The war on drugs-"I don't live here anymore"

Tom Petty meets Fleetwood Mac meets BOC (Spectres era) and a great middle of the road  rock album is born. At songs like "Victim" you feel the dancing heat melting the rock stereotypes to create a song smooth and addicting as blood for vampires. The war on drugs is giving a great modern rock album that carries the MOR spirit of Tom Petty , his rock muscle combined with the more FM approach of Fleetwood Mac. I wish only for Stevie Nicks to have a chance to participate in this album. Mellow, rhythmic, dreamy, spacey and above all overflowing with melody and musicality, medicine for tired ears and lost souls.

7,5

 

 

Song of the week - J.B.O. - Metal Was My First Love (2021) // Official Music Video // AFM Records

Song of the week

 

J.B.O. - Metal Was My First Love (2021) // Official Music Video // AFM Records

J.B.O. - Metal Was My First Love (2021) // Official Music Video // AFM Records

Taken from the album "Planet Pink", out March 18, 2022. 

Order & Stream: https://bfan.link/metal-was-my-first-... 

Shop: https://shop.afm-records.de/j.b.o./ 

Subscribe to AFM's Apple playlist "Melodic Mayhem": https://apple.co/3k2gLYw 

 J.B.O. - Metal Was My First Love (2021) // Official Music Video // AFM Records Everyone knows John Miles' exceptional evergreen "Music Was My First Love".In typical J.B.O. style the German Metal masters made this song to their own even though the energy of the original stays the same. This is the first wake up call from the upcoming album "Planet Pink", released in march 2022. 

Follow J.B.O.! Spotify: https://open.spotify.com/artist/6xyJP... 

Apple Music: https://itunes.apple.com/artist/j-b-o... 

Facebook: https://www.facebook.com/kickersofass/ 

Instagram: https://www.instagram.com/kickersofass/ 

Website: https://www.jbo.de

 

 

Cynic-ascension codes

 

      
Fusion,prog metal meets new age and disco in an album, delight to the listener, never too heavy, never too prog,where melody meets masterful command of the instruments and everyone puts his input to raise the compositions above the technical yet soulless level where most progressive metal bands stand. The element of new age and even more pop elements is existing at the most part of the album, leaving self indulgence aside, to create musical landscapes that captivates the listeners mind and leave unforgettable to his soul.

 

 

 Don't ask about the musicianship as it is of the highest form and standards. Relax, think and dream listening to CYNIC breaking the codes once again making paradise accessible for all of us out there who listen to music with the heart and not only with our minds.impressions

8

 

Lucifer- Lucifer IV

 

 

Swedish/German retro occult rock with the collaboration of Joanna Sadonis Andersson (THE OATH) and Nicke Andersson (HELLACOPTERS-IMPERIAL STATE ELECTRIC). Melodic, dark and sinister, Lucifer IV winks at Roky Erickson and FUZZTONES at the same time while biws to BLACK SABBATH, MERCYFUL FATE and distinguish itself due to Sadonis unique voice. Songs that could be instant hits like "Crucifix-(i ll burn for you" and the Robin Beck/KISS influenced "Bring me his head". The melodies are catchy and have the bitterness that is needed to make the album a dark rock masterpiece and not another sugar coated retro rock relic. But Andersson's feeling for a good melody is impeccable and works even at the more dark moments of this band as rock n roll is always the base the ground of his composing work."Mausoleum" is another example of the majestic melodies and atmosphere that LUCIFER creates ,with the additional help at composing of the other guitar players of the band guitarist Linus Björklund’, as well as guitarist Martin Nordin.

 

 

Its been some time since retro rock has sounded so dark and attractive, giving a wink to the underground and the 60s horror film music, keeping the heaviness and the melody firmly attached If the GHOST didn't mind so much for their popularity they may have sounded like these."The funeral pyre " a small instrumental  is another example how, music can be melodic yet scary in the old horror films way without showing too much but insinuating much more."Cold as a tombstone" is groovy, proto metal, like BLACK SABBATH met JEFFERSON AIRPLANE."Louise" has the 60s groove that NA loves.An album that shows the improvement of the band, stylistically and musically, moving from the occult underground to the more mainstream retro rock scene, keeping their dark sides intact and un compromised.

