Το "Θυμάμαι, ναι, θυμάμαι" δεν είναι τόσο ένα βιβλίο του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι, όσο λόγια του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι σε βιβλίο. Είναι συνεντεύξεις του ηθοποιού απομαγνητοφωνημένες, στις οποίες ο Μαστρογιάνι διηγείται περιστατικά της ζωής του. Γνωριμίες με κορυφαίους σκηνοθέτες κι ηθοποιούς - κι οι εντυπώσεις του για;αυτούς -, ταξίδια στο εξωτερικό και γυρίσματα στην Ιταλία, στοιχεία για την οικογένεια του Μαστρογιάνι. Όλα βρίσκονται σε αυτό το βιβλίο, όχι σε χρονολογική σειρά, αλλά ως σκόρπιες αναμνήσεις που έρχονται στο μυαλό του Μαστρογιάνι ενώ μιλάει (για αυτό ονομάστηκε το βιβλίο "Θυμάμαι, ναι, θυμάμαι").
Ο φιλικός, τρυφερός Μάρκο Φερέρι, ο ευγενικός ντε Σίκα που ενέπνεε σεβασμό, ο πλακατζής, χαλαρός στα γυρίσματα Φελίνι. Η πόλη όπου γεννήθηκε ο Μαστρογιάνι (και πριν από αυτόν, ένας άλλος διάσημος Ιταλός). Η τηλεόραση, κι ειδικά τα γελοία ριάλιτι. Τα βιβλία κι η μουσική. Ο Μαστρογιάνι συμπρωταγωνιστεί με όλα αυτά στο βιβλίο του. Αλλά αυτός είναι στο προσκήνιο. Γιατί τα δικά του σχόλια ,για αυτά διαβάζουμε. Έτσι, ανακαλύπτουμε πώς τα έβλεπε ο Μαστρογιάνι, κι άρα ποιος ήταν ο Μαστρογιάνι.
Ουσιαστικά: Αν το βιβλίο ήταν ταινία, θα λεγόταν "Ο Μαρτσέλο Μαστρογιάνι παρουσιάζει"... (Ό,τι κι όποιον αναφέρεται στο έργο αυτό)
Με αφορμή την επερχόμενη εμφάνιση των ΝΜΑ στη χωρα μας,ανασύρουμε μια σχετικά πρόσαφατη και πάντα επίκαιρη συνέντευξη του Justin Sullivan
Το να μιλήσεις με τον Justin Sullivan τραγουδιστή, κιθαρίστα και βασικό συνθέτη των New Model Army αλλά και ποιητή, στιχουργό βαρύτητας αντίστοιχης του Bob Dylan, με ένα απλό μήνυμα, που απαντήθηκε άμεσα από το σχήμα και τον ίδιο να σε καλεί επανειλημμένα στο Skype μέχρι να βρείτε την σωστή ημέρα και ώρα για τους δύο αποτελεί όνειρο ζωής και απόλαυση.
Απολαύστε και εσείς λοιπόν μερικά από τα όσα ειπώθηκαν σε μια συζήτηση που ξεκίνησε από την πολιτική και κατέληξε σε έναν ύμνο για την Ελλάδα, ακόμη και μέσα στον χειμώνα Η συνέντευξη παραχωρήθηκε με την ευκαιρεία της κυκλοφορίας του προηγούμενου στούντιο άλμπουμ τους 'Winter" και δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο Rockyourlife.gr
Ας ξεκινήσουμε με κάτι άσχετο με το σχήμα, αλλά πολύ επίκαιρο. Θα ήθελα να μάθω σαν οπαδός σας, τι έκανε ένας πολιτικοποιημένος καλλιτέχνης σαν εσένα στο δημοψήφισμα για την παραμονή της Μεγάλης Βρετανίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στο δημοψήφισμα ψήφισα Υπέρ της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο κόσμος της Le Pen, του Trump και του Farage με τρομάζει ακόμα περισσότερο και από την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα και στα χάλια που βρίσκεται σήμερα. Με τρομάζουν οι ακροδεξιοί της χώρας μου. Με φοβίζει η κατάσταση της ακροδεξιάς που συνεχώς ανεβαίνει. Ας πούμε στην Ελλάδα… φανταστείτε την Χρυσή Αυγή να ανεβαίνει προτείνοντας τον αντιευρωπαϊσμό ως λύση. Θα την ψήφιζες επειδή δε συμπαθείς την Ευρώπη; Έτσι ψήφισα υπέρ της παραμονής.
