«Οι μεταφορείς του βασιλιά»-Joshua Cohen (Gutenberg)

 

«Οι μεταφορείς του βασιλιά» είναι ένα βιβλίο για τον ΠανΙουδαισμό, για την αίσθηση και την ανάγκη του Εβραίου, να είναι πάντα γιός και κόρη του Ισραήλ κοντά και μακριά από την μητέρα πατρίδα. Ο Ντέιβιντ Κινγκ, γιός Εβραίων μεταναστών στη Ν.Υόρκη, που προσπαθεί να ορίσει την ζωή του μετά από εάν διαζύγιο. Πατέρας μιας κόρης που δεν θέλει να έχει παραπάνω από τις τυπικές σχέσεις μαζί του, αποτυχημένος εραστής και ιδιοκτήτης μιας εταιρείας μετακομίσεων, ζει με το όνειρο του Ισραήλ, τόπο του ευλογημένου τον οποίο επισκέπτεται για να ανακαλύψει τον φορολογικό παράδεισο. Εκεί έρχεται σε επαφή με την ξαδέρφη του και τον ανιψιό του.

 

Η μοίρα θα τους φέρει ξανά κοντά, όταν ο ανιψιός του θα τελειώσει τη θητεία του στα κατεχόμενα και όπως σχεδόν όλοι οι συνομήλικοι συστρατιώτες του θα προσπαθήσει να ξαναρχίσει τη ζωή του, μακριά από το ομαδικό, κοινοβιακό πνεύμα του Ισραηλινού στρατού. Ο θείος του θα τον ενσωματώσει στην εταιρία μεταφορών και αυτός θα προσπαθήσει να γνωρίσει τη Ν.Υόρκη. Τον κόσμο που δεν γνωρίζει από θητείες, όπλα, φόβο και άγχος μέσα στην έρημο, αλλά μιλά για τέχνη, ελευθερία και δικαιώματα στα μπαλόνια των λοφτ, για ελεύθερη Παλαιστίνη και δολοφόνους Ισραηλινούς στρατιώτες, μέχρι να γνωρίσει από κοντά τον Γιοάβ. Σύντροφος του στη θητεία, ο Ούρι, ένας νεαρός που ονειρεύτηκε μια γυναίκα, τη ερωτεύτηκε και εκείνη τον παράτησε, αφήνοντας τον μόνο με τις αναμνήσεις της θητείας, της συναδελφικότητας, με τα χοντρά αστεία, για στρατιωτικές τουαλέτες και άλλα γραφικά΄ και την εμμονή του με τη γυμναστική.

Ο δρόμος του στο Ισραήλ, θα γίνει στενωπός και θα φορτωθεί από τους παλιούς συστρατιώτες του στο αεροπλάνο για να συναντήσει ξανά, τον φίλο του Γιοάβ, που του χρώστα τη ζωή του, γιατί σε μια αποστολή, τον τράβηξέ πριν γίνει η έκρηξη που στέρησε σε άλλους ζωή ή σωματική ακεραιότητα.

 

Ο Ντέιβιντ Κίνγκ, έχοντας το εμπορικό δαιμόνιο της φυλής, δεν είναι ,μόνο ένας απλός μεταφορέας, αλλά φυλάει τις οικοσκευές από σπίτια , υπό κατάσχεση, σε σειρά αποθηκών ιδιοκτησίας του. Μόλις λήξει το διάστημα που θα μπορούσαν να τα διεκδικήσουν ξανά οι νόμιμοι ιδιοκτήτες τους, τα μεταπουλά ή τα πλειστηριάζει βάσει αξίας. Με τέτοια έπιπλα ντύνει το διαμέρισμα, το παλιό πατρικό του, που θα μείνει ο Γιοαβ. Ο ανιψιός του, που θα προσαρμοστεί στον Αμερικάνικο τρόπο ζωής, μένοντας μόνιμα στον καναπέ του σαλονιού, μετακινούμενος όταν χρειάζεται να βγει για δουλειά, προσπαθώντας με εσωστρέφεια και σκέψεις, να χαρτογραφήσει τη διαδρομή του από το Ισραήλ στην Ν.Υόρκη, με τον στρατό και τη θητεία του να σημαδεύουν τη ζωή του. Σύντροφοι του στην διαδικασία της χαρτογράφησης, οι μεταφορείς, τα συνεργεία που αλλάζουν συνεχώς προσωπικό. Άνθρωποι που δουλεύουν δίχως χαρτιά ή για χρόνια  στη γκρίζα ζώνη της ημι απασχόλησης και τον μυούν στον Αμερικανικό τρόπο ζωής, των χαμηλότερων τάξεων. Φιλικοί, ανέχονται τα σπαστά αγγλικά του, ρωτανε λίγα για το παρελθόν του και περιμένουν να τελειώσει η κάθε μεταφορά για να πληρωθούν και να συνεχίσουν την ζωή τους, παράλληλη η κύρια εκτός των μεταφορών.