8

Land of Gypsies-"Land and of gypsies"

 

Land of Gypsies-"Land and of gypsies"

 

Land Of Gypsies, formerly known as Gang Of Souls, is a new L.A. based band featuring  vocalist Terry Ilous (XYZ, ex-Great White), together with producer and bassist Fabrizio Grossi (Glenn Hughes, Supersonic Blues Machine, Eric Gales, etc.). Rounding out the lineup are Serge Simic on guitar (The Slam, Supersonic Blues Machine) and Tony Morra on drums.

Blues infused hard rock with some Led Zep.some Bad Co, a bit of FOREIGNER and a lot of 70s with Terry Ilous giving a lifetime performance. A bit more commercial than LedZep with some great organ and DP influences plus a bit of funk at songs like "Not an ordinary man" the band is firing at all cylinders. A band that Glenn Hughes would definitely love to sing at. 

 

 

'Shattered" has this modern female rock feeling kinda Anastasia, while "Trouble" moves more in to the SMALL FACES, HUMBLE PIE, BAD COMPANY field with some vintage WHITESNAKE thrown in and it is tasty as it can be.XYZ  along with SUPERSONIC BLUES MACHINE are influences but the band aiming for a more modern blues infused sound.  "Somewhere down the line" been another fine example of their soul infused blues rock with a touch of the best of the 90s alternative hooks and melodies.On the other side "Rescue me" is the praise the Led Zep mid tempo song we all have expected and with ΙLous stellar performance learn to love.

7,5

Song of the week Paul Gilbert - Winter Wonderland

 Song of the week

 

 

Paul Gilbert - Winter Wonderland

 

Eric Lichtblau-  Οι Ναζί της διπλανής πόρτας (πώς η Αμερική έγινε ο ασφαλής παράδεισος των χιτλερικών) (Ποταμός)

 

«Ένα βιβλίο γεμάτο αληθινές ιστορίες, για την συγκάλυψη εγκληματιών πολέμου που ζήτησαν καταφύγιο στις Η.Π.Α αλλά και την αφύπνιση της Αμερικανικής κοινής γνώμης που διαρκεί ως σήμερα. Εκεί που ο σκοπός αγιάζει τα μέσα και κάποιοι Δον Κιχώτες αναζητούν το δίκαιο. Για όλα αυτά και περισσότερα, ο Eric Lichtblau, μιλά με στοιχεία που σε καθηλώνουν”

 

 

Η πρόθεση των Σοβιετικών να επιβάλλουν την δικτατορία του προλεταριάτου, με κάθε τρόπο, έδωσε στις Η.Π.Α και την Δύση με το τέλος του Β’ΠΠ, το έναυσμα να εμπλακούν σε μια αναζήτηση των  επιστημονικών και άλλων «ταλέντων» του Ράιχ. Μια κίνηση που θα τους έδινε το προβάδισμα στην τεχνολογία αλλά και πιστούς αντικομουνιστές στρατιώτες, πράκτορες.

Στην Δυτική Γερμανία οι παλιοί υπάλληλοι της Ναζιστικής διοίκησης επανήλθαν, στην Ανατολική το ίδιο ο κρατικός μηχανισμός δεν μπορούσε να γεννηθεί από το μηδέν. Όμως οι Η.Π.Α έδωσαν καταφύγιο σε μια ομάδα ανθρώπων άλλων εν γνώσει τους και άλλων βάσει ψευδών στοιχείων, που αποποιήθηκαν το παρελθόν τους. Κάποιοι ήταν επιστήμονες που δούλεψαν από τα πυραυλικά προγράμματα του Ράιχ, στο πρόγραμμα για την κατάκτηση του Διαστήματος αλλά και στον αγώνα για τα καλύτερα ατομικά όπλα. Άνθρωποι που έβλεπαν καθημερινά τις εκτελέσεις των εργατών σκλάβων στο Πενεμούντε και απλά θεωρούσαν το εργατικό δυναμικό αναλώσιμο έγιναν διακεκριμένοι επιστήμονες στον αγώνα να ξεπεραστεί η ΕΣΣΔ.