Ας πάμε στα πιο κλασικά τώρα. Πώς προέκυψε το όνομα του album; Το album ονομάστηκε «Winter» από το ομώνυμο τραγούδι που ήταν και το τρίτο που γράψαμε. Το album έχει σαν θέμα τον χειμώνα, αλλά τα τραγούδια είναι διαφορετικά μεταξύ τους. Μου λένε είναι πιο πολιτικό από τα προηγούμενα, επιστρέψατε στα πρώτα σας albums, όμως δεν είναι έτσι, έχει τραγούδια για σχέσεις, για το άγχος του να ζεις στο σήμερα, τίποτα δεν είναι καθαρά πολιτική.
Αν κάτι ξεχωρίζει είναι η επιστροφή σας μετά από καιρό σε ένα πιο σκληρό, οργανικό ήχο που ταιριάζει με αυτόν στις συναυλίες σας. Ήταν συνειδητή σας επιλογή; Οι υπόλοιποι εδώ και καιρό θέλαμε μία πιο σκληρή, πιο δυνατή κατεύθυνση. Θέλαμε έναν ήχο πιο βαρύ, πιο οργανικό. Ο νέος μας μπασίστας, Ceri Monger, έχει metal καταβολές οπότε μας βοήθησε. Είχα αποφασίσει εξ αρχής ότι ο νέος δίσκος θα είχε πιο σκληρό ήχο. Η κριτική για το «Today Is A Good Day» που είχα διαβάσει ήταν από τις πιο εύστοχες… έλεγε πως ο παλιός μας μπασίστας θέλει ένα πιο χαρούμενο σχήμα και είχε δίκιο. Η νέα σύνθεση μας βοήθησε, μας ανανέωσε, και αυτό είναι κάτι που φαίνεται στις ζωντανές μας εμφανίσεις.
Επαναλαμβάνω ωστόσο ότι ο ήχος είναι πιο ζωντανός. Και αυτό ήταν επιλογή σας ή απλά σας βγήκε στο studio; Θέλαμε ένα ήχο πιο ζεστό, πιο αναλογικό για αυτό γράψαμε τα τελευταία albums μας σε ταινία, με αναλογικό τρόπο. Το mp3 είναι καταστροφή, απέχει πολύ από την ζεστασιά του βινυλίου και τον πραγματικό μας ήχο. Για αυτό για το «Winter» επιλέξαμε την ταινία.
Στο «Winter» μετά από καιρό έχετε τραγούδια με έντονο πολιτικό/κοινωνικό χαρακτήρα. Σας εμπνέουν οι εξελίξεις στον κόσμο τα τελευταία χρόνια; Για το «Burn The Castle», πολλοί μου είπαν ότι γράφτηκε για τον Donald Trump και την επερχόμενη αλλαγή που φαίνεται ότι πολλοί ζητούν, ειδικά στις Η.Π.Α. Δεν είναι όμως έτσι. Ίσως κάποιοι θέλουν να μπουν με τα τανκς στον Λευκό Οίκο, αλλά δε πιστεύω ότι θα αλλάξει η κατάσταση με την εκλογή τέτοιων προσώπων.
Διαβάζοντας κάποιους στίχους θα έλεγα ότι είσαι πιο πεσιμιστής σε αυτό το album. Δεν έχω και τόσες προσδοκίες για το μέλλον, ίσως λόγω ηλικίας θέλω κάποια στιγμή όλα να πάρουν τέλος. Μεγαλώνω και νοσταλγώ την ηρεμία, τον χειμώνα, εκείνες τις στιγμές που τα πάντα ησυχάζουν.
Από τα αγαπημένα μου τραγούδια, με μήνυμα για συνεχή αγώνα είναι το «Die Trying». Πώς προέκυψε; Το «Die Trying» το έγραψα καθώς οδηγούσα στο Καλαί και έβλεπα αυτούς τους τεράστιους καταυλισμούς – παραγκουπόλεις των προσφύγων να μεγαλώνουν και να διαλύονται και όλοι αυτοί οι άνθρωποι να ζουν με την ελπίδα να περάσουν απέναντι, στην Γη της Επαγγελίας.
