα ,έστω και αντίγραφα. Με υπουργούς σαν τους Βενιζέλο,Βορίδη,Λομβέρδο, αποφοίτους νομικής θα ανταγωνιστούμε τεχνοκράτες ?
Σε πείσμα όλων κάποιοι διαδηλώνουν και ας μην συμφωνώ μαζί τους, βλπ ΠΑΜΕ. Διαφωνώ γιατί τρέφουν τον συνδικαλισμό και τις ΔΕΚΟ, που είναι υπεύθυνες για το Ελληνικό αίσχος, με μισθούς δημοσίου, που δεν συναντάς στον ιδιωτικό τομέα. Τουλάχιστον όμως διαδηλώνουν. Σε αυτή την χώρα της μόρφωσης, της παιδείας, των πνευματικών ταγών, που «δεν θέλουν να γίνουν βουλευτές», είχαμε το χθεσινό αίσχος. Η ελληνική Αστυνομία, να προστατεύει την Βουλή και ο ιστορικό κέντρο της πόλης που γεννήθηκα, εγώ ,ο πατέρας μου και τα παιδιά μου, να καίγεται. Να μην καίγονται το ΔΝΤ και οι τράπεζες, αλλά το κτίριο του «Απόλλωνα» κ του «Αττικόν», το ‘Αστυ’. Βέβαια ο αντιεξουσιαστής δεν πάει στον κινηματογράφο, εκτός αν πρόκειται για τα "μαθήματα Αμερικανικής ιστορίας" κ τον Ράμπο και αυτά μεταγλωττισμένα. Αλλά τι να πούμε όταν στην Ελλάδα, ακόμη τιμούν κάποιοι το ΕΑΜ που αιματοκύλισε τη χώρα, για να την κάνει «Σοσιαλιστική» και ξεχνάνε το Μελιγαλά και την ΟΥΛΕΝ. Όταν τη Μακρόνησο και τη Γιάρο, τα έκαναν σημαία τους ανεγκέφαλοι, [που δεν ξέρουν τι σημαίνει λήθη και ύβρις και μιλάω για του φωτισμένους πατριώτες –Δεξιούς, που προστάτευαν τον κάθε βιομήχανο, που έβγαζε τα κεφάλαια του στην Ελβετία. Χώρα των άκων, χώρα χωρίς ιστορική μνήμη, χώρα του Πολυτεχνείου και της Νομικής, που απέκτησαν πια άλλο χρώμα.
Άσυλο, από πρυτάνεις ανεύθυνους, που αφήνουν την πόλη βορά στο έλεος επικινδύνων που τους νοιάζει όχι η «Αν-αρχία», όχι αντιεξουσιαστές, αλλά τραμπούκοι, λεηλάτες, πράκτορες και συνεργάτες, των εκάστοτε εξουσιαστών ,άμεσα ή έμμεσα. Οικτίρω όλους εμάς και εμένα μαζί, που δεν έχουμε το θάρρος, τον κάθε δήθεν ταραξία ας είναι γιός ή κόρη ή αδελφός μας , να μην τον παραδώσουμε στις Αρχές (γιατί αλλωστε θα τιμωρηθεί?) αλλά να τον οδηγήσουμε στα Γκούλαγκ, που οι « σύντροφοι» της κας Παπαρήγα, οδηγούσαν τους κοινωνικά απροσάρμοστους. Όταν καις βιβλιοπωλεία και κινηματογράφους είσαι χειρότερος από ζώο, είσαι άνθρωπος και κανένα Νταχάου δεν σου είναι αρκετό
Σε λίγους μήνες έρχονται οι Skynyrd ακολουθούν οι BLACK SABBATH ( με η χωρίς τον Ward) μετά οι RED HOT CHILI PEPPERS. Θα είμαστε όλοι εκεί όπως ήταν όλοι στην Ελλάδα και μετά την δολοφονία του Καποδίστρια και την 22η Απριλίου του 1967και μετά την ψήφιση του μνημονίου. Αδιάφοροι, χαρούμενοι για την ροκ αισθητική μας και το ανεξάρτητο ροκ πνεύμα μας. Για αυτό μας χαίρομαι, αναγεννιόμαστε από τις στάχτες μας σαν φοίνικας… τόσο ροκ, τόσο όμορφο …με πήρε η μυρωδιά από τα χημικά και τα αποκαίδια… Ελλάδα του Μπέου, του Πατέρα, Του Μαρινάκη, του Βαρδινογιάννη, του Ψωμιάδη, του Τροχανα…Δ.Ν.Τ, το είχε πει και ο Al , NEW WORLD ORDER…Αριστοτέλη δεν διάβσα , ούτε Πλάτωνα, ήμουν θετικής κατεύθυνσης… διάβασα μόνο πολύ χημεία και αγαπώ το H2SO4..πολύ