Σήμερα που οι συγκρίσεις Ναζισμού και ΕΣΔΔ γίνονται όλο και περισσότερες και τα ακροδεξιά κινήματα ανθούν, μια ιστορική αναδρομή στον ρόλο των Η.Π.Α σαν καταφύγιο εγκληματιών πολέμου ρίχνει φως στα ουσιαστικά κίνητρα, που έκαναν δυνατή την μη απονομή δικαιοσύνης αλλά και την βάπτιση στην μοντέρνα Κολυμπήθρα του Σιλωάμ (Η.Π.Α) για εγκληματίες, συνεργούς, επιστήμονες του Ναζιστικού καθεστώτος όλων των βαθμίδων, γιατί η γνώση της ιστορίας, αποτελεί δύναμη και εργαλείο αποφυγής των ίδιων λαθών.

 

Πρώην δεσμοφύλακες, μέλη αντιπαρτιζάνικων ομάδων που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς, δεσμοφύλακες στρατοπέδων συγκέντρωσης με ιδιαίτερα βεβαρυμένο μητρώο σαδιστικών πράξεων, όλα τα φυντάνια της ανθρώπινης σκληρότητας και αδιαφορίας, καλύφθηκαν από το πέπλο του Μακαρθσιμού και τις ανάγκες των μυστικών υπηρεσιών, για πράκτορες αλλά και από συμφωνίες των τελευταίων μηνών του Β ΠΠ, που τιμήθηκαν δεόντως.

Τα συγχωροχάρτια άρχισαν να καίγονται και το επίσημο Αμερικανικό κράτος να ανοίγει τα μάτια του, με την σύλληψη του Άιχμαν την δεκαετία του 60. Όμως θα φτάσουμε έως τη δεκαετία του 90 και ο αγώνας να διωχθούν και να προσαχθούν στη δικαιοσύνη οι εγκληματίες πολέμου αλλά και συνεργάτες έστω και έμμεσα σε Ναζιστικές θηριωδίες, να δικαιωθεί, για κάποιους, όχι  για όλους.

 

Ο Lichtblau ξεκινά το βιβλίο του με την ιστορία ενός πρώην Σοβιετικού που άλλαξε πλευρά και συνεργάστηκε με τους Γερμανούς και μετά προσχώρησε στην άλλη πλευρά. Συμφώνησε για άσυλο και βοήθησε την ίδρυση δικτύων αντισοβιετικών στη Μέση ανατολή μέχρι να γίνει «ηγέτης» της κοινότητας των  Σοβιετικών εμιγκρέδων στο Νιου Τζέρσι.  Ο γείτονας της διπλανής πόρτας, ο οικογενειάρχης , εργάτης, συνδικαλιστοπατέρας, που είναι μπλεγμένος με ιστορίες εκκαθαρίσεων και κατασκοπίας. Με βάση μόνο πραγματικά περιστατικά και ξεκινώντας από τα μικρά ψάρια, φτάνουμε σε αποκαλύψεις για επιστήμονες του πυραυλικού προγράμματος των Η.Π.Α. Ανθρώπους που κάλυψε το επίσημο κράτος και χρειάστηκαν δον Κιχώτες του ανεξάρτητου Αμερικάνικου δικαστικού συστήματος (πράγμα που δεν συνέβη στις ΕΣΣΔ).

 

Η απογοήτευση είναι μεγάλη, όσο διαβάζει κανείς το κυνήγι για τα μικρά ψάρια, την κάλυψη των ουσιαστικών εγκληματιών και το χειρότερο οτι μόνο οι Καπιταλιστικές χώρες έστω και καθυστερημένα χάρη κύρια στην πίεση του Εβραικού λόμπι, κυνήγησαν τους εμπλεκόμενους στις γενοκτονίες του Β’ΠΠ.

Βαρύ, δυσκίνητο και αγχωτικό μας μεταφέρει σε μια Ευρώπη και Η.Π.Α που ετοιμάστηκε για τον ψυχρό πόλεμο, την τελευταία σύγκρουση, δίνοντας χάρη σε εγκληματίες ,για να τους χρησιμοποιήσει, βάσει του γνωστού ρητού «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».