Ιστορίες που εμπλέκονται, χωρίς δράματα και μεγαλοποιήσεις, καθημερινές, που σε αντίβαρο ο Γιοάβ έχει τη θητεία του και ο Ουρι την γυμναστική, και μια θητεία που του έδωσε νήμα στην εφηβική ζωή που μετατράπηκε σε ανιχνευτή του στρατού.

 

Στον αντίποδα ένας μαύρος που πολέμησε στο Βιετνάμ, με χαμηλόμισθες δουλειές με την επιστροφή του, που μένει σε ένα σπίτι υπο κατάσχεση. Ένας στρατιώτης με μετατραυματικο στρες, που η Αμερικανική κοινωνία δεν απορρόφησε ποτέ και ο ίδιος εξαϋλώθηκε με τους προσωπικούς δαίμονες του να τον κυνηγάνε. Το σπίτι του αθ γίνει ο τόπος συνάντησης των Ισραηλινών βετεράνων, των μελών του συνεργείου μεταφοράς και του ιδίου. Ο Κινγκ ψάχνει για ευκαιρίες και το σπίτι του αφροαμερικάνου βετεράνου είναι και τέτοια. Το συνεργείο , μπαίνει μέσα, εγκαθίσταται και προσπαθεί να βγάλει ότι αξίζει για φύλαξη. Η ένταση της δουλειάς η χιονοστιβάδα που σταματά τγη Ν.Υόρκη όλα συνηγορούν σε μια ακόμη δύσκολη αλλά κερδοφόρα μεταφορά. Όμως ο βετεράνος του Βιετνάμ, δεν συγχωρεί και πυρπολεί το σπίτι. Οι μεταφορείς που έχουν αρχίσει έναν διάλογο που οδηγεί σε σύγκρουση των δύο Εβραίων, που μετά το στρατό έχουν γίνει σύντροφοι δια της βίας, και θέλουν Ο Γιοαβ να αφήσει πίσω του τη θητεία του και ο Ουρι να βρει ένα σκοπό, που μόνο η θητεία του είχε δώσει, συγκρούονται, λεκτικά και σωματικά, με το σήμερα με τα φαντάσματα του κοινού παρελθόντος να διαφεντεύουν την σύγκρουση.

 

Η πύρινη λαίλαπα θα γίνει αιτία, ο καυγάς να μετέρθει εκτός σπιτιού και η αμερικάνικη αστυνομία που έρχεται λόγω της πυρκαγιάς, θα ασκήσει την εξουσία της, στον Ουρι, έναν Ισραηλινό, στη Ν.Υόρκη που δεν καταλαβαίνει Αγγλικά και κινείται καταπάνω τους κρατώντας ένα …

 

Το τέλος θα είναι για τους τρεις βετεράνους πικρό, στους δρόμους με τους αστέγους για τον Αμερικανό, στο νεκροτομείο και τη φυλακή για τους Ισραηλινούς κοινός τόπος ,ο πόλεμος , η θητεία και τα δεσμά της στην πολιτική ζωή και των τριών. Ο Κινγκ θα παραμείνει ανύπαρκτος και λάτρης της κερδοφορίας, που περιμένει πότε θα σιγάσει η φλόγα του εμπρησμού και των επακόλουθων για να ξαναγυρίσει στην Ν.Υόρκη, γιατί το κέρδος είναι πάνω από όλους και όλα.

 

Ένα μυθιστόρημα για την φυλή του Ισραήλ και την θέση του κέρδους στη ζωή της εντός και εκτός συνόρων, τα δεσμά της οικογενείας και πως ο στρατός και η θητεία με διαφορά δεκαετιών από το 69 στο Βιετνάμ ως το 94-95 στα Κατεχόμενα της Γαζας, σφυρηλατεί σχέσεις, χαρακτήρες και καθορίζει την μετέπειτά τα πορεία όσων βρέθηκαν ν εκεί.