Όμως οι στίχοι σου έχουν έντονο το αίσθημα της παράδοσης και της άνισης μάχης. Γενικά είμαι ένας αισιόδοξος άνθρωπος που δεν απογοητεύεται εύκολα. Το παλεύει και αυτό που λέει στους στίχους του «Eyes Get Used Of Darkness», ότι μετά το πιο βαθύ σκοτάδι, θα έρθει το φως, το πιστεύω. Το «Winter» είναι ένα album με κεντρική ιδέα, τον χειμώνα, την στάση (διακοπή κίνησης) των πραγμάτων λόγω του χειμώνα, αλλά και ένα album με ποικιλία.
Στο «Drifts» μιλάς για τις προσωπικές σχέσεις πέραν της πολιτικής και των ποιητικών στίχων. Είναι οι προσωπικές σχέσεις ένα κομμάτι που απασχολεί ιδιαίτερα τον Justin Sullivan; Σε ενδιαφέρουν ως θεματολογία; Το νέο album έχει τραγούδια για σχέσεις όπως το «Drifts», αλλά ποιός είμαι εγώ που θα συμβουλεύω, ειδικά με την δική μου ιστορία των προβληματικών σχέσεων; Είμαι απλά ένας μουσικός με ανακατεμένη ζωή και με μπερδεμένες σχέσεις, Μην περιμένετε λύσεις από εμένα, εγώ γράφω μόνο τραγούδια.
Πόσο σε κουράζει να παίζεις τόσο εμβληματικά τραγούδια σαν το «51st State»; Σας καταπιέζουν αυτές οι «επιτυχίες»; Στα 90s με το «51st State» που δεν ήταν καν δική μου σύνθεση, μπορούσαμε να γνωρίσουμε την επιτυχία. Συνεχίσαμε με τους δικούς μας όρους και πιστεύω τα καταφέραμε και ας μην γίναμε ποτέ το μεγάλο σχήμα. Το «51st State» το ξαναπαίξαμε πριν μερικά χρόνια και βγάλαμε το «Land Of Green And Grey» προσθέτοντας παράλληλα και το «Vagabonds». Ο,τι κάνουμε το κάνουμε για εμάς, χωρίς να δείχνουμε έλλειψη σεβασμού στους οπαδούς μας.
Μίλησε μας για τις μουσικές επιρροές σου… Δεν είμαι φίλος της rock… λατρεύω την soul, Detroit soul, Stax Northern soul και folk. Θεωρώ ότι αυτή την στιγμή στην υποσαχάρια Αφρική γίνονται οι πιο ενδιαφέρουσες μουσικές ζυμώσεις. Νομίζω πως καταλαβαίνεις ότι ακούω και άλλα μουσικά είδη από το προσωπικό μου album, αλλά και τραγούδια σαν το «I Love The World» από το «Thunder And Consolation», που είναι ουσιαστικά ένα soul τραγούδι.
Μιας και το ανέφερες, το προσωπικό σου album αν και διαφορετικό το λάτρεψα. Να περιμένουμε σύντομα κάτι καινούργιο; Πολλοί με ρωτάνε πότε θα ξαναβγάλω προσωπικό album. Απαντώ ότι δεν είναι η κατάλληλη στιγμή. Έχουμε μια νέα σύνθεση που αποδίδει στη σκηνή και στο studio, έναν νέο δίσκο σε κυκλοφορία και όλα πάνε καλά για εμάς. Αν μπω στη διαδικασία νέου προσωπικού album, σημαίνει απουσία ενός με δύο χρόνια και θα ήταν άδικο για τα υπόλοιπα παιδιά και τους New Model Army.
Θα έλεγα ότι ξεχωρίζετε για το rhythm section σας σε σχέση με τα υπόλοιπα σχήματα του ανεξάρτητου ήχου. Τα τραγούδια, γράφονται με βάση τα drums. Θαυμάζω τους drummers και ας μην παίζω τύμπανα και ευτύχησα να έχω πάντα καλούς μουσικούς στους Νew Μodel Αrmy. Πρώτα τον Robert Heaton και τώρα τον Michael Dean. Η soul βασίζεται στον ρυθμό και εκεί έμαθα και εγώ να βασίζω τα τραγούδια μου.