Υ.Γ Ακολούθησαν αυτό το κείμενο, η χρεωκοπία και ο λαικισμός του "καταληψία" πρωθυπιυργου. Η Σωτηρία Μητσοτάκη, με το Μεγάλο περίπατο , την Ελλάδα 2.0,την διάλυση του ΕΣΥ, την ακρίβεια, ο Κασελάκης, το gloden boy της 'Αριστεράς" και η διάσπαση των συντρόφων του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν χωράνε τα SUV στο παρκινγκ της Κουμουνδούρου. Κωρονοιός, ΗΕλλάδα μαθημένη στα επιδόματα, Rafal κ Φρεγάτες αλλα κ 1 εκατομμύριο νέοι Ελληνες στο εξωτερικό. Μεταναστυευτικό και η χώρα μια ατελείωτη χωματερή , ενήλικων οικονμικών επι το πλόιστον, παράνομων μεταναστών ακι Μουσουλμάνων που ονειρεύονται τη Σαρία στην Ευρώπη. Στη χώρα μας, ευδοκιμεί η φαιδρότηατα, οι κηραλοιφές, η φωνή λογικής (οι υπόλοιποι είμαστε παράλογοι?ίσως_ και η Κωσταντοπούλου με τη μόνιμη διαμαρτυρία και το σύντροφο της συν Βουλευτή. Τιμωρείσαι γιατί δεν έκοψες απόδειξη, αλλά οχι γιατί έστησες τις τηλεοπτικες άδειες για να ελέγχεις τα ΜΜΕ, βλ Παππάς. Τιμωρείσαι γιατί πίνεις καφέ στο αυτοκίνητο, αλλά οχι γιατί παρέδωσες τον ΟΣΕ στους Ιταλούς για φραγκοδίφραγκα και κατέληξες με συμφωνία ΣΥΡΙΖΑ,-ΝΔ στο δυστύχημα των Τεμπών και 53 νεκρους, που απλά πήγαιναν σπίτι τους. Τιμωρείσαι γιατί δεν βάζεις φυσικό αέριο, οπτική ίνα ή δεν χρησιμοποιείς πιστωτική όπως ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ το κράτος (ελευθερία επιλογών σε Δυτική δημοκρατία) αλλά οχι για τους 100 νεκρούς στο Ματι (που δεν ήξερε ο Αλέξης που έκανε ταξιδάκι), εκεί κα Δούρου ήταν πλημμέλημα.. Τιμωρείσια με το ακριοβότερο ρεύμα στην Ευρώπη, το χειρότερο ιντερνετ, την ελάχιστη εως ανύπαρκτη κοινωνική περίθαλψη γιατί τα παπαγαλάκια των ΜΜΕ και ΜΚΔ δημιουργησαν τη γενθιά της απάθειας που έχει απεμπολήσει το βασικό δικαίωμα της ,αυτό της ψήφου. Στη χώρα των αριστερών με δεξιά τσέπη και των δεξιών που ονειρεύονται γάμους ομοφύλων, γιατί όλα τα άλλα έχουν λυθεί, κοιτάμε τί γίνεται στο γειτονικό Ισραήλ και αναρωτιόμαστε τί θα κάναμε εμείς? Στη χώρα των τραπεζών και της τεχνολογίας που θα μειώσει και άλλο τις θέσεις, του τουρισμού που αυξάνει σε αριθμούς και εμιώνεται σε έσοδα, χαμογελάμε. Γιατί είναι μεταδοτικό και τα πρωινάδικα το επιβάλλουν. Το μόνο επίκαιρο σε αυτή τη χώρα είναι ο στίχος των THE WHO από το "Wont get fooled again"...new boss, smae like the old boss
Brand Bjork Trio-"Once upon a time in the desert" (DUNA records)
Brand Bjork shouldn't be referred to as the x KYUSS drummer but as a musician of his own status and history. Another album with his new band and the power trio ,is on the forefront. MASTERS OF REALITY, CREAM,CACTUS,Jimi Hendrix are all present. Psychedelic heavy guitars, stripped down, monolithic drums and groove are all ever present. Songs like "Down the mountain", "Duck the daze" arte among the best songs that Hendrix and MOUNTAIN never wrote.