 

Ένα μυθιστόρημα, αγχωτικό και μοντέρνο μπερδεμένο σαν τους τρεις στρατιωτικούς ήρωες του, με τους δικούς του κώδικες, θα σου μιλήσει αν εξοικειωθείς με τις ισορροπίες μεταξύ των χαρακτήρων. Γλώσσα, σφικτή, αγχωτική ,όπως η συνεννόηση των ξένων Ισραηλινών στις Η.Π.Α αλλά και όπως αυτή του Κινγκ, που αν και ο ίδιος γιος μεταναστών πασχίζει να γίνει αποδεκτός από μια κοινωνία, που η κοινωνική ανέλιξη δεν συνδυάζεται μόνο με το χρήμα και τον αφήνει πάντα παραπονεμένο και σε διάσταση με την ανάγκη του να εκπληρώσει το Εβραϊκό μέρος της ύπαρξης και του πεπρωμένου του.

 

Με πένα δυνατή, ο Joshua Cohen δημιουργεί ένα μυθιστόρημά ,χαρακτήρων που αναφλέγεται στις τελευταίες σελίδες, με καύσιμο, όσα κουβαλάνε οι κεντρικοί του ήρωες, απομεινάρια της θητείας τους της οικογενειακής καταπίεσής και της αδυναμίας να ανήκουν στον κόσμο έξω από το στρατό. Από τον ΠανΙσραηλιτισμο του Κινγκ στην αφάνεια και αδιαφορία των Ουρι και Γιοαβ, μια Εβραϊκή κοινότητα, που παλεύει για αναγνώριση, για να ζήσει αλλά και για να αλλάξει, σε μια Αμερική που τα τραύματά των πολέμων ξεπροβάλλουν στο πρόσωπο των χαμηλών τάξεων που πολέμησαν, ξεχάστηκαν και εξοβελίστηκαν. Μοντέρνο, δυναμικό και διδακτικό, θέλει τον χρόνο και τον τρόπο του για να εντρυφήσει κανείς στους χαρακτήρες και σίγουρα έχει ελάχιστη σχέση με όσα αναγράφoνται στο οπισθόφυλλο.

 

 

 Song of the week-- Robert Jon & The Wreck "I Wanna Give It" - 

I Wanna Give It” is a bit of a throwback, finding its origin in the years when we were forced to take a break from touring. During this period we would often gather with friends and jam on a famous porch in San Juan Capistrano, California late into the evening, acoustic guitars in hand, finding whatever ways we could to keep our minds at ease amidst an uncertain time. 

 Longtime friends and co-writers Ian Cullen (“Oh Miss Carolina”) and Shane Krevoy had a big hand in the writing of this song, contributing lyric & melody ideas. It was full circle moment getting to realize the final, blissful, country-rock vision with a highly esteemed producer like Dave Cobb. Lyrically it tells a story about running away carelessly with the one you love. Love can blind us sometimes, and though this story doesn’t necessarily have a happy ending, it’s told with a sense of there being no regrets. Ultimately it shares the message that love can inspire you to live fearlessly, and it’s something we all deserve to experience. 

We are very excited to share “I Wanna Give It” with you! Stream it here: https://bit.ly/StreamIWGI

Song of the week- AMORPHIS - Bones

 

AMORPHIS - Bones

 

 Taken from the album "Borderland" (September 26th, 2025)
🎧 Stream, get it here:  https://amorphis.rpm.link/borderlandYT
"As a starting point, I wanted to prove that even a keyboard player can make an Amorphis song which is based on a heavy riff, and to everyone's surprise, „Bones" turned out to be „Borderland's" heaviest song." - Santeri Kallio
🎧 Stream, get it here: https://amorphis.rpm.link/bonesYT
▶ FOLLOW @REIGNING PHOENIX MUSIC
🛒 EU: https://shopeu.reigningphoenixmusic.com
🛒 US: https://shopus.reigningphoenixmusic.com
🛒 UK: https://reigningphoenixmusic.omerch.com
Web https://www.reigningphoenixmusic.com
YouTube https://rpm.link/YTsub
Instagram https://rpm.link/instagram
Facebook https://rpm.link/facebook
X https://rpm.link/twitter
TikTok https://rpm.link/tiktok
Spotify https://rpm.link/spotify
▶ FOLLOW @AMORPHIS
https://www.amorphis.net
  / amorphis  
  / amorphisband  
  / amorphisband  
Music by Santeri Kallio
Lyrics by Pekka Kainulainen
Recorded, mixed & mastered by Jacob Hansen at Hansen Studios, Denmark
Video Credit:
Directed by Patric Ullaeus | www.rEvolver.se
 