Αλήθεια, πως βλέπεις το μέλλον των New Model Army; Ξεκινήσαμε για δυο συναυλίες στο Bradford το 1980 και είμαστε ακόμα εδώ. Κανείς δεν ξέρει τι μας επιφυλάσσει το μέλλον…
Σε θεωρώ έναν πολύ δυνατό στιχουργό, με έντονη άποψη. Αυτο σου έχει δημιουργήσει προβλήματα, με τραγούδια όπως για παράδειγμα το «The Hunt», που πραγματεύεται την αυτοδικία κατά των εμπόρων ναρκωτικών; Πολλές φορές γράφω τραγούδια από την άποψη του άλλου, π.χ του θρησκόληπτου ή πράγματα που με τα χρόνια μπορεί να μην τα υποστηρίζω πια τόσο πολύ και τόσο έντονα. Για παράδειγμα στο «Vengeance» ή στο «The Hunt», ακόμη συμφωνώ με την ουσία του τραγουδιού, αλλά όχι με την αυτοδικία, την εκδίκηση και την υποκατάσταση του νόμου από τον απλό πολίτη. Έχω άποψη και την καταθέτω αλλά τα τραγούδια μου δεν είναι απόλυτα.
Justin, στιχουργικά σε θεωρώ εφάμιλλο του Bob Dylan (αναφέρω κάποιους στίχους από τραγούδια με ειδική σημασία για εμένα… με σταματά)… Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι που τα τραγούδια μου σου μιλάνε, αλλά θα είμαι ειλικρινής μαζί σου. Έχω γράψει πάνω από 240 τραγούδια, βρίσκω λογικό και εύκολο, ο καθένας να ταυτιστεί με μέρος αυτών. Αν και πάλι αυτό με τιμά ως καλλιτέχνη.
Έδωσες στις 26 Νοεμβρίου 2016 μια προσωπική συναυλία στο Παρίσι με αφορμή τα 40 χρόνια από την «εμφάνιση» της punk; Πώς βλέπεις την punk σκηνή; Η punk σήμαινε το τέλος του βιομηχανικού rock, το να γυρίσουμε πάλι πίσω στα βασικά. Για μερικά χρόνια αυτό είχε γίνει ακόμα ένα κατεστημένο σε νόρμες και δε με ενδιέφερε πια το πως είχε διαμορφωθεί. Αναφορικά με την ιδεολογική προσέγγιση, τον τρόπο σκέψης του, ναι είναι ένας punk rocker. Έπαιξα ένα μικρό show στο Παρίσι για τα 40 χρόνια της punk, μετά από πρόσκληση ενός φίλου.
Έχεις δει την κατάσταση στην Ελλάδα -αλλά και πλέον στην Ευρώπη- με την αύξηση της βίας ανάμεσα στου νέους; Πιστεύεις ότι αυτή η αντίδραση είναι δικαιολογημένη; Η κατάσταση για τους νέους των 20 ετών σήμερα είναι τραγική. Όλη αυτή η τυφλή βία, την νιώθω, την καταλαβαίνω, νιώθω σαν να τους έχουμε κλέψει την ζωή. Αυτή είναι η αλήθεια. Υπάρχει θέμα πλέον σε όλο τον κόσμο. Το ίδιο που μερικά χρόνια πριν ξεκίνησε να φαίνεται μόνο στην Ελλάδα, είναι πλέον πανευρωπαϊκό, για να μην πω παγκόσμιο. Μόνο οι τράπεζες έχουν κέρδος και οι πλούσιοι που ήδη έβγαλαν τα λεφτά από την χώρα και την Ευρώπη.
Αν και οι ημερομηνίες συναυλιών είναι εκτεταμένες, ακόμα δεν έχουμε δει την Ελλάδα στο καλεντάρι σας. Να σας περιμένουμε; Θέλουμε να έρθουμε στην Ελλάδα, πιστεύω με τη νέα χρονιά. Ουσιαστικά χωρίς αμοιβή… Δεν χρειάζονται χρήματα, μόνο τα έξοδα μας, να καλυφθούν, μουσικοί και τεχνικοί. Αυτή είναι η ψυχρή αλήθεια.
Τα γεγονότα του Bataclan σε έκαναν να το σκέφτεσαι πλέον όταν ανεβαίνεις στην σκηνή; Το Παρίσι είναι μια λυπηρή πραγματικότητα που πρέπει να μάθουμε να ζούμε μαζί της. Απλά οι διάφοροι σωτήρες σαν τον Trump προσπαθούν μα μας πείσουν για περισσότερη λογοκρισία και έλεγχο για το καλό όλων μας. Δεν φοβάμαι, για να υποχρεωθώ να αλλάξω τις συνήθειες μου για λίγους τρελούς, φανατικούς.