Mario Lalli (Yawning Man, Fatso Jetson, Desert Sessions) on bass guitar and Brant BJORK band alumni Ryan Güt on drums are Bjork's musical companions and they share the same vision. The Frank Marino inspired "Magic surfer magazine" is a slow, tripy musical wave that explodes on the shores of the Californian desert, on the stoned brains jetty. The groove goes on at "Sunshine (is make love to your mind)" a six minute song, full of bare down drums and a bass line that wakes up the dead in the desert,creating desert corruption and gaps where magical mushrooms reveal, to devour the loveless world. What i love at BBT is that they live music to breath, no selfishness and egoism, just the groove that doesn't necessary has to support the lead singer, guitar player role but evolves organically, like the Eden's serpent around the listener till it takes him /her to the cosmic void,where it came from."Once upon a time in the desert" is an album of a power trio, that enjoyed been in the studio together, exchanging grooves and ideas together. A trio that loves the distortion, the fuzz and the low frequencies and lives in a steady diet of late 60s,early 70s rock bands. 'Rock n roll in the dirt" is a slow dive in the heavy groove of the band, dirty and distorted,with slow, sludge melodies, a bit on the QOTSA side but less alternative and more 70s inspired.
In 42 min, this trio sets the standards for some primitive, stripped down, bare, soulful rock n roll with distortion as the high priest of their preaching, a psychedelic journey to the center of the desert universe
When LYNYRD SKYNYRD of the "Gods and Guns" era met BAD COMPANY their bastard child named GEORGIA THUNDERBOLT and it is a real hellraiser These days, however, the Rome, Georgia-based quintet is a critically acclaimed and internationally touring band fending off the sophomore slump with its latest album, "Rise Above It All", out on Mascot Records. .The band consists of TJ Lyle, lead vocals, harmonica, and keyboards., Zach Everett, bass, classical guitar, harmony vocals; Bristol Perry, drums; Logan Tolbert, guitar; and Riley Couzzourt, guitar. The quintet’s earthy and emotive aesthetic spans late 1960s singer-songwriter intimacy, the yearning of the blues, the mythological stories of country, and a bracing dose of arena-ready classic hard rock.
“As soon as TJ opens his mouth you know we’re from the South.” they write on their webpage and it is half the truth. Opening track "Gonna Shine" is a Southern rocker in the best tradition of SKYNYRD, Henry Paul Band, DOC HOLIDAY, but then the guys pull some aced from their sleeves with BAD COMPANy and especially Paul Rodgers stated as their main influence at the slow burner "Rock And Roll Record", while they taking off at the hard rocking "Rise Above It All", making their mark at the excellent party opener "Ain’t Got No Money", they surprise us at the ZEPPELINesque /BAD COMPANY "Moonlight Play" and the more groovy "Crawling My Way Back To You". Then they get you deep in to the Southern traditions and fears in "Little Jim" a song that reminds me of "Floyd" by SKYNYRD till they decide to get a bit more uptempo and rocking at Stand Up and my two personal favorites "Whiskey Talkin" and "Pricetag". The album is a great addition to the Southern rock fans collection but my only and it is a strong one,disagreement is with the song selection as it starts groovy and in the middle it slows down more than someone would like, losing the momentum of the opening tracks to find it again at the end.