AMORPHIS are:
Tomi Joutsen - Vocals
Esa Holopainen - Lead Guitar
Tomi Koivusaari - Rhythm Guitar
Santeri Kallio - Keyboards
Olli-Pekka Laine - Bass
Jan Rechberger - Drums
Lyrics:
(Bones)
(Bones)
(Bones)
(Bones)
Someone had scattered the skeletons
The hip bones and the spines
Piled the ribs and the shoulder blades
Heaped the skulls into a mound
(Bones)
(Bones)
I waited for many a day and night
But found no one to ask
These people, who had they once been
And what had happened here?
From darkness they arrived
The spirits of the night
The moon rose to its zenith
Phosphorous, blue and white
From darkness they arrived
Lucid and mercurial
The creeping figures in the fog
I stayed yet for another night
Despondent and spiritless
To watch this nameless patch of land
A field covered by bones
(Bones)
(Bones)
From darkness they arrived
The spirits of the night
The moon rose to its zenith
Phosphorous, blue and white
From darkness they arrived
Lucid and mercurial
The creeping figures in the fog
And came the dawn I knew
Who these people had once been
I had learned their story
I had been taught their fate
(Bones)
(Bones)
(Bones)
From darkness they arrived
The spirits of the night
The moon rose to its zenith
Phosphorous, blue and white
From darkness they arrived
Lucid and mercurial
The creeping figures in the fog
#amorphis #borderland #rpm #bones #darkmetal #finland #finnishmetal #reigningphoenixmusic

Song of the week- SABATON - Lightning at the Gates

 SABATON - Lightning at the Gates

 The official lyric video for "Lightning at the Gates" from the album LEGENDS out October 17.
Pre-Order LEGENDS: https://sabaton.lnk.to/legendsbio

➞ SUBSCRIBE for more Sabaton: https://www.youtube.com/c/Sabaton?sub...
➞ MERCHANDISE Official Store: https://store.sabaton.net/?utm_source...

► Listen to "Lightning at the Gates" on the streaming platforms: https://sabaton.lnk.to/latg

Sabaton discography: https://music.sabaton.net/discography

======== Follow SABATON ========

WEB: https://www.sabaton.net

• Facebook:   / sabaton  
• Twitter:   / sabaton  
• Instagram:   / sabatonofficial  
• TikTok:   / sabatonofficial  
• YouTube:    / sabaton  
• VK: https://vk.com/sabatonclub
• Spotify: https://open.spotify.com/artist/3o2dn...
• Apple Music: https://geo.itunes.apple.com/artist/1...
• Amazon Music: https://music.amazon.com/artists/B001...
• Deezer: https://deezer.page.link/s7XZs4Jm8hVF...
• SoundCloud:   / sabatonofficial  

Sabaton History YouTube:    / sabatonhistory  

======== Merchandise ========

STORE: https://store.sabaton.net

• Facebook:   / sabatonmerchandise  
• Instagram:   / sabatonstore  

========= Lightning at the Gates LYRICS ==========

From the Rhône through the mountains they go

As the winter is drawing near, fast approaching change of season is threatening
March over mountains an army ascends
As their time is running out a desperate move, a brave surprise
A threat to Rome comes from the north, through rocks they go

Through the ice, through the cold and the snow

Over mountains, an army far from home
Leading beast and man through the cold and snow
Marching, they’re moving on Rome
Guided by the stars, light the valley below
Break the illusion of their foe
As they cross the range where no armies go
Marching, descending on Rome
From the peaks to the heart of their foe

Lead by Gauls to find the way, unite the tribes to show them through the mountains
Higher and higher, across the divide
Face the odds, the mountains’ wrath, they took the unexpected path
To the battles that await them down below

Through the ice, through the cold and the snow

From the Rhône through the mountains they go

Over mountains, an army far from home
Leading beast and man through the cold and snow
Marching, they’re moving on Rome
Guided by the stars, light the valley below
Break the illusion of their foe
As they cross the range where no armies go
Marching, descending on Rome
From the peaks to the heart of their
Range where no armies go
From the peaks to the heart of their foe

========= Historic Fact ==========

Hannibal Barca, a Carthaginian general from North Africa, became one of Rome’s most formidable foes after the First Punic War. Determined to restore Carthage’s glory, he took command of its army at age 26 and led a daring invasion of Italy from Iberia, famously crossing the Alps with his army and 37 war elephants. Hannibal secured major victories at Trebia and Lake Trasimene, with his most famous success at the Battle of Cannae in 216 B.C., where he employed a masterful double envelopment to crush a much larger Roman force – a tactic that’s still studied in military strategy today.