Είσαι ικανοποιημένος από όσα έχετε καταφέρει; Πολλοί μας είπαν ότι αν ακολουθούσαμε το ρεύμα θα ήμασταν πιο επιτυχημένοι. Μα είμαστε δραστήριοι το 2016, παίζουμε τη μουσική που θέλουμε, έχουμε κόσμο που μας ακολουθεί, νέους οπαδούς, αλλά και τους παλιούς, όλα αυτά με τους δικούς μας όρους. Η επιτυχία είναι κάτι σχετικό.
Μια προσωπική ερώτηση… Έχεις εμφανιστεί με κασκόλ του Ολυμπιακού, πώς έγινε αυτή η σύνδεση; Να υποθέσω είσαι οπαδός του Παναθηναϊκού… (γέλια). Είχα μείνει στη Λίμνη Εύβοιας για ένα καλοκαίρι και η τοπική ομάδα λεγόταν Ολυμπιακός και είχε τα χρώματα του. Από εκεί απέκτησα συμπάθεια για τον Ολυμπιακό. Δεν βλέπω πια ποδόσφαιρο φανατικά, αλλά καταλαβαίνω την κόντρα με τον Παναθηναϊκό. Σήμερα τα πάντα είναι στα συνδρομητικά κανάλια αν και όλοι τα βλέπουμε πλέον σε σπασμένα link στο internet. Το ίδιο και με τη μουσική, αν και το mp3 είναι χάλια ως ήχος.
Όταν ξανάρθετε στην Ελλάδα, θα χαρώ να σε βγάλω έξω στην Αθήνα. Σε ευχαριστώ. Έχω ξανάρθει αρκετές φορές και ξέρω την πόλη. Η ζωή είναι απλή, καλό φαγητό, μια ωραία βόλτα, μια ωραία θέα, λίγος ήλιος (αν και μου αρέσει και το κρύο), αστείο αλλά αυτά τα έχετε σε περίσσεια ακόμα στην Ελλάδα, ειδικά το φαγητό, (γέλια).
Κάπου εδώ κλείσαμε με αρκετά πράγματα που απλά δεν γράφτηκαν αλλά έδειξαν ότι ο Justin Sullivan έχοντας γνώση του καλλιτεχνικού μεγαλείου του, παραμένει ο μουσικός της διπλανής πόρτας (πιθανότατα του διπλανού κοινοβίου).
Οι Καναδοί ANVIL είναι ένα από τα πρωτοπόρα σχήματα του speed/thrash metal. Δυστυχώς η περιορισμένη συνθετική τους εμβέλεια, οι αλλαγές μελών και οι συνθήκες, (λανθασμένο management- κακές επιλογές εταιρών) τους οδήγησαν σχεδόν στην εξαφάνιση. Πριν μερικά χρόνια, ένας έφηβος που είχαν γνωρίσει στο Λονδίνο, στην αρχή της καριέρας τους, ο Sacha Gervasi, αποφάσισε, σε μια επανασύνδεση μαζί τους στο Λος Αντζελες, να τους κινηματογραφήσει. Ένας φόρος τιμής στους άτυχους metal heads που προσπαθούν χρόνια να τα καταφέρουν στην σκιά των κάθε METALLICA. IRON MAIDEN. Τα χιλιάδες μικρότερα και όχι αναγκαστικά λιγότερο ταλαντούχα ονόματα. Οι ANVIL με την ταινία που έγινε για τη ζωή τους, γνώρισαν μια δεύτερη νεότητα και σε μερικές χώρες ,όπως η δική μας, συνεχίζουν να θεωρούνται μεγάλο αν και cult όνομα. Σε κάθε περίπτωση, μίλησαν στον καθένα, που συγκινείται με το πείσμα αυτών των underdogs, των απόκληρων της μουσικής αλλά και της ζωής σε κάποιες στιγμές. Η ταινία πήρε το βραβείο του φεστιβάλ ανεξάρτητου κινηματογράφου Sundance και αναζωογόνησε την καριέρα τους.