THE GEORGIA THUNDERBOLTS are far more heavier, rocking than BLACKBERRY SMOKE and its up to them to focus on songwriting and stay afloat at the Southern rock revival that is happening the last two decades or countrified to get a bigger audience. In any case they have the guts and the potential and judging by their sound they could also turn to the BLACK STONE CHERRY direction. Whatever they choose,they are on the path to success.
Μυθιστορηματική βιογραφία του μεγάλου Σοβιετικού συνθέτη Σοστακόβιτς ή ένα περιδιάβασμα στη ζωή ενός ανθρώπου που επαφή του με το Σοβιετικό καθεστώς κατέστησε φοβικό.
Ο Σοστακόβιτς στην σκιά μιας δεσποτικής μητέρας από νεαρή ηλικία γνώρισε την αποδοχή από τη Σοβιετική κομματική κουλτούρα για τα φιλεργατικά» τραγούδια –συνθέσεις του. Αρκούσε όμως μόνο ένα άρθρο στην Πράβδα που τον αποκαλούσε εχθρό της μουσικής του λαού, για την όπερα του Ἡ λαίδη του μακμπεθ του Μτσενσκ» για να ανατραπούν όλα. Ο συνθέτης περιγράφει τα προπολεμικά χρόνια στα οποία η αναμονή της επικείμενης σύλληψης του για αντικρατική συμπεριφορά τον οδήγησε να κοιμάται με μια βαλίτσα με τα απαραίτητα ,δίπλα από την πόρτα,. Ο σκοπός αυτής της προετοιμασίας ήταν για να γλυτώσει την υπόλοιπη οικογένεια από προβλήματα και άλλες συλλήψεις. Όμως ο Σοστακοβιτς, ένας άνθρωπος που σκιαγραφείται ως χαμηλών τόνων, ζει και ενδιαφέρεται μόνο για τη μουσική, στην Μόσχα, την Πετρούπολη τον Καύκασο. Αναρωτιέται για το τί θα συνθέσει και αν υπάρχει ανάγκη για μεγάλά μουσικά έργα και δεν αμφισβητεί πρόσωπα και καταστάσεις.
«Τι θα μπορούσε να αντιπαρατεθεί στον αχό της εποχής? Μόνο η μουσική, που βρίσκεται μέσα μας, η μουσική της ύπαρξης μας, που μερικοί τη μετατρέπουν σε πραγματική μουσική. Και αυτή με τη σειρά της ,αν είναι αρκετά δυνατή, αληθινή και καθαρή έτσι ώστε να καταπνίξει τον αχό της εποχής, μετατρέπεται σε ψίθυρο τη ιστορίας»-Να τι τον στήριζε.
Δυο γάμοι, ένας νεανικός , ο απογαλακτισμός από την μητέρα σατράπη και ένας μεσήλικας πια, με δύο παιδιά, η σύντροφος αυτή τη φορά με κοινά βιώματα από τη Σταλινική τρομοκρατία. Ο Σοστακόβτις, παραμένει ο συνθέτης που θέλει μόνο να γράφει μουσική. Διατάζεται να πάει σε ένα συνέδριο Ειρήνης στην Νέα Υόρκη από τον ίδιο το Στάλιν, που επικοινωνεί τηλεφωνικά μαζί του και αποκαθιστά τη μουσική του μέσα σε μια νύχτα. Εκεί θα γίνει αντικείμενο διεκδίκησης και πολιτικού πόθου, για τις ΗΠΑ που προσπαθούν να τον κάνουν να αυτομολήσει αλλά και για την ΕΣΣΔ που τον έχει παρουσιάσει ως Εθνικό συνθέτη. Η ζωή συνεχίζεται με κομματική νουθεσία, ένα μόνιμα προσκολλημένο σύντροφο υπεύθυνο για την ορθή κομματική διαπαιδαγώγηση του. Η υποχρεωτική ένταξη στο Σοβιετικό Κομουνιστικό κόμμα, η ανασφάλεια και τα ερωτηματικά του χαμηλού τόνων Σοστακοβιτς. Οι εσωτερικές αγωνίες του και η ελπίδα πως η μουσική θα θριαμβεύσει για αυτόν και όσους παραγκωνίστηκαν , ξεπηδάνε με δραματικό τρόπο μέσα από αυτή την χαμηλών τόνων μυθιστορηματική βιογραφία. Ο Μπαρνς, χρησιμοποιεί τα υλικά του κύριου ήρωα του, για να δημιουργήσει ένα βραδυφλεγές φυτίλι που δεν θα ανάψει ποτέ. Έναν άνθρωπο χαμηλών τόνων, έρμαιο της μοίρας και της φιλοπατρίας του σε μια χώρα πολιτικών παιχνιδιών που ζει και κινείται με καύσιμο την αγάπη του για τη μουσική.