==================================
Recorded, mixed and mastered at Black Lounge studios by Jonas Kjellgren.

Lyric video created by: Bonez Studios
==================================
Sabaton is a registered and protected trademark.

#Sabaton #Legends #LightningAtTheGates

 Κερύνεια ώρα μηδέν- Ανδρέας Σαμουήλ  (Πατάκης)

  Η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974, είναι ένα θέμα ταμπού για την Ελληνική κοινωνία. Όσοι πολέμησαν μέχρι πρόσφατα έπαιρναν όσοι έπαιρναν συντάξεις βάσει του νόμου για τους στρατιωτικούς στον ΒΠΠ. Παρ όλα αυτά οι πληγές στην Κύπρο είναι μεγαλύτερες κι οι «αγνοούμενοι» αγκάθι για κάθε κυβέρνηση Ελληνική και Κυπριακή έκτοτε.

Στο βιβλίο αυτό ο Κύπριος Ανδρέας Σαμουήλ, δεν πολιτικολογεί, αλλά μας μεταφέρει την προσωπική του εμπειρία σαν επίστρατος ,πολεμιστής και αιχμάλωτος των Τούρκων εκείνες τις πρώτες ημέρες του Αττίλα.  Παρουσιάζω αυτό το βιβλίο, γιατί έχω νωπή την εικόνα μου του πατέρα μου, να φεύγει για την επιστράτευση το 74 και άλλοι νεότεροι να κάθονται στο καφενείο του χωριού του παππού μου που περνούσα το καλοκαίρι. Ο εφιαλτικός για εμένα μήνας μέχρι να γυρίσει, με την λήξη της επιστράτευσης, για τον Ανδρέα Σαμουήλ ήταν πολύ περισσότερα. Ήταν η αναμέτρηση με τον θάνατο, με την αγάπη για την πατρίδα αλλά και την αγάπη για τη ζωή. Ήταν η απώλεια της οικογένειας του, μέχρι να καταφέρει μετά την απελευθέρωση του να επανασυνδεθεί μετά από τρις μήνες, ήταν μια ψυχολογική και λιγότερο σωματική δοκιμασία, που τον συνόδευσε και συνοδεύει χρόνια μετά. 

Το βιβλίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Το πρώτο περιλαμβάνει την επιστράτευση, τις δυσκολίες να αφήσει κανείς την οικογένεια του και βάζοντας το καθήκον πάνω από όλα, να παρουσιαστεί σε ένα Κυπριακό κράτος που πιάστηκε απροετοίμαστο. Η μεταφορά στην πρώτη γραμμή, η συνάντηση με τον Τουρκικό στρατό που κατέληξε στην διάλυση της απροετοίμαστης μονάδας του 241 ΤΠ, που δεν είχε τον στοιχειώδη αντιαρματικό εξοπλισμό, είναι το πρώτο μέρος. Η σωτηρία μαζί με έναν ακόμα συνάδελφο και  οι μέρες που πέρασαν κρυμμένοι σε ένα σπίτι, ξαπλωμένοι στον διάδρομο μεταξύ κουζίνας, υπνοδωματίων, προσπαθώντας να ξεφύγουν, ενώ παρακολουθούσαν την Τουρκική προέλαση, σου κόβει την ανάσα, με την ένταση, την απόγνωση και τα διλήμματα που θέτει. Ειδικά αυτό με τον Ελληνοκύπριο που πεθαίνει ζητώντας βοήθεια έξω σχεδόν από το σπίτι, και οι δύο στρατιώτες δεν τολμούν να ξεμυτίσουν, με τον φόβο της αποκάλυψης τους. Ηθικά διλήμματα, πολύ πιο σκληρά και άμεσα από ότι αντιμετωπίζει ο μέσος άνθρωπος στην καθημερινότητα του.