Σε αυτό το βιβλίο στην ουσία έχουμε ο,τι περιγράφει η ταινία, μαζί με μια αναλυτική ιστορία τους όχι με τη μορφή χρονικού, αλλά σαν διάλογο, απομνημονεύματα των δύο βασικών μελών του κιθαρίστα Steve “Lips” Kudlow και του ντράμερ Rob Reiner στον Robert Uhlig. Πολύ πιο αυθεντικό σαν ανάγνωσμα από την ζωή των Slash, Keith Richards, Ozzy, μιλά για τον μακρυμάλλη συμμαθητή μας από το σχολείο που άγγιξε κάποια στιγμή τη δόξα και στη συνέχεια την κυνηγούσε αέναα. Ναρκωτικά, έρωτες, προδοσίες, δράμα, κλάμα αλλά και παρωδία του μεγαλείου της ζωής των ροκ σταρ όσο και απομυθοποίηση. Περιοδείες, με φορτηγάκι που χαλά, με μάνατζερ, που δεν ξέρει που ,πότε και αν θα παίξουν και αν και ποσό θα πληρωθούν, ακόμα και να θα φάνε κάτι. Δωμάτια για δύο που στοιβάζεται, στα κρυφά όλο το σχήμα, καβγάδες, διαφωνίες, για την μουσική κατεύθυνση, γρονθοκοπήσεις αλλά και συμφιλιώσεις. Πίστη σε ένα όραμα, ένα σκοπό, όχι μεγάλο, οχι εθνικό, απλά μια πίστη στη δύναμη του rock n roll και την αξία της μουσικής, που τους ωθεί να αντέξουν ταπεινώσεις και να συνεχίσουν. Διαλύσεις, καταστάσεις χειμέριας νάρκης, συζητήσεις με μεγάλες δισκογραφικές αλλά και πιστούς μικρο παραγωγούς που σώζουν την κατάσταση. Περιοδείες στην Ιαπωνία τα χρόνια της δόξας,, αλλά και βόλτα στις ΗΠΑ, με βανάκι, για να παίξουν σε κλειστά κλαμπ, την εποχή του ναδίρ. Παρωδία τραγωδία και κωμωδία, μέσα από ένα βιβλίο, που αναβλύζει, ιδρώτα, νότες, πάθος για τη μουσική, απογοήτευση αλλά και πίστη, σε κάτι ανώτερο, τη μουσική. Με οικογένειες που σέβονται τα όνειρα, ή αντιδρούν, γιατί δεν καταλαβαίνουν.
Οι ANVIL ευτύχησαν, να βρεθεί κάποιος να ασχοληθεί μαζί τους, και ας ήταν η κοκαΐνη ο συνδετικός κρίκος μαζί με τον έφηβο roadie και ενήλικα κινηματογραφιστή. Με μια εργασιακή ηθική που θα έπρεπε να παραδειγματίσει πολλά Ελληνικά σχήματα, ευτύχισαν η ταινία να αναστήσει εν μέρει την καριέρα τους ,Απλά προσέξετε τι τους προσέφεραν για να παίξουν στην Ελλάδα και τι τους πρόσφεραν την ίδια στιγμή στον υπόλοιπο πολιτισμένο κόσμο, για να καταλάβετε το μέγεθος της πολιτισμικής απομόνωσης μας.
Σε κάθε περίπτωση, εδώ έχετε ένα ανάγνωσμα στα Αγγλικά, που δεν μιλάει , τόσο για την παρακμή και διαφθορά των ναρκωτικών και του ποτού, αλλά για την προσπάθεια να παραμείνουν μουσικοί, ακόμα και ήταν υπήρξαν οικογένειες στη μέση και αντίστοιχες υποχρεώσεις. Ένα βιβλίο, που θα κάνει το καλοκαίρι σας, πιο όμορφο και την ροκ νοοτροπία σας πιο δυνατή.
Finnish metalers come out of the darkness and the clouds with another diversified album. Metal, goth and psychedelic melodies combined with Northern folk elements create an amalgam hard to resist at.
"Bones" is a dark, heavy song,reminiscent of dancing shadows invading your world with atmospheric vocals that lead to an epic, Goth influenced, metal track. On "Fog To Fog," we have the Finnish folk elements, A tribute to their past and the days of "My Cantele", while at "Tempest," the song has a cinematic point of view, filled with the essence of the North,the Viking heritage and grandiose arrangements. AMORPHIS keep the epic pace as they move in to "Light And Shadow," an up tempo, majestic track driven by great riffs and unforgettable melodies.The title track is a heavy song, heavier and less melodic then its predecessors with a tasty mix of brutal and clean vocals, up tempo and vigorous. If you get the special edition you ll have the chance to listen to ""Rowan And The Cloud", a psychedelic metal song where THE DOORS influences at the keyboards draw all attention.