Η προλεταριακή καθαρότητα ήταν τόσο σημαντική για τους σοβιετικούς, όσο ήταν η Άρια για τους Ναζί επιπλέον είχε τη ματαιοδοξία ή την απερισκεψία να προσέχει και να θυμάμαι πως αυτό που το Κόμμα έλεγε μέχρι χθες ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με αυτό που έλεγε σήμερα.
«Ήθελε να τον αφήσουν ση ησυχία του με τη μουσική, την οικογένεια και τους φίλους του, απλούστατη επιθυμία κι όμως εντέλει εντελώς μη πραγματοποιήσιμη. Ήθελαν να τον σμιλέψουν και αυτόν όπως τους άλλους. …Απαιτούσαν έναν αισιόδοξο Σοστακόβιτς»
Ο Μπαρνς περιγράφει αυτόν τον χαμηλών τόνων άνθρωπο, ειδικά την εποχή των Σταλινικών διώξεων, με τρόπο που πραγματικά σε κάνει να περιμένεις μαζί του, ασφυκτιώντας το αναπόφευκτο. Η επίσκεψη του στα κεντρικά της NKVD, η αγωνία για το επόμενο κάλεσμα που θα οδηγούσε στην εξορία η εναλλαγή πολιτικών κομισάριων που θα τον νουθετούν , η εναλλαγή προσώπων, που δεν ενημερώνουν ποτέ για την τύχη των προηγουμένων, το άγνωστο σε καθημερινή βάση που τον κατατρώει.
Ο Σοστακοβτις, μέλος της ένωσης Ρώσων συνθέτων, ζει μια ζωή που ορίζεται από πολιτικούς προϊστάμενους. Τον Πρόεδρο της ένωσης, που εξευτελίζει όσους δεν συμβαδίζουν με την κομματική άποψη, με προκλητικά αιχμηρές δημόσιές συναντήσεις αυτοκριτικής και δημόσιας ταπείνωσης. Τα στελέχη της ασφάλειας και τους πολιτικούς καθοδηγητές, που ευχαριστιούνται να «στριμώχνουν» τον γνωστό συνθέτη. Μια ζωή χαμηλών τόνων, που η πολιτική κατάσταση του δημιουργεί ερωτηματικά αν αξίζει το έργο του, ενώ η διεθνής αναγνώριση του αποτελεί προστασία αλλά και κίνδυνο να υποπέσει σε δυσμένεια ως προδότης.
Ένας άνθρωπος που η δημιουργικότητα του, η αγάπη του για τη μουσική, ευνουχίζεται από ένα καθεστώς που επιζητά ομοιομορφία και αποδιοπομπαίους τράγους ή τεχνητά είδωλα. Ο Σοστακόβτις, που επιζεί, σιωπά, δημιουργεί με το βλέμμα στις δύο γυναίκες της ζωής του, φιλόπατρις αλλά και μόνιμα εγκλωβισμένος σε παιχνίδια εξουσίας που δεν θέλει να συμμετέχει, ούτε καν ως παρατηρητής.
Ένα δυνατό βιβλίο για τη ζωή ενός επώνυμου στην πάλαι ποτέ κραταιά Σοβιετική Ένωση. Ένα βιβλίο για την επιβίωση ενός χαμηλού τόνων ανθρώπου σε μια κομματική ζούγκλα .Απολαυστική μυθιστορηματική βιογραφία με την οποία ταυτίζεσαι σε κάθε επίπεδο.
.webp)
.jpg)