Στο δεύτερο μέρος η συλλογή τους από τον Ο.Η.Ε και η μεταφορά τους στο ξενοδοχείο Ντόουμ, με την αυτοοργάνωση των αιχμαλώτων και την προσπάθεια να δουν τις εξελίξεις μέσα από μικρά ραδιόφωνα και την επαφή με τον Ερυθρό Σταυρό, μαρτυρούν την απόγνωση ενός έθνους, αλλά και το δυναμικό που ξεπηδά σε κάποιους ανθρώπους μέσα από τέτοιες περιπτώσεις. Ο Σαμουήλ προς τιμή του δεν αναγνωρίζει στο πρόσωπο του εχθρού ένα κτήνος, αλλά έναν εχθρό σε εμπόλεμη κατάσταση, κρατά αποστάσεις και μιλά με ανθρώπινα λόγια ,για την πραγματικότητα. Τις ψυχολογικές μεταπτώσεις, τον φόβο, την ανάγκη για πληροφόρηση, που σήμερα στην εποχή του διαδικτύου, αν συμβεί κάτι αντίστοιχο, θα έφτανε σε στερητικό σύνδρομο. Μας δίνει θάρρος, μέσα από την επικοινωνία με την γυναίκα του και τον μικρό γιο του, μας εκπλήσσει με την ευφυή στάση του, να δηλώσει τουρίστας και οχι επίστρατος, ώστε να γινόταν περαιτέρω έλεγχος, να αποφύγει τα κανονικά στρατόπεδα αιχμαλώτων. 

Το βιβλίο, κυλά με στρωτή γλώσσα, περιγράφοντας περιστατικά, χαρακτήρες, καθημερινών ανθρωπιών σαν και τον καθένα μας, που βρέθηκαν στη μεγαλύτερη πολεμική δίνη του Ελληνισμού για το τελευταίο τμήμα του 20ουαιωνα και επιβίωσαν. Οχι με ηρωισμό, αλλά με τιμιότητα, εξυπνάδα και τύχη. Δείχνει επίσης την διάλυση της Ελληνικής και Κυπριακής πολεμικής μηχανής και μεταφέρει αυτούσια την πικρία, του τί θα γινόταν αν η Κύπρος δεν είχε πουληθεί και οι στρατιώτες της Κυπριακής Φρουράς και της ΕΛ.ΔΥ.Κ δεν θυσιάζονταν για τα ιδανικά, σε έναν πόλεμο, με αποτέλεσμα προδιαγεγραμμένο. Ο Σαμουήλ, γράφει σαν επίστρατος, σαν αιχμάλωτος, σαν Κύπριος και σαν πατέρας και γράφει με πένα γλαφυρή, ρεαλιστική που τον τιμά γιατί δεν ωραιοποιεί τίποτα, αλλά θέτει τα πάντα στην πραγματική διάσταση τους, όταν το σύστημα διαλυθεί. Στην επιβίωση, χωρίς να χάσεις την ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια σου. 

Ένα βιβλίο, μαρτυρία, που αξίζει να διαβαστεί, από όσους αντιλαμβάνονται οτι ο πόλεμος δεν γίνεται από Ράμπο, αλλά από καθημερινούς ανθρώπους, που κινούνται ακόμα από αξίες όπως η αγάπη για την πατρίδα και την οικογένεια.

            MASTERS OF REALITY - "The archer"

Chris Goss the Godfather of grunge returns with another album that is purely a personal confession. Desert rock, grunge, psychedelic rock, classic rock all blended in an album that makes a powerful addition to MOR selective discography. Goss won’t reinvent the wheel. Faithful to the old recipe if it ain’t broke don’t fix it, he is again behind the power trio idea, in the way the late 60s, early 70s defined it. Add some 90s aroma and the result is here. 

Mesmerizing, powerful and guitar driven, mid-tempo mostly intro verted songs that paint the desert skies with all the colors from bright yellow to pale grey. An album to listen, think and travel with. From Iggy Pop to David Bowie with some QOTSA hints, the voice is here, adding a 60s twist to some 90s tunes with desert aesthetic. From the mid-tempo, addictive opener ‘The archer’ to the more powerful 60s tinted, “I had a dream” to the slow dragging, low tuned, Tom Waits distorted blues of ‘Chicken little”, the man and his vision are here making pwoerful statements. The perfect song for any David Lynch movie soundtrack. DOORS, Jimi Hendrix and the 60s live in his guitar sound along with the great blues masters, note to note, metallic sound soloing, the perfect passage from the 60s psychedelia to Seattle in a simple soloing bridge.