 

Συγκινείσαι από τις προσπάθειες των δικηγόρων, των κατηγόρων. Απορείς με τα κενά του δικαστικού συστήματος, νιώθεις όμως και τους κατηγορουμένους, που μερικές φορές ,υπάρχει συμπάθεια για κάποιους, προϊόντα και αυτοί της εποχής τους αλλά και απέχθεια για κάποιους άλλους προϊόντα του σαδισμού τους. Ζεις το πάθος των δημοσιογράφων που προσπαθούν να δημοσιοποιήσουν τα γεγονότα σε μια κοινωνία που εθελοτυφλεί και συγκαλύπτει. Τον πόνο και την αδυναμία του γιου δικηγόρου να δεχθεί το παρελθόν του Ναζί πατέρα του. Μικρές προσωπικές ιστορίες που αναδεικνύουν, τον παραλογισμό της σύγκρουσης, που έκανε την Ευρώπη και τον κόσμο πεδίο σύγκρουσης για τα επόμενα 50 χρόνια. Η ιδεολογία μένει στην άκρη, ο ανθρώπινος παράγοντας αναδεικνύεται και ζητά δικαίωση, λύτρωση αλλά και επιβίωση, ανάλογα με την πλευρά.

Αντιδράς με τον φασισμό των Εβραϊκών ακροδεξιών οργανώσεων, που απαντάνε με τυφλή βία  στην βία του παρελθόντος διαιωνίζοντας το μίσος και δικαιώνοντας τους ενόχους. Νιώθεις όμως και απορία για την έννοια της δικαιοσύνης, σε επίπεδο θεσμών. Αμφισβητείς την έννοια του Κράτους, με τις μυστικές υπηρεσίες να λειτουργούν αυτόνομα. Τροφή για σκέψη που έρχεται από εποχές ευμάρειας οικονομικής, αλλά ταραγμένες πολιτικά.

 

Η ουσιαστική και ανεκτίμητη αξία αυτού του βιβλίου, έγκειται κατ εμέ προσωπικά, στο θάρρος της Δύσης, να έχει αναδείξει, κάποιους ανθρώπους που χρησιμοποιώντας το σαθρό νομικό σύστημα κυνήγησαν εγκλήματα και εγκληματίες 40 χρόνια μετά. Γιατί η δικαιοσύνη πρέπει να απονέμεται και η παραγραφή είναι νομικός όρος, που εξυπηρετεί συνήθως τον ένοχο. Επίσης η έλλειψη στοιχείων για την αντίστοιχη δράση των Σοβιετικών κάνει αυτό το βιβλίο πολύτιμο, γιατί η δικαιοσύνη, ανθίζει μόνο σε πραγματικά ελεύθερες κοινωνίες, που υπάρχει η ελπίδα  να ελεγχθούν οι πάντες ασχέτων θέσεως και οικονομικής κατάστασης.

 

Μειονέκτημα του βιβλίου, ο ξύλινος λόγος του και η αποσπασματική αφήγηση, που απαιτεί συγκέντρωση από τον αναγνώστη και ενδιαφέρον για το θέμα , καθώς και η έντονη προσωπική άποψη του συγγραφέα, η φόρτιση του. Σαν ουσιαστικά δημοσιογραφική έρευνα περίμενα κάτι πιο πλούσιο σε πηγές και με πιο δυνατό ρυθμό. Αυτά είναι όμως  μικρά μειονεκτήματα  μπροστά στην ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τα αποτελέσματα του ολοκληρωτισμού όχι μόνο στην χώρα τους σαν πράξεις , αλλά και σαν ανθρώπους που οφείλουν να λογοδοτήσουν, όταν τελικά εντοπισθούν. Η συγκάλυψη τους δείχνει μόνο την ηθική παρακμή της ανθρωπότητας, που με το τέλος ενός τόσο μεγάλου πολέμου, ετοιμάστηκε για τον επόμενο, ξεπλένοντας τα όπλα/ανθρώπους στην πηγή της λήθης, για να τα έχει πρόχειρα και ετοιμοπόλεμα.

Η σήψη των αξιών ήταν γενική και αντέχει ως τις μέρες μας. Διαβάστε το, για να φωτίσετε μια πλευρά του ΒΠΠ που έχει αποσιωπηθεί τεχνηέντως και ζει ακόμα ανάμεσα μας.