As usual AMORPHIS have their own sound, this time balancing between the folk influences and the more gothic/metal sound of the later years. Tomi Joutsen does a great job at lead vocals, while the guitar duo of Holopainen and Koivusaari are riff productive machines plus the ever present with its tasteful contribution, Keyboard player Santeri Kallio
For those of you who are in to the Fins dark, melodic, metal, their new work won't disappoint, on the contrary based on tits strong melodies will gain more fans to the friend of the Northern melodic, Metal sound.
FM keeps on rockin 'and rollin. New album "Brotherhood" has all the ingredients that made the British band sustainable in time and musical style changes and succesful. A deep love for FM Rock, Soul,MOTOWN,STAX but also STYX along with excellent guitars and strong melodies.
They move easily from the sugar coated AOR/FM rock to groovy hard rock and Soul infused radio rock,They re always on target with Steve Overland proving constantly and repeatedly that he is the most underrated Blues/soul influenced signer of his generation and a great successor to Paul Rodgers along with Luke Moprley/Danny Bowes of THUNDER. A touch of the melodic hand of STYX, and the deep groove of STAX along the FM sensitivities, create another winner for the British melodic rock band.
"Do you mean it" is a groovy , piano led blues rockler with Jeff Healy touches all over it."Time waits for no one", is a strong FM rock song in the vein of FOREIGNER,"Raised on the wrong side: has the MOTOWN/STAX influences ,a soul groove and a remarkable guitar solo at the end of the song, uplifting and inspired.Stand out track is definitely "Living on the run" with its 80s influences, that makes it the perfect vehicle for free care listening."Don't call it love" is an up tempo muscular rocker in the vein of early Bryan Adams "Because of you" is also a rocker but with the 80s stamp all over it.The inner THUNDER/B.Adams ballad man comes out in "Just walk away" a mid tempo, sentimental piece of music.'"Chasing freedom" has the Tom Petty freedom, uplifting feeling of songs like "Learning to fly" "The name within" closes the album with a more modern melodic rock approach, bringing to the FM sound, influences from the 90s and the alternative scene,showing everybody the complexity and versatility of the band.In conclusion,
FM have another winner under the belt and we have another album, that deserves our attention and love.Catch them live whenever you can, they are even better than the studio.
O Θόδωρος Παπακώστας έχει ήδη διαγράψει τη δική του πορεία στην συγγραφή εκλαϊκευμένων βιβλίων ιστορίας, αρχαιολογίας, ορμώμενος ακριβώς από την αγάπη του, να φέρει σε επαφή με την ιστορία, το πλατύ κοινό, που ειδικά το Ελληνικό, έχει μάθει από τα σχολικά του χρόνια, να τη θεωρεί ως ένα συνονθύλευμα ημερομηνιών και προσώπων , που τα περισσότερα κοσμούν τις πινακίδες ονοματοδοσίας δρόμων. Ο Παπακώστας έχει άλλη άποψη και με τη μορφή ενός εικονικού διαλόγου με μια φίλη του σε ένα μπαρ, εισαγάγει τον ανυποψίαστο αναγνώστη σε κόσμους, από το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν.
Η αγάπη του για τους πολιτισμούς τη Σκανδιναβίας με τράβηξε σε αυτό το βιβλίο, το οποίο ομολογουμένως απόλαυσα σε κάποια σημεία, σε κάποια άλλα, θεωρώ ότι αν και η πρόθεση είναι καλή, η συσσώρευση πληροφορίας απλά το καθιστά δύσχρηστο, αλλά ποτέ δύσκολο ή δυσνόητο. Το βιβλίο λειτουργεί σαν μια συμπυκνωμένη εισαγωγή στους τρεις πολιτισμούς, με πολύ μεγαλύτερη έκταση για τον Αιγυπτιακό και Βαβυλωνιακό πολιτισμό. Καλύπτει τα βασικά θέματα, ιστορία, κυρίαρχες δυναστείες, μυθολογία και κάποια στοιχεία για τη ζωή των ανθρώπων ,τις εποχές της ακμής του πολιτισμού, ενώ με πίνακες σε φέρνει και σε αναλογίες με τις αντίστοιχες ιστορικές περιόδους του Ελληνικού χώρου
Η κινητήρια ιδέα του βιβλίου, η συνοπτική, αλλά πάντα ενδελεχής παρουσίαση των τριών πολιτισμών με αναφορές ταυτόχρονα σε αντιστοιχίες και δάνεια με τον Ελληνικό πολιτισμό και ιστορία δρα άψογα. Αν και ο όγκος της πληροφορίας γιατί μιλάμε για συμπύκνωση αιώνων σε μερικές σελίδες, ίσως ξενίσει, τον αμαθή σε όγκο πληροφορίας αναγνώστη, αποτελεί μια πολύ καλή εισαγωγή, αρχειοθετημένη και σωστά τοποθετημένη, για όποιον θέλει ένα εφαλτήριο για να εντρυφήσει στη συνέχεια, εις βάθος στους συγκεκριμένους πολιτισμούς. Προσωπικά απόλαυσα περισσότερο το τμήμα που αναφερόταν στους Βίκινγκς, καθαρά για λόγους προτίμησης.