 'Mr Tap n Go’ is a song that would fit to any Tarantino movie, sharp and dark, a fitting tribute to BLACK SABBATH if they were born in Phoenix instead of Birmingham and one of the outstanding tracks of the album. MOR never stop surprises us as they do at mid-tempo “Barstow’ with its DOORS overtones, a kaleidoscopic, melodic piece of modern desert rock. ‘Powder man” is a tribute to Neil Young of the 70s, while ‘Sugar’ is another mid-tempo sugar coated, alternative rock anthem. ”It all comes to you” has the QOTSA anthemic feeling, with a massive (for MOA standards) chorus and some nice guitar finger picking moments, with Goss sound like a hazy Iggy Pop. 

The closing “Bible of there had” has a funky feeling, a playful approach and is the perfect song to end a desert ride with some gre4at Neil Young -ish whaling guitar solo.  MOA are back with their latest effort and ask you to be prepared for another dusty joyride. Jump tot heir music machine and travel.

8

Song of the week- HELLOWEEN - Universe (Gravity For Hearts)

 

HELLOWEEN - Universe (Gravity For Hearts)

 Taken from the album "Giants & Monsters" (August 29th, 2025)
🎧 Get it here:  https://helloween.rpm.link/giantsmons...
"Everything in the universe is connected, and what looks like infinite stars could in reality be moments, hearts, and choices." - Sascha Gerstner, guitar

🎧 Stream, get it: https://helloween.rpm.link/universeYT

▶ FOLLOW @REIGNING PHOENIX MUSIC
🛒 EU: https://shopeu.reigningphoenixmusic.com
🛒 US: https://shopus.reigningphoenixmusic.com
🛒 UK: https://reigningphoenixmusic.omerch.com
Web https://www.reigningphoenixmusic.com
YouTube https://rpm.link/YTsub
Instagram https://rpm.link/instagram
Facebook https://rpm.link/facebook
X https://rpm.link/twitter
TikTok https://rpm.link/tiktok
Spotify https://rpm.link/spotify

▶ FOLLOW @HELLOWEEN
Web: https://www.helloween.org
Facebook:   / helloweenofficial  
Instagram:   / helloweenofficial  
Twitter: https://x.com/helloweenorg
YouTube:    / @helloween  

 MASTERS OF REALITY -"The archer"

Chris Goss the Godfather of grunge returns with another album that is purely a personal confession. Desert rock, grunge, psychedelic rock, classic rock all blended in an album that makes a powerful addition to MOR selective discography. Goss won’t reinvent the wheel. Faithful to the old recipe if it ain’t broke don’t fix it, he is again behind the power trio idea, in the way the late 60s, early 70s defined it. Add some 90s aroma and the result is here.

 Mesmerizing, powerful and guitar driven, mid-tempo mostly intro verted songs that paint the desert skies with all the colors from bright yellow to pale grey. An album to listen, think and travel with. From Iggy Pop to David Bowie with some QOTSA, the voice is here, adding a 60s twist to some 90s tunes with desert aesthetic. From the mid-tempo, addictive opener ‘The archer’ to the more powerful 60s tinted, “I had a dream” to the slow dragging, low tuned, Tom Waits distorted blues of ‘Chicken little”, the man and his vision are here. The perfect song for any David Lynch movie soundtrack. DOORS, Jimi Hendrix and the 60s live in his guitar sound along with the great blues masters, note to note, metallic sound soloing, the perfect passage from the 60s psychedelia to Seattle in a simple soloing bridge.

 'Mr Tap n Go’ is a song that would fit to any Tarantino movie, sharp and dark, a fitting tribute to BLACK SABBATH if they were born in Phoenix instead of Birmingham and one of the outstanding tracks of the album. MOR never stop surprises us as they do at mid-tempo “Barstow’ with its DOORS overtones, a kaleidoscopic, melodic piece of modern desert rock. ‘Powder man” is a tribute to Neil Young of the 70s, while ‘Sugar’ is another mid-tempo sugar coated, alternative rock anthem. ”It all comes to you” has the QOTSA anthemic feeling, with a massive (for MOA standards) chorus and some nice guitar finger picking moments, with Goss sound like a hazy Iggy Pop. The closing “Bible of there had” has a funky feeling, a playful approach and is the perfect song to end a desert ride with some gre4at Neil Young -ish whaling guitar solo.  

MOA are back with their latest effort and ask you to be prepared for another dusty joyride. Jump tot heir music machine and travel.

8

 Robin McAuley- “Soulbound"

A singer is usually defined by its most successful moments. McAuley, although he has been a member in various  successful bands and projects (GRAND PRIX, SURVIVOR), will surpass with difficulty the golden days of the MSG. Schenker stepped back and gave the charismatic singer a place in the band's name. Now going solo for years gave him  the opportunity  to show a number of different musical faces. 

From modern hard rock and heavy rock to glossy AOR, his characteristic voice with the grasp at the end of the melodic lines is here. He manages to sing in perfect tone ,with power and  flame ,despite the years he is in the melodic rock market. What I really liked in "Soulbound" is that McAuley won't rest on his laurels from the past. He is into singing well written songs, challenging himself as he does in the opening "Till i die" and "Wonder of the world", followed by the gloriously pomp AOR "Soulbound", the heavy 'Best of me", "Let it go" with its addictive chorus, AOR stuff at 'Crazy".  Moving swiftly from melodic Hard rock/Aor to heavy rock with some dark, alternative colors, he never let down the listener even at the cliche tracks like "Bloody bruised and beautiful", showing his ability to adapt and evolve  and how the time hasn't really touched his vocal performance. 

For all of you who are into melodic rock with an edge and a touch of heaviness. The album is full of up-tempo melodic heavy rock tracks with McAuley at the top of his form, charging. "Soulbound" is an album you wont regret investing your time and money in.

7.5

 Orianthi- “Some kind of feeling”

With the tag of ex Alice Cooper guitar slinger and an affair with Richie Sambora that led to a musical collaboration, Greek Australian guitarist Orianthi has some big shoes to fill. Add to this a very attractive appearance and immediately you have the comments focusing on her looks and relations, then her skills. But she has the answers although not always convincing Orianthi at her new album has decided to go on a MOR blues rock album with a lot of pop sensibilities. 

A cover of 'Sharp dressed man" (ZZ TOP) is a nice but not necessary touch. On the other hand, she seems more at ease with middle of the road blues tracks like "Ghost", "Some kind of Feeling", songs that could be easily on any Joe Cocker or Cher album. She insists on playing dirty blues rock but her attempts at "First time blues" with Joe Bonamassa are not as strong as they should. She has the chops, the ideas but she cannot decide on the album’s direction and is quite polished. On the contrary with other contemporary blues women like Erja Lyytinen, Joanne Shaw Taylor or Laura Cox, Orianthi can deliver a stunning solo but her voice and the way she composes flirt too much with the mainstream rock radio sound and reduces her blues woman credibility in favor of her success on the pop music genre. At the end the album is a bit plastic and the great guitar work cannot balance the MOR feeling that her mellow vocal levels. 

A nice album for a ride with the car but nothing more. "Dark days are gone" is a fine example of another poor rock song who lacks depth and strength but has a nice FM flavor, "Bad of each other" is another blues tune for white folks in the suburbs. Maybe Orianthi should forget the Sambora, Bon Jovi MOR , white boys’ blues tactics as in "Call you mine' and let herself in to the real low-down blues, following the great Australian tradition of bands like ROSE TTTOO, ACCDC, COMSIC PSYCHO or even the INXS formula She CAN’T have both worlds, and this album proves it. A nice album to listen to once or twice and move on.

6

Song of the week- BLUES PILLS - HERE COMES THE NIGHT

 

BLUES PILLS - HERE COMES THE NIGHT 

 Here Comes The Night” is our take of the Swedish 60’s rock classic “Här Kommer Natten” by Pugh Rogefeldt. The original version is one of our favorite songs, beautiful in a very raw way. We wanted to do our take of this song, so we gathered in the studio and recorded it all analogue on tape. To capture it in english and channel it into our vibe was a true honor, and we hope you will enjoy it as much as we did making it. Here comes the darkness, dape - dape -dape - da - da -da… Stream "Here Comes the Night" by Blues Pills here: https://BluesPills.lnk.to/HereComesTh... 

 Stream & buy our latest album Birthday here: https://bluespills.lnk.to/BirthdayAlb... 

Listen & follow us here: https://linktr.ee/OfficialBluesPills 

Show dates & tickets here: https://bluespills.com/#tour 

 CREDITS Song recorded at Red Telephone Studio by Blues Pills. Performed by Blues Pills Song produced by Zack Anderson Video by - SMACK! Film directed and edited by Carl Stenlöv & Benjamin “Banjo” Löfquist HERE COMES THE NIGHT (original title HÄR KOMMER NATTEN) Lyrics & composition by Pugh Rogefeldt (c) Warner Chappell Music Scandinavia AB #bluespills #HärKommerNatten #HereComesTheNight