Αν κάτι με ξένισε, ήταν τα σχόλια της συνομιλήτριας του καθηγητή, για θέματα πολιτικής ορθότητας και χειραφέτησης, που δείχνουν πραγματικά το πως κανείς δεν αντιλαμβάνεται την μελέτη της ιστορίας στο πλαίσιο της εποχής που γεννήθηκαν, Θεοί, μύθοι και έθιμα, αλλά χρησιμοποιεί λανθασμένα και λογοκριτικά την γουοκ κουλτούρα. Στα ίδια σχόλια και τον φόβο του συγγραφέα και τις δικαιολογίες του για να μην παρεξηγηθεί φαίνεται και η επίδραση του φίμωτρου της πολιτικής ορθότητας έστω και εκ του σύνεγγυς στην Πανεπιστημιακή κοινότητα και τα εκλαϊκευμένα πονήματα της. Πέραν αυτού, μιλάμε για μια προσπάθεια ,πολύ καλή σε ότι αφορά τη συλλογή και παρουσίαση των στοιχείων, της, που καταφέρνει να μην χαθεί στο δαίδαλο των ονομάτων και των γεγονότων, κρατώντας το ενδιαφέρον και του πλέον άσχετου αναγνώστη αμείωτο. Μια εισαγωγή σε γειτονικούς ή πολύ γνωστούς πολιτισμούς, που γίνεται με ευφυία, χιούμορ και πραγματική διδακτική διάθεση. Μια προσπάθεια που θα φέρει πιο κοντά στην γνώση , με χιούμορ και καθημερινή γραφή, ανθρώπους που υπό άλλες συνθήκες, θα απείχαν από οτιδήποτε είχε να κάνει με την ιστορία της αρχαιότητάς. Αξιέπαινο και απολαυστικό για όσους η ιστορία και η αρχαιότητα, δεν είναι απλώς ένα κομμάτι , χαμένο, του παζλ των γνώσεων και των ενδιαφερόντων τους. Μια πολύ καλή πρόταση ανάγνωσης για μικρούς και όχι τόσο μικρούς αναγνώστες, που θέλουν να μάθουν με την ουσιαστική έννοια του όρου.
Hot on his "My years with UFO' tour Michael Schenker returned with another hard (most of the time) rocking album with as he efers in his last albums, more than one singer.Erik Grönwall is the main lead man here but we have participation by the usual suspects Michael Voss (he also handles the production next to MS himself),Robin McAuley, Dimitri “Lia” Liapakis plus as usual Bodo Schopf (drums), Barend Courbois (bass), and Steve Mann (guitar, keys).
The album opens with "Don’t Sell Your Soul"a classic up tempo rocker,and first "single' reminding a bit of his 70s work with UFO."Danger Zone" has a more 80s FM rock feeling, MSG is well known from the McAuley years on their AOR achievements.Next comes "Eye of the storm" , an up tempo Hard rocker that winks at the best MSG album ever ,yes "Assault attack"and then we have the first disappointment with "Janey the Fox", a groovy,creepy track with streetwise feeling that never manages to take off or be too sensational and atmospheric., a blank one Michael., "I Can’t Stand Waiting' on the other hand is the perfect blend of Scandinavian melodic rock and Schenker melodic feeling and is a definite winner."Sign of the Times" is melodic heavy rock ,loaded with commericality , quite interesting but not standing out., with "its you" a real tribute to his UFO days." Six String Shotgun" is a fast paced rocker, but we could leave without it while "Flesh and Bone" has the twelve bar rock n roll sing all over it , and a feeling of up beatness, an interesting choice for Schenker's repertoire.
The result is another melodic,heavy rock album, with outstanding melodic lines by Schneker and interesting songwriting, although as at most of his later works, he seems undecided on the direction he wants to take as songwriter.But is always Michael Schenker and he knows how to rocks.
.jpg)
%20%20%20.jpg)